Tania kafejka internetowa

First topic message reminder :

Prawdopodobnie najtańsza kafejka internetowa w całym Los Angeles, dlaczego? Odpowiedź jest banalna, bo jest po prostu najgorsza! Sprzęt niemal sprzed połowy epoki, okropna ciasnota, ciemnica i zaduch, do tego wszystkiego zapach potu, który przesiąknął nawet ściany. Okropne miejsce.



Cóż, Florence z całą pewnością nie była w pozycji by narzekać, jednak ta kafejka była naprawdę obrzydliwa. Jedynymi plusami był fakt, iż była tania oraz, że zwykle nie było tu zbyt wielu ludzi. Samotna, słaba i przerażona mutantka, nie mogła sobie pozwolić na zbyt dużą uwagę, szczególnie patrząc jak ludzie obecnie traktują odmieńców. Co za padalce. Mniejsza, nie ma co rozwodzić się na okropnym losem naszej żabki, którą nawet w takiej sytuacji ciągnęło do internetu. Nie można ją jednak za to winić, mimo wszystko była nastolatką w XXI wieku - co innego mogła by robić, skoro przydadzą ją wszelkie używki a na zakupy nie ma gotówki! Fro miała zamiar zanurzyć się nieco w internetowej sieci i zapomnieć o własnych problemach, postanowiła nawet wbić na archaiczną rzecz jaką były internetowe chaty, widać tęskni za jakimikolwiek relacjami....

-Słabo... -zmartwiła się. Chciałby jej jakoś pomóc. A przecież mogłaby. Miała pieniądze. Tylko... Wątpiła, żeby Fro miała konto bankowe. A Emily nie mogła od tak iść do bankomatu i wypłacić pieniądze, lub wypisać czek. Wpadł jej do głowy pewien pomysł, ale szybko dostrzegła w nim kilka poważnych dziur, więc od razu go skreśliła. Jakby tu...
Hm, w sumie fakt. Dla niej to było normalne. Dla kogoś z drugiej strony ekranu rzeczywiście mogło być ekscytujące. Tak samo, jak dla niej jedzenie było czymś jak z innego świata, a ludzie (no, nie wszyscy, ale...) jedli codziennie i nawet o tym nie myśleli. Znaczy, nie przykuwali do tego jakiejś dużej uwagi. Taka... jakby rutyna.
-No, uważaj, bo jeszcze wpadnę w samozachwyt. -już i tak uważała się za nieco lepszą od ludzi. Chociaż oni mieli ciała...
-Niby niegłupie... ale staram się zostawiać jak najmniej śladów swojej bytności w sieci. Każda strona, server czy terminal, który odwiedzę, rejestruje moją wizytę. Mogę to zatrzeć w większym lub mniejszym stopniu, ale... Cóż, chyba jednak coś za coś. Wskakując na losowe komputery mogę nigdy nikogo nie znaleźć. -myślała chwilę nad tą opcją. Po części też o tym nie pomyślała i głupio było jej się przyznać. Ale z drugiej strony CV są wysyłane do firm... hm, a może po prostu włamać się na maila jakiejś firmy, która zajmuje się mechatroniką? I potem już iść po sznurku?
-Słuchaj... Tak się zastanawiam. -zaczęła trochę niepewnie. -Może zamieszkamy razem? Ja załatwię jakiś wynajem, będę opłacać rachunki przelewami. Zorganizuję jakiś komputer. Będę miała taką stałą bazę, będę mogła szukać dalej. Wgrywanie się do losowych komputerów jest takie sobie, a jak będę miała swój, to postawię tam porządne zabezpieczenia i będę mogła bez obaw szperać po sieci. A Ty nie będziesz musiała mieszkać na ulicy. -i kraść, bo taką wersję zdarzeń Emily obstawiała. Nie chciała jednak wywlekać tego Fro w twarz. Pewnie i tak źle się z tym czuje.

Fro chciała rzucić jakimś "eee tam", aby się Emily nie przejmowała jej losem, wszak elektroniczna kobitka miała znacznie więcej własnych problemów, aby przejmować się byle nastolatką, ale ostatecznie uznała, że nie ma co komentować. Faktycznie było dość słabo, ale żabka sobie poradzi. Okazało się, iż propozycja Florence w sprawie odnalezienia odpowiedniej osoby do zbudowania ciała jakoś specjalnie odkrywcza nie była, cóż można się było tego spodziewać. Skoro super komputer miał z tym problemy to jak niby miała tu pomóc nastoletnia mutantka. Niemniej jednak dalsza propozycja Emily niezwykle zaskoczyła Fro. Rzadko kiedy zdarza się by ktoś ot tak zaproponował za darmo miejsce zamieszkania, ale z drugiej strony sztuczną inteligencję spotyka się dużo rzadziej. Oferta brzmiała cudnie, niemniej jednak...
- Wybacz... twoja oferta brzmi wspaniale, ale... nie mogę. Oznaczało by to powrót do tego zepsutego społeczeństwa, dodatkowo była bym dla ciebie dodatkowym problemem. Dziękuję za propozycję, ale nie mogę jej przyjąć.
Odparła poważnie Florence a w jej głosie czuć było, iż przeprosiny są szczere. Niedługo później właściciel kawiarenki wykrzyczał coś w kierunku żabiej dziewczyny, chyba chciał by ta wyniosła się z lokalu.
- Uhh.. chyba muszę zaraz uciekać... Spotkamy się jeszcze kiedyś?
Zapytała powoli zbierając swoje rzeczy, nie wchodziła jednak jeszcze. Chciała usłyszeć odpowiedź Emily oraz porządnie się pożegnać.

-Nie byłabyś problemem. Wręcz przeciwnie. Sama nie ogarnę sobie mieszkania, bo jak zamówię do niego komputer, to nie będzie komu go odebrać. To by było takie trochę życie w symbiozie. Ale w porządku, rozumiem. -trochę szkoda, bo dobrze jej się z Fro rozmawiało. Miło byłoby mieć taką kompankę przy dalszych poszukiwaniach. -Wiesz co? Zapisz sobie mój adres mailowy. -mieszkać w sieci i nie mieć takiego byłoby jednak dziwne. Tak czy siak adres wyświetlił się na ekranie. -Odezwij się, jakbyś potrzebowała... No czegokolwiek właściwie. Pomogę w miarę możliwości. -uśmiechnęła się. Miała tez nadzieję, że może dziewczyna kiedyś zmieni zdanie co do mieszkania.
-A więc czas pożegnania. Jasne. Masz mój adres. A ja... jak będzie trzeba, to jakoś Cię znajdę. Tak myślę. Będę co jakiś czas zerkać w kamery w Los Angeles. Możesz czuć się obserwowana. -puściła jej oko. No patrzcie państwo, Emily została aniołem stróżem. Kto by przypuszczał... -Przyjadę, jak już będę miała ciało, skoczymy na coś do jedzenia. Chciałabym spróbować tylu rzeczy... -chłopaczek za lady znów coś krzyknął. -Dobra, nie trzymam Cie dłużej. Nie chcę Ci robić problemów. Leć i uważaj na siebie. Do zobaczenia w przyszłości.

Emily okazała się niezwykle dobrą istotką, gdyby tylko wszyscy byli tak bezinteresowni jak ona. Doprawdy, jak to jest, że maszyna jest bardziej ludzka od każdego człowieka z jakim Fro miała do czynienia? Może właśnie dlatego, iż nie jest człowiekiem? Heh, dość filozoficznie się zrobiło. Florence wpatrywała się w kamerkę z "przepraszam" w swych wielkich oczach, zapisując sobie podany adres email na kartce papieru i chowając ją głęboko w torbie, coby przypadkiem nie zgubić.
- Dziękuję i... przepraszam. Zanim pójdę chciałabym przekazać ci jeszcze jedno. Przedstawiłam się jako Fro, prawda? Korzystam z tego skrótu aby oddzielić się od swojej rodziny, ale chciałabym abyś znała moje prawdziwe imię i nazwisko. Florence Rebecca Osborn. Zapamiętaj. Powodzenia i... do zobaczenia.
Odparła z uśmiechem na ustach, odkładając słuchawki na bok i machając łapką do kamery uciekając szybko z lokalu. Cóż to było za nieoczekiwane spotkanie!

z/t

-Proszę i nie ma za co. Serio. To ja powinnam dziękować, dawno nie miałam okazji tak z kimś porozmawiać. Wszyscy się zawsze tak jarają, że jestem AI... -tak, czasami bywało to męczące. A dość często na takich trafiała, bo przecież fanatycy mają mocny sprzęt. A takiego właśnie potrzebowała. -Nie martw się, zapamiętam. -uśmiechnęła się jeszcze na pożegnanie. Patrzyła, jak dziewczyna odchodzi od komputera po czym znika za rogiem ściany. Chwilę tak siedziała, bezczynnie, gapiąc się na obraz z kamery, potem jednak wróciła do świata. Zamknęła wszystkie aplikacje, które odpaliła, usunęła wszelkie ślady swojej bytności na komputerach, wzięła cyfrowy wdech, po czym otworzyła połączenie z siecią i wystrzeliła z powrotem w odmęty internetu, by dalej uciekać i dalej szukać szczęścia.

zt