Morrithrien

Imię i nazwisko: Morrithrien
Pseudonim: Morri, Morrith, Sehahabi
Rasa: Obcy, Sehahabi
Miejsce pochodzenia: Planeta Neak Impyerno
Wiek: 26
Frakcja: Cywil

Wygląd:
W normalnej formie Morri przypomina wyglądem prawie, że człowieka, tylko że obdarowanego nietypowymi dodatkami. Kobieta ma piękne, złote oczy z pionowymi źrenicami jak u tych ludzkich zwierzaków, zwanymi kotami. Dodatkowymi i wyróżniającymi się cechami w jej wyglądzie są niemałe, ale też nie za duże rogi na jej głowie, przypominające te co posiadają ziemskie barany. Prócz tego, Sehahabi różni się od potencjalnego człowieka jeszcze tym, że jej górne kończyny od koniuszków palców po same łokcie są całkowicie inne, a opisując je po prostu w skrócie.. są pokryte bordowymi, podchodzącymi też pod czerwień łuskami, za to pazury mierzą jakieś trzy i pół centymetra i są niesamowicie ostre. Dlatego też Morrithrien musi czasem uważać przy posługiwaniu się niektórymi przedmiotami bądź po prostu przy kontaktach między innymi istotami by nie narobić nikomu niechcący krzywdy.
Ogólnie rzecz biorąc, zmiennokształtna ma około sto siedemdziesiąt cztery centymetry wzrostu i jest drobnej postury, jednak pomimo tego, większość mężczyzn mogłaby się przed nią schować, gdyż ma mentalność prawdziwego wojownika. Poza tym, Morrith ma czerwone włosy, które sięgają jej do ramion i są nieco postrzępione.


Jako, że jest zmiennokształtna - jej drugą formą jest smok, mierzący trzy metry wysokości oraz pięć i pół metra długości. Jak można się domyślić, jego barwy nie różnią się od łusek z rąk i włosów na głowie z pierwszego oblicza. W sumie to samo tyczy się oczu jak i rogów. Ponadto, w tej postaci na grzbiecie "wyrastają" mu potężne skrzydła udekorowane w poszczególnych miejscach czarnymi kolcami, które występują zarazem na innych częściach ciała. Na dobitkę, paszcza smoczyska jest wypełniona po brzegi takimi zębami jak niegdyś u T-Rex'a.


Charakter:
Morrithrien wbrew pozorom nie jest skrytą osobą. Po prostu nie odzywa się, kiedy nie musi, bo nie czuje takiej potrzeby. Zdecydowanie woli posiedzieć sobie w ciszy, niż wciągnąć się niepotrzebnie w jakąś dyskusję, która i tak najprawdopodobniej później straci sens i okaże się stratą czasu i nerwów. Co więcej, półsmoczyca potrafi zachować zimną krew w większości sytuacji, więc też ciężko ją rozdrażnić. Czasem w jej stronach powiadano na żarty, że "chodzą pogłoski, że pewnego dnia ktoś wyprowadził ją z równowagi" - co oczywiście jest nieprawdą.
Kiedy Morrith postanawia się już odezwać, na przykład w celu odpowiedzi na czyjeś pytanie, bardzo często używa sarkazmu.
Na ogół Sehahabi ma ciężki charakter (jak w sumie na jej rasę przystało), ale przy bliższym poznaniu z kimś nie już taka skryta w sobie i naprawdę można ją polubić.

Umiejętności:
- Walka wręcz oraz posługiwanie się bronią białą (sztylet, topór i bagnet).
- Umiejętność lotu małym statkiem kosmicznym z jej planety.

Moce:
- Potrafi tak skoncentrować temperaturę w swoich dłoniach, że przy dotknięciu jakiegoś obiektu, spokojnie poradzi sobie z przetopieniem go.
- Zwiększona siła, jednakże nie tak duża jak w postaci gada. Jest w stanie unieść ciężar ważący maksymalnie około pięć ton.
- Ogólne kontrolowanie temperatury ciała tak, aby w zimniejszych od jej ojczystych klimatów przypadkiem nie marznąć.

- Zwiększona siła, ale już zdecydowanie większa od tej w normalnym wizerunku. Do dwudziestu pięciu ton.
- Plucie z pyska lawą. Słabym punktem jest to, że przy zetknięciu z wodą - prawie od razu zastyga.
- Pełna regeneracja tkanek, mocy i zdrowia, możliwa tylko i wyłącznie poprzez wykąpanie się w lawie lub jej wypicie.
- Porozumiewanie się przy pomocy telepatii.
- Latanie za pomocą skrzydeł.
- Zwinność oraz szybkość podczas lotu.
- Smocze łuski idealnie sprawdzają się jako pancerz i potrafią uchronić przed bronią dużego kalibru. Nawet czołgami.
- Odporność na BARDZO wysokie temperatury.
- Wyostrzone zmysły.
- Organizm posiada naturalnie silny system immunologiczny, chroniący go przed większością chorób, zakażeń, wirusów.

Broń: Pazury, kły, lawa i ogólnie ciało.

Ekwipunek:
Jedynie to co pozostało jej po rodzinie, czyli pozłacany amulet z granatowym kamieniem w środku oraz wygrawerowanym w jej ojczystym języku napisem "Lepiej walczyć za coś, niż żyć bez celu".

Historia:
Urodziła się dwadzieścia sześć lat temu na planecie Neak Impyerno, która swoją temperaturą przypomina tą pierwszą w Układzie Słonecznym - Merkury. Jako, że nie występuje tam woda, Sehahabi nie wiedzą co to pragnienie.
Idąc dalej, życie Morri ogólnie rzecz biorąc nie było jakieś nadzwyczajne. Wiodła spokojne życie wraz ze swoją rodziną. Jako małe dziecię bawiła się z innymi na podwórku, kąpiąc się między innymi w lawie w postaci smoka. Było to w sumie jedno z fajniejszych zajęć, zaraz po lataniu w przestworzach.
Jednakże to co fajne - musi kiedyś się skończyć. Gdy Morrithrien przekroczyła dwudziestkę, nastał czas wojny. Inna rasa, "sąsiadująca" z jej planetą, zaatakowała bez zapowiedzi. Nie było konkretnego powodu... po prostu sąsiedzi byli nad wyraz agresywni i w końcu musiał nastać taki czas, że obrali sobie za cel dom Sehahabi.
Zmiennokształtna była tą jedną z pierwszych, którzy postanowili zawzięcie bronić swego. Dopiero po jakimś czasie reszta również postanowiła ruszyć do walki.
Konflikt ciągnął się przez parę dni, jednak Morith niestety nie walczyła przez cały ten czas, ponieważ ktoś najprawdopodobniej uderzył ją niefortunnie z ogromną siłą w głowę, przez co straciła przytomność. Do tego została zasypane sporą ilością gruzu. Na szczęście, będąc w smoczej formie, przeżyła. Gdy już się wybudziła, była zdezorientowana, a kiedy przyjrzała się dokładniej otoczeniu - popadła w rozpacz. Wszędzie wokół niej leżały martwe ciała jej najbliższych i tych mniej. Jej klan został doszczętnie wybity, a ona została całkiem sama. Z początku nie wiedziała gdzie ma się podziać. Przez wiele tygodni maszerowała przez magmowe pustkowia, poszukując jakiegokolwiek celu dla swojego bytu, aż w końcu postanowiła sobie, że ma zamiar ochraniać inne planety przed takim losem.
Obecnie Morri podróżuje jednym ze statków kosmicznych, który przetrwał atak i odwiedza co chwilę nowe miejsca, obserwując życie innych cywilizacji.

Co do wytrzymałości łusek - taki pocisk z czołgu już zaboli, a parę w mniej więcej to samo miejsce może wyrządzić większą krzywdę. Jeśli chodzi o topienie przedmiotów przez dotyk, to mowa o takich przeciętnych, im trwalszy materiał - tym trudniej, a część może być na to kompletnie odporna. Przy regeneracji tkanek... Standardowo, czyli bez odtwarzania brakujących elementów.

Akcept.