Ruth Aurora Svartkrage

Imię i nazwisko: Ruth Aurora Svartkrage
Pseudonim: Trost — posługuje się nim tylko i wyłącznie w Internecie. „Trost” po norwesku oznacza drozda, ulubionego ptaka dziewczyny, w języku niemieckim  zaś „pocieszenie”. Przy okazji brzmi bardzo podobnie do angielskiego „frost”, co jest nawiązaniem do mocy Ruth. Obcy zwracają się do niej najczęściej po prostu po nazwisku.
Rasa: Ludzie
Pochodzenie: Midgard | Urodziła się oraz spędziła pierwsze czternaście lat życia w Tromsø, na północy Norwegii. Obecnie mieszka w Stanach Zjednoczonych; a konkretniej w Nowym Jorku.
Wiek: 16 lat
Data urodzenia: 31 października 1998
Zawód: Na chwilę obecną uczennica.
Frakcja: Cywile

Pierwszą rzeczą, jaka przykuwa wzrok są oczy dziewczyny; duże, otoczone długimi i gęstymi czarnymi rzęsami, o błękitnych tęczówkach. Kolejne są włosy, gęste brązowo rude  pukle z rozjaśnianymi końcówkami, które rozpuszczone sięgają do ramion Ruth. Twarz nastolatki w kształcie diamentu sprawia wrażenie surowej; prosty nos, wyraźnie zaznaczone kości policzkowe oraz wąskie krwistoczerwone usta, a do tego gęste ciemne brwi dodają jej powagi i dojrzałości, przez co wielu bierze ją za znacznie starszą niż jest w rzeczywistości.  
Pełny biust, szerokie biodra oraz mocne wcięcie w talii czynią jej figurę idealną klepsydrą o równych stu sześćdziesięciu centymetrach wzrostu przy wadze oscylującej około pięćdziesięciu pięciu kilogramów.
Skóra Ruth, jest blada, przyprószona jedynie drobnymi brązowymi piegami na twarzy, ramionach oraz dekolcie. Obojczyki, kości biodrowe oraz kostki dłoni i nóg dziewczyny są mocno widoczne, a gdy złączy swoje długie nogi razem, to widoczna jest przerwa między jej udami.
Oprócz piegów, ciało nastolatki „zdobią” również najróżniejszego rodzaju blizny; pojedyncza, mała i cienka znajduje się na jej lewej skroni i ginie w gęstwinie włosów, kolejne trzy znajdują się na jej karku. Dalej, jedna podłużna pod prawą piersią oraz kilkanaście mniejszych, ledwo widocznych, na jej rękach i nogach.  Ruth posiada również po kilka kolczyków w uszach; pięć w lewym oraz trzy w prawym.
Jeśli chodzi o ubiór, to pod tym względem nie odbiega za bardzo od swoich nowojorskich (szczególnie tych zbuntowanych) rówieśniczek; główną częścią jej garderoby są obcisłe jeansy połączone z glanami i koszulkami z nadrukami ulubionych zespołów Ruth, a dominującym kolorem jest czarny. Zazwyczaj nie korzysta z makijażu, a jeśli już musi, to robi to w subtelny, ledwo widoczny sposób. Jedyną charakterystyczną rzeczą, dzięki której można odróżnić ją nad ulicy od wielu dziewcząt w jej wieku jest to, iż urodzona za kołem podbiegunowym dziewczyna dość łagodnie znosi północnoamerykańskie zimy, ubrana całkiem lekko jak na panujące wokół temperatury.

Charakter Ruth jest ciężki i skomplikowany, przez co zraża do siebie większość nowo poznanych osób, którzy uznają ją za zwyczajnie za chłodną i nieprzyjemną. Rzeczywiście; dziewczyna bywa opryskliwa i złośliwa, do tego cyniczna i zdająca się nie posiadać żadnych uczuć.  Kreuje się na buntowniczkę, opierającą swoje działania na kontrowersji, a sarkazm najwidoczniej jest jej ulubionym środkiem przekazu. Co prawda nikogo nie krzywdzi (a przynajmniej nie ma takiego zamiaru), ale jasno daje znać do zrozumienia, że nie potrzebuje nikogo ani niczego. Takich jak zazwyczaj ona z góry osądza się o najgorsze i nie chce się mieć z nimi do czynienia więcej niż to konieczne.
Tak naprawdę to tylko maska, którą zakłada przy codziennych kontakt z ludźmi. Młoda Svartkrage to nikt inny, jak łagodna marzycielka ze skłonnościami do melancholii. Jest samotnikiem, ale nie do końca z własnego wyboru.  Ruth wychodzi z założenia, że jeśli od początku będzie wszystkich od siebie odrzucać, to nikt nie zdąży się z nią zaprzyjaźnić, by później zranić ją swoim odejściem, kiedy tylko dowie się o jej mocach. Odtrącona przez społeczeństwo musiała jakoś nauczyć się żyć na boku, z dala od innych. Z tego powodu ma problemy ze zrozumieniem pewnych ludzkich zachowań, stresuje się gdy wokół niej jest dużo ludzi i panikuje, gdy musi publicznie wystąpić. Jako ofiara stereotypów o mutantach ma również poważne problemy z zaufaniem. Nie oznacza to jednak, że jest negatywnie nastawiona do społeczeństwa; wręcz przeciwnie — Ruth potrafi być ciepła i współczująca… ale tylko gdy nikt na nią nie patrzy. Nie potrafi przejść obojętnie wobec ludzkiej (i nie tylko) tragedii, choć stara się pomagać po cichu, nie licząc na rozgłos, pochwały, czy nawet zwykłe podziękowania.
Choć, jak zostało wcześniej powiedziane, w towarzystwie próbuje uchodzić za rozchwianą nastolatkę, tak jest nader dojrzała i odpowiedzialna jak na swój wiek. Jednocześnie cechuje ją pewna doza z lekka dziecinnej niewinności oraz powściągliwości, dodająca jej uroku, jak i dysharmonii. Estetka, do tego też, wbrew temu jak bardzo silną próbuje udawać, wrażliwa i podatna na zranienie. Stara się jednak nie okazywać swoich uczuć, nie względu na lęk przed ujawnieniem swoich słabości — Ruth zdaje sobie sprawę z tego, że nagła eskalacja emocji mogłaby obudzić w niej moc, a gdyby kogoś nią zraniła… cóż, nie wybaczyłaby sobie tego.

Władza nad lodem. Ruth jest w stanie nie tylko zamrażać wodę, ale i sama tworzyć lodowe formy. Choć dziewczyna ma duży potencjał, tak na chwilę obecną, w związku z brakiem treningów, potrafi jedynie proste rzeczy, jak na przykład zamrożenie wody w małych zbiornikach (kubek, wiadro, kałuża etc),  stworzenie drobiazgów, jak na przykład kilku kostek lodu, bądź też pokrycie własnego ciała  lub innej powierzchni (ściana, podłoga) cieniutką warstwą lodu. Częściej jednak zdarza się jej korzystać z mocy bezwiednie; zazwyczaj w stanach silnego wzburzenia.
W przypadkach, gdy Ruth zbyt często używa swojej zdolności, staje się osłabiona, do tego mogą wystąpić krwotoki z nosa, czy nawet omdlenia.

— Język norweski opanowany do perfekcji. Nic dziwnego, w końcu to jej język ojczysty…
— Rysunek; a w szczególności realistyczne portrety. Od trzech lat zawzięcie uczy się tej sztuki i trzeba przyznać, że wychodzi jej to coraz lepiej, a każda kolejna praca coraz bardziej przypomina fotografię, aniżeli dzieło ołówka.
— Całkiem dobra z niej kucharka. Zwłaszcza, jeśli chodzi o tradycyjną kuchnię norweską.
— Pamięć fotograficzna. Dar przez lata pielęgnowany dzięki różnorakim ćwiczeniom wspomagającym pamięć.
— Historia. Daj jej datę, ona dopasuje wydarzenie.
— Dobrze radzi sobie z zagadkami logicznymi.
— Potrafi grać na gitarze.

— Arachnofobia. I to paniczna; jeśli nie chce się przypadkiem oberwać od spanikowanej dziewczyny, lepiej nie podchodzić nawet ze sztucznym pająkiem.
— Lekki niedowład lewej dłoni spowodowanej wypadkiem. Co prawda nie przeszkadza to Ruth w życiu codziennym, ale kiedy przychodzi do chociażby uprawiania sportu, to jest to całkiem…uciążliwe.
— Jak zostało wspomniane przy opisie charakteru, Ruth odczuwa ogromny stres w pomieszczeniach, gdzie znajduje się dużo osób i/lub musi wystąpić publicznie.
— Jej komfort termiczny kończy się w chwili, gdy temperatura na zewnątrz przekracza dwadzieścia dwa stopnie Celsjusza.
— Język angielski. Tak, drodzy państwo, wychowana w Norwegii Ruth myśli w ojczystym języku, co jest pewnym utrudnieniem jeśli chodzi o budowę zdań w obcym języku; wszakże niektórych skrótów myślowych, czy powiedzonek charakterystycznych dla kultury danego kraju nie da się od tak przetłumaczyć, przez co zdania budowane przez dziewczynę są najczęściej krótkie i proste, choć sama rozumie dosyć dużo.

Urodziła się w chłodną, aczkolwiek bezchmurną noc na przełomie października i listopada, gdy niebo nad norweskim Tromsø rozjaśniła (nie pierwsza w tym roku, ale zdecydowanie najlepiej widoczna) zorza polarna. Pierwsze lata dzieciństwa spędziła na beztroskiej zabawie, otoczona miłością rodziców. Idealnie szczęśliwe dzieciństwo spędzone w idealnie szczęśliwej rodzinie. Lepiej chyba trafić nie mogła.
A jednak. Wszystko zaczęło się psuć, gdy maleńka Ruth skończyła siedem lat, kiedy to podczas wycieczki zgubiła się w lesie. Po wielogodzinnej akcji poszukiwawczej udało się odnaleźć nieprzytomną dziewczynkę, która nie do końca pamiętała co się z nią stało. Tamtego dnia została napromieniowana, ale co było tego źródłem do dziś pozostaje zagadką. Niedługo po tych wydarzeniach rodzina zaczęła zauważać dziwne rzeczy, które dzieją się wokół dziewczynki; umyta podłoga zmieniła się w lodową ślizgawkę, czy też pozostawiona na kuchennym blacie szklanka z wodą po chwili skuta była lodem. Nie było wątpliwości co do tego, że Ruth jest mutantem, ale jej rodzice… Cóż, zamiast okazać dziecku niezbędnego wsparcia, pomóc zapanować nad mocą i sprawić, by niezwykły dar córki stał się jej dodatkowym atutem, woleli się między sobą kłócić o to, kto swoją nieuwagą doprowadził do "wypadku", po którym ich córka stała się "inna".
W szkole szybko rozeszła się plotka o nadnaturalnych zdolnościach Ruth. Że niby tam ją zaakceptowano? Nic bardziej mylnego! Dzieciaki zrobiły z jej życia piekło, nazywali ją potworem, aż w końcu dziewczyna sama uwierzyła, że nim jest, mimo iż jej moc wcale nie wyrządziła nikomu krzywdy. W tym czasie zamknęła się w sobie, przez co rozwój jej zdolności został zatrzymany na kilku podstawowych umiejętnościach.
Niedługo po jej czternastych urodzinach, gdy wraz ze skłóconymi rodzicami wracała do domu, doszło do wypadku samochodowego. Rozpędzony pojazd wypadł ze śliskiego zakrętu i z impetem uderzył w drzewo. Rodzice Ruth zginęli na miejscu, sama dziewczyna miała sporo szczęścia, że zakończyło się to dla niej „jedynie” ręką w gipsie, a później rehabilitacją. Oczywiście wina za wypadek leżała po stronie ojca dziewczyny, który nie dopasował prędkości do warunków atmosferycznych, choć społeczeństwo wyrobiło sobie o Ruth opinię morderczyni, która sama sprawiła, że droga zamarzła. Nikt z bliskich w Norwegii nie chciał przyjąć znajdującej się tymczasowo w domu dziecka nastolatki, dlatego skandynawska organizacja zajmująca się podobnymi przypadkami umieściła dziewczynę u rodziny zastępczej aż… w Nowym Jorku.
Nowe życie? Dla Ruth to po prostu inny poziom piekła.

— Żeby całkowicie nie stracić zmysłów w związku ze swoją samotnością, przygarnęła ze schroniska małego czarnego kundelka, którego nazwała Venn. Psiak nie posiada przedniej lewej łapki i utyka, ale jest najukochańszym i najbardziej oddanym stworzeniem.
— Imię Ruth pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza „współczującą przyjaciółkę”.
— Mocno interesuje się mitologią nordycką.
— Jest wielką fanką fantasy, szczególnie uniwersum Tolkiena.
— Jest posiadaczką przyjemnej dla ucha barwy głosu.
— Słucha ciężkiej muzyki; najczęściej norweskiego black metalu.
— Agnostyczka.
— Jej drugie imię, Aurora, oznacza „zorzę polarną”.
— Jej ulubionymi porami roku są jesień oraz zima.
— Ma słabość do słodyczy.
— Książkoholiczka. Nieuleczalna.