Szkoła

Banner nie miał zbyt wiele czasu na zajęcie się dziwnym przypadkiem Starka. Co prawda przez kilka dni czytał coś na temat innych wymiarów, przebadał dokładnie jego krew, zwątpił w siebie, wrócił do badań... ale po jakimś czasie wezwali go na 'ważną misję'. Już chciał odpowiedzieć, że ma ciekawsze rzeczy do roboty, ale zgodził się przeczytać o co chodzi i okazało się, że ta sprawa jest równie interesująca. No, może nie 'równie', w końcu zamienili jego przyjaciela w kobietę, ale interesująca. Nagła epidemia, miasto objęte kwarantanną, brak leku, ciężko nawet zidentyfikować bakterie, które chorobę wywołują - Bruce nie mógł przejść obok tego obojętnie. Musiał porzucić prace nad tajemniczą zmianą Tony'ego i zabrać się za nowy przypadek. I, cholera, chyba pozabierał się za zbyt wiele takich 'przypadków'. Kiedy na to wszystko znajdzie czas?
Po odpowiednich przygotowaniach mógł wyruszyć. Na Avengers Tower wylądował śmigłowiec SHIELDu. W środku, dokładnie wyjaśniono doktorowi całą sytuację i zaopatrzono go w odpowiedni kombinezon, by był bezpieczny na miejscu. Poznał tam też ludzi, z którymi będzie pracował - oprócz kilku agentów byli tam też -znana mu już- Jane Foster i niejaki Johnny Storm, o którym miał okazję na razie tylko usłyszeć. Miło jednak było go mieć ze sobą, po krótkiej rozmowie można było stwierdzić, że to całkiem sympatyczna i przydatna osoba. Ale to tylko krótka rozmowa.
Wylądowali na dachu jakiegoś budynku - po wejściu do niego, łatwo można była zorientować się, że to szkoła, która pełniła teraz funkcje 'dodatkowego szpitala'. Zaprowadzono ich do jednej z większych sal, gdzie widok był... nieciekawy. Bardzo nieciekawy. Pacjenci na łóżkach nie wyglądali dobrze. Większość miała podobne objawy - jedni bardziej zaawansowane, drudzy mniej. Na pierwszy rzut oka nie można było powiedzieć, jaka to choroba. Miała kilka cech charakterystycznych dla tych popularniejszych, ale to raczej coś nowego. Zanim jednak zdążył się dokładnie wszystkiemu przyjrzeć, grupa została zagadnięta przez pracującą tu panią doktor.
-Doktor Banner - co prawda chyba nie musiał się przedstawiać, bo - czy tego chciał czy nie - w ostatnim czasie był osobą... medialną, sławną. Poza tym, doktor Holst pewnie została poinformowana kto ma tu przybyć. W końcu to ona tu dowodziła, chyba. Więc teraz chyba czas na pytania, no nie? -Co, jak na razie, ustaliliście, pani doktor? - Banner chciał chociaż z grubsza poznać wyniki badań i obserwacji, żeby nie zaczynać od zera. -Zostali jeszcze w mieście jacyś zdrowi mieszkańcy? - zadał kolejne pytanie, które przyszło mu do głowy, i zanim zdążył uzyskać odpowiedź, zerknął jeszcze na chorych zaciekawiony tą zarazą. Zaciekawienie nie oznaczało jednak, że nie współczuł tym ludziom. Widok był naprawdę przykry i smutno było na nich patrzeć. Ale, z naukowego punktu widzenia, wydawało się to bardzo interesujące.

Okej, dostali swoje odpowiedzi. Co prawda niewiele im to dało, nie dowiedzieli się dużo o chorobie i jej źródle, ale to zawsze coś. Banner oparł się o pobliską ścianę i uśmiechnął się w stronę zadającej kolejne pytania Jane. Nie bardzo w sumie wiedział od czego mieli zacząć. Jeszcze nigdy nie zajmował się leczeniem epidemii. No, może raz pracował przy czymś podobnym, ale tak naprawdę wyleczenie miasta z wirusa zombie to nie była jego zasługa. On je raczej rozwalał jako Hulk. Nie oznaczało to jednak, że tutaj nie będzie intensywnie pracował - wręcz przeciwnie. Przygotował się do tej misji i był niemal pewien, że szybko znajdą lekarstwo. Nie do końca jeszcze wiedział jak, ale po to jest tutaj reszta naukowców, nie?
-Chciałbym zobaczyć się z tymi... mniej zarażonymi osobami - powiedział to prawie w tej samej chwili, w której wspomniała o tym Jane, więc spojrzał na nią delikatnie rozbawiony. Skrywał jednak uśmiech, bo nie pasował on do tej sytuacji. Głupio byłoby się szczerzyć, gdy dookoła leżą ciężko chorzy ludzie. Z tego samego powodu nie pokazywał swojej nadmiernej ekscytacji tą interesującą sprawą. A po wypowiedzi jednego z agentów, ekscytacja ta wzrosła jeszcze bardziej.
-Broń biologiczna? - po wyrazie twarzy i tonie wypowiedzi doktora ciężko było stwierdzić, czy wyrażał on zdziwienie, czy zainteresowanie. A to dlatego, że Banner czuł oba. I jeszcze jedno, niemiłe odczucie, bo... kto mógł zrobić coś takiego? Po co? I, skoro to był test, jak zamierza tej broni użyć?
Kiwnął tylko głową, kiedy odezwała się doktor Foster. Sytuacja była teraz zdecydowanie ciekawsza, ale i... trochę straszna.

Droga na miejce upłynęła Human Torchowi wyjątkowo spokojnie. Właściwie, aż za spokojnie, patrząc na jego charakter. Ktoś, kto poznał wcześniej Johnny'ego Storma mógłby pokusić się nawet o stwierdzenie, że nasz bohater tego dnia był wyjątkowo milczący jeśli nie liczyć krótkich wymian zdań między nim a Bannerem. Nie, żeby to nagłe odnalezienie wewnętrznego spokoju było spowodowane jakąś przemianą duchową czy czymś w tym rodzaju. Skąd. Był to jedynie efekt zbyt małej ilości snu. Nie jego wina, że akurat ten wieczór przemiłe pielęgniarki i znajomi zorganizowali mu w klubie małe przyjęcie z okazji "wyjątkowo szybkich postępów we wracaniu do zdrowia". Przecież zbrodnią byłoby odmówić, prawda? Prawda.
Co prawda telefon o jakiejś niemożliwie wczesnej godzinie oznajmiajacy, że wszyscy już na niego czekają prawie przekonał go, że jednak odmowa nie byłaby w tym konkretnym wypadku takim złym rozwiązaniem... ale czasu nie cofnie.
Tak czy inaczej, aktualnie stojąc obok lekarzy w dziwnym i niezbyt gustownym skafandrze ochronnym, Johnny czuł się wyjątkowo senny, nieswój i zdecydowanie wolałby być w innym miejscu. Oczywiście, starał się przy tym wyglądać jak najbardziej profesionalnie (i chyba nawet mu to wychodziło, widocznie ten skafanderek jednak do czegoś się przydawał), ale poza pełnieniem funkcji bodyguarda w zasadzie sam HT nie miał tu nic do roboty. Dziwne, że to Reeda tu nie zabrali. Facet co prawda co chwilę ma jakieś spotkania i konferencje, alee...
Specjaliści praktycznie od razu przeszli do tematu zwiazanego z chorymi, więc Human Torch zrezygnował nawet z przedstawiania się. Chyba nie miało wiekszego sensu, tym bardziej, że watpił by ktoś tutaj go nie znał.
Tak czy inaczej, Johnny przez moment poczuł się jak w jednym z tych seriali medycznych. "Doktorze Banner, Doktor Foster, jak wygląda sytuacja?". Pełen profesjonalizm, pacjenci, romans w tle... No dobra, te niezbyt stylowe skafandry nie sprzyjały rozwojowi namiętnych romansów - ale kto wie? Aż sam miał ochotę przedstawić się jako "doktor Storm". Tak, to też brzmiało bardzo profesjonalnie.
Ostatecznie jednak pozostało mu przesłuchiwanie się rozmowie i rozglądanie. Wspominał już, że połączenie szkoły i szpitala było dosyć upiorne? To jak takie combo, dwie nieprzyjemne rzeczy na raz. No, może nie tak całkiem nieprzyjemne, niektóre momenty z życia szkolnego czy opiekę szpitalną wspominał całkiem nieźle (chociażby patrz wczorajsza impreza), ale mimo wszystko było to dalej nieco dziwne.
Nagle przez rozmyślania Johnny'ego przebiła się dosyć ważna informacja.
Broń biologiczna?
Okej, teraz jego obecność zaczynała nabierać większego sensu. Ochranianie innych przed chorobą było rzeczą raczej niemożliwą, ale walka z kimś bardziej materialnym? Tak, to już dla Human Torcha zaczynało być czymś logiczniejszym.
- Czyli myślicie, że ktoś mogł to zorganizować? Zamachowcy, terroryści, albo jakiś psychiczny naukowiec? - zapytał, odzywając się po raz pierwszy w towarzystwie oprowadzającej ich pani doktor. - I jeśli tak, macie podejrzenia kto mógł to zrobić? Albo wiecie w jakim obszarze mniej więcej rozpoczęła się epidemia?
Może akurat zbierali jakieś dane o najwcześniejszych objawach choroby i da się zaznaczyć teren? Pewnie już tam sprawdzają wodę, powietrze i wszystko inne co naukowcy mogą badać, ale a nuż znajdzie się tam coś ciekawego?

Broń biologiczna, broń biologiczna, broń biologiczna. To okropne. Banner zrobił się nerwowy, przeskakiwał z nogi na nogę, myśląc nad tym wszystkim i chcąc jak najszybciej rozpocząć działanie. Nie mieli praktycznie nic, musieli stworzyć lek od zera i znaleźć tego, kto jest za to odpowiedzialny. Zielona wersja Bruce'a osobiście go zmiażdży, ewentualnie wyrwie kilka kończyn. Ten człowiek (lub grupa ludzi) definitywnie zasługuje na karę. A wymierzanie takich kar wielką, zieloną pięścią potrafi być bardzo przyjemne.
Jak już mówiłem, doktor był lekko zdenerwowany. A zdenerwowanie nie było dla niego dobre, a jeszcze mniej dla tego drugiego. Bruce miał nadzieję, że ten nie pojawi się tu w najmniej odpowiednim momencie, mają już wystarczająco dużo problemów. Ale był też zdeterminowany i zainteresowany całą sytuacją, co mogło pomóc w ukończeniu misji. Wiadomo - łatwiej się pracuje, gdy chce się pracować. Okej - wdech, wydech i skupienie na zadaniu. Tak.
-Tak, mhm, chodźmy - powiedział, ruszając szybkim krokiem za panią Holst.
W końcu doszli do pomieszczenia, o którym wcześniej była mowa. Bruce od razu zbliżył się do szyby, dzielącej pokój na dwie części. Przypatrzył się dokładnie ludziom po tamtej stronie. Faktycznie, nie widać było po nich żadnych oznak choroby. Doktora zastanawiało, co było przyczyną takiego stanu rzeczy.
-Dlaczego nie są chorzy? - obrócił się w stronę towarzyszy. -Zareagowaliście wystarczająco szybko? Nie było ich w mieście w czasie wybuchu epidemii? Chce się czegoś o nich dowiedzieć.
Może mieli tylko szczęście, a może byli odpowiedzią na ich pytania? Ponownie się odwrócił i począł obserwować niezarażonych. Pozwolił zadać Jane kilka równie istotnych pytań, nie wtrącając się już w rozmowę.

Johnny podążał za naukowcami znowu pełniąc rolę milczacego obserwatora i bodyguarda. Sam, poza skinięciem głową po otrzymaniu odpowiedzi na swoje pytanie, nie bardzo miał co komentować. Zamiast więc włączać się w lekarsko-medyczno-inteligentną rozmowę zajął się obserwowaniem i grzecznym słuchaniem.
Przykładowo zauważył, że taki Banner widocznie się przejął całą sytuacją. Nic dziwnego z resztą, ale miło tak czy inaczej, że podchodzi do tego z powagą, prawda?
Sam Human Torch oczywiście też się zmartwił, jakże by inaczej. Nawet w skafandrze czuł się nieco nieswojo będąc w budynku pełnym nieuleczalnie chorych ludzi. Niewiele tu jednak mógł zdziałać, nie znał się na tym i tak dalej. W zasadzie od dłuższego czasu nawet niespecjalnie chorował na tak przyziemne rzeczy jak gryba czy zwykłe małe przeziębienie. Zdążył się odzwyczaić od leków oraz przymusowego leżenia w łóżku i jakoś nie miał specjalnie ochoty zmieniać obecnego stanu rzeczy...
Ale wracając.
Jeśli owa broń biologiczna miałaby dotrzeć do NY czy innego dużego miasta... br. Tak, było o co się martwić.
Jednak najbardziej uwagę Johnny'ego przyciągnęły ostatnie słowa ich szpitalnego przewodnika, te dotyczące domniemanych zamachowców. Czy raczej, stwórców broni biologicznej.
-Czyli właściwie nie ma konkretnych podejrzeń kto może być sprawcą? Bo właściwie nie jestem pewien jaki jest cel mojej obecności tutaj, oczywiście poza byciem ochroniarzem dla naszej drogiej inteligencji - machnął dłonią w stronę Jane i Bruce'a. W końcu tak naprawdę niewiele mu powiedzieli na temat jego zadania w tym całym przedsięwzięciu. Bardzo chętnie poleci na zwiady, czy przypilnuje uroczej pani doktor, ale mimo wszystko wolał bardziej aktywne działania. Był człowiekiem czynu, nie myślicielem, nie oszukujmy się.
- Bardziej się zapewne przydam w terenie, szczególnie mogąc pomagać pani Foster...- posłał kobiecie uśmiech - ...niż tutaj, w szpitalu. Nie, żebym miał coś przeciwko swojej obecności tutaj, chociaż jestem pewien, że Reed mógłby tu zdziałać zdecydowanie więcej niż ja - wzruszył ramionami, spoglądając na rozmówców z ciekawością.

Rozpylenie - powtórzył w myślach Banner. Pierwsze co przyszło my do głowy to jakiś atak terrorystyczny, lecz Tarczownik szybko zdementował jego przypuszczenia. A więc ktoś prawdopodobnie testował tutaj tę bakterię. I niestety test wyglądał na udany. Fascynujące, choć doktor nie chciał nawet myśleć, co może się stać przy prawdziwym ataku, jeśli zostałby skierowany, na przykład, na jakieś wielkie miasto. Mogli tylko mieć nadzieję, że prędko to się nie stanie, a wcześniej zdążą znaleźć antidotum i powstrzymać tego, kto to zrobił.
Podczas tych rozmyślań, grupa otrzymywała odpowiedzi na kolejne pytania, co sprawiało, że wszystko zaczynało coraz bardziej się rozjaśniać - mogli wykluczyć kilka teorii, stworzyć nowe - choć wciąż nie mieli prawie nic. Czegoś się dowiedzieli, ale to oczywiście nie wystarczało, by zrobić lekarstwo, a to oznaczało, że przed nimi jeszcze dużo pracy. Wypadałoby więc jak najszybciej się do niej zabrać. Zanim jednak to nastąpiło, Bruce w milczeniu wysłuchał rozmowy agenta z Jane (która dalej zadawała dużo pytań, ale to dobrze - były odpowiednie) i dokładnie analizował każde ich słowo. I wciąż nie wnosiło to prawie niczego nowego. Teraz mogą tylko z niecierpliwością czekać na dalsze wyniki i studiować te już otrzymane, które niedługo pewnie dostaną. A do tego potrzebne będzie im jakieś miejsce, w którym będą swe badania przeprowadzać, co słusznie zauważyła Jane.
Dalej milcząc, Bruce skierował się za członkiem SHIELD w stronę pokoju przystosowanego specjalnie do ich potrzeb. Wyglądał, oczywiście, jak każda inna klasa szkolna, tyle że ławki i krzesła zostały odsunięte na boki. Mimo to przypominały się lata szkoły, egzaminy, godziny nauki i inne mniej lub bardziej przyjemne związane z tym tematem sprawy. Nie byli tu jednak aby wspominać, tylko by leczyć epidemię, więc Banner przerwał te rozmyślania i od razu wziął się do pracy, podchodząc do biurka i chwytając za tablet, który na nim leżał, by zagłębić się w wyniki badań. Lekturę przerwał mu dźwięk komunikatora Johnny'ego Storma, z którego to mogli usłyszeć wiadomość. Dość niepokojącą, swoją drogą. Banner był ciekaw, czy wybuch, o którym była mowa mógł mieć jakiś związek ze sprawą, którą właśnie badali.

Johnny z rozbawieniem dostrzegł cień irytacji malujący się na twarzy agenta. Albo przynajmniej czegoś do niej podobnego. Tłumaczenie, które nastąpiło zaraz po tym, było już bardziej logiczne. Nie, żeby sam nie zauważył swojej odporności na choroby... ale przecież właściwie nikt mu nie dawał gwarancji, że akurat ta konkretna bakteria, wirus, czy czym to tam się różni, akurat nie okaże się być odporta na wysokie temperatury... i co wtedy?
Mimo wszystko, przekonanie o prawdziwości tej teorii dosłyszalne w głosie agenta i sama wstawka o zazdrosnych mieszkańcach miasta nieco poprawiła Johnny'emu humor oraz podniosła poziom pewności siebie. Nie, żeby normalnie mu tej pewności brakowało...
Mężczyzna chciał też od razu zapytać dlaczego w takim razie musi chodzić w tym strasznym skafandrze ochronnym, lecz jego rozmówca go uprzedził, nieświadomie na nie odpowiadając. Chociaż, właściwie pewnie spodziewał się czegoś w tym stylu. Albo wolał uprzedzić Johnny'ego zanim ten zacznie w najbliższym czasie spędzać więcej czasu na zewnątrz narażony na działanie choroby, a potem stanie się wesołym roznosicielem morderczej bakterii. Hm. W pewnym sensie mogłoby to być skuteczne przy spotkaniach ze złoczyńcami. Wystarczyłoby kichnąć, wrócić do domu i czekać aż sam zgłosi się po pomoc albo padnie. Plan miał jeszcze kilka minusów i niedociągnięć, alee...
Tak czy inaczej Human Torch skinął głową z już trochę większym pojęciem na temat tego, jaki w ogóle był sens jego obecności w tym miejscu. A kolejne słowa przewodnika dotyczące ich wyjścia w teren tylko jeszcze bardziej mu poprawiły humor. Od razu przeniósł wyczekujące spojrzenie i swoją uwagę na Jane i Bruce'a, a po wypowiedzi pani doktor klasnął w dłonie. Albo raczej klapnął, skafander trochę utrudniał klaskanie.
- No, to dajcie pani doktor pokój, w którym może przupudrować nosek, rzucie tabletem i w drogę. Tutaj chyba i tak niewiele pomożemy, więc w drogę, przygoda i do pracy! - uśmiechnął się zachęcająco.

Johnny, nie chcąc przeszkadzać jeszcze specjalistom w rozmowie i ogólnie w przeglądaniu wyników badań, chwilowo wciąż jeszcze ignorował komunikator, który odezwał się znanym mu dobrze głosem Herbi’ego. Póki to nie było jakieś naglące wezwanie, a bardziej informacja, z którą mógł zrobić to na co aktualnie miał ochotę, postanowił poczekać na rozwój wydarzeń, ewentualnie odzywając się za moment czy dwa.
Zaś jeśli chodzi o badania… cóż, tutaj było na co popatrzeć. Znaczy, o ile kogoś interesowały zmiany chorobowe. Przedstawione w dosyć realistyczny sposób. Fuj.
Torch, stanął za Jane żeby też móc zerknąć na malownicze obrazki.
- Uh.
Przechylił głowę i aż się skrzywił lekko kiedy dotarł do zdjęć pęcherzy i innych obrzęków skóry. Całość wyglądała naprawdę paskudnie… nie, żeby Johnny nie widział gorszych rzeczy w rzeczywistości czy na horrorach… jednak kiedy pomyśli się, że to epidemia i dopadła tyle osób, nabierało to o wiele poważniejszego znaczenia. Mężczyzna po raz kolejny ucieszył się ze swojej ognistej odporności – gdyby mógł, przytuliłby swoje płomienie, pogratulował sprytu oraz zdolności.
- Wąglik, nie wąglik, zdecydowanie trzeba to powstrzymać. Wygląda gorzej niż brzmiał opis – stwierdził jakże dyplomatycznie, zerkając wciąż jeszcze na ekran.
Za to pomysł z przełożeniem konferencji brzmiał póki co dla Johnny’ego najbardziej sensownie ze wszystkiego o czym do tej pory była mowa. No, z większości. Ale w końcu było to jakieś strategiczne działanie.
- A macie tu lub w pobliżu jeszcze coś ważnego, co mogło stanowić dodatkowy istotny cel ataku? Może udałoby się wtedy rozejrzeć za potencjalnymi wrogami i odnaleźć sprawcę?

Obrazy, które pojawiły się na ekranie laptopa naprawdę nie wyglądały zbyt przyjemnie. Były wręcz okropne, nie na tyle jednak, by Bruce nie mógł na nie patrzeć i od razu odwracał wzrok. W swoim życiu widział już wiele odrażających rzeczy (walczył kiedyś nawet z zombie!), więc nie zrobiło to na nim większego wrażenia, choć myśl o tym ile osób została zarażona i co muszą teraz czuć... uh. Banner bacznie obserwował wszystkie zdjęcia, schematy i szybko stwierdził, że agent miał rację - faktycznie przypominało to jakąś odmianę wąglika. Jeśli te przypuszczenia zostałyby potwierdzone, ułatwiłoby to im trochę sprawę. Wiedzieliby z czym mają do czynienia, byłoby łatwiej niż w przypadku całkiem nowej choroby. Teraz muszą przeprowadzić badania i, kto wie, może ta teza okaże się prawdziwa.
Motyw działań atakującego, który przedstawił agent, też wyglądał na całkiem prawdopodobny. Bardzo możliwe, że był to jedynie test przed zbliżającym się spotkaniem. Przełożenie go było więc rozsądnym wyjściem, więc doktor kiwnął tylko głową, dając do zrozumienia, że uznaje to za słuszne. Następnie wrócił do analizy informacji znajdujących się na laptopie Jane, wciąż słuchając jednak rozmowy Johnny'ego i Tarczownika. Jako, że nie znalazł w zapisach na komputerze nic nowego, co przykułoby jego uwagę, szybko stwierdził, że rozsądną decyzją byłoby wyjście w teren i zbadanie domniemanego epicentrum.
-W zasadzie, to dlaczego nie pójść by tam już teraz? - po rzuceniu propozycji, Bruce spojrzał po zebranych, czekając na ich odpowiedź. Według niego, pójście tam teraz, zebranie informacji, a następnie powrót do szkoły i analiza tego, czego dowiedzieli się w terenie i tego, co zostało ustalone już wcześniej byłoby dobrym wyjściem. Sądził, że inni też tak zdecydują, bo o ile Jane mogła faktycznie chcieć zostać tu i zająć się badaniami, to raczej wątpił, by Human Torch postanowiłby posiedzieć tu i popatrzeć jak pracują naukowcy.

Pomysł, że cała ta epidemia była być może wynikiem czy skutkiem ubocznym jednego morderstwa, był dość abstrakcyjny. I trochę straszny. No, morderca miałby niezły rozrzut, trzeba przyznać. Pozytywną stroną takiej teorii była szansa, że na tym by morderca poprzestał... o ile nie miał większej ilości wrogów. Wtedy całość robiła się bardziej niepokojąca.
- No, jeśli uznamy to za prawdziwą opcję, to facet zaszalał. Albo kobieta. Hm. Może to jakaś zemsta po rozstaniu z chłopakiem? To by wyjaśniło poziom zniszczeń. Wiecie jak to jest z mściwymi kobietami ze złamanym sercem... bez urazy, pani doktor -posłał Jane uśmiech. Nie do końca przepraszający, ale na pewno pokazujący, że Torch nie miał zamiaru tu nikogo obrażać. Jeszcze by go osądzono o jakieś seksistowskie poglądy, a tego teraz nie chciał.
Na słowa Bruce'a uśmiech Johnny'ego poszerzył się od razu.
- Tak, Pan Banner dobrze mówi! - zarzucił mu ramię na szyję w przyjacielskim geście. Aż chyba za przyjacielskim jak na relacje osób, które zaledwie widziały się kilka razy, ale Torch zdawał się nie zdawać sobie z tego sprawy. - Możemy jechać czy lecieć nawet zaraz. O ile pani Foster nie ma nic przeciwko, im wcześniej tym lepiej.
- Zawsze też możemy ewentualnie zrobić wstępny zwiad z doktorkiem, jeśli pani będzie wolała zostać tutaj, nie ma problemu. Wiadoko, nie każdy lubi pracować w terenie - dodał jeszcze po chwili namysłu. Nie chciał czasem wywierać na nikim presji, wolał się zabezpieczyć też na taką możliwość. Może akurat ładna pani doktor jest typem człowieka, który woli pracować przy biurku, w bezpiecznym gabineciku?