Ran

Imię i nazwisko: Ran
Pseudonim: The Ravager, bogini mórz, oceanów i wód ogólnie. Wszystkie wariacje odnośnie tego drugiego tytułu dozwolone. O inne pseudonimy nie musiała się starać, te dwa idealnie ją charakteryzują.
Rasa: Pół na pół. Wprawdzie Ran i formalnie, i z wyglądu przypomina bardziej Asgardczyka, jednak w jej żyłach płynie również krew gigantów
Miejsce pochodzenia: Asgard.
Wiek: Spory, nawet bardzo, biorąc pod uwagę fakt, że jej boska połowa wywodzi się ze starszej odnogi bogów – wanów. Zresztą, kobiet o wiek nie należy pytać, szczególnie gdy mają znacznie ponad tysiąc na karku.
Frakcja: Wprawdzie wszystko zależy od jej kaprysu, jednak większość osób (a także i bogów), określiłoby ją jako tą złą. Czarny charakter więc tu najbardziej pasuje.
Wygląd: Wysoka kobieta, nawet bardzo. Skutecznie będąca w górnej granicy wzrostu typowego dla kobiet ludzkich czy asgardzkich. Na oko ma nieco ponad 180 cm, długie nogi oraz szczupłą i krągłą sylwetkę. Wyraźnie zarysowana linia talii w połączeniu z niemałymi walorami kobiecymi robi swoje. Jednak jej uroda zewnętrzna bywa niebezpieczna i myląca, dla własnego dobra lepiej po prostu się do niej nie zbliżać. Pomijając tą małą dygresję, warto wspomnieć o jasnych włosach, które okalają jej twarz spadając do pasa falowaną kaskadą. Na wzmiankę zasługują też szaro-niebieskie oczy i zaznaczone mocną czerwienią usta. Strój? Suknie, lub coś bardziej wygodne, jeśli szykuje się do walki. Zazwyczaj wdziewa na siebie coś w różnych odcieniach błękitu lub morskiej barwy. Z rzadka nosi też rzeczy żółte. Cechuje ją zamiłowanie do złota, co widać poprzez ilość i jakość biżuterii, jaką nosi.
Charakter: Ran jest boginią negatywną, o czym zdaje się wiedzieć większość osób, które miało z nią styczność, albo słyszało o niej opowieści. Kapryśna i egoistyczna, nie jest najlepszą partnerką, chyba, że ma się coś, co ją zainteresuje, albo co będzie przez nią pożądane. Złośliwa i nieprzyjemna, istoty inne niż boskie traktuje z wyższością, albo w ogóle nie zwraca na nie uwagi. No chyba, że potrafią stawić czoło jej mocom, wtedy okaże im nikłe zaciekawienie. Dość łatwo się nudzi i dla zwykłej zabawy potrafi rozpętać sztorm, w którym mogą nawet zginąć ludzie – nie zrobiłoby to na niej większego wrażenia. Zresztą osoby, które giną na morzu dostają się pod władanie jej i jej męża, więc tym lepiej! Jest materialistką, chłodną i wyrachowaną. Trudno posądzić ją o ciepłe, pozytywne uczucia. Mimo iż drobna sympatia może zaprzątnąć jej głowę, nigdy nie stanie ona na drodze jej celom. W takiej sytuacji już prędzej tą sympatię usunie czy zniszczy, niż pozwoli by coś zakłóciło jej plany. Poza tym to naprawdę inteligentna osoba, z którą można ubić interesy. Nie ma jednak w zwyczaju narażać siebie, więc z lojalnością może być problem, ale czy nie jest tak w każdym przypadku czarnego charakteru?
Umiejętności: Ran jest bystra, inteligentna i doświadczona. Nie łatwo ją oszukać czy omamić i biada temu, kto by tego spróbował. Umie też walczyć bronią, jak przystało na przedstawicielkę rasy bogów z Asgardu. Nieobce są jej też zajęcia pokroju jazdy konnej, choć tą, z przyczyn oczywistych, nie praktykuje nagminnie. Inne zdolności, które wpaja się osobie o wyższym statucie także są jej znane. Ponad to jest zwinna, szybka i silna. Ale ta kwestia może już bardziej podchodzi pod moce, a co do nich – patrz rubryka niżej.
Moce: Po pierwsze, jak przystało na bogów – dysponuje ona znacznie większą siłą, wytrzymałością, szybkością czy zwinnością, niż zwykli śmiertelnicy. Podobnie ma się kwestia ze zwiększoną regeneracją i znacznie wolniejszymi procesami starzenia, ale to ostatnie chyba widać. Kolejnym czynnikiem rasowym jest odporność na magię, wprawdzie częściowa, ale to i tak bardzo pomaga.
Jeśli chodzi zaś o moce, które płyną z jej domeny – o tutaj już jest nieco ciekawiej. Po pierwsze kontrola nad wodą w stanie ciekłym. Wiadomo, że nie może nagle zmusić wszystkich mórz by wystąpiły na raz ze swych brzegów, ale przy sprzyjających okolicznościach, będąc w pełni sił, a najlepiej posiadając dodatkowe źródło energii - takie tsunami potrafiłaby sprowadzić, jeśli ktoś wyjątkowo działałby jej na nerwy. Poza tym jak już wcześniej było powiedziane – kolekcjonuje nieszczęśników, którzy zmarli na morzu, a co za tym idzie, podobnie jak Hela ma nad nimi władzę tak długo, jak długo biedacy nie wyzionęli ducha ostatecznie. Potrafi przyzwać ich do życia lub wykorzystać jako topielców, choć to drugie rzadko kiedy robi. Wprawdzie ma kontrolę nad ich czynami, ale jeśli któremu zachciałoby się mówić za dużo… No właśnie.
Broń: Umie posługiwać się kilkoma rodzajami broni białej i obuchowej, jednak najbardziej preferuje długi miecz lub buzdygan. To pierwsze jest poręczne, to drugie bardziej… Efektowne.
Ekwipunek: Nic konkretnego przy sobie nie nosi. No może oprócz broni. Nic poza tym nie jest jej raczej potrzebne, choć czasami gdy wybiera się zapolować na topielców bierze ze sobą magiczną sieć, z której nic nie może się wymknąć.
Historia: Ran jest jedną z najstarszych bogiń, które zamieszkują Asgard. Jednak choć formalnie jest ona mieszkanką wielkiego i wspaniałego miasta, w rzeczywistości wraz z mężem rezyduje w nieco innym miejscu, z którego rzadka wyrusza po to, by odwiedzić innych bogów. Nie interesują ją oni bowiem zbytnio. Jej siedziba znajduje się więc w okolicach przepastnego oceanu bowiem to woda jest właśnie jej domeną. Trudno go znaleźć i nie wiele śmiałków próbuje tego dokonać. Czeka ich bowiem chłodne powitanie, jak nie od niej, to od jej męża – Aegira, który również nie nawykł do odwiedzających. Wprawdzie mają obowiązek udzielać schronienia bogom z Asgard, jednak jakoś nikt nie ma ochoty korzystać z tego prawa, co jest wygodne dla obu stron.
Trudno tu zagłębiać się teraz w całą historię bogini, nie była ona efektowna, nie licząc jej wielu wybryków i delikatnego przekraczania granicy, którą wyznaczało prawo Asgardu. Urodzona z mieszanej rodziny, nie miała problemu z zaakceptowaniem obu swoich połówek jako jednej całości. Spowolniony proces starzenia pozwolił jej na przeżycie w stosunkowej młodości i urodzie wielu lat, z których kobieta korzystała skrzętnie, dbając o to, by nuda nigdy nie zawitała do bram jej żywota. A że objawiało się to najczęściej topieniem niewinnych istot – któżby dbał o takie szczegóły.
Obecnie żyje na granicy wojny z Odynem. Ta nie ma miejsca głównie z dwóch powodów – by nie burzyć spokoju poddanych jednookiego boga i dlatego, że jej uczynki dotąd nie miały większych konsekwencji na losy całego świata. Sprawy więc konfliktów załatwianie były polubownie. Zresztą i sama Ran bywała ostrożna, zdając sobie doskonale sprawę z potęgi starszego boga i mając ją w poważaniu.
W przeszłości zdarzało jej się pomóc Loki’emu ze względu na nić porozumienia między nimi. Wydawać by się mogło, że z jakiegoś powodu, to właśnie z nim dogaduje się najlepiej. Trudno powiedzieć, czym jest to spowodowane. Może faktem, że żarty tego boga potrafią dostarczyć choć cień rozrywki, na którym kobiecie zależy.

Akcept.