Ninsun

Imię i nazwisko:

Ninsun, bądź Ninsuna.

Pseudonim:

Rimat-Ninsun, Pani Dzika Krowa, Wielka Królowa i tym podobne.

Rasa:

Bogini.

Miejsce pochodzenia:

Dilmun

Wiek:

Zależnie od źródeł jest to od 4, do 6 tysięcy lat.

Frakcja:

Inni bohaterowie, chodź właściwie można ją także zaliczyć do cywili. Nie miesza się już w spory między dobrem, a złem. Uważa się za zbyt starą na takie zabawy.

Umiejętności:

• Potrafi tańczyć i dobrze śpiewa.
  
• Kwiaty i zwierzęta zwyczajnie ją uwielbiają. To samo tyczy się dzieci.
  

Moce:

• Czasem w przypływie agonii, gdy bogini umiera i odradza się na nowo, ukazują się jej prorocze wizje, pełne są one jednak zawirowań i symboli, których niekiedy nawet ona sama nie potrafi rozszyfrować. Jest to moc niekontrolowana przez nią, potęguje jej cierpienie i sprawia, że cały następny dzień głowa jej pęka.
  
• Podstawowe boskie atuty, jak zwiększona siła, prędkość, zwinność, czy przyspieszona regeneracja. Jednakże w bardzo niewielkim stopniu, gdyż większość swej mocy oddała swemu następcy. W pełni pozostawiła sobie jedynie długowieczność.
  
• Delikatna kontrola nad słońcem. Słońce kocha ją, jako swoją dawną boginię, dlatego czasem spełnia jej prośby. Stąd spontanicznie i przy ogromnym wysiłku Ninsun potrafi odegnać chmury.
  
• Zmiana kształtu. Jest to właściwie bardziej klątwa, niż jakakolwiek moc, której Ninsun nienawidzi całym swoim sercem. Zależnie od tego, jaka jest pora dnia, ciało kobiety się zmienia. Nad ranem jest małą dziewczynką, po południu młodą dziewczyną, a wieczorem starszą kobietą. "Umiera wraz z zachodem słońca, by narodzić się na nowo, gdy ono wzejdzie." Oznacza to tyle, że gdy słońce zajdzie jej ciało rozpoczyna powolny i bolesny proces przemiany w ciało dziecka.
  

Broń:

Nie posiada.

Ekwipunek:

Zawsze ma przy sobie trochę pieniędzy.

Wygląd:

Ninsun ma niebieskie oczy przepełnione mądrością i delikatnością, łagodną twarz i długie, poskręcane przez loki włosy koloru słońca, którego jest matką i oblubienicą. Gdy nad ranem znów się rodzi, nie mierzy więcej, niż 140 centymetrów wzrostu, jej twarz jest nieco zbyt pulchna względem reszty ciała, a oczy wciąż należą do dorosłej kobiety, co niekiedy wygląda wręcz przerażająco. Potem, gdy słońce przesuwa się po nieboskłonie, do mniej-więcej słonecznego południa, dziewczynka rośnie, dorośleje, staje się wysoką, długonogą, atrakcyjną kobietą, nieco zbyt rzadko uśmiechającą się, trochę zbyt poważną, zbyt doświadczoną przez życie, jak na tak młody wiek. Gdy słońce zmierza ku zachodowi, na twarzy owej młodej kobiety malują się zmarszczki, jej bladość staje się mniej atrakcyjna, bardziej niezdrowa, oczy nabierają figlarnego błysku, włosy tracą blask. Tego, co dzieje się z nią potem, nikt nigdy nie widział. W okolicach północy robi wszystko, aby pozostać całkowicie sama, kuli się w swoim mieszkanku i czeka na nadejście dnia.

Charakter:

By współpracować z Ninsun, należy mieć do niej wiele cierpliwości. Nim wreszcie zaufa Ci i podzieli się swoją wiedzą, musisz zdobyć jej zaufanie, co do najprostszych zadań nie należy. Najpierw musisz trafić na odpowiednia porę dnia. Rano, przepełniona jeszcze swym nocnym cierpieniem dziewczynka może być zbyt zamknięta w sobie, by z Tobą rozmawiać. W południe Ninsun może być zbyt zaaferowana tym, że znów potrafi funkcjonować normalnie i ma swoje normalne ciało. Wieczorem zaś może być zbyt przygnębiona nadchodzącym bólem, by w ogóle otworzyć usta. Gdy akurat miała lepszy dzień, a klątwa nie aż tak dała jej się we znaki, to jest to Twoja największa szansa. Po czym to dostrzec? Po delikatnym uśmiechu, który niezwykle rzadko maluje się na ustach starej bogini. Spędź z nią ten dzień. Rozbaw ją, gdy jest dzieckiem, a obdarzy Cię pięknym dziecięcym śmiechem, zaciekaw, gdy jest młoda, a zaufa Ci bezgranicznie, a wreszcie dotrzymaj towarzystwa, gdy się starzeje, a w zamian za to ona da Ci wszystko, czego zapragniesz. Ale nie próbuj jej zranić, nigdy nie strać raz zyskanego zaufania, bo już nigdy więcej nawet na Ciebie nie spojrzy.

Historia:

Za młodu Ninsun była boginią kapryśną, lubiącą bawić się swymi mocami. Nie raz powodowała susze, zapominając, że ludzie potrzebują deszczu do życia. Gdy po raz któryś już przyniosła suszę nad miasto Uruk, młody król miasta Lugalbanda postanowił osobiście poprosić ją o łaskę. Pokochał ją szczerze, gdy tylko ją ujrzał, jednak ona, nie dbając o uczucia śmiertelnika, z rozbawieniem patrzyła gdy ten starał się zdobyć jej względy. Odrzucała coraz to kosztowniejsze prezenty zaręczynowe i coraz to gorliwsze prośby, aż do momentu, gdy nad miasto przyszła wojna. Młody król niemal w niej poległ, a przestraszona możliwością straty adoratora Ninsun uleczyła go i wtem zrozumiała, że z dnia na dzień i on zdobywał jej serce. Została królową u jego boku, on był jej nie tylko ukochanym, ale i obrońcą, a także przyjacielem. To dla niego kobieta wyrzekła się swych boskich mocy, oddając je Szamaszowi i czyniąc go tym samym swym następcą. Wkrótce urodził im się syn, mężny, o duszy wojownika i podróżnika, nie sposób go było utrzymać w murach pałacu, ani nawet miasta. Zaniepokojona tym bogini za każdym razem, gdy książę ruszał na wyprawę, wzywała swego następcę, by ten otoczył go opieką, grożąc mu jednocześnie, że jeżeli jej synowi coś się stanie, to dziewczyna, którą Szamasz pokochał, nigdy nie otworzy przed nim swego serca. Zmęczony wiecznymi przekleństwami Szamasz zechciał zemścić się na swej poprzedniczce. Zabił jej męża, zabił jej syna, a ją samą przeklął. Wyniszczona przez klątwę i osłabiona Ninsun, której serce zostało rozerwane na części przez stratę jedynych istot, jakie kochała, usunęła się w cień i już nikt o niej nie słyszał.

Po pierwsze - http://marvel.wikia.com/Annunaki_(Gods) poczytaj, bo się może przydać do pisania tą postacią.

Przydałoby się zmienić miejsce pochodzenia na Dilmun, które jest siedzibą Annunaki. W Uruk znaleziono wzmianki o tej krainie.

Co do mocy - w praktyce prorocze sny i tak Ci niewiele dają, bo pokazują jedną z możliwych opcji, poza tym najlepiej byłoby, gdyby o ich wystąpieniu decydował jeden z MG. Reszta jest okej.

Doskonale. Poprawione, temat sobie zaraz przestudiuję.

Akcept, miłej gry.