Budynek główny rezydencji - część mieszkalna

First topic message reminder :


W tej części budynku mieści się część mieszkalna przeznaczona dla gości oraz dla samego pana domu. Każdy z pokoi jest wyposażony w łazienkę oraz to co zamieszczone na obrazku. Wszystkie pokoje są praktycznie identyczne, a jedyne co się zmienia to numerek nad drzwiami. W końcu jakoś trzeba je rozpoznać nie? A i każdy pokój ma też dzwonek, którym wzywa się służbę, gdyby coś było potrzebne.

Miało być tak pięknie, ukojenie mogło nadejść już parę godzin temu, a teraz Ver będzie musiała czekać na chwilę nieuwagi służby Antharasa. Słowa Sebastiana wcale nie poruszyły nastolatki. -I co, ma mnie to ruszyć, zmienić stan rzeczy? Umrzeć chcę, bo jestem zagrożeniem, którego w tej chwili nie da się kontrolować. Zagrożeniem dla siebie... I przede wszystkim dla was, niewinnych ludzi. Moja śmierć to najprostsza, najmniej ryzykowna opcja. A skoro pana zdaniem to słabość, tak, jestem słaba. - Dla lokaja to było jak rzucanie grochem o ścianę. Iskra pragnęła umrzeć. Uważała to za najbezpieczniejsze dla wszystkich wyjście. Zdecydowanie lepsze niż psychiatryk, do którego z pewnością by trafiła, gdyby cała ta historia ujrzała światło dzienne. -Ale... Skoro póki co jeszcze żyję, porozmawiam z panem Antharasem. Może pozwoli mi 'odejść'.

[z/t]
Przenoszę do tego postu, bo nie ma sensu, żebyś dodawała osobny tylko dla kilku znaków. Na przyszłość - pamiętaj o tym, że wiadomość musi mieć przynajmniej sześć linijek.
~ Loki

Oh lokaj ją pilnował i sprawdzał czy w pokoju nie ma ostrych przedmiotów, którymi mogłaby sobie zrobić krzywdę. Dostrzegł, że to uparte dziewczę, tak samo jak jego panicz. Na dodatek wybiera najłatwiejszą drogę, jednak w tym się obie te osoby różniły, bo Antharas zawsze wybierał trudniejszą ścieżkę. Nie zmienia to faktu, że mówiła sensownie w momencie kiedy oceniła siebie jako zagrożenie. Lokaj pokręcił głową. W żadnym wypadku by takiej osoby do psychiatry nie wysłał. Raz, że miałby na sumieniu pracowników zakładu, którzy pewnie by zginęli w pożarze, a dwa takie metody rzadko działają.
- Ehh... drogie dziecko... za bardzo się przejmujesz tym, że stanowisz zagrożenie - pogłaskał ją delikatnie po włosach - każdy z nas jest słaby, jednak po to jest się z ludźmi by uzyskać siłę do przezwyciężenia słabości - wstał z łóżka i poprawił muszkę - polecam się panience zdrzemnąć. Jeśli mój pan wróci to dam niezwłocznie znać kiedy będzie gotów panienkę przyjąć do siebie - powiedział po czym wyszedł z pokoju zamykając za sobą drzwi.
Po kilkunastu minutach jednak wrócił i znowu usiadł przy łóżku. Tym razem miał dosyć spokojny wyraz twarzy. Znaczy zawsze miał spokojny, ale wcześniej miał w nim nutę zatroskania. Teraz jednak ta nuta zniknęła. Spojrzał na dziewczynę i miło się uśmiechnął.
- Chodź ze mną dziecko... mój pan na Ciebie czeka - powiedział i wstał dostojnie, a potem poprowadził Veronique do gabinetu, gdzie pod drzwiami ją zostawił tak jak Antharas nakazał.
// przeskocz sobie jeśli poszłaś z nim