Kawalerka Summer

First topic message reminder :

Niewielkie mieszkanie przy jednej z wielu nie aż tak popularnych ulic Nowego Yorku. Składa się z otwartego na kuchnię pokoju dziennego, łazienki i sypialni - wszystko jak to w kawalerce niezbyt duże. Mimo tego nie wydaje się zagracona, lecz przyjemna i przytulna.


W mieszkaniu panował półmrok, mimo iż dochodziła czternasta a na dworze świeciło nieśmiało wczesnowiosenne słońce. Elizabeth siedziała na kanapie i znudzonym wzrokiem wpatrywała się w telewizor przed sobą, apatycznie zmieniając kanały. Odkąd wyszła ze szpitala rzadko wychodziła na zewnątrz, właściwie prawie niczego nie robiła. Zakupy zamawiała przez internet, telefonów nie odbierała a poczty nie sprawdzała. Gdy ktoś czegoś od niej chciał udawała, że jej nie ma w domu albo coś w tym stylu. I nie było problemów, bo czynsz i inne wydatki opłacała zawsze w terminie.
Dziś jednak zdała sobie sprawę, że właściwie jest bezrobotna a pieniądze niedługo się skończą. Nie miała ochoty wracać do SHIELD, nie po tym jak zrobiła z siebie idiotkę skacząc na motocyklu z walącego się mostu by odciągnąć uwagę Krakena od masakrowania cywili. Po prostu się nie nadawała i ta myśl odbierała jej chęć na cokolwiek. Chciała być chirurgiem, to straciła prawo do wykonywania zawodu. Została rządową agentką (jakimś cudem) to popisała się kaskaderskim failem który na youtube zdobyłby milion wyświetleń w tydzień. Jedyne co jeszcze potrafiła to dać po mordzie i naprawiać silniki. Sięgnęła więc bez przekonania po gazetę leżącą na stoliku do kawy i otworzyła na dziale z anonsami. Jeśli nie znajdzie naboru do amatorskiej ligi bokserskiej to może chociaż jakiś warsztat będzie miał wolne miejsce i nieźle płacił....

Kobieta nie była zadowolona, wręcz przeciwnie, aż kipiała wściekłością. No, ale cóż, Mikael nie mógł jej za to winić, w końcu zatopił kły w jej szyi i porwał ją w środku miasta. W tym jednak momencie nie mógł dla niej zrobić nic więcej, jak pomóc dojść do siebie po ugryzieniu. Aby to zrobić, postanowił jej powiedzieć, co jej tak naprawdę zrobił:
- Przykro mi to mówić, ale wypiłem dość sporą część twojej krwi, więc radziłbym się uspokoić i zjeść coś porządnego, bo zaraz znowu zemdlejesz, jeśli się nie uspokoisz, dobrze? Mężczyzna wiedział, że to nie poprawi jej zbytnio humoru, ale przynajmniej trochę zniknie jej zmęczenie i nabierze sił. Nie chciał jej także bardziej denerwować, więc nie zadawał zbyt wielu pytań. Wolał to zostawić na później, jak już przestanie być na niego taka wściekła i pożywi się. Sam jednak nic nie jadł, krew kobiety zdecydowanie wystarczyła na jakiś czas. Nalał sobie tylko soku pomarańczowego z lodówki, by zwilżyć usta i poczuć smak tego niesamowitego, cytrusowego owocu.

Summer nie zdążyła się porządnie zdenerwować na wampira, gdy usłyszała z sypialni pisk komunikatora. Wciąż nie mogąc zrozumieć nie jak można było wyssać jej krew ot tak, a jak Mikael ŚMIAŁ to zrobić, ZWŁASZCZA po tym jak zgodziła się na współpracę, rzuciła się w kierunku sąsiedniego pokoju, kompletnie ignorując swój stan zdrowia by przeczytać wiadomość. Było to krótkie powiadomienie, że na jednej z ulic Nowego Jorku, nie tak zresztą daleko od mieszkania agentki, zdarzył się jakiś dziwny incydent, jacyś ludzie krzyczą że ufo i w ogóle ciężko stwierdzić o co chodzi bo nikogo nie ma w okolicy. Zielonooka mruknęła coś pod nosem i kompletnie nie zważając na to że jeszcze nie zaliczyła wizyty u psychologa, chwyciła za identyfikator, broń służbową oraz amunicję. Komunikator schowała do kieszeni a do paska doczepiła zapasowy pakiet odczynników, tylko do spraw związanych z SHIELD. Spinając włosy ciasno dużą spinką z tyłu głowy aby nie sypały jej się do oczu, wybiegła z mieszkania bez słowa, kompletnie zapominając o obecności obcego. To nie tak żeby trzymała w domu coś cennego, nie powinno więc być problemu.

[z/t]