Marvel Universe: The Avengers PBF
 
IndeksIndeks  Latest imagesLatest images  SzukajSzukaj  RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  

 

 Część medyczna

Go down 
4 posters
Idź do strony : 1, 2, 3, 4  Next
AutorWiadomość
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Pon Kwi 09, 2018 1:08 pm

Zdjęcia:
Część medyczna to po prostu szpital. Niewielki lecz wypasiony szpital. Z najnowszym sprzętem medycznym, wygodnymi łóżkami, telewizorem w każdej sali, których było dziesięć. Naukowcy byli w stanie zapewnić najlepszą opiekę medyczną. Wielu z pracowników A.I.M. posiadało wykształcenie lekarskie i to oni zajmowali się rannymi swojej grupy. Za głównym wejściem do tej części znajdowała się sporych rozmiarów recepcja.  Poza tym był tu również oddział rehabilitacyjny z salami do masażu czy basenem na wodną terapię.
Powrót do góry Go down
Loki
Administrator
Loki


Liczba postów : 4172
Data dołączenia : 23/05/2012

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Pon Kwi 09, 2018 3:00 pm

Zgarnięty przez swoich ludzi Roberto przetransportowany został prosto do jednej z głównych baz A.I.M. - tej na wyspie. Najpierw wylądował na stole operacyjnym, a dopiero później został przeniesiony do jednej z sal, ale ani tego pierwszego, ani drugiego tak czy siak nie mógłby pamiętać, gdyż był w tym czasie nieprzytomny.
Mężczyzna otrzymywał środki przeciwbólowe, a jego klatka piersiowa potraktowana została bandażami, wliczając w to uciskowe, lecz nie tylko. Z zewnątrz jego obrażenia nie wyglądały bardzo poważnie; z tyłu trochę się poobijał, z przodu - na klatce piersiowej - posiadał ślady oparzeń, ale drugiego stopnia i to typu A... Te obrażenia powinny zniknąć w jakieś dziesięć dni, a może nawet szybciej, bo w końcu mutanci na ogół dochodzili do siebie w tempie nieco wyższym od zwykłych ludzi - czynnik regenerujący czy nie. Dodatkowo maści powinny przyspieszyć ten proces.
Gorzej wyglądała sytuacja w środku. Dwa z górnych żeber uległy złamaniu, a choć na szczęście nie były to takie leżące obok siebie, to oba wypadały po prawej stronie klatki piersiowej mężczyzny. Na tej wysokości utrudniały oddychanie, choć z drugiej strony przynajmniej nie uszkodziły płuca, więc zawsze mogło być gorzej. Operacja pozwoliła powstrzymać krwotok z pękniętych naczyń krwionośnych, krew została usunięta z nieodpowiednich miejsc - sytuacja wyglądała na względnie opanowaną.
Najgorszy problem po przebudzeniu się powinien stanowić ból, zarówno ten spowodowany zabiegiem, jak i - przede wszystkim - złamanymi żebrami. Przy dotyku i przy nabieraniu powietrza był ostrzejszy i silniejszy, tak samo przy kaszlu, do którego zresztą stan ten pobudzał. Oddychanie także przychodziło z większym trudem, głównie właśnie przez ból.
Powrót do góry Go down
https://theavengers.forumpolish.com
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Wto Kwi 24, 2018 11:50 am

Ostatnie co Roberto dobrze pamiętał to promień Sentinela wycelowany prosto w niego. I ból z tym związany. Później jeszcze przez chwilę był świadom tego, co się w okół niego dzieje choć bardziej czuł niż widział. Na przykład czuł zderzenie ze ścianą, które nie należało do przyjemnych wrażeń. Przez głowę przemknęła mu myśl, że chyba coś mu pękło. W całej tej sytuacji odnalazł jeden plus. Robot na chwilę się skoncentrował na nim, a to dało reszcie osób chwilę na oddalenie się. To, że oberwał nie było w tej chwili ważne. Najważniejsze, że prezydent mógł się oddalić, w towarzystwie swoich ochroniarzy. Miał przy sobie tą blondynkę z mocami, ona powinna być w stanie go ochronić.
Jak przez mgłę dotarło do niego, że ktoś go podnosi. Jego ludzie zapewne. Jak zwykle na czas. No, może chwilkę za późno, ale jasnowidzami nie byli. Przez jego twarz przemknął lekki uśmiech nim Latynos odpłynął do krainy nieświadomości.
Kiedy zaczął odzyskiwać świadomość, w pierwszej kolejności pojawił się słuch. Zaczął słyszeć jakieś pikanie. Prawie jak te urządzenia do monitorowania ciśnienia. Pulsu. Czegokolwiek. Nie znał się na tym. Powoli ciemność zaczęła się ulatniać i mógł się zorientować, że na pewno jest dzień. Zamrugał dwa razy nim w końcu otworzył oczy. Obraz w pierwszej chwili był rozmyty, ale po kilku sekundach mógł zobaczyć dokładniej, gdzie się znajduje. Biały sufit, ściana. Przed nim telewizor. Chyba telewizor, nie był pewien. I to ciągłe pikanie. Obrócił lekko głowę w bok, by zobaczyć, że faktycznie to było to urządzenie, o którym wcześniej pomyślał. Poza urządzeniem zobaczył też jednego z minionków. Ten zaraz uniósł głowę. Zapewne gdyby nie kostium to ich spojrzenia by się spotkały, a chłopak ujrzałby uśmiech swojego podwładnego. - Dzień dobry, szefie. Dobrze się spało? - zapytał mężczyzna uprzejmie. Zaraz też odwrócił głowę w stronę jednego z monitorów i coś zanotował w swoim notesie.
- Nie jestem pewien, ale dzięki, że pytasz, Ethan. - odpowiedział, zaraz też marszcząc nos kiedy kolejny zmysł zaczął mu w pełni działać. - Śmierdzę jakąś maścią. - stwierdził z niezadowoleniem i westchnął głęboko. Co momentalnie wywołało skrzywienie na jego twarzy, gdy poczuł nieprzyjemny ból. To przekonało go do tego, by odwrócić spojrzenie od naukowca i spojrzeć na siebie. Bandaże nie wróżyły niczego dobrego. Podobnie jak ten ból, który teraz w pełni do niego docierał.
Oparł głowę o poduszkę i odruchowo westchnął, co spowodowało kolejną falę bólu. - Sugeruję oddychać spokojnie. Ma szef złamane dwa żebra, będzie boleć przy głębszych oddechach. - Naukowiec ponownie się odezwał, widząc co robi Bobby. Sunspot uśmiechnął się lekko pod nosem. Tak, zdążył zauważyć, że boli przy oddychaniu. Złamane żebra, huh? Niefajnie. Próbował sobie przypomnieć, czy już kiedyś coś takiego mu się zdarzyło, ale nic mu nie przychodziło do głowy.
- Jak długo byłem nieprzytomny? - Zapytał, nie otwierając oczu i starając się oddychać powoli. Ciekaw był jak wygląda obecnie sytuacja z Sentinelami. Czy dalej pustoszyły miasto czy może jednak sytuacja została już opanowana. - Dwie godziny. Operację przeprowadziliśmy natychmiast, więc więcej czasu szef po prostu spał. Bycie mutantem też miało wpływ na szybsze wybudzenie się. Liczyliśmy, że tak ze dwie kolejne godziny szef jeszcze sobie pośpi. Przy okazji. Sytuacja z robotami jest w sporej części opanowana. - Tym razem minionek pozwolił sobie na nieco dłuższy monolog, tłumacząc Roberto sytuację. Chłopak nie zadawał więcej pytań, więc chyba był zadowolony z takiej odpowiedzi. Po kilku kolejnych minutach Latynos usłyszał kroki, a następnie otwarcie i zamknięcie drzwi. Został sam ze sobą w sali. Mógł odpoczywać.
Powrót do góry Go down
Samuel Guthrie

Samuel Guthrie


Liczba postów : 142
Data dołączenia : 12/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Nie Lip 08, 2018 5:26 pm

Cannonball nie był pewien ile czasu spędził krążąc nad i po mieście, szukając skupisk robotów, w które mógłby uderzyć. Za każdym razem starał się wybierać takie, w których bezpośrednim otoczeniu nie znajdowali się ludzie - bo w końcu nie chciałby nikomu zrobić krzywdy na przykład przez przewrócenie nań Sentinela albo przez trafienie kogoś jego strąconą głową... A głównie taką strategię stosował. Przylatywał rozpędzony, uderzał w łeb maszyny lub paru, w razie konieczności zakręcał, aby powtórzyć ten manewr - a potem ruszał już dalej, rozglądając się za nowymi przeciwnikami. Okazało się, że walka z nimi nie była aż tak trudna, gdy trafiało się na nich w odpowiednich okolicznościach... I można sobie było pozwolić na zadawanie fizycznych obrażeń.
Mogła minąć godzina. Mogło też więcej. Prawdę mówiąc mężczyzna nie liczył upływu czasu, a nie wiedział o jakiej dokładnie porze opuścił swoją pierwszą lokację, więc teraz nie mógł już tego sprawdzić... To znaczy, mógłby oczywiście spytać nerdziki, gdyż one na pewno miały wszystko zapisane, ale w gruncie rzeczy ta kwestia nie była dla niego aż tak istotna, by tracić na nią oddech. Najważniejsze, że w którymś momencie blondyn - z powodu braku celów - zmuszony był skierować się wgłąb miasta, gdzie natykał się już na minionki. W dalszym ciągu udzielał się tam, gdzie tylko miał okazję, jednocześnie zataczając sporych rozmiarów i nieregularny okrąg, po którym znów skierował się w stronę oceanu.
Miasto zaczynało wyglądać trochę lepiej. A.I.M. miało w końcu do dyspozycji wielu ludzi i chyba jeszcze więcej sprzętu, a Sam nawet rozpoznawał niektóre stosowane urządzenia. Niektóre z nich były testowane na jego polu siłowym, więc zapoznał się z nimi dość blisko... Tak czy siak, mężczyzna doszedł w końcu do wniosku, że resztę mógł już zostawić w rękach nerdzików, agentów oraz wszelkich innych osób, które im pomagały - i wreszcie oddalić się ku wyspie. Nie zamierzał zdejmować kostiumu, więc w razie zaistnienia takiej konieczności powinien być w stanie w mgnieniu oka wrócić do Los Angeles, ale jeżeli - przy odrobinie szczęścia - nie będzie tam już potrzebny... To naprawdę chciał dołączyć do Berto. I może przy okazji trochę odpocząć.
Przelot zajął mu zaledwie moment. Wysoko w powietrzu mógł sobie pozwolić na sporą prędkość, nawet jeżeli nie na swoją maksymalną... Choć bliską niej. Mimo wszystko był już zmęczony. Domyślał się gdzie powinien szukać przyjaciela, dlatego tuż przed wyspą gwałtownie zwolnił, pozwalając swojej barierze wchłonąć negatywne efekty takiego posunięcia, a następnie - już w o wiele mniejszym tempie - zniżył się do gromady budynków mieszkalnych i medycznych w południowej części wyspy A.I.M. Wylądował idealnie przed wejściem do szpitala, a po wkroczeniu do środka tak naprawdę nie musiał nawet o nic pytać. Od razu otrzymał informację gdzie powinien się udać... I nic dziwnego, w końcu nerdziki już od jakiegoś czasu próbowały go tutaj ściągnąć, a powstrzymywało go jedynie poczucie obowiązku w stosunku do mieszkańców Los Angeles.
By skrócić sobie trochę drogę, Cannonball nawet we wnętrzu szpitala pozwolił sobie odbyć krótki i dla bezpieczeństwa zdecydowanie wolniejszy lot - przy otwartej przestrzeni przenosząc się bezpośrednio na wyższy poziom, by nie tracić czasu na korzystanie ze schodów. Dalej już na piechotę ruszył do pokoju o podanym mu numerze, po drodze spoglądając na kolejne mijane drzwi, aż wreszcie dotarł do tych właściwych. Na wszelki wypadek zapukał w ramach uprzedzenia, a dopiero później je otworzył i zajrzał do środka.
Nawet jeżeli zdążył się na to psychicznie przygotować, widok Bobby'ego w szpitalnym łóżku nie był przyjemny - lecz pierwsze ukłucie niepokoju szybko ustąpiło miejsca uldze, gdy tylko Sam zorientował się, że jego przyjaciel najwyraźniej rzeczywiście nie był wcale w takim złym stanie. Może i blondyn nie należał do grona ekspertów, ale podejrzewał, że w przeciwnym wypadku w pobliżu przebywałoby więcej sprzętu medycznego i przede wszystkim wykwalifikowanego personelu. Minionki wielbiły Berto. W razie jakiegokolwiek niebezpieczeństwa na pewno by go nie odstąpiły. A więc... Miały rację. W porządku.
Teraz już bez takiego pospiechu, Guthrie wkroczył do wnętrza pomieszczenia i cicho przymknął za sobą drzwi. Powoli zbliżył się do łóżka Bobby'ego, przez większość tego czasu utrzymując spojrzenie na jego twarzy - pomijając jeden moment, gdy zerknął na ekran maszyny monitorującej jego stan. Właściwie był to odruch, po którego wykonaniu znów skupił się na obliczu przyjaciela. Najchętniej przysiadłby obok niego na łóżku, ale nie chciał go zbudzić, jeżeli spał, a na to właśnie wyglądało... Ani tym bardziej sprawić mu bólu ugięciem materaca.
- Bobby? - spytał niezbyt głośno, ale też nie szeptem. W końcu chciał zostać usłyszany... Po prostu uważał na to, aby nie przesadzić i nie wyrwać Berto ze snu, jeśli faktycznie był w nim pogrążony. Wstrzymywał się jeszcze z ruszeniem po krzesło, gdyż najpierw chciał upewnić się w tej kwestii... I przekonać się o tym, jak cicho powinien się zachowywać.
Powrót do góry Go down
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Nie Lip 08, 2018 7:11 pm

Cieszył się, że pracownicy A.I.M. uwielbiają go. Uwielbienie wiązało się z wiernością. Wiedział, że są mu wierni i zrobią dla niego wszystko. Nie zdradzą go, nie postanowią nagle go uwięzić i wziąć się znowu za podbijanie świata. Jednak zdecydowanie czasem potrafili przekroczyć granice normalnego zachowania. Jak teraz kiedy co chwila któryś przychodził do niego, by spytać, jak się czuje, sprawdzić maszyny monitorujące, zmierzyć mu gorączkę czy przynieść leki przeciwbólowe. Roberto czuł się jak dziecko pod okiem nazbyt troskliwej mamy. Wielu mam. Oszaleć można. Na szczęście raz zdarzyło mu się przysnąć, więc miał trochę spokoju. Obudził się w miarę szybko po operacji, ale ciągle czuł się nie do końca obudzony, a przez to ciągłe pojawianie się kolejnych minionków tylko go irytowało coraz bardziej.
Zapewne dlatego tym razem Latynos postanowił nie reagować na kolejne pukanie do drzwi i cichy skrzyp kiedy te zostały otwarte. Może jeśli będzie udawał, że śpi to kolny gość szybko się uwinie i zaraz sobie pójdzie. Zerknie na aparaturę, zostawi tabletkę na stoliku i wyjdzie bez słowa. Taką właśnie miał nadzieję chłopak. Nasłuchiwał kroków i ruchów osoby, nie ruszając się nawet odrobinę.
Wystarczyło jednak, że usłyszał swoje imię wypowiedzianym jedynym głosem, który naprawdę chętnie by usłyszał, by otworzyć szybko oczy i spojrzeć na przyjaciela. Zaraz się uśmiechnął na widok Samuela.
- Sam. Jak dobrze, że to ty, a nie kolejny pszczelarz. - odezwał się na początek, podciągając się wyżej na łóżku bardziej do pozycji siedzącej. To wymagało napięcia mięśni, a co za tym idzie, wywołało lekki ból. Berto nieznacznie się skrzywił i oparł się o poduszkę, układając ręce na kołdrze i odsuwając nogi w bok, by zrobić miejsce dla blondyna.
- Siadaj i opowiadaj co słychać. Bo co u mnie to pewnie już wiesz od nerdzików. - poklepał dłonią kołdrę, nie odrywając spojrzenia od przystojnej twarzy Cannonballa. Miło było wreszcie go zobaczyć po... Iluś tam godzinach. Nie był pewien, która jest teraz, ale pewnie pół dnia się nie widzieli. Co najmniej.
Sunspot zdawał sobie sprawę, że Samuel zasypie go pytaniami na temat jego stanu zdrowi i tego, jak się wpakował w to bagno. Wiedział, że blondyn też jest nadopiekuńczy. W tym przypadku to mu nie przeszkadzało. Lubił kiedy ta jedna konkretna osoba poświęcała mu swoją uwagę. Wolał jednak trochę poodwlekać to w czasie i najpierw samemu wypytać przyjaciela o sytuację.
Powrót do góry Go down
Samuel Guthrie

Samuel Guthrie


Liczba postów : 142
Data dołączenia : 12/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Nie Lip 08, 2018 10:12 pm

Kiedy Bobby praktycznie natychmiast otworzył oczy, gdy - zaraz później - obdarzył go już uśmiechem, całą postawę Sama opuściło napięcie, z którego obecności tak naprawdę nawet nie zdawał sobie sprawy. Mężczyzna westchnął płytko i bezgłośnie, ale z wyraźną ulgą, a następnie także i na jego ustach zawitał uśmiech, wywołany słowami przyjaciela. Wyglądało na to, że nerdziki nie dawały mu spokoju... Z jednej strony powinien wypoczywać, ale z drugiej to chyba dobrze, że aż tak się o niego troszczyły. Odrobina irytacji to nic takiego, jeżeli stanowiła cenę za stabilne dochodzenie do zdrowia.
Uśmiech blondyna odrobinę przygasł, gdy Berto zaczął się podnosić i zauważalnie się przy tym skrzywił. Czoło Sama na moment lekko się zmarszczyło, lecz zaraz potem zmusił się do tego, aby ponownie je wygładzić, nie chcąc dokładać się do stresów przyjaciela. Oczywiście, że się o niego martwił - i to bardzo, bezustannie i niezmiennie od chwili, gdy tylko usłyszał od minionków, że coś mu się stało... Ale wbrew pozorom wiedział też, że Bobby, choć zazwyczaj niesamowicie łasy na zainteresowanie, na ogół nie lubił był zagłaskiwany. Duma mu nie pozwalała. To właśnie z tego względu Guthrie pilnował się, aby nie przesadzić i go tym nie przytłoczyć.
- Mniej więcej wiem. Nie podali mi zbyt wielu szczegółów, ale zapewniali, że w pełni dojdziesz do siebie, a to najważniejsze - przyznał na początek, mimo wszystko ostrożnie zajmując miejsce na łóżku po lewej stronie Berto i zerkając na jego twarz w poszukiwaniu jakichkolwiek oznak bólu czy niewygody. Dopiero kiedy ich nie znalazł, zdecydował się kontynuować... Bo w końcu przyjaciel zadał mu pytanie. W pewnym sensie, bo dokładniej kazał mu streścić sytuację... Ale wychodziło na jedno i to samo.
- Póki co robotami zajmują się nasi, S.H.I.E.L.D., bohaterowie indywidualni i drużynowi... I tak naprawdę każdy zdolny do walki, nawet przypadkowi mutanci. Już jakiś czas temu Emma doniosła, że Avengers namierzyli źródło problemu i starają się coś z nim zrobić, ale od tamtego komunikatu panuje cisza - wyjaśnił, umyślnie omijając swoją rolę w starciach. Bobby na pewno wiedział, że brał w nich udział, ale w tej chwili szczegóły zwyczajnie nie były na tyle istotne, aby go nimi męczyć. Potem dokładniej omówią całą tę inwazję i zastanowią się jak reagować przy podobnych, aby osiągnąć większą skuteczność. Ale... To mogło poczekać. Przynajmniej do jutra - albo dłużej, jeżeli Cannonball postawi na swoim.
- Z istotniejszych spraw... Instytut jest bezpieczny, roboty w ogóle się nim nie zainteresowały. Może ze względu na te bransolety, ale obstawiam, że to po prostu zbyt małe skupisko ludności. Ataki skoncentrowały się na tych największych miastach. Teraz wydają się być względnie pod kontrolą - dodał, jednocześnie delikatnie przebiegając palcami wzdłuż nadgarstka lewej ręki przyjaciela, nim ujął jego dłoń we własną. Nie miał złudzeń, robił to tak samo dla Berto, jak i dla siebie. Potrzebował kontaktu fizycznego, aby przekonać się, że naprawdę wszystko było w porządku.
Szczerze powiedziawszy Sam nie miał teraz najmniejszej ochoty kontynuować tematu Sentineli. Domyślał się, że pewnie powinni to robić - że może udałoby im się jeszcze ustalić coś przydatnego, gdyby dobrze się nad tym zastanowili. A nuż przysłużyliby się sprawie? Tyle że czuł się zmęczony, fizycznie i przede wszystkim psychicznie, jego ciało nie schodziło ze stanu gotowości na wypadek, gdyby rzeczywiście czekał go kolejny wylot do LA albo w inne miejsce... I chciał po prostu spędzić trochę czasu z jedynym członkiem swojej rodziny, do którego posiadał w tej chwili dostęp. Potrzebował tego dla uzyskania emocjonalnego komfortu - oraz spokoju.
Mimo to póki co nie zmieniał toru dyskusji. Najpierw chciał poznać reakcję Bobby'ego... A potem może trochę go przepytać. Bo wbrew pozorom wcale nie zapomniał o tym, że przyjaciel najwyraźniej go oszukał - technicznie rzecz biorąc chyba nawet więcej niż raz. Chwilowo miał inne priorytety, ale nie zamierzał mu tak łatwo odpuścić - i wiedział, że wyciągnie od niego porządne wyjaśnienia. W ten czy inny sposób. Tylko... Może za moment.
Powrót do góry Go down
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Nie Lip 08, 2018 10:58 pm

- Mówisz? Ja co jakiś czas odnoszę wrażenie, że jednak umieram. Ale naukowcy na pewno by się nie pomylili, więc musimy im zaufać. Chyba, że cię okłamują dla uspokojenia nerwów. - Oczywiście było to mega nieprawdopodobne, by nerdziki okłamywały Sama w tak ważnej sprawie. Z jednej strony niby byłoby to uspokajanie, ale z drugiej blondyn powinien znać prawdę i wiedzieć, jak wygląda sytuacja ze zdrowiem Roberto. Chłopak po prostu sobie żartował, nawet jeśli nie były to zbyt śmieszne żarty. Chciał jednak nieco rozluźnić atmosferę, nawet jeśli trochę nieudolnie.
W końcu Samuel usiadł i zaczął mu zdawać relację z sytuacji z Sentinelami. Nie był zaskoczony, że wszyscy wzięli się do walki z nimi. Zwłaszcza, że najwidoczniej roboty nie atakowały tylko mutantów, a wszystkich. Ważną i do tego dobrą informacją był fakt, że Avengersi zajmowali się właśnie zduszeniem problemu w zarodku. Oby udało im się jak najszybciej doprowadzić do końca tej inwazji. No i fakt, że Instytut był bezpieczny również pozwalał odczuć sporą ulgę. Dzieciaki były bezpieczne. Domyślał się też bez problemu, że Cannonball do tej pory na pewno się nie obijał tylko brał udział w walkach, pomagając innym bohaterom czy po prostu osobom walczącym. Na szczęście nie było widać po nim, by cokolwiek mu się stało. Ze swoją barierą był bezpieczny. Widać jednak było, że na pewno był trochę zmęczony. Temu również się nie dziwił.
- Na największych miastach. Szczęście w nieszczęściu, że tam zawsze jest najwięcej bohaterów. Dostanie się w jakieś mniej znane miejsca na pewno zajęłoby trochę czasu. - stwierdził, przy okazji zaraz rozglądając się na boki, ale nigdzie nie dojrzał swojego laptopa czy tabletu. Minionki widocznie upewniły się, że będzie odpoczywał zamiast pracować i nie dały żadnego sprzętu. Nawet telewizor miał odłączony. To akurat wiedział, bo już wcześniej próbował go włączyć. Pewnie byłby go w stanie włączyć, gdyby przy nim pogrzebał, ale szczerze mówiąc nie miał ochoty ani sił wstawać z łóżka już teraz. Nie dla takiej bzdury.
Jego uwaga i myśli szybko zostały odciągnięte od sprzętu elektronicznego kiedy poczuł dotyk na swoim nadgarstku. Spojrzał w to miejsce akurat kiedy Sam przesunął palce dalej i złapał go za dłoń. Na ustach Latynosa pojawił się ciepły uśmiech i odwzajemnił uścisk, kierując teraz już spojrzenie na twarz przyjaciela. Bardzo miał ochotę teraz po prostu pociągnąć chłopaka w dół do siebie za tą dłoń i przytulić go, ale powstrzymał się przed tym. Głównie przez świadomość, że to by go bardzo zabolało. Musiał jak najbardziej ograniczać ruchy. Pozostawało więc robić sobie nadzieję, że może później Cannonball sam zdecyduje się na coś takiego.
- Mam nadzieję, że nasi pszczelarze nie ociągali się za bardzo ze wsparciem? - przymknął oczy i westchnął. - Wstyd, że nie mogłem pomóc. Że tak szybko zostałem znokautowany. I jeszcze te żebra. Oszaleję z nudów, naukowcy na nic mi nie pozwalają.
Powrót do góry Go down
Samuel Guthrie

Samuel Guthrie


Liczba postów : 142
Data dołączenia : 12/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Wto Lip 10, 2018 10:09 pm

Ten "żart" o umieraniu sprawił, że Sam natychmiast posłał przyjacielowi długie spojrzenie spod lekko uniesionej brwi, wyraźnie świadczące o tym, że ten tekst wcale go nie rozbawił. Mimo to nie zamierzał nawet upominać Berto na głos. Przyzwyczaił się do takich uwag i wiedział, że nie warto było o nich dyskutować. No i... Przynajmniej one również świadczyły o tym, że Bobby nie czuł się aż tak źle - skoro miał jeszcze siłę żartować. To samo w sobie wystarczyło, aby blondyn mu wybaczył.
Mężczyzna wolał więc skupić się na szybkim streszczeniu obecnej sytuacji, aby mieć to już z głowy. Wiedział, że by się z tego teraz nie wykręcił, dlatego ograniczył się do próby przeprowadzenia tej dyskusji jak najprędzej. Kiedy skończył opowiadać, a Berto wyraził swoją opinię, Guthrie odruchowo kiwnął głową. Co prawda z drugiej strony można by było stwierdzić, że w takich mniej znanych miejscach pewnie nie mieliby aż tylu ofiar - bo roboty natknęłyby się po prostu na mniejszą liczbę osób... Ale Sam również wolał obecne okoliczności. Przynajmniej dawały im szansę na natychmiastowe podjęcie działania.
Spojrzenie blondyna na moment powędrowało za wzrokiem Berto, gdy ten zaczął się rozglądać, lecz szybko powróciło na twarz Latynosa. Nie był pewien czego szukał jego przyjaciel, choć prawdę mówiąc trochę się tego domyślał... I jeżeli miał rację, to na pewno nie zamierzał mu ułatwiać sprawy. Być może gdyby sam zapytał - i zrobił to wyjątkowo przymilnie... Ale póki co się na to nie zanosiło. I dobrze. Praca mogła zaczekać.
- Jeżeli cię to pocieszy, od teraz cię przejmuję. I to ja nie będę ci na nic pozwalał - ton jego głosu wcale nie wskazywał na to, że faktycznie starał się podnieść przyjaciela na duchu. Prędzej się z nim droczył... Ale tak naprawdę tylko po części żartował. Oczywiście nie mógł wziąć go całkowicie pod swoją opiekę, bo przede wszystkim nie posiadał żadnego wykształcenia medycznego, tylko trochę praktyki - nabytej z konieczności w trakcie różnego rodzaju akcji oraz bezpośrednio po nich. No i... Nie planował być do przesady surowy, jedynie trochę tym straszył. Ale z drugiej strony rzeczywiście nie zamierzał odstępować go ani na krok, pomijając najpilniejsze sytuacje, a wbrew pozorom potrafił być równie uparty co Bobby, nawet jeżeli zwykle mu ustępował.
Korzystając z tego, że Berto zamknął oczy, Sam poświęcił krótką chwilę na przyglądanie się jego twarzy. Powoli przesuwał spojrzeniem po jej rysach... I prawdę mówiąc nie mógł się zebrać w sobie, żeby zakłócić przyjacielowi odpoczynek tematem jego kłamstwa. Czuł, że powinien. Coś nie pozwalało mu z tego zrezygnować - to głębokie przeświadczenie, że nigdy nie powinni się wzajemnie oszukiwać, niezależnie w jakiej sprawie... Ale z kolei inny, równie silny głos przekonywał go, że w tym momencie Bobby potrzebował przede wszystkim wytchnienia.
- A tak na poważnie, jak się czujesz? - spytał, teraz już nieco ciszej, a zarazem nieświadomie obniżając trochę głos. Jednocześnie wolną rękę powoli uniósł do twarzy Roberto i zgarnął z jego czoła kilka kosmyków włosów. Przeciągnął ten gest przez ostrożnie dotknięcie zewnętrzną stroną dłoni jego policzka, częściowo go w ten sposób głaszcząc, ale głównie sprawdzając temperaturę skóry. Podejrzewał, że jego przyjaciel był pewnie na jakichś lekach przeciwbólowych, a po ich odstawieniu będzie gorzej... Ale chciał wstępnie zorientować się w sytuacji.
Powrót do góry Go down
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Sro Lip 11, 2018 8:12 pm

Kiedy Samuel się odezwał, Berto otworzył oczy, by spojrzeć na niego. Przejechał wzrokiem po nim, od czubka głowy aż po pas, nie przechylając się już niżej, by spojrzeć na nogi. W końcu i tak robił to tylko dla żartów. Popisywał się, chcąc cały czas utrzymać ten luźny, lekko żartobliwy nastrój. Już wiedział, że w takich sytuacjach mógł sobie pozwolić na więcej dwuznaczności, a Samuel się ich nie domyślał lub nie zwracał na nie uwagi.
- Nie mam nic przeciwko tak ładnej pielęgniarce. - odparł w końcu z promiennym uśmiechem. Bardzo chętnie oddałby się pod opiekę przyjaciela. Blondyn nie miał nawet pojęcia, jak bardzo. Byłby milion razy lepszym opiekunem od nerdzików A.I.M. Dużo ciekawszym, przystojniejszym, lepszym. Jedynym minusem był fakt, że Cannonball niemal na sto procent byłby dużo surowszym opiekunem. Przymknął ponownie oczy, wzdychając, co wywołało lekkie skrzywienie na jego twarzy. Pewnie nie pozwoli mu pójść na żadne spotkanie przez najbliższe kilka dni. Laptop czy tablet? Mógł o nich zapomnieć na większość dnia. A na pewno na noc. Może właśnie w dzień będzie mógł popracować kilka godzin, a wieczorem punkt dwudziesta druga będzie tracił dostęp do maili, portali informacyjnych i całej reszty powiązanej z internetem.
Czuł na sobie spojrzenie Sama, zupełnie mu to nie przeszkadzało. Wiedział, że chłopak przygląda mu się, szukając jakichś oznak bólu czy innej niedogodności. A przynajmniej tak sądził. Mógł się mylić. Równie dobrze blondyn mógł na niego patrzeć ot tak, po prostu. Nie zamierzał jednak nijak komentować tego patrzenia na niego. Choć na pewno znalazłby jakiś żart o podziwianiu jego przystojnej twarzy.
Nim zdążył odpowiedzieć na pytanie Samuela, poczuł jego dłoń na swoim czole, co sprawiło, że otworzył oczy z lekkim zaskoczeniem i skierował spojrzenie do góry na palce chłopaka. Te przesunęły się w bok po odgarnięciu mu włosów z czoła i zatrzymały się na jego policzku. Nawet nie zastanawiając się nad tym co robi, przechylił głowę w bok, praktycznie przytulając się policzkiem do ręki przyjaciela i ponownie przymknął oczy, wyraźnie rozluźniony.
- Teraz o niebo lepiej. A tak na poważnie to poza bólem nic więcej mi nie dolega. Leki likwidują większość bólu, ale i tak go odczuwam przy głębszym wdechu lubmocniejszym napięciu mięśni. - Odpowiedział w końcu szczerze, nie przedłużając już żartów i odciągania uwagi od poważnych spraw. Wiedział kiedy należy przestać sobie żartować, a odpowiedzieć na poważnie. Nawet jeśli czasem zdarzało mu się z tym pomylić.
Powrót do góry Go down
Samuel Guthrie

Samuel Guthrie


Liczba postów : 142
Data dołączenia : 12/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Czw Lip 12, 2018 11:30 pm

Zgodnie z przewidywaniami Berto, Sam praktycznie zignorował ten żartobliwy - w jego mniemaniu - komplement dotyczący bycia ładną pielęgniarką. Można powiedzieć, że był już przyzwyczajony do podobnych tekstów ze strony przyjaciela... Nawet jeżeli w ostatnim czasie stawały się jakby śmielsze i bardziej bezpośrednie. Nie wspominając już o niedawnym pocałunku i powracającym motywie randki...
No dobrze, może w głębi ducha Guthrie zaczynał już momentami wątpić w to, że chodziło o zwykłe zgrywanie się, ale nie był pewien jak do tego podejść. Nie lubił kręcenia i podchodów. Z natury wolał stawiać sprawy jasno i szczerze - a jednak zapytanie przyjaciela wprost czy próbował go podrywać jakoś nie mieściło się w jego planach na najbliższą przyszłość. Jeżeli odpowiedź byłaby przecząca, zrobiłoby się... Delikatnie mówiąc, niezręcznie.
Na szczęście ta kwestia tym bardziej mogła poczekać. Kto wie, być może w ten czy inny sposób rozwiąże się nawet sama? Samowi mimo wszystko się nie spieszyło, szczególnie w tej chwili, gdy skupiał się na samopoczuciu Berto, a nie na motywach stojących za jego działaniami. Chociaż z drugiej strony... Zwyczajnie nie mógł znów nie doświadczyć gwałtownego przypływu pytań i wątpliwości, kiedy Bobby niemalże łasił się do jego dłoni.
Co nie oznaczało, że zamierzał ją cofnąć. Przeciwnie, jedynie ją obrócił, aby teraz już jej wnętrzem powoli gładzić policzek przyjaciela, wciąż ostrożnie, nawet jeżeli doskonale wiedział, że główne centrum bólu znajdowało się niżej, w klatce piersiowej Latynosa. Chyba był to z jego strony po prostu taki odruch. Mimo wszystko Sam zwykle był delikatny w kontaktach z bliskimi.
- Pewnie trochę na nich będziesz - skomentował w kwestii leków. Zdawał sobie sprawę z tego, że mutanci - nawet ci, którzy nie posiadali tak naprawdę czynnika regeneracyjnego - na ogół wracali do zdrowia trochę prędzej od zwykłych ludzi. Mimo to połamane kości tak czy siak potrzebowały czasu, aby się zrosnąć i tutaj ta drobna różnica w tempie rekonwalescencji niewiele już zmieniała. Ten brak aktywności pewnie będzie doprowadzał Berto do szału... Guthrie będzie musiał zorganizować mu jakąś rozrywkę. I może jednak przesunąć spotkanie z bratem na trochę później, aby móc poświęcić się opiece nad przyjacielem...
- Jak do tego doszło? Jak naprawdę do tego doszło? - spytał. Z jednej strony szczerze nie chciał męczyć przyjaciela tym tematem, z drugiej... Po prostu musiał przynajmniej wstępnie potwierdzić swoją teorię. Która teorią już właściwie nie była, bo pozyskane od nerdzików urywki informacji - oraz wcześniejsze wiadomości od samego Bobby'ego - pasowały do niej tak dobrze, że Sam miał już w zasadzie pewność odnośnie przebiegu wydarzeń. I bardzo mu się one nie podobały. Nie chciał się kłócić, nie w tym momencie, ale... Poczucie bycia oszukanym nie dawało mu spokoju, ciążyło mu w klatce piersiowej i nie pozwalało mu w spokoju cieszyć się tym, że w końcu miał okazję chwilę odpocząć przy Berto.
Powrót do góry Go down
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Pią Lip 13, 2018 12:31 pm

Zdecydowanie wygodniej się zrobiło kiedy Sam obrócił dłoń. W ten sposób Berto mógł wtulić policzek w jej wnętrze, trzymając teraz już głowę cały czas przechyloną lekko w jedną stronę. Tak mógłby zasnąć, ale jednak szkoda byłoby zmarnować wspólny czas z blondynem na spanie. Chyba, że mówimy o innym rodzaju spania. Teraz jednak nie czas na takie myśli kiedy ledwo mógł się ruszać.
- Wiem, nie narzekam. Właściwie to dobrze, że je dostaję. Inaczej chyba nic bym nie mógł robić, nawet oddychać. - odparł na słowa przyjaciela odnośnie jego leków. Nerdziki dbały o to, by nie cierpiał za bardzo przez połamane żebra, on za to doskonale wiedział, że bez środków znieczulających się nie obędzie. Skoro nawet na nich odczuwał momentami ból, to co dopiero by było gdyby raz ich nie wziął.
Oczywiście w końcu Cannonball musiał zapytać o przyczynę jego stanu. Latynos wiedział, że prędzej czy później to nastąpi, ale zdecydowanie preferował opcję "później". Było tak przyjemnie i miło, a tu nagle trzeba było przejść to poważnych tematów. Samuel się zdenerwuje i cały nastrój pójdzie zniknie. W ogóle mu się to nie podobało, ale skoro już trzeba przez to teraz przebrnąć to najlepiej zrobić to jak najszybciej.
- Pamiętasz, jak ci mówiłem, że Rize może mi załatwić zaproszenie na konferencję? Spotkałem się z nią i wręczyła mi je osobiście. Głupio było odmówić, więc wybraliśmy się tam razem. Resztę wiesz już z radia, telewizji albo od naukowców. Nie mogłem się ujawnić przy ludziach i kamerach. - streścił całą sytuację krótko i zwięźle, nie chcąc bawić się w opisywanie szczegółów. Zresztą nie sądził, by opisanie wszystkiego dokładnie było takie istotne. Najwyżej blondyn go dopyta, a wtedy Berto opowie dokładniej co i jak. Póki co jednak podał najważniejsze informacje. Oberwał na konferencji.
Nigdy nie powiedział Samowi, że na sto procent się na nią nie wybierze. Mówił, że się zastanawia i wie, że to olbrzymie ryzyko. Po prostu nie poinformował go, jaką decyzję podjął. Nie chciał mu zawracać głowy czymś, co jego zdaniem nie było dla Samuela ważne. Podniósł wolną rękę i położył dłoń na dłoni, która głaskała go po policzku. W końcu otworzył oczy i spojrzał na Cannonballa, uśmiechając się w przepraszający sposób. Czuł jednak, że chłopak będzie na niego zły i tutaj jego urocze uśmiechy w niczym mu nie pomogą.
Powrót do góry Go down
Samuel Guthrie

Samuel Guthrie


Liczba postów : 142
Data dołączenia : 12/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Sob Lip 14, 2018 9:07 pm

Z tego wszystkiego Sam cieszył się, że Berto przynajmniej sam zdawał sobie sprawę z powagi sytuacji. Chyba nie zapowiadało się na to, że w najbliższym czasie zrobi coś głupiego, jak na przykład zbyt szybko odstawi leki, twierdząc, że już ich nie potrzebował... Ale na wszelki wypadek blondyn chyba tak czy siak zamierzał to sprawdzać. W końcu nie zdziwiłby się, gdyby za parę dni Bobby nagle zmienił zdanie. Jego humorki bywały bardzo... Płynne. Pod pewnymi względami było to całkiem urocze i wręcz ujmujące, pod innymi jednak niepokojące.
Równie niepokojące wydawały się też być jego wyjaśnienia. Znowu ta Rize... A przecież sugerował przyjacielowi, aby najlepiej trzymał się od niej z daleka, bo na pewno prędzej czy później wpadnie przez nią w jakieś kłopoty. Nie posłuchał go i proszę, wylądował w szpitalu z połamanymi żebrami. Co prawda po drodze było jeszcze parę innych kroków i Guthrie w gruncie rzeczy to rozumiał, ale jego rozżalenie nie pozwalało mu jeszcze spojrzeć na sprawę bardziej obiektywnym okiem. Być może później, gdy się uspokoi...
Póki co bowiem mężczyzna był zirytowany, owszem, ale przede wszystkim czuł się urażony i oszukany, w dodatku przez kogoś, z czyjej strony się takiego potraktowania nie spodziewał. On dotrzymał swojej obietnicy, uprzedzał, że gdzieś się wybierał i coś robił - a Berto jego uwagi zignorował. To nie było miłe i blondyn miał wrażenie, że został w pewien sposób pominięty. Może i na papierze pracował dla Bobby'ego, może mu podlegał, ale tylko teoretycznie. W praktyce - jak do tej pory - byli bardziej równymi sobie partnerami... A teraz coś istotnego - i poważnego - zostało przed nim zatajone.
- Rozmawialiśmy o tym. Wiedziałeś co o tym sadzę. Mogłeś mi przynajmniej dać znać... A nie jeszcze dzisiaj kręcić, kiedy do ciebie napisałem. Bo tak, zatajanie prawdy to też kłamstwo - zaznaczył, nawet nie próbując ukryć urazy w swoim głosie, która w dodatku odbijała się również w jego oczach - a przy okazji z góry odpowiadając na protest, którego nadejścia się po swoich słowach spodziewał. Gdyby Berto nie był teraz ranny, Cannonball pewnie zareagowałby gwałtowniej. I głośniej. Ludzie często zapominali o tym, że wbrew pozorom potrafił się zdenerwować... Ale w tej chwili się kontrolował. Może nawet nie tylko ze względu na stan Bobby'ego, ale i na fakt, że jego własna złość ustępowała przybiciu...
Mimo to nawet w trakcie - nie oszukujmy się - kłótni Samuel nie próbował cofnąć dłoni z policzka przyjaciela, ani nie zaprotestował na to, że znalazła się na niej ręka Berto. Spierali się, zgoda, ale to nie oznaczało, że nagle przestało mu na nim zależeć. Przeciwnie, bo tak naprawdę to właśnie z tego wynikał cały problem, gdyby przyjrzeć się sprawie u samego źródła. Blondyn martwił się o Bobby'ego, chciał dla niego jak najlepiej i nie mógł znieść myśli, że nie był w stanie przez cały czas dbać o jego bezpieczeństwo... Które ten sam narażał. Dlatego nie podobała mu się konferencja, a Berto czuł potrzebę udać się na nią w tajemnicy - i tak z grubsza narodziła się ich sprzeczka.
Powrót do góry Go down
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Nie Lip 15, 2018 8:52 pm

Istniała jedna rzecz, której Berto nie lubił w przyjacielu. Jedna jedyna rzecz, która mu przeszkadzała. Jego spojrzenie kiedy ten był na niego zły. Spojrzenie, które mówiło więcej niż tysiąc słów. Spojrzenie, które trafiało prosto w jego serce. I to w negatywnym znaczeniu. Trafiało niczym celna strzała. Przebijało na wylot, sprawiając tym samym ogromny ból. Zdecydowanie wolałby, gdyby Samuel był na niego po prostu zły. Gdyby jego oczy wyrażały tylko złość. Gdyby mógł rzucić w niego nieco ostrzejszymi słowami. Wolałby żeby na niego nakrzyczano. Zamiast tego zawsze to spojrzenie. Przepełnione bardziej smutkiem, urazą czy bólem niż złością.
Latynosa od razu łapały wyrzuty sumienia, że zrobił coś nie tak, jak powinien. Cannonball był chyba jedyną osobą, która nieświadomie potrafiła tak grać na jego uczuciach. Przecież gdyby mu powiedział, że idzie na konferencję to blondyn na pewno by się zdenerwował. Tym bardziej, gdyby dodał, że idzie z Rize. Nie rozumiał dlaczego ta kobieta aż tak przeszkadzała Samowi. Zapewne w innych okolicznościach zażartowałby sobie, że chłopak był po prostu o nią zazdrosny, ale w obecnej sytuacji nie miał już ochoty na żarty. Może jednak zdenerwowanie go informacją o pójściu na konferencję było lepszą opcją, bo wiedziałby, gdzie się wybrał. Niestety nie mógł już cofnąć czasu i naprawić swojego błędu.
Spuścił wzrok w dół, na swoje kolana ukryte pod kołdrą, nie mogąc znieść tego spojrzenia. Jego nastrój również poleciał w dół choć to nie było już aż tak widoczne. Owszem, czuł się winny. Wystawił zaufanie przyjaciela na próbę. W pewien sposób okłamał go, nawet jeśli po prostu nie podał szczegółów swojego wypadu.
- Wtedy myślałem, że lepiej nie martwić cię tym. Miałem odpykać kilka godzin na konferencji i wrócić jak najszybciej. Na wspólną kolację. - zaczął się tłumaczyć. Kiepsko, ale szczerze. Pocieszeniem było, że blondyn się nie odsunął. Nie cofnął ręki z jego policzka ani nie puścił jego dłoni. Wciąż tu był i trzymał się dosyć blisko. Gorzej, gdyby wyszedł trzaskając drzwiami. A może lepiej? Wtedy by bardziej okazał złość niż te inne uczucia, które tak bardzo Berto raniły. A wiedział, że Sam potrafił się zdenerwować. Jak każdy, miał swoje granice cierpliwości. Wobec jego osoby na pewno te granice były szersze. Czasem Bobby się zastanawiał, jakim cudem Samuel tyle z nim wytrzymywał. Zazwyczaj zastanawiał się nad tym w momentach kiedy robił sobie nadzieję. Że skoro taki cierpliwy to może jednak...
- Wolałbym żebyś na mnie nakrzyczał zamiast tak patrzeć. - odezwał się cicho. Cofnął rękę z dłoni, która była na jego policzku, ale zacisnął mocniej palce drugiej.
Czy mógł obiecać, że więcej to się nie powtórzy? Że więcej nie zachowa się w ten sposób? Oboje wiedzieli, że byłaby to pusta obietnica. Berto nadal bywał momentami strasznie lekkomyślny i nie zastanawiał się nad swoimi czynami. Lepiej więc nie obiecać czegoś, czego i tak na pewno by nie dotrzymał.
Powrót do góry Go down
Samuel Guthrie

Samuel Guthrie


Liczba postów : 142
Data dołączenia : 12/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Sob Lip 21, 2018 10:03 pm

Choć spojrzenie Bobby'ego uciekło w dół, Sam w dalszym ciągu utrzymywał swoje na jego twarzy, uparcie i niezmiennie śledząc wszystkie rysujące się na niej z czasem zmiany. W szczególności skupiał się na oczach przyjaciela, jakże ekspresywnych... Zdradzających teraz przede wszystkim szczery żal za podjęte decyzje - albo przynajmniej w to właśnie blondyn chciałby wierzyć. Zdawał sobie sprawę z tego, że Berto potrafił grać, gdy musiał, ale jednocześnie wiedział, że w takich okolicznościach by tego nie zrobił. Nie okłamałby go ponownie tylko po to, aby załagodzić sytuację. Więc... Ufał mu. Z drugiej strony przedtem też mu zaufał - ale powtarzał sobie, że Bobby dostał nauczkę.
W dodatku słowa przyjaciela jeszcze bardziej utwierdziły go w przekonaniu, że mówił on szczerze. O dziwo jego skrucha - czy nawet wyjaśniony, a i tak wcześniej podejrzewany tok rozumowania - nie sprawiały, że Sam czuł się lepiej, ale na swój sposób potrafił podążyć za sposobem myślenia Berto. Nie zgadzał się z nim, ale wiedział z czego wynikał. Jak to się mówiło? Łatwiej prosić o wybaczenie niż o pozwolenie? A i to tylko wtedy, gdy sprawa wychodziła na jaw. Na miejscu Bobby'ego Samuel postąpiłby inaczej, lecz prawdę powiedziawszy już dawno temu zdążył przyzwyczaić się do różnic w ich zachowaniu i podejściu do życia. W końcu przeciwieństwa się przyciągały.
Mimo wszystko jednak to dopiero następna wypowiedź Berto sprawiła, że Guthrie westchnął cicho i pochylił głowę, samemu również zsuwając wreszcie spojrzenie z jego twarzy. Wbił je dla odmiany w klatkę piersiową przyjaciela, właściwie bez konkretnego celu. Czuł i kątem oka widział jego poczynania, a więc głównie to cofnięcie jednej ręki - oraz oczywiście wyłapał równoczesne zwiększenie nacisku drugiej. Jego własne ramiona z kolei lekko opadły, co mogło sugerować zarówno zejście z niego napięcia, jak i przybycie fali rezygnacji.
- Dobrze wiedzieć. Z czystej przekory nie dam ci tej satysfakcji - odparł, ale prawdę mówiąc w jego głosie brakowało humoru, który starał się włożyć w te słowa. W związku z tym zabrzmiały one dość smętnie... Ale mimo to przynajmniej podjął próbę. To samo w sobie już oznaczało, że starał się nie zaogniać konfliktu i nie popychać Bobby'ego w głębsze wyrzuty sumienia. Trochę mu się należały, ale Sam nigdy nie należał do okrutnych osób.
Z kolejnym westchnieniem na ustach, tym razem już niemalże zupełnie bezgłośnym, mężczyzna pochylił się jeszcze trochę niżej i delikatnie oparł o czoło Berto swoje własne, jednocześnie przymykając oczy. Tak czy siak wciąż trzymał dłoń na jego policzku, więc posiadał mniej więcej poczucie gdzie co się znajdowało. I pomyśleć, że kiedyś nie był wielkim fanem kontaktu fizycznego, przynajmniej takiego wykraczającego poza najbliższą rodzinę... Bobby go z nim jednak oswoił. Jak i z wieloma innymi sprawami.
- Następnym razem nie kłam. Kiedy będziesz robił coś głupiego, spróbuj dać mi najpierw znać. Albo chociaż w trakcie - dodał o wiele ciszej. Doskonale rozumiał to, że Berto nie zawsze będzie fizycznie w stanie się z nim skontaktować. Działało to zresztą w obie strony. Ale gdy istniała taka możliwość... Już wolał wiedzieć i od razu się martwić - i móc coś z tym zrobić - niż usłyszeć o zagrożeniu po fakcie.
Powrót do góry Go down
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Nie Lip 22, 2018 1:27 pm

Berto czuł, że Sam ciągle na niego patrzy. Pomimo tego, że on teraz wbijał spojrzenie w kołdrę na swoich nogach, czasem przesuwając wzrok na ich dłonie. Czuł ten przeszywający wzrok. I wiedział, że blondyn sprawdza czy on sam znowu nie kłamie. W tej chwili jednak nie był już w stanie kłamać. Nie kiedy przyjaciel obudził w nim wyrzuty sumienia. W innym przypadku pewnie próbowałby się jakoś wykręcać i trochę namącić, nieraz tak robił. Był kombinatorem. Czasem to mu wychodziło na dobre kiedy wpadał na jakiś pomysł, jak coś obejść. Czasem jednak też wychodziło mu to na złe.
Wiedział, że Cannonball dowiedziałby się o jego wyprawie na konferencję. Jeśli nie od niego czy nerdzików to z telewizji i radia. W końcu w gmachu były kamery. Któreś na pewno pochwyciły jego akcję. Wtedy po prostu by prosił o wybaczenie, próbowały ugłaskać jakoś Samuela. Wiedział, że chłopak prędzej czy później by mu wybaczył. Nigdy nie był na niego zły zbyt długo. Jakoś tak nie potrafili się na siebie gniewać choć z jego strony wiadomo było dlaczego.
W końcu poczuł jak spojrzenie Sama osuwa się niżej. Napięcie nieco spadło, nawet jeśli nadal powietrze zdawało się być gęstsze. Słowa chłopaka sprawiły, że na ustach Latynosa przez ułamek sekundy pojawił się uśmiech. Oczywiście, zasługiwał na taką karę. Zasługiwał na wyrzuty sumienia i te wszystkie uczucia, które się malowały w błękitnych oczach.
Krótko po tych słowach Bobby usłyszał, jak Samuel wzdycha, a następnie poczuł go bliżej siebie. Ich czoła się zetknęły, a ciało blondyna rzuciło cień na niego. Chwilowo nie zareagował nijak na ten niespodziewany, dodatkowy kontakt fizyczny. Domyślał się, że chłopak miał coś jeszcze do powiedzenia. Kiedy był tak blisko, Berto ciężko było być w ciągle tak samo złym humorze. Bliskość przyjaciela zawsze sprawiała, że czuł się lepiej. Tak samo było tym razem, pomimo wyrzutów sumienia i ciężkiej atmosfery, która zrobił się jednak lżejsza.
- Tyle mogę obiecać. - odezwał się, przenosząc w końcu wzrok na twarz Samuela. Nie mógł obiecać, że nigdy więcej nie zrobi nic głupiego, bo oboje dobrze wiedzieli, że zrobi, ale mógł obiecać, że da znać kiedy już weźmie się za robienie czegoś takiego.
Spojrzał na zamknięte oczy Cannonballa, a następnie niżej. Dzieliły ich dosłownie centymetry. Miał go tak blisko, na wyciągnięcie ręki. Na przechylenie głowy, dosłownie.
- Zamierzam zrobić coś bardzo głupiego. - dał znać. Ostrzegł, zgodnie ze złożoną przed chwilą obietnicą, w tym samym czasie przenosząc wolną rękę na kark przyjaciela. Po czym odchylił głowę, by złączyć ich usta. Nie mógł się tym razem powstrzymać. Nie po wczorajszym buziaku, który miał być tylko żartem z założenia. Nie mógł przestać myśleć o ustach Samuela, więc kiedy znalazły się tak blisko, poszedł za impulsem.
Cały czas brał pod uwagę fakt, że może zostać odepchnięty. Obecna sytuacja jednak działała na jego plus, bo nawet jeśli zostanie odrzucony to nie za mocno. W końcu Sam zdawał sobie sprawę z tego, że zbyt gwałtowny ruch wywoła ból, a zawsze zdawał się myśleć o wszystkim. Nieważne jakie emocje nim kierowały. Latynos nie miał zamiaru się cofnąć. Raczej miał zamiar korzystać z okazji tak długo, jak to było możliwe. Czy to będzie kilka sekund tuż przed tym, jak zostanie odsunięty czy kilkanaście sekund lub więcej jeśli jakimś cudem Samuel się nie cofnie. Cały czas robił sobie nadzieję na drugą opcję, dlatego sam nie chciał się odsunąć. Gdyby jakiś cudem blondyn się nie odsunął to Bobby miał zamiar nawet pójść o krok dalej, dopraszając się o pogłębienie pocałunku. Nie tylko ze względu na to, że od niepamiętnych czasów marzyła mu się taka sytuacja, ale też ze względu na swoją naturę. Nie lubił kiedy takie rzeczy działy się zbyt wolno. Był nieco niecierpliwy w kwestiach romantycznych. Dosyć szybko wykonywał kolejne kroki.
Powrót do góry Go down
Samuel Guthrie

Samuel Guthrie


Liczba postów : 142
Data dołączenia : 12/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Pon Lip 23, 2018 10:17 pm

Gdyby nie ich obecna pozycja, Sam najprawdopodobniej kiwnąłby głową na tę - wymęczoną - obietnicę przyjaciela. W tych okolicznościach jednak nie chciał psuć momentu i, prawdę mówiąc, po prostu nieszczególnie miał ochotę się ruszać. Napięcie i adrenalina po walkach z robotami coraz bardziej z niego schodziły, przez co wyraźniej odczuwał zmęczenie. Liczył jedynie na to, że nerdziki rzeczywiście poradzą sobie w Los Angeles bez niego i nie zostanie ponownie wezwany do akcji... Bo najchętniej padłby na łóżko, nawet nie po to, aby się przespać, ale zwyczajnie poleżeć i zebrać siły. Oczywiście tak czy siak nie zamierzał tego jeszcze zrobić, bo mimo wszystko wolał zostać przy Berto, ale nieważne.
W związku z powyższym mężczyzna ograniczył się jedynie do cichego, potakującego pomruku... I właściwie na tym poprzestał. Nie powiedział nic więcej, ani nie wykonał żadnego ruchu, pozostając tylko przy powolnym, głębokim oddychaniu, które jednoznacznie zdradzało, że jemu również takie położenie w pełni odpowiadało, a wręcz pomagało mu się uspokoić i wyciszyć. Stan ten nie utrzymał się długo. Już po chwili to Bobby przerwał milczenie, a choć Sam nie otworzył oczu, aby na niego spojrzeć, to jednak odruchowo zmarszczył czoło.
Blondyn nie zdążył ani zastanowić się nad słowami przyjaciela, ani tym bardziej o nie zapytać - gdyż zaraz potem poczuł jego usta na swoich... I w tym momencie już rozchylił powieki, głównie w wyniku czystego zaskoczenia. Nie mógłby szczerze stwierdzić, że był zdziwiony. Zaskoczony, owszem, ale nie zdziwiony, nie po wczorajszych wydarzeniach i nie po swoich dzisiejszych rozważaniach. Całe jego wywołane zmęczeniem otępienie nagle wyparowało, a serce natychmiast zabiło mu szybciej. Zdawał sobie sprawę z tego, że Berto położył też dłoń na jego karku, ale informacja ta docierała do niego jakby z oddali - nie była priorytetowa w porównaniu do innych odbieranych bodźców.
Odwzajemnił ten pocałunek. Nie mógłby uczynić inaczej, bo to w końcu Bobby, jego Bobby, a - co by się nie działo - Sam nigdy go nie odrzucał, pod żadnym względem. Tak, zdarzało mu się zezłościć, ale nawet wtedy szybko wybaczał, a teraz... Teraz w pełni dotarło do niego, że całował swojego najlepszego przyjaciela, przez co już po kilku sekundach oderwał się od jego warg, nie cofając jednak zbytnio głowy, ani nie zabierając dłoni z jego policzka.
Jego spojrzenie przesunęło się po twarzy Berto, lecz szybko skupiło się na jego oczach, nim przeskoczyło na jego usta - i znów w górę. Własne wargi wciąż miał nieco rozchylone. Czuł, że pewnie powinien coś w tym momencie powiedzieć, ale szczerze mówiąc nie miał pomysłu co. Słowa jakoś nie chciały do niego przyjść, żadne, a co dopiero właściwe... I nie mógł nawet zebrać myśli. Więc może nie powinien próbować.
Prawdopodobnie nie było to najlepsze postanowienie, do którego Sam mógł w tej chwili dojść, ale trudno. Zanim dobrze się nad tym zastanowił, znów pochylił głowę i ponowił pocałunek, co prawda pozwalając na jego pogłębienie, lecz nie na przyspieszenie. Wbrew pozorom przez cały czas pamiętał o tym, w jakim stanie znajdował się Bobby - i zamierzał z nim postępować delikatnie, choćby nawet miał tym doprowadzać przyjaciela do szału. Dłoń z jej policzka zsunął teraz trochę niżej, bardziej na jego szyję, dla wygody pozostawiając na jego twarzy jedynie kciuk. Całą resztą będzie się martwił później.
Powrót do góry Go down
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Wto Lip 24, 2018 1:21 pm

Po tym jak Bobby ostrzegł przyjaciela przed głupotą, którą zamierza popełnić nie było chwili na zastanowienie się. Ich usta zostały złączone w lekkim i spokojnym pocałunku. Latynos cały czas odczuwał drobne napięcie jednak nie pozwalał, by udzieliło się ono w pocałunku. Czuł, że Samuel otworzył oczy i na niego patrzy. Obstawiał, że nagłe rozchylenie powiek było wynikiem zaskoczenia. Pewnie musiał otworzyć oczy, by móc również zobaczyć to, co czuł. By zobaczyć, że faktycznie Berto go całuje. Oczywiście mógł tylko się domyślać tego. Nie miał zamiaru pytać blondyna o takie rzeczy, a i nie były one niczym istotnym.
Co by tu dużo nie mówić, Latynos poczuł nagły przypływ szczęścia kiedy blondyn odwzajemnił jego pocałunek. Coś, na co zawsze miał nadzieję, a jednak i tak był przyjemnie zaskoczony. W pierwszej chwili pomyślał, że może tylko mu się wydaje, ale nie. Nie mylił się. Cannonball odwzajemniał jego pocałunek. Niestety ta przyjemna chwila nie trwała zbyt długo. Sam dosyć szybko rozdzielił ich usta, jakby nagle zdał sobie sprawę z tego co robi. Te kilka sekund wystarczyło, by jego serce nieco przyspieszyło.
Otworzył oczy, jak tylko stracił kontakt z wargami blondyna i spojrzał na niego. Widział, że Sam się w niego wpatruje, ale tym razem nie był w stanie niczego wyczytać z jego oczu. Nie wiedział, czego powinien oczekiwać. W dodatku ta cisza... Nieco go niepokoiła. Chciał by, Samuel powiedział coś. Cokolwiek. Nie ważne czy miłego czy nie. Czy go zaakceptuje, czy odrzuci. Po prostu musiał usłyszeć jakieś słowa. Nie chciał, by nagle jego przyjaciel wyszedł z pomieszczenia bez słowa. Nie rozjaśniając sytuacji ani trochę. Widział jak chłopak wodzi wzrokiem po jego twarzy, nadal będąc dosyć blisko. Nie odsunął się gwałtownie, nadal był spokojny. Tyle, że to w ogóle nie pomagało, Cannonball prawie zawsze był spokojny. Jego zachowanie wcale nie musiało oznaczać akceptacji. I im dłużej milczał, tym bardziej Berto robił się zestresowany.
Kiedy w końcu Bobby postanowił, że odezwie się pierwszy skoro drugi chłopak milczy, nastąpiło coś niespodziewanego. Tym razem był szczerze w szoku. Samuel zaczął drugi pocałunek. Dobrowolnie. Szok trwał dosłownie sekundę. Latynos szybko się ogarnął i zaczął odwzajemniać go, a kiedy blondyn wykazał chęci na pogłębienie pocałunku, aż zamruczał z zadowolenia, nawet pozwalając przyjacielowi przejąć pałeczkę w kierowaniu szybkością i namiętnością. Fakt, zdecydowanie zbyt wolno Cannonball działał, ale Berto doszedł do wniosku, że nie ma prawa narzekać. Nie teraz. Może następnym razem spróbuje narzucić własne tempo. Teraz już pozwalał sobie na myślenie w ten sposób.
Chcąc ułożyć się nieco wygodniej, odchylił się do tyłu. Nie za mocno, gdyż do całkowitego opadnięcia na poduszkę brakowało mu tylko kilka centymetrów. Korzystając z faktu, że miał dłoń na karku blondyna, pociągnął go za sobą, by móc oprzeć się wygodniej i całkowicie rozluźnić. Zdecydowanie łóżko ustawione pod pozycję pół siedzącą pomagało w tej chwili. Choć pocałunek był powolny to Sunspotowi i tak przyspieszył oddech. To niestety wywoływało ból w okolicach żeber, nerdziki go ostrzegały przed gwałtowniejszymi wdechami. Miał oddychać płytko i spokojnie. Tyle, że w tej chwili nie był w stanie. Nie zwracał jednak uwagi na ten fakt, całkowicie koncentrując swoją uwagę na ustach Samuela. Na tych słodkich ustach, o których marzył od... Sam już nie pamiętał od jak dawna. I właśnie jego marzenie się spełniało.
Pomimo ciężkiego oddechu, a przez to i bólu w żebrach, Bobby nie przerywał pocałunku. Chciał, by trwał on jak najdłużej. Dlatego też postanowił, że to jego przyjaciel zadecyduje o tym kiedy mają przestać się całować. On był teraz zbyt zajęty, by o tym myśleć. A bólem będzie się martwić później.
Powrót do góry Go down
Samuel Guthrie

Samuel Guthrie


Liczba postów : 142
Data dołączenia : 12/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Czw Lip 26, 2018 7:46 pm

Sam wcale nie potrzebował dodatkowej zachęty pod postacią dłoni naciskającej na jego kark, aby instynktownie podążyć za przyjacielem, kiedy tylko wyczuł, że ten zaczął odchylać się do tyłu i układać wygodniej na łóżku. Właściwie to wręcz popierał takie posunięcie - a raczej popierałby je, gdyby był teraz w stanie logicznie się nad tym zastanowić. W końcu najważniejsze, żeby Bobby miał wygodnie, szczególnie w tym momencie.
Ta myśl przez chwilę obijała się po głowie blondyna, obecna, ale znajdująca się gdzieś na granicy jego świadomości, podczas gdy pocałunek w dalszym ciągu trwał w najlepsze... Nie przyspieszając jednak, ani nie zyskując na namiętności. Był... Spokojny. W pewnym sensie nawet leniwy. Nie zmieniało to jednak faktu, że czuły - i toczył się tak aż do chwili, gdy do Sama wreszcie w pełni dotarło to, o czym przez cały ten czas myślał.
To wystarczyło, aby mężczyzna ponownie oderwał się od ust Berto i tym razem już się od niego trochę odsunął. Co prawda wciąż się nad nim pochylał, ale w wyraźnie mniejszym stopniu, a w dodatku w końcu cofnął dłoń z jego szyi i oparł ją po prostu na pościeli. Rzecz jasna druga wciąż była złączona z ręką jego przyjaciela, na której to teraz nieco mocniej zacisnął palce, jak gdyby przez ten gest chciał przekazać mu informację, że wszystko było między nimi w porządku i nie musiał się niczym martwić.
W momencie przerwania pocałunku oczy Sama znów się otworzyły i jego spojrzenie po raz kolejny padło na twarz Bobby'ego. Obecnie jednak zniknęło już z niego widoczne wcześniej zaskoczenie, w tym momencie zastąpione przez ciepło oraz troskę. To właśnie ta ostatnia powodowała jego działaniami. Nie wiedział na ile Berto mógł sobie pozwolić, co dokładnie sprawiało mu ból, a co nie... I jakoś wątpił, aby przyjaciel miał mu to zdradzić z własnej i nieprzymuszonej woli, przynajmniej w tych okolicznościach.
- Czyli... Chyba mamy do omówienia coś jeszcze. Najwyraźniej - oznajmił cicho, bo prawdę powiedziawszy nie był do końca pewien jak w ogóle zacząć tę dyskusję... A jakąś chyba odbyć powinni. Musieli. Najlepiej jak najszybciej, bo blondyn zaczynał się czuć niezręcznie, co wynikało przede wszystkim z poczucia, że stąpał po bardzo niestabilnym gruncie. Oczywiście posiadał swoje domysły, nie tylko teraz, ale już wcześniej, lecz... Chciał po prostu poznać fakty. I upewnić się, że niczego nie wyolbrzymiał.
Koniec końców do tej pory nie wiedział nawet, że Bobby w ogóle lubił mężczyzn. Nie było to coś, o czym czuli potrzebę rozmawiać - co z perspektywy czasu wydawało się Samowi trochę dziwne, bo o kobietach zdarzało im się dyskutować. Tak czy siak, fakt ten nigdy nie został wspomniany w sposób naturalny, a Cannonballowi do głowy by nie przyszło spytać. Teraz zaś nie wiedział co myśleć o tym, że Berto najwidoczniej nie czuł się przy nim na tyle komfortowo, aby kiedykolwiek na przestrzeni dziesięciu lat ich znajomości rzucić tą informacją. Przecież by mu to nie przeszkadzało - niczego by to dla niego nie zmieniło. A Bobby musiał o tym wiedzieć, bo przecież mieli całkiem sporo znajomych o różnych orientacjach.
Powrót do góry Go down
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Pią Lip 27, 2018 5:49 pm

Choć Berto preferował szybsze tempo i więcej namiętności - najchętniej wciągnąłby Sama całkiem na łóżko - to był zadowolony z samego faktu, że w ogóle Samuel go całował. Z własnej, nieprzymuszonej woli. I w dodatku robił to bardzo chętnie, bez problemu pogłębiając pocałunek.W chwili obecnej nie mógł marzyć o niczym więcej. A pytania? Zacznie się nimi martwić kiedy już ta cudowna chwila się skończy.
W końcu i ten pocałunek został zakończony, z czego oczywiście Latynos nie był zbyt zadowolony. Otworzył oczy, by spojrzeć na blondyna. Wpatrywali się teraz tak w siebie. Pełne ciepła i troski błękitne oczy w ciemne, lśniące oczy, które w połączeniu z przyspieszonym oddechem wyraźnie sugerowały, że Bobby się wczuł w ten pocałunek. Wciąż miał lekko rozchylone usta, starając się uspokoić oddech. Poczuł nieco mocniejszy uścisk dłoni, który odwzajemnił, uśmiechając się lekko. Nie podobało mu się jedynie, że chłopak cofnął dłoń z jego szyi. Przyjemnie było ją czuć na swojej skórze.
W końcu to Cannonball pierwszy się odezwał. Na to młodszy mutant czekał. Chociaż może jednak nie na to. Liczył, że to Guthrie zacznie rozmowę jakimś ważnym stwierdzeniem, ale wychodziło na to, że to on będzie musiał zacząć jakoś te niezręczną nieco rozmowę. W końcu będzie musiał mu powiedzieć o wszystkim. Teraz, kiedy już nieco rozjaśniała się sytuacja, Sam na pewno nie daruje mu niedopowiedzień i półsłowek.
- Zdecydowanie wolałbym kontynuować to co przed chwilą przerwaliśmy, ale skoro tak bardzo chcesz porozmawiać... To o czym konkretnie? O tym, jak bardzo mi się podobasz? O tym, jak długo mi się podobasz? A może o tym, jak świetnie całuję? - zaczął dopytywać, specjalnie na koniec dodając żartobliwe pytanie, by atmosfera nie zrobiła się zbyt poważna. Łatwiej będzie im prowadzić luźną rozmowę niż nagle być całkiem poważnymi. Podczas tej krótkiej serii pytań przesunął powoli dłoń z karku blondyna na jego policzek.
Bardzo go kusiło przechylić się do przodu i ponownie pochwycić usta przyjaciela w pocałunku. Czuł się nienasycony. Chciał więcej. Kiedy już raz człowiek czegoś zasmakuje, chce później tego cały czas i ciągle więcej. Dokładnie tak było w tym przypadku.
Powrót do góry Go down
Samuel Guthrie

Samuel Guthrie


Liczba postów : 142
Data dołączenia : 12/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Nie Lip 29, 2018 2:42 pm

Już przy pierwszym wypowiedzianym przez Bobby'ego zdaniu Sam uniósł lekko brwi i posłał mu spojrzenie wyraźnie mówiące, że ten tekst wcale nie rozbawił go tak, jak zapewne powinien, ale mimo to jakoś go zniósł - i to nawet bez przewracania oczami. Z drugiej strony kąciki jego ust tak czy siak skierowały się nieco ku górze, niemalże niezauważalnie, ale jednak... Choć głównie w wyrazie delikatnego pobłażania.
Guthrie znał Berto na tyle dobrze, że nie musiał się wcale wysilać, aby być w stanie odpowiednio zinterpretować jego zachowanie - z rozgadaniem na czele. Z tego samego względu nie zamierzał tego również przyjacielowi wytykać... Bo i dlaczego by miał to zrobić? Niezręczność, niepewność czy nawet zdenerwowanie w takiej sytuacji wydawały mu się najzupełniej normalne i naturalne. Sam także je odczuwał. Co prawda jego powody były najprawdopodobniej trochę inne niż w przypadku Bobby'ego, ale co z tego?
- Nie o tym ostatnim, dzięki. Mimo wszystko wolę, żeby twoje ego wciąż mieściło się w tym jednym pomieszczeniu - odparł więc na początek, podążając za przykładem Latynosa w celu zmniejszenia panującego między nimi napięcia. A że przy okazji rzucił mu żartobliwym komplementem... Wątpił, aby Berto miał się z tego powodu nagle zawstydzić, nawet w tak nietypowych okolicznościach. To raczej nie byłoby w jego stylu. Choć... Kto wie? Większe cuda się już zdarzały.
Tak czy siak, nie rozwiązywało to wcale problemu faktycznego rozpoczęcia rozmowy. To znaczy, owszem, już te słowa Bobby'ego same w sobie co nieco blondynowi zasugerowały - i przy okazji sprawiły, że zdecydowanie nie zamierzał zapytać go o to, jak bardzo mu się podobał, bo miał wrażenie, że tym z kolei nakarmiłby tylko własne ego, a odpowiedź w zasadzie właśnie poznał - ale... Wyglądało na to, że piłeczka mimo wszystko wylądowała po jego stronie. Może było to nawet sprawiedliwe. Jeżeli jednak nie, to Sam i tak nie planował narzekać.
- Więc... Jak długo? - zagadnął wreszcie, teraz znów odzywając się nieco ciszej, łagodniej... Niemalże tak, jak gdyby nie chciał Berto spłoszyć, choć szczerze mówiąc uciekał się do takiego tonu głosu zupełnie nieświadomie. Tego rodzaju ostrożność w interakcjach - wynikająca w głównej mierze z instynktownego dbania o uczucia innych - zwyczajnie leżała w jego naturze... Przynajmniej wtedy, gdy w pełni orientował się w sytuacji, bo momentami rzeczywiście potrafił być aż za bardzo bezpośredni.
Ten temat z kolei wydawał mu się w tym momencie najistotniejszy, pomijając może kwestię braku zaufania odnośnie orientacji, która w dalszym ciągu krążyła mu po głowie i najwyraźniej nie zamierzała w najbliższym czasie dać mu spokoju. Sam starał się ją zrozumieć albo jakoś usprawiedliwić, ale wciąż mu przeszkadzała. Czuł, że najpewniej nie zmieni się to do czasu, aż Berto mu się z tego wszystkiego wytłumaczy, lecz z drugiej strony nie chciał robić przyjacielowi wyrzutów, nie w takiej chwili... Dość się już tego dnia sprzeczali.
Powrót do góry Go down
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Wto Lip 31, 2018 4:43 pm

Berto nie mógł i nie chciał zrezygnować z bezsensownych, czasem zabawnych, tekstów. Tak było mu łatwiej. Mówić o tym co ważne, zarzucając również nieistotnymi informacjami. Pomimo tego, że Sam odwzajemnił jego pocałunek, nadal był nieco poddenerwowany obecną sytuacją. Jakby nie patrzeć, teraz powie przyjacielowi wszystko dokładnie. Jeśli ten o coś nie dopyta przez przypadek to on sam dopowie coś od siebie jeśli będzie to coś istotnego.
Pierwsze słowa przyjaciela wywołały na jego twarzy szerszy uśmiech. Taki tekst wyraźnie sugerował, że całuje co najmniej bardzo dobrze, więc już mu ego podskoczyło. Cannonball był zadowolony, a to było najważniejsze. W końcu na tym mu najbardziej zależało, by dla nich obu było to przyjemne. Nie żeby wątpił w swoje umiejętności, ale jednak całowanie chłopaka to nieco inna sytuacja.
W końcu jednak blondyn wybrał pytanie, na które chciał poznać odpowiedź. Wybór jakoś go nie zdziwił. Bobby spuścił wzrok nieco niżej. Przesunął go z oczu starszego mutanta na okolice jego obojczyków, zastanawiając się chwilę nad tym pytaniem. Nie był pewien jak długo dokładnie, ale mógł podać mniej więcej, ile czasu się bujał w nim.
- Jak długo. Jakieś cztery... Moooże pięć lat. - to był ten moment kiedy Latynos wrócił spojrzeniem na twarz Samuela, by spojrzeć mu w oczy ponownie. - Wiesz, ciężko stwierdzić kiedy dokładnie przyjaźń się przemienia w coś więcej. Sam na początku myślałem, że jestem zazdrosny o twoje dziewczyny, nie o ciebie. Później po prostu nie podobało mi się, że poświęcasz swój wolny czas im, zamiast mi. Bo to mnie znałeś dłużej. - i znowu się rozgadał, dodając więcej informacji niż miał podać. Jak tak dalej pójdzie z tym paplaniem z nerwów to opowie Samowi połowę swojego życia. No, ale nic nie mógł na to poradzić. A może to i lepiej. Im więcej powie, tym lepiej.
Patrząc tak na blondyna, Berto odnosił wrażenie, że obija mu się jakieś pytanie po głowie. Pytanie, które... Bał się zadać? Które na pewno nie dawało mu spokoju. Widział to w wyrazie jego twarzy. W oczach. Niepewność czy może zadać to konkretne pytanie. Lub pytania. Może było ich kilka.
- Pytaj o co tylko zechcesz. Odpowiem na każde pytanie. Teraz już nie ma sensu próbować zatajać cokolwiek. Mój największy sekret został odkryty. - odezwał się zachęcająco, by jakoś zmotywować Guthriego do kolejnych pytań. Na pewno spodziewał się pytania odnośnie swojego milczenia. Dlaczego nigdy nie wspomniał o swoich uczuciach. Nie powinni mieć przed sobą tajemnic. A jednak. A jednak Samuel bez wahania odwzajemnił jego pocałunek i sam go potem pocałował drugi raz. Więc też chyba czegoś mu nie powiedział.
Powrót do góry Go down
Samuel Guthrie

Samuel Guthrie


Liczba postów : 142
Data dołączenia : 12/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Sob Sie 04, 2018 1:37 pm

Obserwując to opadające spojrzenie Bobby'ego, Sam już wiedział, że zapewne za chwilę usłyszy od niego coś... Cóż, zawstydzającego, to chyba było najlepsze słowo w tych okolicznościach. Nie przeliczył się zresztą, a kiedy z ust Berto padły wreszcie konkretniejsze informacje, blondyn aż zamrugał szybko i wreszcie sam również uciekł wzrokiem na bok, a dokładniej na lewo. Tak. Zdecydowanie zawstydzające. I niezręczne. Choć może bardziej... Krępujące.
Czyli... Cztery, może pięć lat. W przybliżeniu. To... Z pewnością tłumaczyło niektóre zachowania Bobby'ego - choć tak szczerze mówiąc wcześniej Guthrie też posiadał na nie wyjaśnienia, tylko po prostu, no, inne. Mniej więcej takie, o których Berto sam teraz wspomniał. Jak więc się z tym czuł? Tego nie był jeszcze do końca pewien. Och, już dawno temu wybaczył przyjacielowi stare problemy i spory, więc to nie tak, że nowe dane miałyby coś pod tym względem zmienić - ale sama świadomość prawdy była dziwna.
Spojrzenie blondyna spoczywało teraz na ich złączonych rękach, gdyż te wydawały mu się być najbezpieczniejsze, a wciąż... Bliskie, na swój sposób osobiste. Oczywiście mógłby po prostu błądzić wzrokiem po pomieszczeniu, ale to jakoś tak w ogóle nie wchodziło dla niego w grę. Mimo wszystko nie chciał całkowicie odwracać spojrzenia od Bobby'ego, szczególnie czując na sobie jego oczy. W międzyczasie zaczął również powoli i delikatnie gładzić kciukiem jego dłoń, niemalże bezmyślnie, okrężnymi ruchami.
Przez krótką chwilę Sam milczał i Berto najwyraźniej wziął to za znak, że powinien kontynuować - na szczęście, bo blondynowi w gruncie rzeczy przydała się taka zachęta. Mężczyzna kiwnął więc głową, lecz jeszcze przez moment się nie odzywał, zbierając myśli i ostrożnie rozważając swoje następne słowa. Nie potrwało to jednak bardzo długo, nim w końcu przemówił, w tym czasie wciąż wbijając wzrok w ich dłonie.
- Nie sądziłem, że w ogóle lubisz mężczyzn w ten sposób - zauważył, umyślnie dobierając słowa tak, aby nie zabrzmiało to na oskarżenie, nawet jeżeli w głowie wciąż poniewierało mu się jedno i to samo pytanie: dlaczego nigdy wcześniej mi o tym nie wspomniałeś? Naprawdę wolałby uniknąć sprzeczki... A temperament Berto bywał momentami niesamowicie nieprzewidywalny. Po tylu latach praktyki w obchodzeniu się z nim Sam czasami wciąż nie był w stu procentach pewien, że przyjaciel mu nagle nie wybuchnie.
Mimo to... Wiedział, że jednak po prostu musiał wyjaśnić tę kwestię, żeby raz, a dobrze przestać się nią przejmować. Potem będą mogli dalej rozmawiać o ich sytuacji. O... O tym, co będzie dalej. Właściwie ta myśl dopiero w tej chwili wpadła blondynowi do głowy - a raczej w pełni do niego dotarła, bo przecież zdawał sobie z niej sprawę już wcześniej - i spowodowała nagły ścisk w jego klatce piersiowej. No właśnie. Co dalej? Co to dla nich znaczyło, co miało się teraz między nimi zmienić i jak?
Powrót do góry Go down
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Sob Sie 04, 2018 8:03 pm

No dobrze. Jak się tak zastanowić... To faktycznie wyznanie jak długo się kochał w Samuelu było nieco krępujące. Jakby nie patrzeć to prawie połowa czasu, przez jaki się przyjaźnili. Więc przez połowę ich przyjaźni z jego strony to było coś więcej niż przyjaźń. Przynajmniej nie powiedział, że kocha go od tylu lat. To już w ogóle chyba by wywołało mocno niezręczną ciszę. Z wielkimi słowami lepiej poczekać. Znajdzie na nie odpowiedni moment. Jak wyzdrowieje. Tak, to brzmiało jak dobry plan.
Teraz przyszła kolej Cannonballa na odwrócenie wzroku. Berto za to cały czas teraz go uważnie obserwował. Jak się czuł z faktem, że podobał się mu tak długo? Pewnie co najmniej dziwnie i stąd mogła być ta ucieczka spojrzeniem gdzie indziej. I nawet widział gdzie. Sam na chwilę spojrzał w dół na ich dłonie. Żaden z nich nie puścił tego drugiego, pomimo krępującej rozmowy nadal trzymali się za ręce. To był jakiś dobry znak. Nie odsuwali się od siebie, nowa, niezręczna i zdecydowanie dziwna sytuacja między nimi niczego nie zmieniła. Poczuł również to delikatne gładzenie jego dłoni.
Zachęta, która rzucił w stronę blondyna, zadziałała choć nie od razu. Chłopak jeszcze chwilę milczał, ale w końcu skinął głową, więc Sunspotowi pozostawało poczekać aż ten się zbierze w sobie i wyrzuci z siebie to, co go tak gnębiło. Słowa przyjaciela... W pierwszej chwili go zaskoczyły. Były stwierdzeniem, nie pytaniem. Ale łatwo szło z tego wyciągnąć pytania. Na przykład od kiedy lubi facetów. Albo dlaczego mu nie powiedział, że lubi facetów. Chciałby wiedzieć o tym fakcie. Latynos przechylił lekko głowę.
- To... Nie do końca tak. Sugeruję przytrzymać ci swoje ego, bo teraz to twoje może podskoczyć aż pod sufit. - zaczął wypowiedź, milknąc na jakieś dwie, góra trzy sekundy. Jakby faktycznie dawał Guthriemu chwile na złapanie swojego ego. Po tej króciutkiej przerwie kontynuował. - Jesteś jedynym chłopakiem, który kiedykolwiek mi się podobał. Żaden inny nigdy nie przykuł mojej uwagi. - wyjaśnił. I to już było faktycznie nieco... Zawstydzające. O ile można mówić o zawstydzeniu w przypadku Berto. Zawsze pewnego siebie flirciarza. A jednak. Mówienie takich rzeczy pokazywało jak bardzo wyjątkowy jest Samuel. Latynos również przesunął swoje spojrzenie na ich dłonie. Uśmiechnął się do siebie lekko, jakby maskując to zawstydzenie.
- Mógłbym ci się odwdzięczyć dokładnie tym samym stwierdzeniem. Jakoś nie czułem z twojej strony oporów do całowania się ze mną. Wręcz przeciwnie, wydawałeś się bardzo chętny. - odezwał się po dłuższej chwili milczenia. Ta myśl nie dawała mu spokoju. Dlaczego Sam odwzajemnił jego pocałunek tak łatwo? Dlaczego sam zaczął drugi pocałunek? Musiał to wiedzieć. Nieważne jaka była odpowiedź. Czy blondyn pokierował się odruchem. Czy po prostu zrobił to z litości nad połamanym przyjacielem. Musiał się dowiedzieć, co nim kierowało.
Powrót do góry Go down
Samuel Guthrie

Samuel Guthrie


Liczba postów : 142
Data dołączenia : 12/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Sro Sie 08, 2018 10:27 pm

Sam czekał w napięciu na jakąkolwiek odpowiedź przyjaciela, kiedy zaś ten zaczął w końcu mówić... Blondyn aż poderwał spojrzenie z powrotem na jego twarz, chwilowo zapominając o dyskomforcie i zakłopotaniu. Prawdę mówiąc już po pierwszym zdaniu czy dwóch domyślał się co usłyszy i niemalże nie potrzebował dalszych wyjaśnień - tyle że oczywiście tak czy siak chciał je poznać, żeby uzyskać całkowitą pewność. Jego wzrok przeskakiwał pomiędzy oczami Berto, ale pomimo jego krótkiej pauzy sam się nie odzywał, nie wtrącał się, pozwalał mu zebrać myśli... I podjąć temat wtedy, gdy będzie na to gotowy.
Nie potrwało to zresztą długo, nim wreszcie Guthrie otrzymał potwierdzenie swoich najświeższych przypuszczeń. To, że sam na nie wpadł, wcale nie zmniejszało jego zaskoczenia, niedowierzania i wreszcie... Nie, o dziwo to nie zawstydzenie go teraz naszło. Zamiast tego zalała go fala czegoś na kształt dumy, choć to może również nie było najlepsze określenie. Zadowolenie z siebie, jakaś forma satysfakcji? Nie, to też wciąż nie to... Sam nie potrafił zidentyfikować tego uczucia, wiedział jednak, że było przyjemne. I - wbrew temu, co zasugerował Bobby - nie chodziło nawet o podbicie ego.
Spojrzenie Sama znów uciekło na moment w dół, lecz na jego usta mimo wszystko wstąpił delikatny uśmiech, z którego istnienia prawdę mówiąc ledwo zdawał sobie sprawę. Kiedy ponownie zerknął na przyjaciela, zorientował się już, iż ten z kolei obserwował ich dłonie... I najwyraźniej nie skończył jeszcze swojego wyznania, a przynajmniej tak wydawało się blondynowi przez pierwszą sekundę czy dwie, zanim nie dotarło do niego, że Berto ponownie przerzucił ku niemu piłeczkę i w dodatku w gruncie rzeczy odwdzięczył mu się praktycznie tym samym, co dopiero on mu zgotował.
Tym razem czoło mężczyzny zmarszczyło się wyraźnie, gdy został tak nagle zaatakowany kwestią, której zupełnie się nie spodziewał. Ale... No tak, nie mógł przecież zaprzeczyć. Bobby miał całkowitą rację. Odpowiedział na jego pocałunek, zainicjował kolejny, nie pozostał obojętny. Tyle że jak by mógł? Nigdy by Berto nie odtrącił, o co by nie chodziło. Od zbyt dawna świat Sama dosłownie się wokół niego obracał, aby miał świadomie zrobić coś, co by go zraniło... Albo w jakikolwiek sposób zepsuło ich relację.
- Wiesz, że cię kocham. Od dawna. Nigdy wcześniej nie patrzyłem na ciebie w ten sposób, ale znaczysz dla mnie więcej, niż pewnie jesteś sobie to w stanie wyobrazić. Więcej, niż potrafię to określić słowami - odparł najzupełniej szczerze. Nigdy nie ukrywał swoich uczuć, swojego oddania, bo po prostu nie byłby w stanie. Jego czyny mówiły same za siebie. Podążył za Berto dosłownie na koniec świata. Pozostawał przy nim, a nie przy rodzinie... Tej biologicznej czy oficjalnie przygarniętej rodzinie, bo Bobby'ego tak czy siak uznawał za jej część. Nie raz i nie dwa narażali dla siebie wzajemnie swoje życia. Oczywiście, że go kochał.
Nie wiedział tylko w jaki dokładnie sposób. Wciąż uważał Berto za swojego najlepszego przyjaciela, właściwie wręcz za brata. Pod tym względem nic się nie zmieniło, więzi wcale nie osłabły. Ale... To prawda, że nie miał nic przeciwko tym pocałunkom. Nie obrzydzały go, ani tak naprawdę nie były mu obojętne... I to nie tylko dlatego, że same w sobie po prostu sprawiały mu fizyczną przyjemność, bo raczej nie patrzył tak na całowanie się w ogóle. Bardziej od samej czynności cieszyła go zawsze osoba, z którą ją dzielił. Więc... Nie mógł powiedzieć, że nie było tutaj niczego więcej. Tyle że cała reszta myśli i emocji wydawała mu się taka zagmatwana, że nie wiedział nawet od czego zacząć ich sortowanie.
Powrót do góry Go down
Roberto da Costa

Roberto da Costa


Liczba postów : 139
Data dołączenia : 11/06/2016

Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1Czw Sie 09, 2018 8:08 am

Oczekiwał jakiejś wyraźniejszej reakcji na swoje słowa. Na wyznanie, które przecież było czymś wielkim. Sam był jedynym chłopakiem. Jedynym, który kiedykolwiek mu się podobał. Po zakochaniu się w nim Berto nie miał głowy do tego, by patrzeć na innych. Cała jego uwaga była poświęcona blondynowi. A dziewczyny? Nie były tak naprawdę niczym ważnym. Chwilą zapomnienia, oderwania się od prawdziwych, ukrywanych głęboko uczuć. Zerkając na przyjaciela jednak z wciąż lekko pochyloną w dół głową zauważył jedynie delikatny uśmiech na jego ustach. Nie dostał jednak żadnego komentarza na ten temat.
Na szczęście już na kolejne słowa dostał od Cannonballa odpowiedź. Pierwsze słowa tylko na chwilę podbiły jego pewność siebie, szybko jednak odsunął ją na bok, uświadamiając sobie, o czym wiedział. Dalsze słowa jednak sprawiły, że ponownie uniósł spojrzenie na twarz Samuela, przechylając przy tym lekko głowę. Tak, to już zdecydowanie dawało mu większe nadzieje.
Normalnie Latynos był bardzo pewny siebie. Zawsze brał to, czego chciał. Nie przyjmował do świadomości odmowy. Jednak z Gurthiem było inaczej. Za bardzo się o niego troszczył. Za bardzo mu na nim zależało, by postępować z nim podobnie. W dodatku wiedział, że chłopak jest bardzo uczuciowy. I dużo myśli. Czasem zdecydowanie za dużo nad wszystkim rozmyślał. On sam działał w dużo prostszy sposób. Kochał go i wiedział, jak dokładnie. Wiedział, czego chciał. Tylko po prostu nie mógł sobie tego ot tak wziąć. To było zbyt ryzykowne. Jednak każde kolejne słowo przyjaciela dawało mu coraz większe nadzieje.
- Kochasz. Jak brata. Tak, tyle wiedziałem. Tym bardziej nie mogłem nic powiedzieć. Wolałem milczeć i mieć cię obok na zawsze jako przyjaciela, brata niż ryzykując wyznać ci swoje uczucia i być może stracić to wszystko. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie życia bez ciebie. - skoro już miał powiedzieć wszystko to mówił wszystko. Nieważne jak głupio to brzmiało. Nieważne jak zawstydzające. Chciał być całkowicie szczery. Co więcej mógł powiedzieć? Miał wrażenie, że powiedział już wszystko co było istotne. No, może poza jedną rzeczą. O resztę blondyn będzie mógł sam dopytać jeśli potrzebował jeszcze czegoś się dowiedzieć.
- Żeby nie było, do niczego cię nie zmuszam. Pewnie musisz duuuużo pomyśleć nad nową sytuacją i nowymi informacjami. Jak to ty. Zawsze myślący za dużo. Gdybym próbował się posunąć za daleko to po prostu pacnij mnie po tych połamanych żebrach. - przy ostatnim zdaniu Bobby się uśmiechnął, niemal wyszczerzył, niby nadając temu formę żartu, ale Sam powinien dobrze wiedzieć, że faktycznie może mieć problemy z hamowaniem się skoro już dostał w pewnym sensie przyzwolenie. Och, chętnie przerwałby tę rozmowę i wrócił do całowania. I rozbierania. Zrobienia Samuelowi paru miłych rzeczy. Ignorując ból w żebrach. To brzmiało jak bardzo dobry plan.
- Jeśli nie masz więcej pytań to chciałbym wrócić do tej przyjemnej czynności, którą przerwaliśmy. Przez wczorajszego buziaka nie mogłem przestać myśleć o tym żeby cię pocałować. Sam sobie narobiłem smaka. - Sunspot nie przerywał uśmiechania się w ten swój zawadiacki sposób. Przeszedł do lżejszych tematów i nie chciał brzmieć zbyt poważnie.
Powrót do góry Go down
Sponsored content





Część medyczna Empty
PisanieTemat: Re: Część medyczna   Część medyczna Icon_minitime1

Powrót do góry Go down
 
Część medyczna
Powrót do góry 
Strona 1 z 4Idź do strony : 1, 2, 3, 4  Next
 Similar topics
-
» Część medyczna
» Część medyczna
» Część mieszkalna
» Część szpitalna
» Część szpitalna

Permissions in this forum:Nie możesz odpowiadać w tematach
Marvel Universe: The Avengers PBF :: Midgard :: Reszta planety :: Oceany :: A.I.M. Island-
Skocz do: