Warsztat Starka

First topic message reminder :


To tutaj dzieje się cała "magia" technologii Starka - ostatnio, oczywiście, technologii dotyczącej Iron Mana. Jest to warsztat na jego prywatne projekty, na zdjęciach w wersji jeszcze niewypakowanej. Obecnie znajdują się tu również inne maszyny i urządzenia, ale także i miejsce, w którym Tony może schować różne narzędzia - te proste jak śrubokręt, ale i bardziej skomplikowane. Panele na suficie są tak skonstruowane, aby współpracowały z panelami w podłodze i mogły tworzyć hologramy oraz ekrany.

- Uśpić! - mruknął pod nosem. Poczuł się trochę jak zwierzę, ale nie przerywał jej tym razem, tylko słuchał dalej, krzyżując ręce na piersi i przyglądając się swojej zjawie sennej.

Oczywiście jego postawa cała się zmieniła, na bardziej otwartą - bo zaciekawioną - kiedy znaleźli się w, można powiedzieć, nowym miejscu. Obrócił się do Uranii, ale zaraz wrócił spojrzeniem do analizowania tego, co widzi. Nie uśmiechało mu się to. Przede wszystkim, cóż, było mdło. Stark przyzwyczaił się do lśniących, wysokich budowli, w których na pewno zmieścić się może więcej osób niż w tych tu, a przy wzroście demograficznym każde miejsce się przyda. Pokiwał głową w odpowiedzi na jej ostatnie słowa, na nowo krzyżując ręce na piersi.

- Co mam z tym zrobić? Jaka czarodziejka, jaki "Stary Bóg", kiedy konkretnie to nastąpi? Mam więcej pytań niż na początku - oświadczył, wpatrując się w nią i mając nadzieję, że ona zna odpowiedzi.

Tony tak bardzo nienawidził magii. Brrr. Ale najwyraźniej będzie musiał poszukać magicznej księgi w ukryciu przed... cóż, przed wszystkimi, bo nie sądził, czy da radę wytłumaczyć komukolwiek to, co się teraz dzieje, w taki sposób, aby mu uwierzyli i pomogli szukać bez kontaktowania się z magicznymi istotami. Świetnie. Po prostu cudownie, jakby Tony nie miał swoich własnych spraw... Miał nadzieję, że JARVIS nadal działa w kwestii nowej zbroi, żeby Tony mógł przyjść magicznemu światu na ratunek... hej, ciekawy pomysł. Ratunek. "Rescue", tak. Rescue to dobra nazwa dla nowej, kobiecej zbroi.

Skupił się znów na towarzyszce, kiedy przeniosła ich w... kosmos. Zadrżał odruchowo, ale nie poczuł powietrza uciekającego z jego ciała, więc na szczęście przeżyje ten czas. Co może być jedynym czasem, jaki przeżyje, bo kiedy słuchał Uranii, miał wrażenie, że opowiada mu ona coś, na co bardzo ciężko znaleźć rozwiązanie. Silna moc z kosmosu, która może opętać ludzi, najwyraźniej już opętała. Najwyraźniej była w to zamieszana Hydra, więc hej, Cap będzie miał w co ręce włożyć. I to jak najprędzej, żeby ta moc nie wkroczyła w kogoś innego. Tym bardziej w Wandę, której moce są całkiem spore i Tony nie chciał wiedzieć, jak mogą się zmienić pod wpływem tej... Phoenix Force. Musi też zapamiętać, aby być na bieżąco z tytułem Sorcerera Supreme, bo Tony nie jest pewny, kto go teraz posiada.

Czeka go długa rozmowa z Marią Hill i zwiedzanie serwerów SHIELD w całej tej sprawie. Westchnął i pokiwał głową po raz ostatni - ponieważ nieświadomie robił to przez całą przemowę Uranii, jakby katalogował jej słowa w głowie, co właściwie naprawdę robił. Miał nadzieję, że wszystko zapamiętał.

Brwi Tony'ego powędrowały w górę na wzmiankę o "nadludziach", ale po chwili dotarło do niego, ze Urania pewnie miała na myśli ludzi ze zdolnościami... co może sprawić, że nazwa 'nadludzie' wejdzie w obieg, ale wolał o nich myśleć jako 'metaludziach'. Jakoś tak... bezpieczniej.
Zaraz jednak poczuł, że krew odpływa mu od twarzy, kiedy słuchał słów kobiety. Ustawa rejestracyjna... owszem, słyszał o niej, ale nie spodziewał się, że takie skutki może spowodować. Owszem, zawsze są zwolennicy i przeciwnicy, ale... nigdy by się nie spodziewał, że może z tego wyniknąć wojna domowa. I jakaś nowa broń? Mutanci? Ach, tak, badania nad genem X... Mimo wszystko było to bardzo niepokojące. Miał zamiar ingerować, gdyby ustawa miała przyjąć zbyt niepokojący wymiar, dlatego śledził jej posuwanie się, ale jeśli ma to skutkować czymś takim... będzie musiał poruszyć ten temat z innymi. Skrzywił się, widząc walczących - lub ratujących innych? - bohaterów, ale był to naprawdę smutny widok. Nie chciał tego nigdy więcej oglądać.

Tym bardziej nie chciał oglądać pochodu pogrzebowego, który pokazała mu Urania. Nie widział wielu osób, ale nie widział też siebie. Przełknął głośno. Cóż, jeśli mu się w tej przyszłości nie udało, miał nadzieję, że przynajmniej poświęcił się, aby kogoś uratować...

Pozostałe szybkie wizje przeleciały bez żadnego myślowego komentarza od Tony'ego. Było to sporo do ogarnięcia, dlatego uspokoił się dopiero wtedy, kiedy 'przechodził' przez coś, co najwyraźniej było jakąś szkołą. Widział parę znajomych twarzy, parę nie, a później nawet jego własną klikę naukowców. Huh.

Kolejne wizje były coraz lepsze, sprawiały, że serce Tony'ego mogło się uspokoić - nawet nie wiedział, że tak bardzo przejął się tymi apokaliptycznymi wizjami. A tutaj wszystko waliło nadzieją po ryju. Dosłownie. Aż pod koniec się uśmiechał, zadowolony.

- Bohaterowie, co? - mruknął pod nosem.

"Obudzony" poczuł się o wiele lepiej, niż kiedy zasypiał. Odetchnął głęboko i pamiętał o słowach, jakie Urania mu przekazała. Bohaterowie. I on musi zadbać, aby tacy pozostali.

Jak?

Westchnął i sprawdził postęp zbroi. Cóż, obliczenia i maszyny robiły swoje... ma być ratunkiem dla bohaterów, aby nie spełniła się żadna z apokaliptycznych przyszłości mu pokazanych? Spoko. Nie ma problemu. Będzie ratunkiem.

- JARVIS, nazwij projekt nowej zbroi... "Rescue" - oznajmił i zabrał się za załatwianie ostatnich spraw, które będą mu potrzebne do nowej zbroi. Teraz miał misję.

[zt]

| z pokoju dziennego

Słysząc komunikat od JARVISa, Carol na początku się zatrzymała, gotowa odwrócić się, załatwić sprawę z nieproszonym gościem, ale wiedząc, że Natasha i Clint są z nim w jednym pomieszczeniu - dała się zaciągnąć Starkowi prosto do warsztatu. W drodze do głównego miejsca pracy Starka, Carol przyjrzała się kobiecie. Trudno było ukryć fakt, że w jakimś stopniu pocieszyła ją myśl, iż Tony wziął się za to, by jak najszybciej przywrócić siebie do prawidłowej postaci. Tym bardziej, że jak sam zaznaczył - taka stabilność będzie dla niego lepsza w związku z wszystkimi sprawami, z którymi muszą się uporać. I najlepiej jak najszybciej byłoby to zrobić, w to akurat nie wątpiła. Pomińmy to, że Gandy!Tony jest hot.
Miała tylko nadzieję, że nie wyskoczy nic, co będzie wymagało ściągnięcia całej drużyny w jedno miejsce, bo spodziewała się, że nie bez powodu są nieobecni w Wieży Mścicieli.
Danvers zdała sobie również sprawę, w milczeniu kierując się do warsztatu, że powinna nadrobić wszystko, co miało dotychczas miejsce. Zdążyła otrzymać informację od JARVISa o niespodziewanym gościu, który przedarł się przez… rzeczywistość? Coś w tym stylu, będzie musiała się temu przyjrzeć, jednak teraz - były dwie priorytetowe sprawy.
— Masz stuprocentową pewność, że to wszystko się uda, Tony? — zapytała, spoglądając na przyjaciela, kiedy zeszli do pracowni. — Czy teraz dopiero będziesz sprawdzać, jak ma się cała sprawa i jaki jest wynik pracy? Trochę się z tym zeszło — zwróciła uwagę, krzyżując ręce na wysokości piersi.
— I co z Rhodesem? — spytała cicho, zerkając na męż… kobietę niepewnie.

- Ach - odezwał się Tony, wchodząc do pomieszczenia i masując skronie. - Nigdy nie mam całkowitej pewności, ale zaufaj mi, jestem inżynierem - rzucił krótko w odpowiedzi Carol. - Ale tak, najpierw muszę przeanalizować, czy wszystko jest w porządku z obliczeniami JARVIS-a, a potem myśleć o całej reszcie.

Ledwo co usiadł przy komputerach, kiedy w jego głowie ponownie odezwał się głos Emmy; tym razem Tony był już bardziej opanowany.

- JARVIS, wpuść pannę Frost i ktokolwiek z nią jest... ach. Zabierz go do Rhodeya, a Emmę zaproś tutaj - powiedział na głos, a Emmie przekazał mniej więcej to samo myślowo, aby wiedziała, dlaczego tylko ją zaprasza do warsztatu. Swoją drogą ciekawe, czy Emma, słysząc jego myśli, wiedziała, że jest w ciele kobiety? Bo wydawało mu się, że niezbyt - jego głos w głowie się nie zmienił. Tony potrząsnął głową i odwrócił się do Carol. - Emma Frost pojawi się tu za moment. Być może... być może uda nam się odzyskać Rhodeya - powiedział jej, zaznaczając to 'być może', bo nie uwierzy, póki nie zobaczy.

Wielokrotnie słyszała te żarty o inżynierach, więc na słowa Starka Carol spojrzała na przyjaciela z politowaniem. Raczej poczucie humoru, przynajmniej na ten moment, nie było obecne u kobiety.
— Oby było — podsumowała.

Jako że Carol nie posiadała zdolności wykrywania czyjejś obecności w głowach osób, w których towarzystwie przebywała, odwiesiła gdzieś na oparcie wolnego krzesła kurtkę lub na pustej szafce, w jakiej mogły znajdywać się różne narzędzia. Blondynka wsparła jedną dłoń o biodro, natomiast drugą sięgnęła do swojej twarzy, aby przetrzeć wewnętrzne kąciki oczu. W duchu krótko zaczęła sobie powtarzać wszystkie kwestie, o jakich powinna porozmawiać ze Starkiem, żeby z czymś w końcu ruszyć.
Usłyszawszy Tony’ego wydającego polecenie, Danvers spojrzała na niego z uniesioną brwią, czekając na wyjaśnienia. Rhodey i obecność Emmy? To wzbudzało pewne podejrzenia, które zaraz się potwierdziły, gdy Iron (Wo)Man wyjaśnił powód przybycia Frostówny do Avengers Tower.
— Słyszałam i… tak, być może — kiwnęła krótko. — Dobrze by było, gdyby to się udało — przyznała po chwili, siadając na wolnej przestrzeni na biurku; dodatkowo wsparła dłonie o blat, zaciskając na jego kancie miarowo palce.
— Mam nadzieję, że to ostatni gość — myliła się, ale jeszcze o tym nie wiedziała.
Sygnał informujący o tym, że winda dotarła na odpowiedni poziom Wieży, zwrócił uwagę Ms. Marvel, która spojrzała odruchowo w tamtą stronę, aby zobaczyć Frost w nienagannym stroju. Sama Carol wyglądała normalnie - nic szczególnego, nadzwyczajnego. Ot, spodnie dżinsowe, ciemna koszulka. Całkiem luźny, ale przede wszystkim wygodny ubiór. Włosy miała rozpuszczone.
— Emmo — skinęła do niej i przyjrzała się jej towarzyszowi, który zaraz zniknął prowadzony przez sztuczną inteligencję.
— JARVIS, odtwórz nam hologram z laboratorium — przynajmniej założyła, że właśnie do tamtego pomieszczenia zaprowadził Elixira. — Oraz wyświetl informacje i wszelakie wiadomości, co się dzieje aktualnie…
Bo przecież niezłe dramaty miały miejsce, nie?
W przypadku tego pierwszego, Carol sama podzielała powątpiewanie Starka, chcąc widzieć ten cały proces wskrzeszania ich przyjaciela.

Spojrzała między Emmą a Starkiem, gdy ta pierwsza się odezwała. I słusznie - może by zrozumiała to, o czym Tony by mówił albo co wiedział, jednak nie było to sprawą priorytetową czy właściwym powodem przybycia panny Frost do Avengers Tower.
— Bez obaw — podsumowała sugestię telepatki. Sterowana zbroja Rhodesa oraz obecny robot w laboratorium na pewno zostały już o tym poinformowane, a raczej - JARVIS już dbał o to, co wykorzystać do ewentualnej pomocy, zapobiegnięciu niewielkiej krzywdy. Liczyć tylko można było na to, że tym robotem nie był Dum-E. Wtedy mogłoby to się inaczej skończyć…
Carol odbiła się od biurka, stając przy tych hologramach. W pierwszej chwili właściwie zastanawiając się, na czym głównie skupić uwagę. Sama też, dla własnej wygody, dłonią zaczęła przesuwać poszczególne ekrany ustawiając pod siebie te wszystkie wiadomości i obrazy. Mogła dzięki temu mieć wgląd przede wszystkim na proces wskrzeszania członka drużyny oraz na to, co działo się w Hollywood. Inwazja, jak i relacja z Zoo były niżej. W przypadku tego drugiego, Ms. Marvel uniosła brew zastanawiając się czy Punisher znowu miał jakiś swój powód.
Z uznaniem spojrzała na ekran prezentujący Red Skulla, Zemo, gdzie także dało się zauważyć Doombota czy Janet - a to z kolei zmartwiło Carol, która w tamte miejsce nie wysyłała Osy, więc nie miała pojęcia, co ona robi w towarzystwie zabawki władcy Latverii.  Już zakładała, że jeśli będzie miała wolną chwilę to postara się dowiedzieć, dlaczego nie słyszała od Van Dyne żadnej informacji z rozmowy ze Strange'em, a widzi ją w towarzystwie złoczyńców i robota jeszcze jednego.
Właściwie to całkiem nieświadomie Carol miała brodę wspartą na kciuku, a palec wskazujący zasłaniał jej usta. Potrzebowała dłuższej chwili, aby się skupić na dwóch obrazach, które ją interesowały najbardziej. Do reszty wróci później, kiedy nie będą już mieli gości i wyjaśnią najważniejsze.
— Przejdźmy do laboratorium. Zobaczymy jak Rhodesowi idzie i się upewnisz, że młodemu nic się nie stało — stwierdziła, zerkając też na Starka, który nie odzywał się, bo na przykład był zbyt pochłonięty wynikami albo wiadomościami, albo po prostu nie był w stanie wykrztusić sensownego zdania (bzdura!) w towarzystwie tak pięknych kobiet.
— Wycisz hologramy i przywołaj windę — rzuciła w przestrzeń, więc łatwo było wywnioskować, że zwracała się do sztucznej inteligencji, która od razu podjęła się działania, gdyż ewentualne dźwięki i obrazy hologramów - przycichły oraz przyciemniały.
— Długo już Jean nie ma w Instytucie, Emmo? — zwróciła się do White Queen i wsiadła do windy razem z kobietą, by ta przeniosła je na odpowiedni poziom.
Spodziewała się, że mogłaby tym pytaniem zdziwić Frost. Chyba że mutantka zdążyłaby pozwolić sobie na przeskanowanie czy przejrzenie myśli Danvers. Ms. Marvel nie przepadała za tym (i chyba byłaby zdziwiona, gdyby ktoś to lubił), choć wiadomo, że każdy ma swoją zdolność, a taka - niekiedy była jedną z lepszych. Na pewno przydatnych w sytuacjach, jeśli jakaś strona nie chce współpracować. Niemniej, o czymś to musiało świadczyć, że Carol pytała o Grey. Pewnie lada moment wyjaśni jej, o co chodzi, wskazując na obraz, albo - bardziej na głos - przyzwoli, żeby Emma sprawdziła, co widziała Mścicielka.

/zt
/ do laboratorium
/ temat chwilowo zablokowany, jako że Stark tutaj jest obecny (tylko autor nie jest w stanie odpisać na ten moment).

Siedząc w warsztacie, kiedy JARVIS pokazywał mu coraz to nowe ekrany z wydarzeniami, które działy się na Ziemi i które wymagały jego uwagi, Tony czuł, jakby tonął. Nie wiedział, od czego zacząć. Nie wiedział, dlaczego wszystko dzieje się jednocześnie. Nie wiedział, jak może zapobiec chociaż jednemu zdarzeniu, bo nie mógł wyprzeć pozostałych ze swoich myśli. Czuł, że jego umysł coraz bardziej wycofuje się, a nie mógł na to pozwolić. Bycie w stanie umysłu przypominającym subspace nie było dobre dla kogoś, kto powinien zająć się tyloma sprawami. Tony postanowił udać się do najbardziej sprawdzonej metody, która pozwalała mu się naprawdę mocno skupić, chociaż w krótkim okresie - postanowił się napić.

Już ze szklanką w ręce przyglądał się, jak jego najlepszy przyjaciel zostaje wskrzeszony. Czuł ulgę, ale była ona przytłoczona stresem, który odczuwał przez pozostałe problemy na innych monitorach.

- Sir, mogę rozpocząć przygotowywanie formuły, która będzie w stanie przywrócić Cię do poprzedniego stanu - odezwał się J.A.R.V.I.S. Tony wypił alkohol ze szklanki i nalał sobie kolejną.

- Przygotuj bazę extremis, ale pokaż mi obliczenia - zarządził. Przyjemnie było skupić się na jednej rzeczy; teraz, kiedy reszta jego energii została skupiona na tym jednym zadaniu, czuł się o wiele lepiej. Na pewno pomagał w tym też alkohol zaczynający krążyć w jego ciele.

Obliczenia J.A.R.V.I.S.-a były prawie idealne, dlatego Tony musiał naprawdę mało z nich naprawiać. Stabilizacja extremis była najmniejszym problemem, ale wprowadzenie odpowiednich znaczników dotyczących jego poprzedniego ciała.

Tony nawet nie zauważyłby, że ktoś pojawił się w jego warsztacie, mimo że JARVIS uprzedził go o tym. Tony nie słyszał go, bo jego skupienie wynikające z alkoholu we krwi jak najbardziej działało. Co chwilę popijał ze szklanki, więc już sporo wzięte miał. Ale nie ogłuchł, więc usłyszał, kiedy odezwała się Emma i zerknął w ich stronę.

- Stary nawyk, ale dobry - odpowiedział krótko. Podciągnął nosem i wziął duży łyk. - Muszę doprowadzić się do porządku - powiedział, wskazując na swoje kobiece ciało. - Nie mogę tak dłużej chodzić, bo oszaleję.

Był na dobrej drodze. Sprawdzał jeszcze swoje obliczenia, bo poprawił JARVIS-a, ale też nie był na tyle głupi, aby nie sprawdzać samego siebie. Literówki JARVIS ogarnie, ale cała reszta leży na ramionach Tony'ego.

— I co może już wiedzieć… ogólnie. Długo ci to zajmie? — zapytała i spojrzała na Frost. Najwidoczniej udało się Carol załapać to, co miała na myśli druga blondynka. Tym bardziej, że wątpiła, aby Ross skupiał się tylko na wiadomościach, mediach i dobrowolnie jako prawy obywatel zadecydował o konieczności ratowania świata przed mutantką, którą opanowało coś… nowego i najwidoczniej wściekłego. Nie miała jednak pojęcia czy Emma miała zamiar sprawdzić to w tym momencie, czy po ogarnięciu naglących spraw.
Nie dopytywała w tej sprawie, pozostawiając decyzję kobiecie, nic dziwnego.
Danvers, znalazłszy się już w warsztacie, spojrzała na Starka, jak i na alkohol w trzymanej przez niego szklance. Zaczęła zastanawiać się czy dzisiaj wszyscy umówili się na picie alkoholu o różnych porach dnia i nocy, w różnych miejscach. Jak nie Janet, która miała załatwić co innego, tak Stark, który miał zamiar wrócić do swojej prawidłowej (dla tej rzeczywistości?) postaci. Może ją coś ominęło? Jakaś okazja, czyjeś urodziny, nowina, którą powinna była usłyszeć i która - chyba jako jedyna - byłaby czymś pozytywnym (o ile)? Oryginalna Ms. Marvel zaczęła mieć wątpliwości czy naprawdę o czymś nie zapomniała. Gdyby nie zajęte ramiona to już dawno sprawdziłaby datę, aby upewnić się, że nic ją nie omija.
Przyjrzała się Tony’emu. Ba, sama napiłaby się alkoholu, aczkolwiek miała postanowienie i dotychczasowa robota powiązana z tym wszystkim poszłaby na marne. Carol starała się jednak do tego nie dopuścić, nie chcąc mieć potem przygód jak jakiś czas temu.
Uśmiechnęła się lekko i przechyliła do Emmy, żeby ona ją przede wszystkim usłyszała.
—  Chyba Starkowi trafiło się napięcie przedmiesiączkowe — rzuciła żartobliwie i wraz z mutantem na rękach skierowała się do kanapy. Położyła tam chłopaka, podkładając poduszkę czy coś w tym stylu i wróciła do mutantki oraz przyjaciela z drużyny. — A to na pewno byłoby dla niego coś nowego.
—  Szybko ci to pójdzie? — zapytała, kierując swoje słowa do Iron Mana. —  Czy parę godzin zajmie ci powrót do… ciebie? — uniosła brew i wsparła dłonie o biodra, zerkając jeszcze raz krótko na szklankę alkoholu.

W toku toczącej się właśnie dyskusji rozbrzmiał komunikator Carol:
- Panno Danvers, dzięki wsparciu ze strony Thora, Falcona, Dr. Strange’a oraz tajemniczej istoty zwącej siebie Onuris, przedstawicielem rasy Urkyn'Vareis, poszukiwana przez nas Amora została powstrzymana i zabrana przez księcia Asgardu do swego królestwa, gdzie dosięgnie ją sprawiedliwość. Sam Wilson powinien wkrótce zameldować się w wieży. Mam zamiar kontynuować dialog z przybyszem. Gdy wrócę przedstawię szerszą relację z całego zdarzenia.
Wiadomość przesłana i wypowiedziana została przez Visiona.

Falcon lądując wraz z Wingiem na dachu od razu udał się do warsztatu Tonego, gdzie liczył że spotka Carol i resztę.
Oczywiście się nie mylił jednak zanim wdał się w dyskusję połączył się jeszcze z Red Wingiem.

- Wing, nie oddalaj się nie wiadomo co nasz dalej czeka i jakie będą polecenia. - po czym zwrócił się lekko kołowaty po nagłym ożywieniu do wszystkich zgromadzonych.

- Witaj ponownie Tony, Carol. A pani to chyba Emma Frost. Słyszałem kiedyś o pani. Bardzo miło poznać. - powiedział lekko kiwając głową.

Sam był trochę zdziwiony, że osoba która ostatnimi czasy trzyma z ludźmi profesora Xaviera znalazła się w siedzibie Mścicieli.
No, ale widocznie musiała mieć ważny powód że tu się znalazła.

- Więc jak wyglądają sprawy? Mogłem przez pewien czas być lekko..... nieobecny. - powiedział wspominając swoją niedawną śmierć i akcentując ostatnie słowo.

Tony chciał odpowiedzieć, że nie wie tak naprawdę, ile czasu zajmie mu jeszcze sprawdzanie kodu a następnie przygotowanie Extremis, ale zanim przetrawił tę myśl na tyle, aby móc ją przedstawić pozostałym, dotarło do niego więcej informacji i po prostu wzruszył ramionami.

- Nie wiem - odpowiedział krótko kobietom. Na Sama tylko spojrzał, ale nie miał pojęcia, jak sprawy wyglądają - ba! - nie wiedział nawet, o których sprawach Sam mówi. Mógł mieć na myśli wszystkie, a tego było tyle, że Tony nawet myśląc o tym zaczynał czuć ból głowy. Albo przez alkohol... Cóż. I tak napił się znowu. - Obecnie ja tu tylko sprzątam. Emma wie więcej - powiedział, wskazując głową na pannę Frost i wracając do swoich obliczeń. Chciał jak najszybciej wrócić do ciała, które było przystosowane do tej ilości alkoholu w jego organizmie, do ciała, którego punkt równowagi znał bardzo dobrze, wreszcie do ciała, które znał i nie miał problemów z poruszaniem się w nim.

Zbyt wiele rzeczy się działo, a może to zbyt wiele przykrych słów padło? Nie wiedziała i nie szukała na to odpowiedzi. Nawet widząc Pietro po raz ostatni, nim przekroczyła próg miejsca spotkania z Emmą, nie odezwała się. Spojrzenia miała puste i trzymała w sobie te wszystkie emocje, które jeszcze były w niej zbyt mocno skumulowane. Najważniejsze jednak było to, by wreszcie pozamykać pewne sprawy, bez których nie mogłaby otworzyć kolejnych. Teraz zatem oczekiwała, że przewrotny los okaże się trochę bardziej łaskawy, jakby nic nie mogło się złego wydarzyć.
Szczerze na to liczyła.
Szła wolnym krokiem, a dłonie zaciskała w pięści. Cały czas miała w głowie kłótnie z bratem, przez co najchętniej znalazłaby się teraz obok niego i zacisnęła na jego szyi palce, by zaraz potem uśmiechnąć się i przeprosić, że jednak ją poniosło.
Znalazła się w końcu w wyznaczonym miejscu i otaksowała zebranych wzrokiem, jakby doszukiwała się tych, którym mogła zaufać, a których ewidentnie powinna unikać. Uśmiechnęła się kącikowo, bo tylko usłyszała końcówkę wypowiedzi Visiona, na którą odpowiedziała jedynie krótką uwagą.
- Nie zapomnij o szczegółach - oczywiscie, nie miała nic złego na myśli. Po chwili zwróciła się też ku Wilsonowi i Starkowi, by zaraz potem przygryźć policzek od środka i czekać, ale zasługiwali na jakieś drobne wyjaśnienie, które tyczyło się tego cholernego spóźnienia? Piętnaście minut to przecież kwadrans studencki, a ona zmieściła się doskonale w tym regulaminowym - niepisanym czasie. - Miałam drobne problemy, ale wierzę, że nikt nie będzie chował o to urazy.

Oczy Carol zmrużyły się na informację, którą właśnie usłyszała od Frostówny. Blondynka przyglądała się drugiej kobiecie w zastanowieniu.
— Podobno? — zapytała, nieco pochylając głowę i patrząc badawczo. Nie w jakiś natrętny, oceniający sposób, poprzez który miałaby sprawić, że Emma poczułaby się niepewnie… Na dobrą sprawę to i tak było wątpliwym, by Królową Lodu dało się wprowadzić w takie niezręczne samopoczucie.
Danvers po prostu wątpiła w to, by informacja, którą podzieliła się z nimi mutantka była “podobno”. Dla niej bardziej oczywistym było to, że Frost sama miała pewność i wiarygodność tej informacji. Uznała więc swoje - subtelna zmiana tematu, mniej bezpośrednia, choć skuteczna, bo jednak zwróciła swoją uwagę na sprawę.
— Testowali na kimś od was? — zapytała momentalnie. Było to pierwsze, co przyszło Carol na myśl. Głównie, choćby, ze względu na to, że to Emma o tym wspominała, a była mutantką. Dało się i tak zauważyć, że blondynce nieszczególnie spodobał się spis ludności i ich umiejętności, żeby móc tworzyć jakieś maszyny przeciwko nim. — Może zechcą o tym łaskawie powiedzieć na konferencji — zerknęła krótko ku Starkowi, jakoby chcąc się upewnić czy kobieta (a może i zaraz mężczyzna) słyszy to, o czym mówi ich znajoma (po fachu w ratowaniu świata?). Zastanowiła się też nad tym czy Tony będzie w stanie ogarnąć tę listę. Wierzyła w jego umiejętności.
Zanim jednak chciała już zapytać Starka o taką możliwość, usłyszała w swoim komunikatorze głos Visiona. Momentalnie przełączyła komunikat tak, że  był on słyszalny dla wszystkich obecnych w warsztacie. Nie odpowiedziała, nie chcąc zabierać mu czasu i tylko z ciekawością rejestrując to, z kim syntezoid rozmawia.
W międzyczasie pojawił się też Wilson, którego Carol na początku zignorowała, wsłuchując się w treść komunikatu. Niedługą chwilę po nim pojawiła się także Maximoff, dodając swoją uwagę do tego, co powiedział Vision.
— Wanda, Sam — kiwnęła krótko i zamilkła, chcąc zebrać myśli i dać wytłumaczyć się Scarlet Witch z tym jej spóźnieniem. Poza tym, sama Danvers faktycznie zaczęła się gubić w tym, co się działo. Woląc zatem załatwić to, co było priorytetowe zwróciła się do obu pań.
—Wando, Emma chciała z tobą porozmawiać, więc ufam, że ci wszystko wyjaśni, co potrzebujesz wiedzieć — uśmiechnęła się półgębkiem i spojrzała na Frost. — Skorzystajcie z pokoju dziennego. W razie gdyby twój uczeń się przebudził to cię poinformuję, o ile sama szybciej się nie dowiesz — zaproponowała. Jedno z głowy i na pewno nie tylko Carol była ucieszona tym, że jest jakiś postęp w działaniu. Przynajmniej coś i dzięki temu szybciej będzie mogła zająć się tym, co powinna nadrobić już dawno.
Zwróciła się zaraz do Sama.
— Sprawy wyglądają tak, że najpierw o części muszę porozmawiać z Tony’m, żeby ustalić, co dalej. Wtedy mogę ciebie i resztę poinformować, co zrobimy. Zapewne to będzie do przedyskutowania w większym gronie — odpowiedziała zgodnie z prawdą. — Póki co, idź odpocząć, masz czas dla siebie. Liczę, że tak jak Vision mówi, poszło całkiem w porządku? Zwłaszcza że Thor zajął się Amorą? — spojrzała na Wilsona wymownie.
Mimo że naprawdę dużo było do zrobienia i Avengers nie mieli wolnego czasu, gdyby rozłożyło się to na dłużej, to potrzebna jest organizacja, by ustalić priorytety w związku z istniejącymi problemami. Zatem kobieta czuła się całkiem usprawiedliwiona faktem, że odsyła Sama, dając mu wolny czas na ogarnięcie się i zajęcie się sobą.


Emmo, Wando, tutaj możecie swobodnie przejść: https://theavengers.forumpolish.com/t356-pokoj-dzienny
Sam, wybacz, że w taki sposób, ale faktycznie muszę rozegrać z Tony'm i omówić z nim parę spraw, więc też możesz dać po swoim poście zt.