Marvel Universe: The Avengers PBF
 
IndeksIndeks  Latest imagesLatest images  SzukajSzukaj  RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  

 

 Fenris

Go down 
2 posters
AutorWiadomość
Fenris
Mistrz Gry
Fenris


Liczba postów : 674
Data dołączenia : 08/06/2012

Fenris Empty
PisanieTemat: Fenris   Fenris Icon_minitime1Pią Cze 08, 2012 10:32 pm

Fenris 9

Imię i nazwisko:
Fenrir Lokison, Odinsbane

Pseudonim:
Wilk Asgardu. Pożeracz Bogów. Bestia w Łańcuchach.

Rasa:
W żyłach Fenrisa płynie krew wielu mieszkańców dziewięciu światów, ale najbliżej mu do Asgardczyka, z naleciałościami gigancich ras.

Miejsce pochodzenia:
Żelazny Las, Utgard

Wiek:
Fenris miał 19 ludzkich lat, w momencie gdy trafił do swojej niewoli tysiąc lat temu. Od tamtego czasu zdaje się nie postarzyć ani o rok. Być może to kwestia domieszek krwi, być może faktu że jego więzienie znajdowało się na przedsionku Hel – krainy śmierci.

Frakcja:
Gdy zapytasz wilka do jakiej z organizacji należy, parsknie głośno śmiechem i powie że ponad milenium nosił na szyi łańcuch i nie założy prędko kolejnego. Najbardziej stoi po stronie własnej rodziny. Matki, rodzeństwa, oraz domniemanego ojca, w którym widzi przykład.

Wygląd:
W swej ludzkiej postaci Fenris wygląda jak ludzkie dziecko, ledwo co, albo nawet niepełnoletnie. Kłóci się to jednak z jego wyrazem twarzy. Wygląda na osobę poważną, z którą lepiej nie zaczynać rozmowy, gdy nie trzeba. Szmaragdowo zielone oczy, przechodzą w krwistoczerwony kolor, gdy wpada w szał. Od ludzkich, czy asgardzkich dzieci różnią go jednak sterczące po obu stronach głowy, szpiczaste uszy. Rzadko obchodzi go w co się ubiera, o ile nawet nie chodzi nago. Jeżeli już, są to znoszone, podarte ubrania, które zdobył po drodze w ten czy inny sposób.

Charakter:
Fenris ma bardzo złożony charakter. On sam chciałby być jak ojciec. Wyrafinowany, skłonny do intryg i podstępów. Jednak jego zwierzęca natura często bierze nad nim górę i całe dni podchodów zostają zniweczone przez jeden napad szału. Sam uważa siebie za boga, a wręcz, w sukcesji po Lokim, pretendenta do Asgardzkiego tronu. Jest zatem dumny i pyszny. Gorszych od siebie często traktuje z pogardą. Rzadko kiedy odrzuca wyzwania, chcąc pokazać że nie ma lepszych od niego. Ma doskonałą pamięć, zwłaszcza do uraz, które potrafi żywić przez wieki, planując zemstę. Jedyne co w życiu naprawdę go cieszy, to polowania. Nie ważne na co, czy na kogo. Wtedy i tylko wtedy na jego twarz wpełza wyraz radości. Wypaczonej i krwawej radości z pogoni za ofiarą.

Umiejętności:
Fenris wszystkiego co wie nauczył się w Asgardzie za młodu. Były to umiejętności typowe dla młodzieńców z kasty wojowników i łowców. Są to:
-walka wręcz. Zarówno typowa bijatyka, jak i zapasy.
-walka rozmaitą bronią białą. Siekierami, mieczami, tarczami.
-rzucanie toporem
-strzelanie z łuku
-jazda konna
-bezszelestne podkradanie się do zwierzyny podczas łowów
-sztuka przetrwania

Moce: 
Zmiana kształtów - Fenris tyle razy przybierał różne formy, że sam już nie jest pewien, która z nich jest jego prawdziwą. Między śmiertelnikami kroczy jako młodzieniec, posturą przypominający bardziej szlachcica, niż wojownika. Jedynymi cechami, które wyróżniają wtedy jego pozaziemskie pochodzenie są długie uszy, podobne tym elfów z Alfheim'u, oraz większe niż naturalne owłosienie, zarówno na głowie, jak i na ciele. Forma, którą ludzie opisują go w swych kronikach, to gigantyczny wilk. Z trzech znanych sobie kształtów, tę właśnie sobie najbardziej upodobał, czując się bardziej wolny w postaci zwierzęcia, niż ludzkiej. Jest też trzecia forma - kształt hybrydy. Fenrir przybiera tą formę najczęściej do walki, lub gdy kroczy między sobie równymi. Wygląda wtedy jak bardzo postawny mężczyzna. Mierzy około dwóch i pół metrów wzrostu. Cały pokryty jest wtedy futrem, a jego głowa przypomina wilczą. Wyrastają mu także ostre szpony, których używa w trakcie walki.

Zmiana Rozmiaru - Wraz z upływem czasu, w trakcie walki Fenrir jest w stanie zmienić swój rozmiar. Z minuty na minutę jego szpony wydłużają się, a sylwetka rośnie. Wygląda na to że Fenrir może osiągnąć w ten sposób dowolny rozmiar. Od zwykłego, leśnego wilka, po bestię wielkości autobusu lub większą. Nikt nie wie na pewno jaki jest limit jego mocy. Ludzka legenda mówi że Fenrir byłby wstanie urosnąć tak bardzo, że mógłby połknąć słońce, rozpoczynając tym samym Ragnarok. Niestety wilk rośnie raczej powoli, na ogół wraz ze wzrostem swego bitewnego szału. Fenris może używać tej mocy w dowolnej z form, jednakże nikt nigdy nie widział żeby używał jej w ludzkiej formie.(Maksymalna wysokość to w wilczej formie 62metry w kłębie)

Boskie Atuty - Fenrir nawet na tle innych Asgardczyków wyróżnia się tężyzną fizyczną. Jest szybki, zręczny, posiada wyczulone zmysły. Siłą potrafi dorównać Thorowi, a niewiele jest rzeczy będących we wszechświecie będących w stanie go zranić. Obrażenia szybko się na nim goją. Dlatego bogowie Asgardu zdecydowali się go uwięzić, nie mogąc znaleźć sposobu na zniszczenie go.
(Siła maks 100ton; prędkość 3 machy; W humanoidalnych formach: odporność na bronie małego i średniego kalibru, słabsze i średnie ataki energetyczne, upadki ze średnich wysokości, ziemskie choroby oraz trucizny, ziemskie środki chemiczne, skrajnie niską temperaturę. Typowo wilcza, czworonożna forma Fenrisa jest jeszcze odporniejsza i wytrzymalsza)

Węch - Węch Fenrisa jest niemal mistyczną mocą. Potrafi za jego pomocą określić czyjeś położenie, emocje, czy płeć.
*Fenris naturalnie zapamiętuje zapachy z którymi się zetknął, ale w oczywisty sposób nie może zidentyfikować nieznanych sobie woni.
*Żadne fizyczne bariery nie blokują węchu wilka. Jest on w stanie poznać woń zza ściany, szczelnie zamkniętego pojemnika, z wiatrem lub nawet pod wodą.
*Fenrir wyczuwa także rzeczy bardziej subtelne, wymykające się typowym zmysłom jak na przykład magię, czy powierzchowne myśli. Jest w stanie nie tylko rozpoznać strach, ale także co go powoduje, poznać prawdziwe intencje osoby, lub odczytywać podobne sygnały. Jest w stanie rozpoznawać rodzaje magii po zapachu, a także po odpowiednim zapoznaniu się z nią, jej użytkownika.
*Wilk nigdy, nie zapomina zapachu. Ma to związek z doskonałą pamięcią bestii, którą wykorzystuje głównie do tego celu.
*Nowe zapachy Fenris rozpoznaje na odległość typową dla Midgardzkich psów gończych. Jeśli już jednak poznał i zapamiętał jakąś woń jest w stanie instynktownie określić kierunek w którym znajduje się jej posiadacz niczym prowadzony kompasem. Idealnie rozpoznaje kierunek i w ograniczony sposób odległość od swojego celu. Im dalej jest cel, tym trudniej wilkowi ustalić dokładną odległość (co może wahać się od "Na piątym piętrze" do "Gdzieś w Europie"), jednak kierunek wciąż pozostaje dokładny. Wilk może w ten sposób tropić konkretne istoty, lub odnaleźć najbliższą z noszących konkretną woń (na przykład najbliższego jelenia, Asgardczyka, lub najbliższą ludzką kobietę). Tropiona osoba musi znajdować się w realnej możliwej do określenia przestrzeni, a więc w tym samym wymiarze, świecie, czy planecie.
*Zmysł wilka czerpie w dużej mierze z mistycyzmu, tak więc każdy kto wyczuwa magię, może także wyczuć Fenrisa podczas tropienia, a wprawieni czarodzieje i inne potężne istoty będą w stanie ukryć siebie, lub kogoś innego przed działaniem tej mocy.
*Wilk musi poświęcić minimum koncentracji na użycie tej mocy, tak więc nie może wykorzystywać jej w pełnym biegu. Pozbawiony jej wciąż może wykorzystywać, i tak świetny, zwierzęcy węch.

Na Fenrisa nałożony został przez Lokiego czar - czerpiący jednak z własnej, wewnętrznej magii wilka, a nie podtrzymywany przez rzucającego. Zaklęcie to utrzymuje się stale, nie wymaga aktywacji i chroni Fenrisa przed czytaniem jego myśli, próbami przejęcia nad nim kontroli umysłowej, hipnozą, modyfikacją jego wspomnień i tym podobnymi działaniami w wykonaniu osób o zdolnościach na poziomie niskim lub standardowym. Silni telepaci będą mogli się przez to przebić, lecz nie tak łatwo, jak w przypadku zwykłego umysłu.

Trening magiczny - Thronebreaker, artefaktyczny oręż Fenrisa, wyzwolił w nim jego własną, ukrytą energię magiczną i pozwolił wilkowi ją szkolić. Na tym etapie nauki dobrze radzi sobie z podmuchami i ścianami surowej mocy. Po skupieniu się może jednak osiągać też bardziej subtelne efekty. Siła jego magii rośnie wraz z jego przekonaniami, tak więc gniew i pewność siebie podsyca ją, a niepewność czy strach osłabiają. W skrajnych przypadkach dochodzić może do spektakularnych efektów. (Fenris zdolny jest do ataków i osłon energetycznych, lotu z prędkością do jednego macha, prostej telekinezy, a także teleportacji do miejsc w których coś wzywa jego imię.)

Krok przez światy - wilk w imieniu jednego ze strażników Yggdrasilu pełni funkcję strażnika drzewa. Może dzięki temu podróżować przez sieć portali rozsianych po dziewięciu światach. Chętne do tego istoty mogą zostać przez niego wysłane z Midgardu do dowolnego innego świata, lecz podróż powrotną muszą uzgodnić z tamtejszym strażnikiem.

Słabości:
-Łatwo wpada w szał
-Zwierzęce naleciałości
-Dumny. Rzadko odrzuca wyzwania
-Nie rozumie techniki
-Słabo rozumie magię.
-Słabo mówi po Midgardzku. Nie rozumie wielu słów.

Wyposażenie:
Nic, co trwale nosi przy sobie. Wilk gromadzi przy sobie różne przedmioty, które w danej chwili może uznać za przydatne, ale do niczego się nie przywiązuje i szybko je porzuca. Woli opierać się na swoich umiejętnościach, niż na przedmiotach.
W dawnych czasach lord Surt obdarował go magicznym toporem z Uru, zwanym Syöksyhammas, który miał ponoć równać się z mocą Mljolnira. Został mu on jednak podstępnie odebrany, podczas pojmania. Strata broni dotkliwie odbiła się na Fenrisie.

Thronebreaker - młot podarowany mu przez Starożytnego Urkyn'Vareis:
- Dzierżyć może tylko Fenris, Urkyn'Vareis lub istota wskazana;
- Wysoce odporny na obrażenia;
- Nie można obrócić go przeciwko Urkyn'Vareis ani Fenrisowi - celowe zranienie jednego z wymienionych uszkodzi lub zniszczy młot;
- Maksymalna siła ataku zależna od woli, emocji oraz przekonań Fenrisa - nie jest nieograniczona, ale granica jeszcze nieznana;
- Wezwanie i odesłanie na żądanie;
- Tunelowanie energii magicznej właściciela - wykorzystuje naturalną energię i pozwala na manifestowanie jej w prostej formie;
- Lot poprzez tunelowanie energii wytwarzanej na młocie;
- Wezwanie Urkyn'Vareis.

Historia:
Wilk przyszedł na świat w Żelaznym Lesie, krainie potworów leżącej na obrzeżach Utgardu. Jego matką, oraz wychowanką była wiedźmia gigantka Angrboda, domniemanym ojcem zaś, bóg oszustwa – Loki. Dorastał wraz z dwójką rodzeństwa w leśnej dziczy w chacie matki. Jego siostrą była Hel – dziewczynka, która urodziła się półmartwa, z talentem do magii. Bratem zaś Jormurgand, który tak jak Fenrir przejawiał cechy wilka, tak on przejawiał gada. W puszczy odkrywał to kim jest, i jakie dziedzictwo ofiarowała mu jego zmieszana krew. Dni mijały mu na nieustających polowaniach i podchodach z bratem.

Pierwsze spotkanie z ojcem odbył gdy był już niemal pełnoletni. Loki zabrał go wtedy do Asgardu, żeby pokazać mu świat, który wedle niego był jego miejscem. Angrboda była temu przeciwna, ale Fenrir wyruszył z Lokim zobaczyć Asgard. Gdy dotarli na miejsce, od razu widać było że wilk tam nie pasuje. Gardzono nim i szydzono z niego. Dopiero później okazało się że w Asgardzie krążyła legenda o końcu świata, który to miał sprowadzić Fenrir, wraz ze swoim rodzeństwem. Podczas jednej z wypraw ojca do Midgardu bogowie zaprosili Fenrira na próbę siły. Wilk łatwowiernie zgodził się, licząc na to że zyska nareszcie szacunek wśród ludu swego ojca.
Przedstawiono przed Fenrisem potężny łańcuch i zasugerowano, żeby wilk się z niego wyzwolił. Fenrir bez trudu zerwał ten łańcuch, oraz dwa kolejne, zaprezentowane przez bogów. Następnie bogowie przedstawili mu wstęgę, którą również wilk miał się opasać i ją zerwać. Fenrir zwietrzył podstęp i zażądał dowodu dobrej woli od bogów. Jeden z nich miał włożyć rękę do jego paszczy, gdy ten będzie wyzwalał się ze wstęgi. Tyr – bóg sprawiedliwości, nieświadomy podstępu bogów zgłosił się na ochotnika. Jak spodziewał się Fenrir, wstęga okazała się tylko iluzją. Wilk dał spętać się Gleipnirem, magicznym łańcuchem wykutym z Uru i wzmocnionym runami. Wilk momentalnie zacisnął szczękę odgryzając Tyrowi ramię. Był to pierwszy raz gdy Fenrir zasmakował boskiego ciała i w tym momencie poprzysiągł sobie że nie ostatni.
Fenrir został przykuty do skały na granicy świata Hel, którym rządziła jego siostra. Tkwił tam przez ponad milenium, czekając i knując zemstę. Niedawno został uwolniony przez swoją siostrę i jej sprzymierzeńców i trafił do Midgardu.


Ostatnio zmieniony przez Fenris dnia Sro Sty 18, 2017 6:51 pm, w całości zmieniany 2 razy
Powrót do góry Go down
Loki
Administrator
Loki


Liczba postów : 4172
Data dołączenia : 23/05/2012

Fenris Empty
PisanieTemat: Re: Fenris   Fenris Icon_minitime1Sob Cze 09, 2012 9:12 am

Akcept.
Powrót do góry Go down
https://theavengers.forumpolish.com
 
Fenris
Powrót do góry 
Strona 1 z 1

Permissions in this forum:Nie możesz odpowiadać w tematach
Marvel Universe: The Avengers PBF :: Sprawy organizacyjne :: Karty postaci-
Skocz do: