dr. Maya Hansen

Imię i nazwisko: Maya Hansen
Pseudonim: brak
Rasa: Człowiek
Miejsce pochodzenia: Phoenix, Arizona
Wiek: 31
Frakcja: Cywile
Wygląd:
Na pierwszy rzut oka Hansen wcale się nie wyróżnia. Ciemne włosy, dość blada skóra i przeciętny wzrost (1.68m). Ale przecież nie o to tu chodzi... Maya to szczupła kobieta o brązowych oczach. Najbardziej uwagę przyciągają jej pełne usta i piegi rozsiane na jej twarzy. Najlepiej czuje się w jeansach i wygodnych butach, np. trampkach. Rzadko występuje gdzieś oficjalnie, dlatego wszelakie buty na obcasie już dawno odrzuciła w kąt. Od dłuższego czasu najlepiej czuje się w laboratoryjnym fartuchu, w którym chodzi po kilkanaście godzin dziennie. Włosy prawie zawsze związane ma w koński ogon, by nie przeszkadzały jej podczas pracy. Mimo tego nigdy nie myślała o ich ścięciu... Jako pochłonięty badaniami naukowiec nie ma czasu ani chęci zajmować się zakupami, czy choćby makijażem. Zawsze wygląda naturalnie, choć często też widać po niej zmęczenie po nieprzespanej nocy. To właśnie z jej twarzy da się wyczytać, czy coś ją gryzie, czy wręcz przeciwnie. Maya zawsze nieświadomie pokazywała własne emocje, nie będąc tego świadomą. Jest trochę jak otwarta księga i nawet nie próbuje tego zmieniać.
Charakter:
Maya nigdy nie była taka, jaką jest teraz. Prawdę mówiąc nikt, a w szczególności ona, nie podejrzewał, że to wszystko kiedyś może ulec tak diametralnej zmianie. Początkowo była dziewczyną ze szczytnymi ideami, wiarą w to co robi i to, co chce osiągnąć. Przyświecały jej naprawdę warte zachodu cele, jednak po drodze Maya z dociekliwego naukowca zmieniła się w zdeterminowaną biotechnolog, stojącą na krawędzi obłędu. Główną cechą Mayi jest indywidualizm. Może zostać sama, bez wsparcia, ale jeśli ma punkt do którego dąży, to wcale nie ma dla niej znaczenia czy ktoś jej w tym towarzyszy. Przez lata pracy nad Extremisem zmieniła się nie do poznania. W ciągu kilku lat z żywiołowej dziewczyny zafascynowanej własnymi badaniami nie zostało właściwie nic, oprócz często widocznego szaleństwa. Badania stały się dla niej sensem własnego istnienia, a Extremis przełożyła ponad własne potrzeby. Hansen nie myślała nigdy nad tym, jak projekt zmienił jej życie. Bez wątpienia jednak pozbyła się własnego kręgosłupa moralnego, co rusz przekraczając granice idąc w parze z postępem prac. Od wielu lat skutecznie zagłusza sumienie, bowiem jej głowę opanowała już idea, dla której gotowa jest pokonać każdą przeszkodę.
Umiejętności:
Wybitna biotechnolog, właściwie nie ma dla niej rzeczy niemożliwych w tym względzie. Ponadto umie włamywać się do systemów i... dobra z niej aktorka.
Moce: brak
Broń: brak
Ekwipunek:
Strzykawka ze śmiertelną dawką "Extremis", telefon, identyfikator do laboratorium, klucze
Historia:
Maya Hansen urodziła się w Phoenix, w stanie Arizona. Wówczas nikt nie przypuszczał, że w niedalekiej przyszłości ta urocza dziewczynka podąży inną ścieżką kariery, jaką przewidzieli dla niej rodzice. Oczywiście ci byli bardzo wyrozumiali i starali się wspierać Mayę za każdym razem, gdy ta informowała ich o swoim nowym hobby. Mimo wszystko młoda Hansen zaczęła zauważać u siebie zainteresowania pod kątem chemii i biologii, kiedy zaczęła chodzić do liceum. Nie interesowały ją pozostałe przedmioty, z wyjątkiem tych szeroko pojętych jako "ścisłe". Wszyscy z jej otoczenia mówili zgodnie "Maya na pewno będzie lekarzem. Pewnie chirurgiem, albo chociaż zwykłym doktorem.". W istocie nie rozminęli się zbytnio z prawdą, kiedy snuli takie wizje dotyczące jej przyszłości. Hansen rozpoczęła studia na wydziale biotechnologii, więc nie mogło być łatwo. Jej samej zajęło trochę czasu, zanim w pełni się przyzwyczaiła. Jej wysokie wyniki nie pozostały niezauważone, bynajmniej, nie tylko przez nauczycieli. W trakcie studiów spotkała niejakiego Killiana, któremu wówczas odmówiła, twierdząc, że szuka niewłaściwej osoby. Killian odezwał się jednak kilka lat później, w 2000r., gdzie "przypadkiem" spotkali się na przyjęciu noworocznym po konferencji w Bernie. Już wtedy Maya prowadziła badania nad odtwarzaniem utraconych członów, wówczas jeszcze na roślinach. Jak widać to jeszcze bardziej zdeterminowało Killiana, aby wcielić ją do swojego zespołu. Tym razem Maya przyjęła propozycję, zauroczona wizją nieograniczonych środków na wszelakie badania, których sama wtedy nie mogła się jeszcze podjąć. Projekt "Extremis" niepostrzeżenie złamał moralny kręgosłup dr. Hansen. Ta, dla postępu w badaniach, zgodziła się na testy na ludziach. Wszystko po to, by uzyskać formułę, która byłaby chociażby minimalnie zbliżona do tej, jaka blisko 70 lat temu stworzyła Kapitana Amerykę. Pomimo prężnie prowadzonych eksperymentów "Extremis" nadal był niedoskonały. Przyczyniał się do wielu efektów ubocznych, czasami nawet do śmierci. Maya niejednokrotnie próbowała rozgryźć te nieposkładane zależności, bazując na niedokończonym równaniu Tony'ego Starka sprzed 12 lat. Mimo wszystko nie potrafiła tego rozgryźć, wobec czego od jakiegoś zamiaru nosi się z pomysłem, by złożyć wizytę staremu znajomemu.

Akcept.