Korytarze

Po raz drugi w ciągu ostatnich paru dni Rictor zmuszony był udać się do Instytutu - w dodatku w tym samym towarzystwie co ostatnio, czyli z Hijackiem u boku. Ich poprzednia wizyta przebiegła gładko i właściwie tak szybko, jak tylko można tego było oczekiwać, gdy David potrzebował przy okazji załatwić swoją kwestię prywatną - sprowadzić rzeczy ze swojego mieszkania. Najważniejsze jednak, że zostawili Beastowi pendrive z danymi i otrzymali od niego przykazanie, aby wrócić za jakiś czas po wyniki jego oględzin. Bez nich tak czy siak nie chcieli jeszcze podejmować dalszych działań - nie licząc krótkiej rozmowy z klientem - co oznaczało dla nich kilka dni względnego spokoju... Przynajmniej takiego, jaki dało się osiągnąć w siedzibie X-Factor.
Teraz natomiast zostali wezwani na to zapowiedziane ponowne spotkanie. Znów zabrali się jeepem, bo w końcu odbywanie części drogi komunikacją miejską i około-miejską nie miało sensu, kiedy resztę musieliby przejść na piechotę... A po krótkim przystanku przy bramie wjechali na teren posiadłości i zaparkowali przed nią. Pewnie mogliby odbić na bok do garażu, ale Ric liczył na to, że ich wizyta przebiegnie szybko i sprawnie. Poza tym... Przejazdu w żaden sposób nie blokowali, więc nie widział problemu.
Mężczyzna nie przejmował się również kwestią dzwonienia do drzwi - po prostu sam je sobie otworzył i wprowadził Hijacka do środka. Może i tutaj nie mieszkali, ale uważał, że byli wystarczająco blisko związani ze szkołą, aby nie bawić się w takie uprzejmości. Nie wspominając już o tym, iż był przekonany, że ktoś - poza McCoy'em, bo to oczywiste - tak czy siak musiał sobie zdawać sprawę z ich przybycia. I nie myślał tu tylko o telepatach. Zakładał, że systemy Instytutu najpewniej zidentyfikowały ich przy bramie, więc - jeżeli ktoś pilnował komputerów - ich obecność najprawdopodobniej została odnotowana.
Tutaj zaczynały się jednak schody, prawie dosłownie, bo Rictor nie był pewien dokąd powinni się udać. Logika podpowiadała mu, że pewnie prosto do laboratorium Beasta... Znajdowało się ono pod ziemią i co prawda Ric nie miałby problemów z samodzielnym trafieniem na miejsce, ale nie wiedział czy on lub David posiadali do tego uprawnienia. Nie to, żeby przejmował się pozwoleniem lub jego brakiem, ale winda mogła po prostu nie dać im opcji tam zjechać, a to stanowiło już pewien problem. Poza tym McCoy'a mogło tam teraz w ogóle nie być. A nuż czekał na nich gdzieś indziej, ale - pogrążony w jakichś badaniach, lekturze czy innym zajęciu - nie wpadł na to, aby dać im o tym znać... To by Latynosa wcale nie zdziwiło.
- Moment - odezwał się więc do Hijacka tuż po opuszczeniu głównego hallu, jednocześnie zatrzymując się w pustym korytarzu. Do windy wciąż mieli stąd blisko, gdyby zdecydowali się jednak spróbować, ale Ric uznał, że wygodniej będzie najpierw skontaktować się z Beastem. W związku z tym wyjął z kieszeni telefon, wszedł w wiadomości i zabrał się za szukanie odpowiedniego wątku, aby zapytać naukowca gdzie powinni się skierować. I ewentualnie jak, jeżeli okazałoby się, iż rzeczywiście powinni zjechać na podziemne poziomy.

Rictor był w połowie wpisywania wiadomości, gdy z czynności tej wybił go znajomy głos. Jego palce natychmiast się zatrzymały, a głowa odruchowo się uniosła i lekko obróciła, aby mógł namierzyć wzrokiem jego źródło - i to na dodatek zbliżające się źródło. Ktoś inny na jego miejscu być może poczułby się chociaż trochę upomniany, że tak panoszył się po budynku, w którym przecież nie mieszkał, ani nawet nie pracował, ale nie Ric. On świetnie zdawał sobie sprawę z tego, iż przez Instytut ciągle przewijała się masa ludzi i nie-ludzi, z których niektórzy czuli się w nim jak u siebie w domu... Dlatego nie zamierzał przejmować się bardziej od nich. Albo, cóż, w ogóle.
Zanim jeszcze mężczyzna zdążył zareagować na głos, David już zajął się w ich imieniu powitaniem i wyjaśnieniami... W pewnym sensie. Bardzo ogólnymi i tak naprawdę mówiącymi całe nic, ale za to dużo bardziej kulturalnymi, uprzejmymi i zgodnymi, niż zrobiłby to na jego miejscu Rictor... Więc może to i dobrze, że Hijack odezwał się jako pierwszy. Z drugiej strony Latynos był znany ze swojego usposobienia, przez co odnosił wrażenie, że w tym momencie mało kto brał je już do siebie. Pomijając okazje, gdy się o to starał.
- Mhm, szybki zwiad, ustalamy kogo jeszcze możemy wam zwinąć, a potem spadamy do siebie. Sam werbunek zostawiamy sobie na następny raz. I może nalot na lodówkę - dorzucił od siebie najzupełniej poważnym tonem, bo nie był w stanie się przed tym powstrzymać. Koniec końców nie tak dawno temu podkradli już ze szkoły Rahne i Lornę, o czym wieści na pewno się rozeszły, jeżeli nie wśród uczniów, to zdecydowanie przynajmniej w gronie samych X-Men... A jeżeli Rictor dobrze pamiętał, to również jakoś w tamtym okresie Madrox wstąpił do Instytutu z oficjalną ofertą zatrudnienia w agencji jego absolwentów. Może przy kolejnej wizycie naprawdę powinni przynieść ulotki, a potem zaszyć się gdzieś, żeby obserwować reakcje mieszkańców. Na przykład w kuchni. Musiała być lepiej zaopatrzona od ich własnej.
Nie to, żeby Ric sądził, iż ktoś rzeczywiście miał do nich pretensje, nie tak na poważnie. Mimo wszystko nie byli jedynie pasożytami, nie wpadali do Instytutu tylko i wyłącznie wtedy, gdy czegoś chcieli albo potrzebowali... Ostatnio się przecież przydali. Wtedy, kiedy szkołę zaatakowali kosmici... I dostarczyli X-Men cenne dane. Naprawdę, gdyby się tak nad tym zastanowić, to wychodzili praktycznie na zero. Oni przynosili wieści o liście mutantów, a X-Men załatwiali im transport odrzutowcem z drugiego końca kraju. Symbioza w czystej formie. A skoro już o niej mowa...
- Mamy się zobaczyć z Beastem. Nie wiesz przypadkiem gdzie go teraz szukać? - spytał w nadziei na to, iż przy odrobinie szczęścia może jednak oszczędzą sobie dobijania się drogą telefoniczną. Istniała przecież spora szansa na to, że wysłana wiadomość zostałaby przeoczona, jeżeli McCoy był czymś szczególnie zajęty... Mimo wszystko Rictor nie posądzał go o jej umyślne zignorowanie, bo uprzejmość Hanka raczej by mu na to nie pozwoliła, ale nie byłby zaskoczony, gdyby naukowiec zupełnie nie zarejestrował jej przybycia. A wtedy musieliby czekać. Albo błądzić po szkole. Ewentualnie spróbować z windą i prawdopodobnie skończyć wrabiając kogoś uprawnionego w jej obsłużenie. Ta ostatnia opcja w dalszym ciągu wchodziła w grę, skoro mieli pod ręką Rogue.

Rictor aż skrzywił się na wizję sprowadzenia do X-Factor Jubilee - choć ramiona spiął przy tym już całkowicie umyślnie. Nie mógłby z czystym sumieniem powiedzieć, że zdolności dziewczyny nie były na swój sposób przydatne, ale... Głównie w walce. A Madrox obstawał przy tym, aby zachowywali się jak profesjonaliści, przynajmniej wtedy, gdy było to możliwe. Mimo wszystko Ric jakoś nie widział Jubes dyskretnie przeprowadzającej śledztwo, badającej poszlaki, przejawiającej jakiekolwiek oznaki subtelności... I to ostatnie nie tylko w zachowaniu, ale i wyglądzie, biorąc pod uwagę jej upodobanie do krzykliwych kolorów. Z drugiej strony zawsze mogła robić za dywersję... Na pewno przyciągałaby spojrzenia.
Mimo to mężczyzna był skłonny przed samym sobą przyznać, że może odrobinę przesadzał w tej ocenie. W końcu sam przyjaźnił się z Tabithą, która również nie należała do cichych i spokojnych osób... Ale nie była tak przerażająco pozytywna. Bardziej złośliwa. No i ile w ogóle Jubilee miała lat? Toż to było dziecko... Ostatnim razem, gdy ją widział. Nie, lepiej żeby nie wpadła na pomysł, aby spróbować bycia detektywem. Odpukać.
Na szczęście i na to David odezwał się jako pierwszy, choć nie do końca zgodnie z prawdą - ale Latynos w żadnym razie nie zamierzał uzupełniać jego wypowiedzi o Rahne i Lornę. Rogue pewnie tak czy siak o nich wiedziała, podczas gdy jego współpracownik miał prawo nie znać całej sytuacji. Zamiast tego więc Ric odczekał z komentarzami i innymi reakcjami do tego momentu dyskusji, kiedy przeszli już do rzeczy. Z konkretami radził sobie o wiele lepiej.
- Pewnie nasza - przyznał najpierw krótko, ale nie zabrał się za wyjaśnianie szczegółów, głównie dlatego, że kobieta już sama kontynuowała temat. Wbrew pozorom osobiście nie miał nic przeciwko podaniu jej większej ilości informacji, choć oczywiście bez danych osobowych i innych delikatnych szczegółów - bo to Madrox na pewno podciągnąłby pod brak profesjonalności... Gdyby się o tym dowiedział. Ale po co ryzykować konfrontację, kiedy tak czy siak mieli dość powodów, aby się sprzeczać - od "kto nie wywalił zepsutych resztek" po "dlaczego park w środku Nowego Jorku pokrył skalny kokon".
Kolejne słowa Rogue przynajmniej potwierdziły to, co Rictor sam podejrzewał odnośnie prób kontaktowania się z Beastem przez telefon. Czyli naprawdę ten jeden raz wyjątkowo mieli szczęście, że natknęli się na kogoś kompetentnego. Aż nie był do tego przyzwyczajony... Dla utrzymania równowagi wszechświata w drodze powrotnej pewnie zaliczą stłuczkę.
- Będziemy wdzięczni. Wątpię, żebym miał tutaj jakiekolwiek oficjalne uprawnienia i obstawiam, że David podobnie. Poza podstawowymi - ostatnie dwa słowa Latynos dodał po krótkim zastanowieniu, gdyż mimo wszystko za jakąś formę uprawnień można było chyba uznać sam fakt, że systemy obronne posiadłości nie widziały problemu z wpuszczeniem ich na jej teren i do wnętrza budynku. W najgorszym razie byli przez nie rozpoznawani jako sojusznicy, czemu się zresztą nie dziwił.
- Więc... Za tobą? - dorzucił, po czym zerknął jeszcze na Hijacka, jak gdyby chciał się upewnić, iż ten nie miał niczego ważnego do powiedzenia. Wątpił, aby było to coś takiego, co wstrzymałoby ich wyprawę do laboratorium, ale na wszelki wypadek dawał mu okazję.