Jadalnia

Sue pokiwała ze zrozumieniem głową na pierwsze słowa swojego gościa, obserwując go przy tym w kompletnie nienatarczywy sposób. No tak, dokładnie jak przypuszczała - operacja nie stanowiła najbardziej zachęcającej perspektywy. Trudno byłoby się temu dziwić; w końcu ciężko byłoby odtworzyć każdy, nawet najdrobniejszy szczegół dawnego ciała Starka. W zasadzie mogło to być nawet zupełnie niewykonalne... A nawet jeśli udałoby się to zrobić - to tak czy siak nie byłoby to samo i Tony musiałby już po prostu żyć z tą świadomością. Mimo wszystko operacja była jednak jakimś wyjściem z sytuacji - ostatecznością, owszem, w dodatku bardzo nieprzyjemną, ale z drugiej strony nie mieli żadnej gwarancji, ze wymyślą coś innego - działającego. Ponadto nie mogli też przecież kombinować w nieskończoność; zupełnie mijałoby się to z celem.
Pytanie Iron Mana sprawiło z kolei, iż blondynka od razu zaczęła odtwarzać w myślach długą listę znajdującego się w budynku i dostępnego do użytkowania sprzętu badawczego - oczywiście jedynie tego stosunkowo bezpiecznego, w miarę stabilnego i którego zastosowanie znała... Bo spójrzmy prawdzie w oczy - Reed miał skłonność do zachowywania dla siebie przeznaczenia niektórych swoich dzieł lub też opisywania ich w taki sposób, że praktycznie nikt inny tego nie pojmował... Nie wspominając już nawet o tendencji do pomijania stopnia zagrożenia, jaki dany obiekt mógłby stanowić dla postronnych.
-Właściwie mam jeszcze jeden pomysł, ale prawdę mówiąc nie mogę dać ci kompletnej pewności, że rozstrzygnie cokolwiek jednoznacznie i ostatecznie. Przy użyciu tego sposobu moglibyśmy ustalić co się stało... Jeżeli coś znajdziemy - będzie to oznaczało, że ciało zostało przeniesione tutaj z innego wymiaru, a jeśli nie...- kobieta zawahała się, lecz na bardzo krótko; dosłownie na sekundę czy dwie. Cóż, przecież z góry poinformowała o tym, że metoda może nie być do końca skuteczna...
-Jeśli nie, to wciąż będzie istniała szansa, że tak właśnie się stało, a my zabraliśmy się po prostu do pracy zbyt późno albo szukamy pod złym kątem. Mimo wszystko to tak czy siak lepsze niż nic, prawda?- dokończyła, jednocześnie podnosząc się już z miejsca, lecz wciąż spoglądając na swojego rozmówcę... No, swoją rozmówczynię? Nie czekała nawet na dalsze pytania, tylko od razu z własnej inicjatywy kontynuowała temat:
-Myślę o sprawdzeniu pewnych rodzajów energii, które wciąż mogły pozostać na miejscu... Energii towarzyszącej podróżom między poszczególnymi światami. Nawet jeżeli natkniemy się na takie ślady, to i tak nie będzie tragicznie, bo przy odrobinie szczęścia moglibyśmy je zidentyfikować i ze sporą dokładnością odtworzyć przebytą przez to ciało trasę. Może nawet ustalilibyśmy konkretny wymiar... A wtedy już bym mniej więcej wiedziała co dalej- wytłumaczyła.