Eleanor Montgomery

Imię i nazwisko: Eleanor Montgomery
Rasa: Człowiek
Miejsce pochodzenia: Nowy Jork, Stany Zjednoczone Ameryki
Wiek: 56 lat
Frakcja: Cywil
Wygląd: Eleanor Montgomery za młodu była atrakcyjna. Mijały lata, które ewidentnie odbiły się na wyglądzie kobiety - nie różniła się ona zbytnio prócz swych rówieśniczek pomijając jedynie, że nadal miłowała dbanie o swój wygląd. Nosi stroje odpowiednie do wieku i co najważniejsze, pozycji przez niej sprawowanej. Za swój główny atut uważa blond włosy, o które zdaje się dbać najbardziej - zawsze są lśniące i dobrze ułożone. Twarz Montgomery często upiększona jest subtelnym makijażem. Nie omieszka nosić biżuterii, choć nie obnosi się z nią tak bardzo; złota bransoletka czy nawet broszka z flagą Stanów Zjednoczonych w zupełności jej wystarczą. Jest dosyć niska, niemniej jednak zalicza się do średniego wzrostu kobiet. Często zakłada obcasy, które dodają jej kilku centymetrów. Z twarzy zazwyczaj pogodna, choć miewają czasy, gdy wyraźnie pokazuje niezadowolenie tudzież złość.

Charakter: Montgomery od zawsze była uznawana za pogodnego i pomocnego towarzysza. Sama lubiła sprawiać dobre wrażenie wśród ludzi, nie tylko jeśli chodzi o znajomych. Lata kariery politycznej nie splamiły i nie oddziałały na charakter kobiety tak bardzo, jak mogłoby się wydawać. Stała się na pewno ostrożniejsza i bardziej uważna, jeśli chodzi o dobieranie sobie wszelkich doradców czy dopuszczanie do siebie ludzi. Prezentując poglądy liberalne z obrzydzeniem spogląda na jakiekolwiek objawy homofobii i rasizmu, wierzy w równość każdego obywatela Stanów Zjednoczonych bezwzględnie na jego płacę, rasę, a tym bardziej orientację seksualną. Ścisła i bezpośrednia w swoich działaniach. Często mówi wprost, nie lubi owijać w bawełnę. Wypowiada się z sensem, czasami porywająco i charyzmatycznie. Jako cel życiowy obrała sobie pracę na rzecz wszystkich ludzi, nie tylko tych, którzy mają najwięcej w kieszeni - nie znosi powierzchownego oceniania człowieka.

Umiejętności:
- politykowanie, przez kilkadziesiąt lat aktywnej kariery politycznej nauczyła się zasad owej zagmatwanej gry i wie, jak w nią pogrywać
- charyzma, potrafi poruszyć tłumy swoimi przemowami, jest w stanie wzbudzić większy entuzjazm u ludzi, którzy zazwyczaj nie interesują się sprawami politycznymi państwa
- kamienna twarz, potrafi w większości przypadków nieco wystraszyć rozmówcę swoją niezadowoloną miną, czy też piorunującym spojrzeniem (pomijając, że przez większość czasu jest miła)
- języki, zna płynnie swój ojczysty angielski oraz hiszpański
- prowadzenie samochodu
Moce: Brak.
Broń: Brak.
Ekwipunek:
- jedynie zasób wiedzy

Historia:
20 września 1958 roku, w ogromnym Nowym Jorku na świat przychodzi Eleanor Sherburne, jako córka a zarazem pierwsze dziecko pary – Tima, biznesmena z amerykańskiej rodziny, oraz Nancy, lekarki. Młoda Montgomery nigdy nie mogła narzekać na brak miłości płynący ze strony rodziców, bowiem od najmłodszych lat czuła się chciana i co najważniejsze, kochana. Miłość od najmłodszych lat była dla kobiety jedną z najważniejszą wartości, wszakże czy człowiek, który nie potrafi kochać… żyje? Pieniądze nigdy nie były większym problemem w rodzinie Montgomery; ojciec i matka zarabiali ponadprzeciętnie jak na tamte czasy, a talenty przejawiane w obu dziedzinach w których się specjalizowali, dawały swoje owoce w postaci zielonego dolara. Rodzice młodej dziewczynki od zawsze byli dla niej jednym z największych autorytetów, co nie powinno nikogo dziwić – na kogo w końcu mogłaby spoglądać, jak nie na parę, dzięki której pojawiła się na świecie?
Szkoła… dla młodej Eleanor to słowo brzmiało przerażająco, ale tylko do momentu, gdy postawiła swoją niewielką stopę w klasie. Okazało się, że młoda panna Montgomery odkryła swój talent do nauki stosunkowo wcześnie – rozbrzmiewał w niej zapał do edukacji i nawet jako dziewczynka pokazywała swoją inteligencję w wielu aspektach życia szkolnego. Nic nie zapowiadało się na to, by Leanore kierowała swe małe kroczki w kierunku polityki. Największe zainteresowanie przejawiała w nauce historii, choć sama nie była pewna dlaczego – pewna była jedynie tego, że lubi wspominać wydarzenia z przeszłości; „bez pamięci o tym co zdarzyło się kiedyś, możemy narazić się na tego powtórzenie” – te zdania brzmiały w głowie małej, przyszłej polityk. Pamięć była ważna, a Eleanor od najmłodszych lat pragnęła, aby w historii się zapisać. Pozostawić po sobie jakikolwiek ślad. Nawet jeśli będzie przypominał rozlany atrament na jednej z wielu kart potężnej księgi, której tytuł brzmi „świat”.
Oczywistym faktem było to, że dorastająca Eleanor Montgomery wybierze się na studia. Dopiero teraz zrozumiała, kim tak naprawdę chce zostać w przyszłości – chciała zmieniać świat, a zmienianie świata jest możliwe tylko wtedy, gdy ma się w tym doświadczenie. Doświadczenie, które pragnęła zdobyć i szanować; to między innymi dlatego jej wyborem była Szkoła Prawa Uniwersytetu Columbia. Nie było łatwo się tam dostać, ani nie było łatwo tam przetrwać, niemniej kobieta znała swoje możliwości, wiedziała, że poradzi sobie nawet z największymi trudnościami. Była silna i wierzyła w siebie, nawet wtedy, gdy inni nie wierzyli w nią. Nie myślała o związkach do czasu, gdy związki pomyślały o niej; pewnego dnia, egzaminacyjnego w tym wypadku, zobaczyła go. I to było takie jasne, że to był ten jedyny. Oboje o tym wiedzieli. I oboje nie zmarnowali tej okazji. Eleanor zakochała się w Richardzie. Czuła, że go potrzebuje. I to właśnie dlatego niespełna dwa lata później stanęli razem przy kobiercu ślubnym, wypowiadając symboliczne „tak” i złączając swoje usta w pocałunku, krótko przed tym faktem zdobywając najważniejszy prawny doktorat – Juris Doctor.
Dokładnie rok później Richard Montgomery chodził nerwowo w lewo i prawo po szpitalnym korytarzu, oczekując na wieści od rezydującej na sali operacyjnej żony, której tam krzyki rozbrzmiewały się od kilku dobrych godzin. Spocona pielęgniarka wyszła do młodego mężczyzny. Chwila wątpliwości i… córeczka. Młoda para doczekała się w końcu potomkini, której imię brzmiało Meghan. EleanorMontgomery dopiero teraz zrozumiała jak to jest mieć coś, czego broni się za wszelką cenę. Z chwilą gdy dostała w dłonie swoje dziecko, poczuła jakby coś w nią uderzyło. To był instynkt. Pragnęła niczego innego, uchronić swoje dziecko od zła; zapewnić jej bezpieczeństwo. Ale zastanowiła się… jak można uchronić coś tak pięknego bez zła?
Następne lata małżeństwa były udane: dziecko rozbrykane i mądre, a para szczęśliwa. Czegóż innego mogli oczekiwać, jak nie następnych osiągnięć w pracy i życiu? Richard dobrze zarabiał, natomiast Eleanor zajmowała się domem niemal tak dobrze, jak jej matka Nancy – oczywiście, to ona zawsze stała na pierwszym miejscu, jeśli chodziło o zajmowanie się domem tak, jak należy. Pani Montgomery czuła się… świetnie, ot co. Miała wiernego i dobrze zarabiającego męża, śliczne, udane dziecko. Ale czegoś w jej życiu brakowało. Własnych sukcesów. Oczywiście, Eleanor odstawiła na bok swoje ambicje, ale teraz, gdy dzieci dorastały, a pieniędzy nie brakowało, mogła skupić się na sobie i karierze politycznej. Dwa lata po narodzinach dziecka została wybrana do Kongresu Stanów Zjednoczonych, stając się jedną z pierwszych kobiet, która wstąpiła do Izby Reprezentantów na aż dwie kadencje, które trwały po dwa lata. Po zakończeniu pracy w Kongresie, postanowiła kontynuować dzielne starania polityczne, które w 2005 roku zaowocowały wyborem Eleanor Montgomery na senatora Stanów Zjednoczonych ze stanu Nowy Jork na okres ośmiu lat. Po odbytej kadencji zdecydowała znowu skupić się na rodzinie, ale i też na tym, na czym zależało jej najbardziej – dobroci dla wszystkich ludzi. Z wspólnych pieniędzy założyła fundację opieki nad dziećmi, która prosperuje dobrze aż po dzień dzisiejszy.
W 2012 roku przyszedł czas ogromnych zmian. Para Montgomery zdecydowała się na posłanie swej jedynej córki, Megan, na studia aż do Wielkiej Brytanii. Nie był to łatwy wybór, zwłaszcza dla matki, która kochała ją całym swym sercem. Młoda blondynka jednak stała twardo przy swoim zdaniu, a więc i w końcu doprowadziła do zgody rodziców na wyjazd. Eleanor musiała przyznać, że Megan przypominała ją w młodości – identycznie ambitną, chłonącą wiedzą i pragnącą więcej, niźli inni. Łzy spływały wolno po policzku wtedy 54-letniej kobiety, spoglądając na odlatujący samolot. Oczywiście, matka nie mogła sobie pozwolić na taką rozłąkę z córką, niemal codziennie wysyłając sobie e-maile czy rozmawiając przez telefon. Pomimo więzów krwi łączących dwójkę, łączyła ich również przyjaźń. Czymże jest rodzina bez wspólnego wspierania siebie nawzajem?
Przez okres czasu spędzany bez córki w pobliżu, pani Montgomery czuła się niejako… pusta. Na szczęście u boku miała swojego męża, na którego rzecz jasna zawsze mogła liczyć – co jak co, ale Richard był jedną z osób, której ufała jak nikomu innemu. Zaufanie było pojęciem względnym, zwłaszcza dla kogoś, kto zamieszany jest w grę polityczną. Dwójka małżonków dogadywała się ze sobą nawet po długim czasie małżeństwa, łamiąc wszelakie stereotypy o „wygasającej miłości” toteż „przyzwyczajenia”. W 2013 roku została wybrana na radną miasta Nowy Jork reprezentując partię demokratyczną.
Montgomery dzień za dniem stara się i pracuje, aby porządnie reprezentować własną partię, głosić jej poglądy, a tym bardziej zaskarbić sobie ich sympatię, a później także głos. Wielu polityków nadal nie rozumiało, że to w ludziach leży siła i że to od nich tak naprawdę zależy kariera. Eleanor przez długie lata pracowała na swoją dobrą reputację i na dzień dzisiejszy jest z niej zadowolona. Chodzą pogłoski, że planuje wystartować w następnych wyborach prezydenckich Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Akcept.