Hermafrodyta

Liczba postów : 12 Data dołączenia : 25/08/2012

Imię i nazwisko:

Hermafrodyt, bądź Hermafrodyta. Generalnie nie ma dla niego różnicy, jak się do niego zwracają. Byleby nie "Herm", bo tego nie znosi.
Pseudonim:

Ludziom, którym zazwyczaj swej prawdziwej tożsamości podawać nie chce, przedstawia się jako Alex. Ale czy to Alexandra, czy Alexander, niech się sami domyślają.
Rasa:

Pół syrena, pół bóstwo. Dodam, że Greckie bóstwo. Syn Hermesa i Afrodyty.
Miejsce pochodzenia:

Mount Ida, Phrygia, obecna Turcja.
Wiek:

Wiele lat. On sam jest przerażony ogromem tej liczby, która już mu się uzbierała. Dlatego mówi, że ma 20.
Frakcja:

Stara się nie opowiadać po żadnej ze stron śmiesznego konfliktu dobra ze złem. No chyba, że ktoś mu porządnie zapłaci, albo da poważny argument. Wtedy dołącza do jednej z nich, jednak nigdy nie pozostał przy żadnej na dłużej.
Wygląd:

Jak wiadomo, jest istotą o urodzie zdecydowanie nieprzeciętnej. Duże, orzechowe oczy patrzą na świat z życzliwością, niestety, zazwyczaj nieprawdziwą. Posiada on długie, blond loki, często upinane w wymyślne fryzury, będące w dotyku równie wspaniałe, co w wyglądzie. Jego uśmiech, czy to szczery, czy też nie, potrafi rozświetlić pomieszczenie, w którym się znajduje. Nawet w formie męskiej ma spore wcięcie w talii, jest drobny i zgrabny, posiada długie, szczupłe nogi i bladą cerę. Właściwie nie ważne, czy w danej chwili jest biologicznie mężczyzną, czy kobietą, zawsze wygląda bardziej jak płeć piękna. Delikatne rysy twarzy, pełne usta i mały nosek wcale nie pomagają mu przekonać ludzi do tego, iż jest mężczyzną, nawet faktycznie nim będąc w danej chwili. Wiele kobiet popadło przez niego w kompleksy, widząc, jak świetnie wygląda w sukienkach i wiedząc, że jest mężczyzną. Po warto wspomnieć, że on sam woli być w formie żeńskiej, a na pewno w żeńskich strojach. Kocha ich przepych, kolory, falbany, wszystko.
Charakter:

Każdy, kto znał go, gdy był jeszcze dzieckiem łapie się za głowę i zadaje sobie pytanie "co się z nim stało?" Ze słodkiej, cnotliwej istotki stał się sprytnym, niekiedy cynicznym, zarozumiałym egoistą. Dba tylko o siebie i czubek własnego nosa, na fryzurę i makijaż poświęca połowę swojego dnia, a ubrania zmienia co najmniej trzy razy dziennie. Uwielbia być w centrum zainteresowania, kocha, kiedy wszyscy na niego patrzą. Jednak dobrze wie, że nie byłoby dla niego dobrze, gdyby odnosił się z tymi negatywnymi częściami jego charakteru, więc zazwyczaj gra słodkiego chłopca, machając rzęsami do każdego, kogo tylko się da. Im więcej znajomości, tym lepiej. Zawsze otwarcie mówi co myśli na dany temat, a jego maniery są wręcz idealne. Cały savoir-vivre ma w małym palcu. Generalnie rzecz biorąc, możesz być pewny, że będziesz miał w nim swojego sojusznika, jeżeli przyniesie mu to korzyści, a jeżeli zajdziesz mu za skórę, pokaże Ci swoje prawdziwe oblicze, niszcząc powoli Twoje życie z ukrycia, tak, że w końcu sam będziesz błagał, by już je zakończył.
Umiejętności:

Jest wspaniałym aktorem
Cudowni tańczy, śpiewa i gra na harfie
Ma bardzo rozbudowany zmysł estetyczny
Słabo, ale jednak, posługuje się bronią palną
Świetnie pływa
Potrafi jeździć konno
Jest poetą, kiedy się postara
Zna się na truciznach, ziołach i różnych tego typu rzeczach.

Moce:

Nieśmiertelność
Nadludzka siła
Szybka regeneracja
Nadludzka szybkość
Nadludzka zręczność
Śpiewem potrafi wpłynąć na ludzkie uczucia. Nie działa to na Bogów, telepatów i ludzi z rozdwojeniem jaźni.
Zmiana płci wedle życzenia. Obejmuje to oczywiście tylko te najbardziej oczywiste płciowe szczególiki.

Broń:

Sztylet

Ekwipunek:

Kobieca torebka, a w niej, jak zwykle w takich torebkach, śmietnik.
Historia:

Kiedy był jeszcze uroczym młodzieńcem, cnotliwym, nieśmiałym, zakochała się w nim pewna nimfa, której on pokochać nie potrafił. Uprosiła ona Bogów, by na zawsze pozostali razem. Prosiła, by ona i jej ukochany zostali połączeni w jedno ciało. Tak też się stało. Charakter nimfy wpłynął bardzo na zachowanie pół-boga i zmienił się on nie do poznania. Stał się egoistyczny, zarozumiały i bezwzględny, dążący do swoich celów po trupach, a po uroczym i cnotliwym chłopcu nie pozostało ani śladu. Kilka lat później postanowił zająć się rzeczami bardziej przyziemnymi. Chciał zdobyć bogactwo, uznanie i chwałę, jego największym celem było znajdować się w centrum uwagi zawsze i wszędzie, na każdym kroku słyszeć komplementy na temat swojego wyglądu. Kiedyś, jeszcze za czasów starożytności został zaproszony na bankiet, który opuścił w towarzystwie podejrzanego mężczyzny. Mimo wszystkich zmian, które w nim zaszły nie wyzbył się naiwności. Nie muszę mówić, czego ów mężczyzna chciał od bóstwa, prawda? Wtedy młodzieniec zabił pierwszą osobę w swoim życiu, w obronie własnej. I odkrył, że jest to też jakiś sposób na wzbogacenie się. Od tamtego czasu uwodził bogatych ludzi, usypiał ich czujność i pozbawiał ich życia, by zagarnąć bogactwa. Dzięki temu na brak pieniędzy nie narzeka do dziś, mimo, iż żyje na bardzo wysokim poziomie. Jedna z jego ofiar, już nawet nie pamięta która, miała u siebie w domu dwa cuda, którymi dziś walczy. Już nawet nie pamięta kto to, ale za to świetnie pamięta godziny spędzone nad dumaniem, jak ta broń działa i miesiące ciężkiej pracy, by ją opanować. Aktualnie stara się żyć raczej na uboczu, nie mieszać się w tą nadnaturalną część świata, żyjąc pełnią życia.

Temat: Re: Hermafrodyta Pon Sie 27, 2012 2:51 pm

Akcept.