R.R.

Króliczyca o wzroście 200 cm, blond włosach, które z przodu sięgają ramion, a z tyłu są nieco dłuższe, lekko podwijają się na końcach. Dużych niebieskich oczach, które inteligentnie acz wesoło patrzą na świat. Ponadto całe ciało króliczycy pokryte jest futrem w dużej części w kolorze kawy, bieli, z czarnymi akcentami, które pojawiają się na udach i rękach. Jak na królika przystało, Reana ma długie uszy, które opadają na ramiona, one również zakończone są czarnym futrem, nie brakuje też króliczego ogona, którym potrafi uroczo zamachać. Króliczyca ma zgrabną figurę, właściwie nie ma na co narzekać. Mimo, że jest postacią anthro, zakłada zwykłe ubrania, najczęściej są to wojskowe bojówki i zwyczajne koszulki, nawet kiedy jest zimno, lubi założyć na siebie coś cieplejszego. Porusza się lekko, zgrabnie, czasem lubi nosić łapy w kieszeniach. Ma ostre zęby, czasem potrafi drapnąć pazurami, ale najczęściej jest łagodnym stworzeniem.


Raena przez jakiś czas musiała radzić sobie sama, więc przywykłą do ciężkich warunków. Jest pewna siebie, wesoła , choć czasem wycofana.  Zdarza się jej obrażać, ale z reguły szybko jej przechodzi. Kiedy trzeba to krzyknie, kiedy trzeba być cicho to zaszywa się gdzieś w kącie. Lubi słuchać muzyki, obijać się, ale jest wysportowana, wysiłek nie jest dla niej szczególnie tragiczny. Ufa szybko, ale kiedy ktoś to zepsuje, więcej nie zdobędzie jej zaufania, a jeśli już… będzie to niesamowity wyczyn. Raena jest zaczepna, zadziorna i potrafi wykorzystać to kim jest, by osiągnąć swoje cele. Pod tym wszystkim kryje się istota lubiąca kiedy ktoś troszczy się o nią,  jest kochająca i na pewno oddana wobec najbliższych osób.  Czasem może wydawać się niedojrzała, ale to najczęściej tylko pozory lub akurat taki humor.







Do 19 roku życia, R.R. mieszkała ze swoimi rodzicami, którzy od momentu pojawienia się jej na świecie, starali się otaczać ją należytą opieką i miłością. Króliczyca wiele im zawdzięcza, od zainteresowań, po to jaką osobą się stała. Z obojgiem miała naprawdę dobry kontakt, mogła przyjść z każdym problemem i nigdy nie zostawała odesłana bez żadnej rady, co powinna zrobić. Ojciec Uszatej spędzał z nią wiele czasu, przez co zauważył jej pociągi do strzelania. Postanowił więc nieco bardziej skupić się na tym zainteresowaniu swojej córki, co obojgu sprawiało ogromną radość. Niestety po ukończeniu 19 roku życia, cały świat R.R. przewrócił się do góry nogami. Rodzice Raeny wyjechali w podróż mając parę spraw do załatwienia, w dzień ich powrotu, Króliczyca była wyjątkowo szczęśliwa,  nie mogła doczekać się tego kiedy ich zobaczy, ale to nigdy nie nastąpiło... Rodzice Uszatej zginęli gdy ich statek został zaatakowany. Pomoc dotarła zbyt późno, statek został kompletnie zniszczony... Raena do dziś ma żal, że nikt nie pomógł pasażerom na czas i uważa, że gdyby wszystko było dobrze zorganizowane, nie byłoby tylu ofiar. Od tamtego momentu musiała radzić sobie sama. Mieszkanie zostało na jej głowie, musiała poukładać sobie wiele spraw, zakończyć te, które rozpoczęli jej rodzice kiedy jeszcze żyli. Czas mijał bardzo powoli, a to było dla niej naprawdę ciężkie.
Kiedy w końcu uporała się z bólem po utracie rodziców, powoli układała swoje życie tak jak powinna. Nadszedł moment, w którym odważyła się skorzystać ze swojej mocy, tak bardzo żałowała, że nie mogła być przy katastrofie i po prostu pomóc... Teraz miała swój cel - pomagać innym wtedy, kiedy będzie mogła. Raena rozwijała się jeśli chodzi o medycynę, na początku leczenie swoją mocą szło jej dość opornie, ale po pewnym okresie kształtowania tej umiejętności, mogła spokojnie wykorzystywać to do pomagania innym. Przy okazji odkryła, że nie ma problemów z przywracaniem części energii życiowej innym istotom. Króliczyca bardzo poświęcała się swoim zajęciom, które dawały jej wiele satysfakcji, a ważne jest to, że jednocześnie wciąż zajmowała się swoimi zainteresowaniami.

Raena była dość dobra w tym co robiła, okazała się bardzo pomocną i cenioną osobą. w końcu dostrzegli ją przedstawiciele floty i postanowili przekazać Króliczycy nieco poważniejsze obowiązki niż to, co robiła wtedy. Uszata po długim namyśle postanowiła skorzystać z szansy jaka pojawiła się w jej życiu i przyjęła propozycję. Mimo wszystko nie była do końca przekonana o tym, czy jest odpowiednią osoba na to stanowisko, ale z drugiej strony... Taka pozycja nie była dla byle kogo i jak Uszata przypuszczała, musieli dokładnie sprawdzić jej życiorys, a może nawet i więcej.

Akcept.