Riverside Park

Od nadejścia wiadomości od Kate minął zaledwie moment - może minuta czy dwie? - nim w parku przy zgromadzeniu nastolatków pojawiło się skupisko błękitnej energii. Jego jaśniejsze, praktycznie białe centrum znajdowało się w powietrzu, jakieś dwa metry nad ziemią, lecz liczne błyski i wyładowania elektryczne rozchodziły się dość daleko, przy okazji wypełniając najbliższą okolicę charakterystycznym zapachem ozonu, przywodzącym na myśl woń występującą przy burzy.
Zjawisko to pojawiło się bardzo niespodziewanie - i równie nagle zaczęło zanikać, przygasać, odsłaniając dwie lewitujące sylwetki... Które powoli osunęły się niżej i miękko wylądowały na podłożu. Energia w dalszym ciągu się cofała, ukazując coraz więcej szczegółów, aż w końcu skoncentrowała się wokół dłoni i oczu Billy'ego, przy których jeszcze przez kilka sekund pulsowała.
Dopiero w tym momencie nastolatek zorientował się, że pojawili się nie tylko obok Sammy, ale i przy jego imienniku... Oraz jakiejś obcej dziewczynie, z którą parka dyskutowała. To pierwsze nie stanowiło żadnego problemu, ale drugie już mogło - szczególnie w sytuacji, gdyby nieznajoma była koleżanką pozostałej dwójki. Kaplan wolałby nie narobić im kłopotów przed kimś z ich środowiska... Szkoda, że jednak nie zaczekali na wiadomość od Sam w apartamencie Kate.
Jednocześnie chłopak nie przejmował się już tak bardzo publicznym pokazywaniem swoich własnych zdolności. Oczywiście wciąż istniała opcja, że komuś nie spodoba się obcowanie z mutantem, ale teraz przynajmniej miał już prawdziwy kostium, w którym prezentował się jak superbohater - a to powinno trochę poprawić jego sytuację... Nawet jeżeli jego wiek może odrobinę psuł ten efekt.
Kaplan rzucił krótkie spojrzenie Alice, aby upewnić się, że dziewczyna miała się wystarczająco dobrze - bo w końcu zdarzały się różne reakcje na jego teleportację, raz lepsze, a raz gorsze - po czym przeniósł już wzrok na Sammy, po drodze przesuwając nim po drugim Billy'm oraz nieznajomej. Nie był pewien jak poprowadzić tę rozmowę, bo nie wiedział jak powinien traktować tę ostatnią... Chyba najlepiej byłoby postawić na coś na tyle neutralnego, aby w razie czego łatwo mogli z tego wybrnąć?
- Cześć. Jesteśmy nie w porę? - zapytał więc, równocześnie zerkając wymownie na obcą dziewczynę, choć w oczywisty sposób zwracał się do Sam albo przynajmniej do speedstera. Kaplan wolał się jeszcze nie przedstawiać, nie tylko imieniem, ale i pseudonimem... I po cichu liczył na to, że Alice również nie zrobi tego zbyt wcześnie. Najpierw potrzebował informacji od członków drużyny - jakiegoś potwierdzenia, że mogli mówić swobodnie, albo wręcz przeciwnie, ostrzeżenia, aby siedzieli cicho. Co prawda gryzło się to trochę z zasadami dobrego wychowania, ale trudno.
Billy obserwował reakcje wszystkich zebranych, lecz przesunął też spojrzeniem po nieco dalszym otoczeniu. Nie spodziewał się kłopotów, ale... To jednak był park, miejsce publiczne, więc teoretycznie ktoś mógłby chcieć się do nich przyczepić. Mało to osób szukało problemów? Oprócz tego Kaplan odruchowo starał się wypatrzeć jakieś charakterystyczne punkty - lokacje czy obiekty - które podpowiedziałyby mu gdzie dokładnie się znajdowali. Najczęściej bywał w Central Parku i dlatego znał go najlepiej, ale poza nim w miarę dobrze kojarzył jeszcze kilka innych miejsc... Ten park najwyraźniej leżał przy rzece, a to już zawężało pole poszukiwań - choć nie aż tak bardzo, jak można by się tego było spodziewać. Chyba nie widział nic innego szczególnego.
Po tych krótkich oględzinach wzrok nastolatka powrócił ku rówieśnikom. W końcu nie chciałby, aby pomyśleli sobie, że ignorował ich na rzecz podziwiania scenerii... Co przecież nawet nie byłoby prawdą. Szczerze mówiąc chłopakowi trochę się spieszyło, bo miał nadzieję szybko podrzucić koleżanki z drużyny na miejsce - zakładał, że jego pomoc będzie pod tym względem niezbędna - a następnie dopaść jeszcze Eugene'a... I mieć już czas wolny, aby znów wybrać się do schronu. Chyba nie było na to zbyt wcześnie? Victor na pewno ucieszyłby się z towarzystwa. No i... Potem wypadałoby też pewnie spędzić wieczór z rodziną. Pomimo posiadania tych planów, Billy zachowywał się spokojnie i nie okazywał żadnych oznak zniecierpliwienia.

Śmiech zdawał się być lepszą reakcją od - och, na przykład - wymiotowania, w związku z czym Billy tylko zamrugał szybko, nie zdradzając po sobie żadnego nastawienia, nim uciekł spojrzeniem od Alice. Najważniejsze, że wszystko było z nią w porządku, a jeżeli nawet coś ją rozbawiło... To chyba nic złego, więc nie miał czym się przejmować. Komentarz dotyczący zapachu stanowił też poprawę w stosunku do typowych docinków Tommy'ego... W związku z czym nastolatek uznał teleportację za ogółem udaną.
Rudzielec wykazał również wystarczająco dużo rozsądku, aby nie zdradzić się z niczym szczególnym przed kimś obcym, co trochę Kaplana uspokoiło... I po części pomogło mu się rozluźnić. Wciąż jeszcze nie był do końca pewien jak powinien traktować Alice, ale zakładał, że to przyjdzie już do niego z czasem. Dziewczyna sprawiała wrażenie tak otwartej... Ale chyba jednak wiedziała co robi. Oby. W dodatku jej przyjacielskość najprawdopodobniej nastawiała otoczenie lepiej od powagi Billy'ego, więc musiał przyznać, że wynikało z niej coś dobrego.
Sammy prędko zaskarbiła sobie uwagę chłopaka - bo to w końcu dla niej w ogóle przybyli do parku. Kaplan kiwnął głową na jej słowa, wynosząc z nich najważniejsze informacje... A przynajmniej miał nadzieję, że poprawnie je zinterpretował. Wyglądało na to, że nieznajoma była obca nie tylko dla niego i Alice, ale i dla pozostałej dwójki... Co stanowiło chyba jedną z najlepszych możliwych opcji. Nie dość, że nie zdradzali Sam i drugiego Billy'ego przed kimś, z kim utrzymywali już jakieś relacje, to jeszcze nie musieli się tak naprawdę tłumaczyć... Bo nie byli dziewczynie winni żadnych wyjaśnień. Dzięki temu mogli zaoszczędzić teraz trochę czasu, a dalsze zajmowanie się nieznajomą - zrzucić na speedstera. Świetny układ, jeżeli by ktoś o to pytał Wiccana.
- Wybacz, trochę się spieszymy, ale zaraz znikamy, więc nawet się nami nie przejmuj - zwrócił się do dziewczęcia, którego imienia w dalszym ciągu nikt mu nie podał. Ludzie różnie reagowali na moce. Osiągnięcia bohaterów pomagały, ale i tak przejawy mutacji w wielu osobach wywoływały co najmniej mieszane uczucia... Dlatego też chłopak wolał z góry uspokoić rówieśniczkę. Nie szukali kłopotów - to znaczy, pomijając może to, że zamierzali wepchać się prosto w ich środek, tam w kopalni.
Podczas gdy nastolatek odzywał się do nieznajomej, Sam zdążyła skupić się na ekranie swojej komórki i Billy przeniósł na nią spojrzenie właśnie w momencie, gdy już chowała telefon. Domyślał się co zrobiła, choć równie dobrze mógł się mylić. Kto wie, być może dziewczyna sprawdzała po prostu godzinę albo otrzymała od kogoś następną wiadomość, tylko miała wyciszony sygnał? Mniejsza o to. Najważniejsze, że nie kazała im długo czekać na swoją odpowiedź, a Kaplan zabrał się za wyjaśnianie sytuacji od razu po tym, jak tylko przestała mówić.
- Nie wiem co dokładnie napisała Kate, ale jeżeli widziałaś artykuł, to chyba nie mam do dodania wiele więcej. Alice idzie z tobą, a ja zabiorę was na miejsce. Jest uzdrowicielką. Sądząc po tych opisanych problemach, obstawiam, że pod ziemią górnicy mogli się natknąć na kogoś pokroju Mole Mana, ale to tylko taki strzał - wyliczył, uznając, że dla nieznajomej ta wiedza i tak niczego nie zmieni. Poza tym... Naprawdę się spieszyli, więc nie chciał zwlekać.
Nastolatek przesunął wzrokiem pomiędzy zebranymi, krótko przyglądając się ich reakcjom na swoje słowa, nim znów skoncentrował się na Sammy. Zamierzał zapytać ją czy była gotowa do drogi... Ale wyglądało na to, że owszem, więc może jednak nie powinien tak sprawdzać oczywistości. Alice najprawdopodobniej również czekała już tylko na transport... A obie dziewczyny miały okazję się z nim teleportować, więc pewnie wiedziały czego się spodziewać.
- Na miejsce zawału, na miejsce zawału, namiejscezawału... - zaczął, skupiając się na Alice i Sammy, a także na artykule i zawartych w nim zdjęciach. Znów czekał go przeskok na daleką odległość, ale chłopak liczył na to, że nie będzie miał z nim problemów. W końcu tym razem przynajmniej trzymał się jednego kontynentu... Po powrocie do domu najwyżej trochę odpocznie, może odeśpi używanie mocy.
Aura Kaplana posłusznie pojawiła się przy jego oczach i dłoniach, a następnie prędko rozeszła się dalej, obejmując najpierw jego ciało, a następnie również sylwetki obu dziewcząt, które zabierał ze sobą. Wraz z nią powrócił zapach ozonu... Ale już po chwili energia rozpłynęła się w powietrzu, a wraz z nią zniknęła cała trójka.

Z/t za nas troje.