Megistona córka Verderin

Imię i nazwisko: Megistona córka Verderin

Pseudonim: Megistona albo Megi

Rasa: Lodowy Gigant
Miejsce pochodzenia: mała wioska w Jotunheim
Wiek: 56
Frakcja: Z reguły dba o własny tyłek, nie utrudnia życia dobrym i nie pomaga złym... Neutralny
Wygląd: Czarnowłosa dziewczyna o wzroście 201 centymetrów i wadze 95 kilo ( choć po wyglądzie tego nie widać) Blizny na jej ciele układają się w opowieść o dwojgu kochanków, których Pani Śmierć złączyła na zawsze razem. Jotunka (???) ma różane oczy i błękitną niczym wiosenne niebo skórę. Jest wysportowana i  posiada wyraziste kształty. Kiedy znajduje się w innym środowisku jej skóra zmienia kolor na czekoladowy, a oczy stają się piwne lekko połyskujące złotem.

Charakter: Megi jest perfekcjonalistką. Nigdy nie zostawia nieskończonej roboty. Verderin wychowywała ją na swoje podobieństwo. Nauczyła dziewczynę wrażliwości. Cierpliwoś nabyła dzięki swemu nauczycielowi. On nauczył ją także pokory. Ostrzegał ją przed wielkimi wojownikami ukrytymi w małych ciałach. Partnerzy jej matki zrazili ją do płci przeciwnej. Przez życie w samotności stała się podejrzliwa. Megi czasem jest miła i przyjacielska. Czasem zdarza jej się zachowywać infaltylnie. Nigdy nie odpuszcza win osobą, które dla zabawy okaleczają bądź krzywdzą zwierzęta. Nie boi się śmierci, lecz obawia się bólu. W nic nie wierzy. Jej główną wartością jest życie... Ma fjoła na punkcie przestrzegania swoich zasad. Potrafi być wierna. Sama wymierza sprawiedliwość. Uważa że zemsta najlepiej smakuje na zimno...

Umiejętności: Jest wyszkolona we władaniu bronią. Potrafi oswoić lodowe stworzenia. Jest oburęczna i potrafi się bezszelestnie skradać.

Moce: Jest silnie związana z Jotunheimem, dzięki czemu potrafi władać nad lodem (tylko w królestwie). Dzięki swemu pochodzeniu jest długowieczna. Ma dwojaką naturę. Potrafi zmienić kolor oczu i skóry zależnie od środowiska.

Broń: Potrafi władać włócznią, lecz jej ulubioną bronią jest drymigh. Drymigh to połączenie łuku i miecza . Giętka wytrzymała stal połączona cięciwom. Potrafi przebić pancerz jednym uderzeniem.

Ekwipunek: Drymigh, ciekawy odłamek nietopiącego się lodu...

Historia: Verderin była siostrą Mitasa, lecz w niższych sferach Jotunheimu nikogo nie obchodzi pochodzenie. Najważniejsza jest siła. Verderin nie należała do najsilniejszych, więc nigdy nikogo nie wyzywała na pojedynek. Mimo że nie była silna, mężczyźni chcieli ją mieć. Pewnego dnia młody, niedoświadczony Jothun wyzwał na pojedynek partnera Verderin - Mytysa. Chłopak przegrał i gdy Mytys miał zadać ostateczny cios Verderin go powstrzymała. Zrobiło jej się żal młokosa. Opatrzyła jego rany i kazała mu się już nigdy nie pokazywać w wiosce. Verderin miała miękki serce i nie potrafiła zabijać. Pewnego razu gdy jej partner (Maximus zabójca Mytysa) udał się na polowanie wioskę najechalły krasnoludy. Bezbronna Verderin została zgwałcona. Jakiś czas później narodziła się Megistona. Verderin wiedziała, że dziecko może nie przeżyć w tak brutalnym świecie, lecz nie miała serca jej zabić bądź porzucić. Mimo sprzeciwów Maximusa zachowała córkę. Niestety kiedy Megi miała 10 lat Etyl (nowy partner Verderin) rozwścieczony rozpłatał gardło Verderin. Megistona cudem uciekła i gniew Etyla jej nie dotknął. Samotnie błąkała się po Jotunheimie, aż znalazła małą jaskinie blisko wioski. Kradła żeby przeżyć. Nikt nigdy jej nie złapał, aż pewnego dnia pewien Jotun złapał ją za ręke, gdy kradła mięso. Mężczyzna był umięśniony i dwukrotnie większy niż Megi. Dziewczyna wiedziała, że nie ma z nim szans, więc się poddała. On tylko uśmiechnął się i dał jej trochę mięsa. Kilka dni później sytuacja się powtórzyła. W końcu Megi zaczęła regularnie odwiedzać mężczyznę i w zamian za jedzenie dawać mu ciekawe znaleziska. Nigdy się do siebie nie odzywali. Pewnego dnia, gdy Megi przyniosła mu dziwną włócznie. Jotun zapytał 'chcesz się nauczyć polować?' i tak rozpoczęła się nauka. Całymi dniami ćwiczyła władanie włócznią. Mężczyzna zabierał ją na polowania. Nigdy nie rozmawiali o niczym innym tylko o walce. Nawet nie znali swoich imion. Pewnego razu na polowaniu Megi znalazła martwego niedźwiedzia, obok którego leżała dziwna broń. Dziewczyna spytała jotuna co to za broń. On wytłumaczył, że to drymigh  i nauczył ją nim walczyć. Podczas jednego z polowań Megi zakradła się bezszelestnie do jednej z górskich jam. Spotkała tam wielkiego lodowego wilka. Po długiej walce, w której Megi złamała prawą rękę, udało jej się go zabić. Weszła w głąb jamy i znalazła tam młode. Zabrała je do siebie i oswoiła. Pewnego polowania jotun powiedział dziewczynie, że nauczył ją wszystkiego co umiał i kazał jej odejść. Megi nie posłuchała jego rozkazu i następnego dnia przybyła do mężczyzny. Jego dom stał pusty. Megistona postanowiła odszukać Etyla. Gdy go znalazła, zabiła go we śnie. Ukradła co zdołała i uciekła. Wśród rzeczy, które mu zabrała był dziwny odłamek nietopiącego się lodu. Przewiązała go żemykiem i zawisiła na szyji. Megi wraz z niebezpiecznie szybko powiększającą się grupką dzikich zwierząt podróżowała po Jotunheimie. Nie była już taka bezbronna jak kiedyś. Pokonywała wszystki przeszkody na swojej drodze. Była niezłomna i dążyła do celu - chciała przenieść się do Svartalfheimu. Uznała że, Jotunheim jestzbyt brutalnym miejscem dla kogoś tak małego . Długo poszukiwała legendarnych portali porozrzucanych po mroźnej krainie. Od czasu do czasu zaglądała do wiosek, aby być choć trochę na bierząco. Po długich latach poszukiwań Megi w końcu trafiła na jeden z portali. Pojawił się tylko jeden problem - nie wiedziała do jakiego królestwa ten portal prowadził. 'Wszystko mi jedno byle jak najdalej od tego piekła' pomyślała i przeszła przez portal. Wylądowała w jakiejś piwnicy. Dzięki swej dwojakiej naturze kolor jej skóry i oczu zmienił się. Megi znalazła w piwnicy jakieś stare ubrania. Przebrała się i wyszła na ulice rozpoczynając nowe życie w Midgardzie.

Parę spraw, zaczynając od avatara - z tymi wielkimi oczami wygląda mangowo, więc wypadałoby go zmienić na inny. Wiem, że łatwe to nie będzie, bo dziewięćdziesiąt dziewięć procent takich obrazków to po prostu Jotunn!Loki, ale w razie czego mogę Ci pomóc czegoś poszukać - przy okazji, lepiej wyglądają emblematy pionowe, ale to już akurat kwestia gustu i nie będę Ci tego narzucał.

Co do samej karty natomiast - przy takim wieku wątpię, byś mogła być wyszkolona chociażby w połowie tego, co wypisałaś. Iluzje i czary wymagają raczej setek lub przynajmniej dziesiątek lat ćwiczeń, a i opanowanie paru rodzajów broni to nic prostego. Inna sprawa, że giganci jakoś nie wydają się polegać na broni, a już zwłaszcza tej dystansowej. Raczej bezpośrednio w rękach wytwarzają z lodu włócznie, młoty czy topory, których chcą akurat użyć.

Inną sprawą jest wygląd w połączeniu z historią. Rozumiem, że jesteś tylko w połowie Jotunnką i to tłumaczy drobną postać - ale takie dzieci w Jotunheim są wyrzucane. Nie opłaca się ich trzymać, więc się je zabija, po prostu. Królestwo jest w ciężkiej sytuacji, a dodatkowa - i słaba - gęba do wyżywienia żadnej rodzinie się nie przydaje, szczególnie w takich okolicznościach, gdy ta gęba jest owocem gwałtu ze strony wroga.

Poza tym w zasadzie przydałoby się napisać trochę więcej - w historii i w charakterze najlepiej, żeby przedłużyć całość.

Jeśli potrzebujesz pomocy przy wprowadzaniu poprawek, to napisz do mnie prywatną wiadomość. Ewentualnie podam Ci numer gg, jeżeli tak wolisz. Przy okazji, cieszę się, że wybrałaś taką rasę, bo liczyłem na większą ilość Gigantów na forum.

Poprawione

Cytat :

Niska i smukła (jak na Giganta) czarnowłosa dziewczyna.

Ale wiesz, że jak na Giganta może znaczyć, że tak czy siak masz ze dwa metry wzrostu i kilkaset kilo wagi..? Najlepiej podaj dokładne wartości, przy czym pamiętaj, że wagę tych istot mnoży się mniej więcej razy trzy.

Co do mocy... Niewidzialność to forma iluzji, ale tak czy siak nie bardzo miałaś się jak i kiedy tego nauczyć. Całość magii to rzadka i niezbyt popularna sztuka - raczej się jej nie uprawia, to coś niegodnego.

Odnośnie broni:

Cytat :

Potrafi przebić pancerz jednym uderzeniem.

Pancerz pancerzowi nierówny, więc MG będzie oceniał za każdym razem. Te zwykłe pewnie zazwyczaj ustąpią, ale wzmocnione magią czy wyjątkową technologią - mogą już stawiać opór. Nie musisz tego zaznaczać w karcie, tak tylko informuję.

Co do historii - na siostrę Laufeya nie pozwolę, bo to miesza w hierarchii. TAK, pochodzenie jest ważne w Jotunheim, zwłaszcza w sytuacji, gdy król ginie i potrzebny jest nowy.

Cytat :

Pewnego razu gdy jej partner (Maximus zabójca Mytysa) udał się na polowanie wioskę najechali ludzie.

Raczej nie ludzie, bo nie mieliby jak się dostać do Jotunheim... A biorąc pod uwagę kiedy to się musiało stać - Asowie i Wanowie też odpadają. Jeśli zależy Ci na tym w celu uzyskania mniejszych rozmiarów, to najlepiej byłoby pewnie kombinować z krasnoludami... Może ewentualnie z elfami, to by też było w porządku.

Cytat :

Pewnego razu na polowaniu Megi znalazła martwego lwa, obok którego leżała dziwna broń.

Poszedłbym raczej w wilki albo niedźwiedzie.
Cały ten motyw z demonem mi się natomiast jakoś nie podoba. Pasuje jak pięść do nosa do reszty. Wykreśl go, bo to po prostu przekombinowane. A udanie się do Midgardu nie jest takie proste - sam się teraz zastanawiam jak mogłaś się przedostać... Najlepszy byłby w gruncie rzeczy zwykły przypadek. Może w trakcie kręcenia się po trudno dostępnych terenach Jotunheim wpadłabyś w ukryty portal?

Avatar chwilowo może zostać ten, ale jak najszybciej załatw u koleżanki pasujący.

Kolejny raz poprawione

No dobrze, mam ostatnią uwagę - odnośnie wyglądu, reszta już przejdzie. Mianowicie: skoro możesz przełączać się między wyglądem Jotunna, a inną kolorystyką, to zaznacz jeszcze w karcie jaka ona jest, a czyli podaj konkretny kolor skóry (jasna, brzoskwiniowa, nieco ciemniejsza?) i oczu. Nawiasem mówiąc, nie musiałaś tych dwóch metrów wzrostu brać dosłownie, bo podawałem Ci tylko przykład. U pół krwi Gigantki może to być - powiedzmy - sto osiemdziesiąt parę centymetrów wzrostu.

Poprawione, A propos tych 2 metrów, to ja od początku planowałam taki wzrost ^^

Kłóciłbym się z tym "czekoladowym" kolorem skóry po ojcu, ale filmowy Heimdall mi odbiera argumenty, więc niech będzie akcept.