Ava Lupei

Imię i nazwisko: Hlavolam Drahokam
Pseudonim: Ava Lupei
Rasa: Ognik / Człowiek
Miejsce pochodzenia: Fantastyczny świat ze smokami i magia
Wiek: 145 (19)
Frakcja: Inni
Wygląd:
Kobieta przeciętnego wzrostu i powszechnej, dziewczęcej urody, co wraz z dużymi i ciemnymi jak dwa węgle oczami, mogło zamrozić jej nastoletni wygląd na kilka dłuższych lat młodości. Z budowy ciała niewiele było jej do zarzucenia, pierś mniejsza niż przeciętna, ramiona jak u fizycznie pracującej niewiasty, brzuch nieco za płaski. Chuda przy jednoczesnym zachowaniu przyjemnej pyzatej twarzy.
Charakter:
Wie, kim jest i to ja smuci.
Istota z pierwotnymi instynktami, która potrzebuje też realizować oddanie wobec czegoś lub kogoś większego od niej samej.
Doznała nieba i przeszła przez piekło. Ma potencjał, by być najłagodniejsza wśród kobiet na dobrze i najokrutniejsza wśród mężów na wojnie. Kluczem do tego jest dyscyplina, wcześniej zewnętrzna a teraz wewnętrzna, której dziewczynie brakuje oraz oddzielenie czasu pokoju od czasu wojny. Jak na kogoś, kto ulega wszelkim możliwym pokusom i grzechom, kto ze swej natury jest hedonistą, etos, jaki sobie narzuca, jest niemożliwy do realizacji przez nią w znacznych procentach.
W praktyce, Ava to osoba, którą przygniatają sprzeczne doświadczenia, jak i egzystencjalne pytania. Jest niechętna do brania na swe barki odpowiedzialności i wdawanie się w cudze towarzystwo, więc woli pozostać wycofana, leniwa, nieciekawa, byleby nie narażać się na ponowną stratę. Bardzo zniechęca do siebie. Gdy jednak się do kogoś przekona i ta osoba do niej, staje się dobrym, chociaż nieidealnym kompanem do wielu rzeczy, który jest w stanie poświęcić wiele z siebie dla kogoś bliskiego lub wyższego celu.
Umiejętności:
- Czytanie i pisanie

Atuty:
- Zaczarowana
Ava ma taki stan wiedzy, jaki można się spodziewać po postaci ze średniowiecza, a właściwie z jakiejś fantastycznej powieści. Mimo inteligencji, jej przeświadczenia o otaczającym ja świecie są mocno nieaktualne. Jest technologicznie zacofana, wręcz nieprzystosowana do życia na przełomie epok krzemu i grafenu.

- Języki
Tu, do Tego świata, przybyła bez znajomości jakiegokolwiek znanego tu języka. Ma nie najgorszy słuch pod tym względem. Należy do raczej komunikatywnych stworzeń. Nawet przy znajomości podstawowych słów, wpierając się migami radzi sobie. Sytuacja zmuszająca do dostosowania się bardzo sprzyja nauce wszelkich języków.

- Moc Uzdrawiania
Za anioła była magiczka, wyjątkowo zdolną uzdrowicielką. Wraz z banicją odebrano jej całkowitą potęgę w tym zakresie. Jej moc całkowicie znikła, chociaż wiedza o niej pozostała.

- Skrzydła i Lot
Przez krótki czas była anielicą, miała piękne skrzydła i nauczyła się latać. Teraz skrzydeł nie ma, ale z lataniem, jak z jazdą na rowerze.

Moce:
- Wieczność i Zaćmienie
Chciała urody i wieczności, a do tego trochę szczęścia. W zapomnianej formule zawarła pakt, który już się wypełnił. Dostała, co chciała, tylko w wydaniu, jakim się nie spodziewała. Między innymi przehandlowała możliwość założenia własnej rodziny. Chociaż ciało zostaje nietknięte, czas upomina się o coś innego. Powoli, lecz nieustępliwie, czas, kawałek po kawałku odejmuje jej z rozumu, nakładając coś, co dziewczyna sama nazywa zaćmieniem umysłu. Uzależnienia, w które popada, przyspieszają proces. Nie śmierć ciała, a wypalający umysł i ducha szaleństwo zakończy jej wędrówkę. Pytanie, jakie sobie zadaje, to kiedy będzie dobry czas na śmierć, by w ostatnim tchnieniu pozostać sobą?

- Rozbity umysł
Bez problemu dostrzega aurę na przedmiotach i przestrzeni, na którą rzucono iluzję, natomiast sama jest bezbronna wobec hipnozy i sugestii. Dlatego unika tego, przed czym nie potrafi się bronić. W codziennej modlitwie wplata inkantację, jaka ma rozpraszać tego typu moce. Gdy już dojdzie do przejęcia jej umysłu, robi się niebezpiecznie dla ludzi dookoła, ponieważ władca myśli zyskuje bardzo potulnego i pojętego sługę, który nie traci nic z umiejętności oceny sytuacji i wykorzystuje pełnię swoich atutów w imię własnych mniejszych celów, które prowadza do większego celu hipnotyzera. Chyba że hipnotyzer nie zna się na swoim fachu. Można wydawać jej złożone polecenia. Istnieje wyjątkowo mała ilość rzeczy, przed którymi Ava by się wzbraniała. Wystarczy, by sugestie były zgodne z jej instynktami, co jest łatwe, a będzie cudze pomysły traktować, jak własne. Jednym z oporów, na jakie hipnotyzer może trafić, to wymuszenie na niej kłamstwa. Zdecydowanie łatwiej jest zachęcić ja do zabijania niż bycia nieszczera.
Właściciele mocy, która pozwala im grzebać we wspomnieniach, dokopie się bez problemu do ściany. Wspomnienia z żywotu jako duch światłości nie są ulokowane w jej umyśle, więc nie można się do nich dostać. Podobna rzecz ma się do trzech filarów osobowości: podążanie za pierwotnymi instynktami, potrzeba służenia komuś większemu oraz stojąca w opozycji do pierwszego, dążenie do doskonałości jako istota rozumna.

- Przyśpieszone tętno i regeneracja
Serce dziewczyny nawet we śnie bije tak, jakby chwile temu ukończyła maraton, płuca wciągają więcej powietrza i dokładniej filtrują z niego tlen. Jej ciało zdaje się rozpalone. We wiecznej gorączce, gdy dotknąć jej czoło. Radzi sobie z chorobami ze wzgląd na wysokie tętno i temperaturę ciała oraz regenerację, raczej typowo ludzkie przypadłości jej nie wykończą. Z drugiej strony, to trucizny i wykrwawienie się, to coś, co postaci zagraża. Regeneracja dokonuje się od kilku godzin do całego dnia, nie obejmuje urwanych kończyn.

- Duch
Gdy postaci zdarzy się podróż astralna lub wyjdzie z obecnego ciała, przyjmie ona postać lewitującego ognika, lub dostrzegalnego ducha wilka. Emituje zależnie od nastawienia, ciepłem lub zimnym światłem. Nie może jednak wychodzić duchem z ciała o własnych zdolnościach ani nikogo opętać. Jest pierwotnie dobrym duchem, a nie upiorem. W tej postaci nie może mówić, lecz zachowuje się pojętnie i komunikatywnie, jak po "zwierzątku" można się spodziewać. Nie przenika przez ściany, ale w małe otwory łatwo się wciśnie.
Nowe ciało musi być specjalnie przygotowane „puste”, duszy czy świadomości, oraz żywe. W nowej fizycznej postaci zachowuję wiedzę o świecie z poprzedniego życia, która w nowym wydaje się pochodzić z głębokiego i dawnego snu. Niczego nie jest pewna, a swoje poglądy i decyzje popiera przeczuciem, co do którego brakuje jej przekonania. Nie staje się łomem, który nie potrafi się wysłowić i cały świat musi poznawać od samiutenieńkich podstaw. Nie. Zachowuje całkiem spore zasoby słownictwa, rozpoznaje przedmioty w otoczeniu, jest rozumna i przejawia dłużą ciekawość. Brakuje jej tylko elementu utrwalenia.

- Telekineza
Jako człowiek, posiada zasięg równy jednego metra. Wagowo, dwustu pięćdziesięciu gramów, by bez trudu suwać kubkiem z kawą po stole. Kilogram względna norma, a w porywach do pięciu, przy czym dziesięć to szarpnięcie się na maksimum, które kończy się zawsze krwawieniem z nosa i utratą przytomności. W tym i wstrzymaniem zdolności regeneracyjnych na jakiś czas. Z powodu przywiązania do ziemskiego życia, Ava nie polega na tej mocy.
W formie ognika to dwadzieścia kilogramów bez trudu. Sto jako norma liczona w kilogramach. Do pół tony jako wyczyn. Maksimum jest tona, która może sprawić, że całkowicie wyparuje. Rolą telekinezy jest wsparcie, a nie główna siła. Może zasłaniać siebie i to, co ochrania, kawałkami blachy. Czy podjąć się wydobywania kogoś z guzów, czasem miotnie kimś, albo zmieni tor pocisku.

Ekwipunek:
- Anielski Oręż, Kostur Uzdrowiciela
Imienny przedmiot wzmacniający moce magiczne, w tym przypadku uzdrowicielskie, właścicielki oraz zawierający kryształ, który jest źródłem magicznej mocy. Obecnie przedmiot znajduje poza czasem i przestrzenią, więc Ava nie ma go przy sobie.

Historia:
Była duchem, który przez figiel Cienia zyskała świadomość. Nie zbuntowała się jednak i dołączyła do aniołów, gdzie została magicznym medykiem polowym we walce z siłami zła. Górze się jednak nie spodobało, gdy brała udział w ataku na urodzisko pomiotów, podczas którego zginęło wiele osób mających niewielkie, lecz jednak szanse na odkupienie. Za mało by unicestwić, ale w sam raz, by zesłać na pokutę wśród śmiertelników. Ava porzuciła swoją pokutę, jak spotkała się z Cieniem kolejny raz. Tym razem pokazał jej, co znaczy czuć pożądanie i bycie pożądaną przez innych. Zawarła z nim pakt, w zamian za spełnienie jednego jego życzenia w przyszłości.
Korzystając z nowego życia, ulokowała się w haremie, który był prawie rajem, który dawał jej to, czego potrzebowała w zamian za to, co była w stanie bez oporu poświęcić. Zyskała rodzinę i przestrzeń do karmienia swoich prymitywnych żądz.
Gdy utopia zdawała się trwać wiecznie. Trzeci raz objawił się jej Cień. Miała dla otworzyć portal pod pałacem, w którym mieścił się harem. Przeczuwając potężny problem, udała się do swojej pani i pani pałacu, wyjawiając jej kim jest i co może się stać. Zaakceptowała ten fakt wyjątkowo łagodnie, wraz z mężem właścicielka haremu uzgodniła plan działania, a sama Ava miała czekać w mieście na rozwiązanie sprawy. Ktoś miał po nią przyjść, gdy będzie po wszystkim.
Mając żadne szanse na dziecko, chwyciła się nadziei, którą były obrzędy święta płodności. Istniała jej potrzeba oraz osoba, z którą chciała założyć rodzinę. Gdy po święcie nikt po nią nie przyszedł, sama wybrała się w stronę haremu. Nigdy jednak nie dotarła na miejsce.
Porwana przez demony Cienia, który miał do niej uraz, że mimo dokonania planu z teleportem, wygadała się, co nie przewidział dokonany już pakt. Nawet istoty z czeluści się mylą. Bitwa o harem została przegrana, a wszystkie żyjące w nim osoby zostały skazane na tortury i trudną śmierć. To Ava zmuszana była torturować swoich bliskich, decydując o ich cierpieniach i ostatnich chwilach życia. Gdy odmawiała, a tak się działo na początku, Cień ulegał swoje przerażającej finezji. Ava wielokrotnie błagała, by skrócił jej cierpienia, by wziął jej życie, zamiast bliskiej jej osoby. Jej zawodzenie, gdy szarpała się w bezsilności, było balsamem dla ich uszu. Pozwalano jej popełniać samobójstwa, nie pozwalano jej umrzeć. Szczególnie gdy zaszła w ciąże, nie ze swoim wybrankiem, a z przeklętym Cieniem. Jedyna okazja Avy na macierzyństwo została wypaczona. Mimo jej modlitw nie skończyło się to dobrze. To, co wyszło z jej łona, było rozumnym mieszańcem, ślicznym chłopcem z białymi włoskami, który na jej oczach wyrósł na przystojnego mężczyznę, jednak do samego rdzenia kręgosłupa przesiąkniętego piekłem i samym Cieniem. Wbrew staraniom z jej łona nie chciało wyjść nic więcej ani kolejna rozumna istota, ani potworki, które każda inna kobieta poddana mrocznej magii mogła wypluwać w hurtowej ilości.
Zniszczył ją, jak mógł. Świadomość i inteligencja, którą od niego dostała, kiedyś wydawała się błogosławieństwem, stała się płótnem, na jakim wyświetlał się film "Twoje prywatne piekło". Złamał ją jako sługę bożego, złamał ją jako wojownika, złamał ją jako człowieka i złamał ją jako matkę. Straciła wszystko, co mogła stracić. Zamilkła, a nie płynęła dla Cienia radość męczenia kogoś, komu nawet jego własny los był obojętny.
Cień nie mógł odebrać jej ciała, zabić ją czy pozwolić zabić. Równałoby się to z naruszeniem paktu. Dał jej więc druga szansę. Wrzucając ją między wrota astralne, nieskrycie licząc na to, że z rozpaczy zabije się sama. Tak wyrwana ze świata stali i magii, trafiła do świata krzemu i grafenu.

Mam pytanie w kwestii zdolności ducha, a dokładniej możliwości wchodzenia w inne ciała; chodzi Ci tylko o takie, które z jakiegoś powodu nie mają duszy/świadomości, czy również o kontrolowanie innych osób? Co prawda wspomniałaś, że nie możesz nikogo opętać, ale nie jestem pewien czy ten fragment wiąże się wyłącznie z poprzednim zdaniem - że nie możesz sama wychodzić z ciała. Innymi słowy, kiedy już się poza nim znajdziesz i wnikniesz do nowego, to musi być "puste" czy nie?

Telekineza - spróbuj określić mi mniej więcej maksymalną wagę przedmiotów, które mogłabyś i w ludzkiej, i w duchowej formie podnieść.

I ostatnia kwestia; jak działa ta długowieczność? Nie starzejesz się, a dzięki regeneracji radzisz sobie z typowymi ludzkimi chorobami, więc przez nie też nie umrzesz, tak?

Ciało musi być żywe i „puste”, a to z tego praktycznego powodu, że chcę grać jako jednostka, a nie jako demon w czyjeś świadomości czy system operacyjny zaawansowanej inteligencji. Bycie duchowym wsparciem nie jest złe, może kiedyś, w dalekiej przyszłości. W razie czego, lecz mi się nie śpieszy. Wolę związać duszka z naszyjnikiem niż ciało osoby, którą ma się opiekować. W końcu jest pierwotnie dobrym duchem, a nie upiorem.

Nie czuję cyferek, ale:
Telekineza – 250 gram bez trudu, by suwać kubkiem z kawą po stole. Kilogram względna norma, a w porywach do pięciu (czy dziesięciu kilo), które kończy się zawsze krwawieniem z nosa i utratą przytomności. W tym i wstrzymaniem zdolności regeneracyjnych na jakiś czas, by postać mogła odczuć, że przesadziła. W ciele ducha, to alegorycznie dałabym 20-100-500(=1000) liczone w kilogramach.
Z taktycznym wykorzystaniem telekinezy, to przychodzi mi do głowy zasłanianie się kawałkami blachy czy wydobywanie kogoś z guzów, czasem pojedynczym miotnięciem kimś, albo zmianą toru pocisku. Do tego jakieś akcje typu kamikaze czy wszystko na jedną kartę. Jednak w walce, to zdolność (jak i całą postać) widzę w roli wsparcia, a nie jako główną siłę. Mam w planach solidnie karać postać za telekinezę i nie mam problemu z tym, by karał ją MG. Co do liczbowych wartości to są dla mnie abstrakcyjne, więc nie będę się bronić, w razie potrzeby ich zmniejszenia.

Nie starzeje się, radzi sobie z typowymi ludzkimi chorobami ze wzgląd na wysokie tętno i temperaturę ciała,(regeneracja też robi swoje) więc raczej jej nie wykończą. Tak o tym myślę. Z drugiej strony, to trucizny i wykrwawienie się, to coś, co postaci zagraża. Nie potrzebuję też efektu, by rany znikały natychmiast, ale miło by gdyby łatały się w kilka godzin lub w jeden dzień.


Loki. Jak przyklepiesz te propozycje, to jeszcze przed zamknięciem tematu zgrabnie bym je umieściła w KP.

Wartości są bardzo dobre, tym się nie przejmuj. I tak, rany oczywiście też się będą regenerowały, właśnie w zależności od tego jak bardzo będą poważne - ale maksymalnie dzień mi odpowiada.

W takim razie akcept, przenieś sobie wszystko i daj znać kiedy zamykać.

Poprawki zrobione.
Z tego, co nie było wcześniej ujęte, to smaczek, że jako ognik/duch przesadzi z telekinezą, to poświęci jakieś wspomnienie tudzież nabytą już umiejętność.
Myślę, że teraz jest wszystko OK.

Więc zamykam.