Gabinet i prywatne kwatery profesora OPCM

First topic message reminder :

Gabinet profesora Storma znajdował się niedaleko sali do OPCM. Nauczyciel zrezygnował z małego gabineciku za klasą na rzecz nieco większego i bezpośrednio połączonego z jego prywatnymi kwaterami. Dzięki temu w razie czego uczniowie nie mieli problemów ze znalezieniem swojego opiekuna domu nawet nocą i nikt nie martwił się czy ich ulubiony profesor jest aktualnie w sypialni, czy jeszcze sprawdza przy biurku eseje drugorocznych.
Sam gabinet nie był jakoś bardzo duży, ale zdecydowanie można by go nazwać przytulnym. Nawet mimo kamiennych, zamkowych ścian, ciepłe drewno mebli oraz jasne kolory i stale palący się kominek, całkowicie załatwiły temat ewentualnego zimna. Duże biurko zawsze było pełne papierów i w lekkim nieładnie, na szczęście w tym bardziej pozytywnym sensie. Ludzkim.
Półki regałów przy ścianach pokrywały książki oraz rzeczy związane z nauczanym przez profesora przedmiotem, jak chociażby zapasy papieru, piór, wykrywaczów, instrumentów, czy kilka fiolek i słoików.
Poza biurkiem przy, którym stał fotel profesora i dwa wygodne krzesła dla gości, był jeszcze mały stoliczek z kolejnymi miejscami do siedzenia. (Na szlabany, chociażby!)
Ostatnią, istotną rzeczą w gabinecie jest duży obraz znajdujący się na ścianie za biurkiem profesora - a konkretnie, duży obraz przedstawiający dwie urocze nimfy spędzające wolny czas nad brzegiem jakiegoś leśnego jeziorka. Ubrane, jakby ktoś pytał. Obraz ten był jednocześnie przejściem do prywatnych kwater Johnny'ego Storma, a dwie miłe panie idealnie sprawowały się jako strażniczki ukrytego wejścia.

Same prywatne kwatery Johnny'ego Storma były utrzymane w podobnym klimacie co gabinet, chociaż jeszcze bardziej przytulne, jak to na prywatne pokoje przystało. O dziwo jednak, poza ciepłym brązem mebli nie dominowały tu barwy gryfindoru (jak pewnie zakładała większa część szkoły), a czerwień połączona z fioletami - które i tak były raczej tylko akcentami niż wszechobecnymi kolorami, jak to było w przypadku pokojów wspólnych. Cześć pełniąca funkcję zaloniku była połączona z sypialnią, dlatego już od wejścia najbardziej widoczne były wygodne fotele przy kominku, niewielki stoliczek, ze dwa regały na książki i inne rzeczy, szafy oraz, oczywiście, wygodne łóżko z fioletowymi kotarami. Kilka obrazów i gobelinów dodatkowo ozdabiało nagie ściany, okna dawały widok na zakazany las, a drzwi po prawej stronie prowadziły do prywatnej łazienki profesora.

Mężczyzna obserwował jak dziewczyna od niego odchodzi by stanąć przy kominku. Przez moment zastanawiał się czy nie przesadził z "bliskością" i jakoś speszył Carol. Byłoby to dla niego o tyle dziwne, że zwykle większość uczniów traktowała go raczej swobodnie, a sama jasnowłosa ślizgonka do tej pory nie wyglądała na zakłopotaną.
Na retoryczne pytanie o poznawaniu obydwu stron skinął głową z aprobatą. Jednak kolejne słowa dziewczyny sprawiły, że przechylił głowę i lekko uniesioną brwią uśmiechnął się rozbawiony. I zainteresowany.
-Masz ochotę rzucić klątwę na kogoś konkretnego, że akurat o ludzi pytasz? - zagadnął dziewczynę odpowiadając pytaniem na pytanie. Zaraz jednak kontynuował tak czy inaczej.nie mógł przecież zostawić swojej uczennicy bez odpowiedzi, czyż nie? - Chyba, że pytasz o ogólne zaklecia o takim działaniu rzucane tymczasowo na daną grupę? Ale tak czy inaczrj, obie opcje są możliwie. Jako klątwy i zaklęcia jako takie, rozdzielne ich między ludzi, czasowe działanie ustalane przez rzucajadrgo zaklęcie... tak, to jest, możliwe. Chciałabyś sprawdzić to teraz z czymś niegroźnym? - zaproponował bez skrępowania. Jako, że nie mieli tu nikogo dodatkowego do pomocy to on by musiał zostać "pomocą naukową" ale na szczęście nie specjalnie mu to przeszkadzało.

- Czy ważne... jeśli potrafisz odpowiednio skupić się na samym zaklęciu, a nie na osobie, to raczej nie ma różnicy. Pytałem z ciekawości - machnął ręką uśmiechając się przy tym. Miał tylko nadzieję, że dziewczyna nie obrała sobie na cel rzucanie klątw na nauczycieli. Nie, żeby to nie mogło być zabawne, ale nawet jemu średnio widziały się zażalenia od kolegów.
- Rozumiem, rozumiem - zaśmiał się cicho widząc problem dziewczyny. - I jeśli chcesz, tutaj możesz mi mówić Johnny. Nie ma co się stresować "profesorami i panami". Jak już masz rzucać na mnie uroki, to co się będziemy ograniczać - zaproponował na wpół żartem, żeby ułatwić nieco sprawę swojej uczennicy. Co mu tam. Skoro część grafików i tak już czasem ma problemy z nie mówieniem do niego per "Johnny" na lekcjach, inteligentra wężyca raczej mu nie zagrozi bardziej. Pod tym względem ufał jej nawet bardziej niż lwom.
A widząc zapał dziewczyny do rzucania uroków aż miło mu się robiło na sercu. Żeby wszyscy studenci tak się palili do ćwiczeń to by było cudownie! Może powinien częściej proponować rzucanie uroków na siebie?
Odsunał się od fotela i przywołał machnięciem różdżki dwa jabłka ze stołu. Odstawił je na półce obok. Po chwili namysłu krótkimi zaklęciami tnacymi dorobił jeszcze na nich uśmiechnięte buźki.
- Okej, ja i tych dwóch uroczych panów jesteśmy grupą, na którą musisz rzucić łaczne zaklęcie. Najpierw rzucasz je na jednego z szanownych kolegów - tu wskazał na jabłka - a potem musisz je przeciągnąć na drugiego i mnie. Po rzuceniu uroku musisz wskazać różdżką na kolejną osobę wymawiając przy tym transferi. Ach, tylko spróbujmy z czymś niegroźnym... może zaklęcie zmieniające kolor? Albo sprawiajace, że obrasta się kwiatkami. Wybierz coś, droga wolna - uśmiechnął się zachecajaco.

Mężczyzna pokręcił głową jakby w połączeniu rozbawienia z niedowierzaniem.
- Zostanę zaatakowany klątwą we własnych komnatach? Na Merlina. Dokąd ten świat zmierza - parsknął cicho. - Jeśli w "groźne" nie będziemy wliczać uroków zbyt bolesnych i powodujących trwały uszczerbek na zdrowiu, to zobaczymy - mrugnął do Carol prawie dwuznacznie.
Kiedy zaś dziewczyna zaczęła ćwiczyć, rozłożył ładnie ręce i stanął nieruchomo, żeby czasem jej nie rozpraszać. Jak się potem okazało, do punktu z nim w roli głównej nie doszło.
-Chyba nie do końca - zgodził się z dziewczyną. - Ale jak na pierwszy raz nie tak źle. Przynajmniej jabłko nie zaczęło świecić. Ani ja - dodał optymistycznie. Jak tak zerkał na to jabłko, to nawet się cieszył, że pierwsza próba była nieudana. Cóż. Gdyby kilka z tych żarówek miało dziwnie na nim wyrosnąć...
- Spróbuj jeszcze raz, może z samym kolorem - zaproponował na poczatek. - W trakcie rzucania zaklęcia przeniesienia postaraj się je traktować jako dodatek i skupiać na samej, nazwijmy to, początkowej klątwie - doradził jeszcze profesor. - Transferi jest dodatkiem, który ma ukierunkować magię i jakby kopiować poprzednie działanie, moc, którą już masz w użyciu. No, może bardziej rozszerza jego pole zasięgu niż kopiuje, o.