Kevin Ford

Kevin zawsze był spokojnym i raczej zamkniętym w sobie chłopakiem, bardziej skupionym na sztuce niż nastoletnich szaleństwach. Nie spędzał czasu z rówieśnikami, zamiast tego szwendał się po złomowiskach szukając materiałów i inspiracji do rzeźb z metalu. Wrażliwy, zarówno na świat, jak i na innych ludzi, ich opinie i uczucia; nigdy nie miał jednak zbyt wielu przyjaciół... Albo jakichkolwiek. Większość spraw zachowuje dla siebie, rzadko kiedy wyraża swoją opinię i nie lubi, gdy inni się nim zbytnio przejmują; przywykł do bycia samemu, przez co czuje się nieswojo otoczony przez różnych ludzi i do tego postawiony w centrum uwagi. Posiada też pewnego rodzaju kompleksy, jak każdy, dodatkowo pogłębione przez jego mutację, która doprowadziła do swego rodzaju depresji u chłopaka, jeszcze bardziej zamykając go na innych. Unikając ich i ich dotyku. Nie jest szczęśliwszy będąc z dala od ludzi, wcześniej miał ojca czy profesora, który go wspierał w jego artystycznym rozwoju, teraz boi się kontaktu z każdym. Tym samym łatwo go spłoszyć, wystarczy wizja lub sytuacja, w której w jakikolwiek sposób mógłby zagrozić znajomym i opiekunom z otoczenia, by uciekł, odgrodził się od innych, zniknął z ich życia, uważając, że tak będzie lepiej dla wszystkich.
Nie znaczy to jednak, że zawsze się poddaje. Gdy mu na czymś zależy, potrafi być bardzo uparty i zawzięty, posunąć się do wielu rzeczy, nawet morderstwa, co jest dla niego wielkim poświęceniem, chociaż może to brzmieć absurdalnie. Jednak "kontrola" nad mocą wiele od niego wymaga, dzień w dzień walczy ze sobą, z potrzebą używania jej, zabijania... Bo wydaje mu się to tak naturalne jak oddychanie. Jest to walka, przy której łatwiej byłoby się poddać, a mimo to Ford sprzeciwia się, w zasadzie, własnej naturze.
Całość ta zdecydowanie nie pomaga mu w kontaktach z innymi. Oczywiście ludzie go lubią, bo w większości stara się być miły i nie wchodzić nikomu w drogę, często jednak inni sami go unikają, bojąc się go. Dlatego od dnia, w którym uaktywniły się jego moce Kevin coraz bardziej pogrąża się w mroku, który zaczął go otaczać, zamyka w sobie, chowa przed światem, budując grubą ścianę obojętności i anonimowości, alienując się, bo tak nie tylko otoczenie jest bezpieczniejsze, ale i on sam.









Urodzony w Atlancie, w Georgii, już po kilku pierwszych oddechach stracił matkę, która nie przeżyła porodu. Od tej pory chłopaka wychowywał ojciec, z którym ten miał całkiem niezły kontakt. Chłopak żył sobie spokojnie przez czternaście lat, rozwijając swoje umiejętności artystyczne, zdobywając nagrody, spokojnie funkcjonując we własnym świecie, dopóki nie uruchomiły się jego moce. W końcu jak nastolatek może nie spanikować, gdy ubrania nagle zaczynają się na nim rozkładać, niszczyć, trawa więdnie pod nogami... Nagły krzyk i rosnąca panika Kevina zaalarmowały jego ojca, który natychmiast przybiegł, a próbując go uspokoić sam ucierpiał przez moc chłopaka, zamieniając się w pył po chwili kontaktu z synem. Młody Ford, całkowicie przerażony tym, co właśnie się stało, wciąż mając przed oczami śmierć ojca, myśl, że to właśnie ON go zabił, uciekł, owinięty jedynie w koc, który się na nim nie rozłożył. Udał się w jedyne miejsce, gdzie czuł się bezpieczny, starając się ignorować zszokowane i niepochlebne spojrzenia ludzi, gdy przemierzał tamtejsze ulice. Na samym już złomowisku po chwilowym spokoju rzucił się na niego pies stróżujący, który po ugryzieniu Kevina również bardzo szybko się zasuszył, jednak nie zdążył zmienić w pył, bo kontakt trwał zbyt krótko. Szczekanie jednak zwabiło pracowników, którzy kojarzyli już Kevina z jego poprzednich wycieczek na złomowisko i tym razem postanowili go wygonić raz na zawsze, co doprowadziło do dość nierównej walki, zwłaszcza, że Ford nawet nie próbował się bronić, raczej skupiając się na tym, by mężczyźni go nie dotknęli, by im się nie stała krzywda. Przerwało to pojawienie się Danielle Moonstar, która dość szybko pozbyła się napastników i zajęła chłopakiem, proponując mu przeprowadzenie się do Instytutu.
Tam spędził kilka dni pod obserwacją, badany przez personel Instytutu i leczący swoje rany odniesione podczas ataku na złomowisku. Z początku raczej trzymał się na uboczu, z czasem jednak zyskał niewielkie grono przyjaciół, całkowicie zauroczony słodką i nieśmiałą Laurie.
Jakiś czas później, gdy udali się do Nowego Jorku całą grupką na spotkanie z ojcem Sofii, albo raczej jego kamerdynerem, wpadli w pułapkę Reaversów, przeciwników mutantów, którzy chcieli się dość skutecznie pozbyć całej grupki. Gdy Pierce, przywódca organizacji zagrażał życiu Laurie, Kevin przemógł się i go zaatakował, kierując się złością i swego rodzaju pragnieniem zemsty - dopiero interwencja Danielle go powstrzymała, gdy kobieta pokazała mu jego największy strach, mianowicie zabicie Laurie swoimi mocami. To dość skutecznie wstrząsnęło Kevinem, który wkrótce potem odszedł z Instytutu.
Przez jakiś czas szukał sobie miejsca, w końcu jednak znalazł sobie pracę na starym wysypisku na Staten Island, gdzie również zamieszkał w niewielkiej metalowej budzie dla pracowników. Spędzał czas na pracy oraz tworząc kolejne rzeźby z materiałów, które znalazł na miejscu, a także próbami zapanowania nad swoją mocą, co testował głównie na zwierzętach. Rok po odejściu z Instytutu na złomowisku pojawiła się Danielle wraz z Emmą, by znów go przekonać do powrotu i chociaż Moonstar poległa na tym polu, Emmie udało się przemówić do Kevina, który zgodził się wrócić oraz zostać wcielonym do drużyny, którą zajmowała się Danielle - New Mutants. Drużyna nie funkcjonowała najlepiej i miała mnóstwo wewnętrznych spięć, które przeszkadzały w pracy drużynowej. Wkrótce po jego powrocie na nowo zainteresowało się nim FBI, w sprawie z morderstwem jego ojca. Szkoła przez jakiś czas próbowała wywalczyć jego prawa, jednak ostatecznie przyzwolono na zabranie go na proces, czemu postanowili zapobiec Hellionsi oraz Sofia. Na szczęście lub nie, nie udało im się to, gdyż przeszkodzili im X-Meni - w obawie, że to całkiem przekreśli szanse na dogadanie się z FBI, zarówno teraz jak i w przyszłości. Przed procesem Emma Frost przejęła Kevina jako opiekunka prawna, dzięki czemu rozprawa w sądzie była w ogóle możliwa; po udanej sprawie oraz powrocie Kevina do Instytutu, oczywiście oczyszczonego z zarzutów, chłopak zamienił się z Icarusem drużynami, zostając członkiem Hellionsów. Nawiązał tam kilka przyjaźni, w tym z liderem drużyny, Julianem. Jakiś czas później drużyna została rozwiązana, na rzecz innej, do której chłopak się nie załapał.

Akcept.