Downtown

Śródmieście obejmujące różne mniejsze dzielnice, takie jak Chinatown, Little Tokyo i Arts District, mieści renomowane muzea sztuki, nowoczesne restauracje i bary. Nowoczesne wieżowce mieszają się z zabytkami architektury, takimi jak El Pueblo de Los Angeles – kolebka miasta z 1781 roku. W skład kompleksu sztuki widowiskowej Music Center wchodzi hala koncertowa Walt Disney Concert Hall.

Ziemia, jak to Ziemia. Przeludniona pełnymi goryczy ludźmi, którzy w sumie powinni nazwać swoja planetę Wodą, zresztą nie byli zbyt postępową czy oryginalną rasą, a więc i nazwa była raczej średnia. Całe szczęście, że Noh człowiekiem nie był, ale był na tyle
ciekaw czym kierują się ów humanoidy, że postanowił zniknąć na chwilę i pić ten całą kawę. Dziwne, niesmaczne i nieładne. Czarna ciecz, która przypominała mu smakiem i wyglądem bardziej paliwo niż napój, ale co poradzisz. Bardzo chciał spróbować tego wynalazku, a przede wszystkim odczuć tego całego kopa, którego otrzymuje się po spożyciu. Nie szło mu jednak za dobrze, gdyż biologicznie neutralizował większość właściwości. Uznał więc, że trzeba chlać go litrami.
- To już ze czwarty kubek, a dalej mnie nie trzepie. - Varr podrapał się po głowie, a jego mina reprezentowała tylko jedno, a mianowicie zażenowanie. Nie podobała mi się ta cała eskapada na miasto, w żadnym stopniu. Jedynym promykiem, a nawet i dwoma były pośladki kelnerki, które jak z każdym jej krokiem podskakiwały. Raz jeden, a raz drugi. Przez chwile obawiał się, że ma do czynienia z jakimś między galaktycznym złoczyńcą, który stosuje iluzje i próbuje zahipnotyzować jego osobę, ale szybko odszedł od tej myśli. Nie tak łatwo zmącić w głowię tego wojownikowi Kree!
- Piękna ludzka niewiasto! -   zarzucił jak przystało na wyrafinowanego gracza, który nie ma co ukrywać był. Problem w tym, że audiobooki, które zasysał nie były zbyt skalibrowane jeżeli chodzi o czas i miejsce akcji. Możliwe, że lepiej poradziłby sobie w jakimś wymiarze, który jest na etapie renesansu.
- Poproszę kawę i może jakiś numerek wleci z nią? - zadziorny uśmiech przyodział jego z pewnością niczego sobie buzię, ale niestety ten mistrzowski podryw został gwałtowanie przerwany. Jego bębenki zarejestrowały coś niespokojnego, a jako, że postanowił zostać strażnikiem pokoju to i musiał gdzieś zacząć.
Wystrzelił jak szalony, osiągając swoje limity prędkości, ale przy samym starcie dał sobie chwile na przyjemności. Delikatnie musnął te dwie, podskakujące cały jego pobyt pomarańczki. Będzie zdecydowanie musiał tu częściej wpadać.
Marvel Boy w mgnieniu oka znalazł się tuż przed ciężarówką. Podskoczył niczym baletnica, żeby znaleźć się na samej masce, a przy tym ominąć ten zwariowany pług.  Był geniuszem, a przy tym oglądał niedawno Rockiego Balboae, no i chyba został przez niego mocno zainspirowany i przez to postanowił, że rękawice bokserskie to imponująca broń.
Zakładając, że sama ciężarówka nie ma zbyt wiele liczb osi, powinien być ją w stanie nie tylko zatrzymać, ale też i zgnieść, a przy tym zmusić resztę do chwilowego postoju. Samo auto powinno posłużyć mu przy tym za tarczę, a szanse dla kierowców na bycie przytomnymi były nikłe.
Brał pod uwagę najgorszy rozwój wydarzeń, a przez to w głowie wirował szybki kontratak, czyli odskok i utworzenie dwóch silny tarcz. Miał nadzieje, że nie będzie musiał jednak tego zrobić, w końcu nie będzie, aż tak niesamowity jak mu się cały czas wydaje.
- Proszę o zachowanie spokoju! Poddanie się i przestanie robienia cokolwiek robicie, bo w sumie... - rozejrzał się zafascynowany - co się dzieje? - wykrzyczał wszystko jakby opętały go Astro Gods, a przy tym chyba liczył, że ktoś go wdroży w temat.
- Nikomu nie stanie się krzywda! - uśmiechnął się przyjaźnie - no może nie im. - dodał po chwili, już trochę ciszej, spoglądając przy tym na ekipę ciężarówki.

Plan kosmity był dobry - powinien wrócić kiedyś do kawiarni i spróbować poderwać kelnerkę, co do reszty nie było gorzej. Z łatwością dopędził do ciężarówki z przodu kolumny, lecz zanim zdążył próbować ją zmiażdżyć mógł przyjrzeć się kierowcy i pasażowi. Obydwaj mężczyźni ubrani byli w czarne wojskowe kamizelki kuloodporne i czarne hełmy masujące całą twarz. Nie wyróżniali się niczym szczególnym ze stroju. W ogólne się nie wyróżniali, bo nie było widać żadnych szczegółów. Nim jednak Noh zdołał zniszczyć pojazd jedne z mężczyzn zdołał wystrzelić z zamontowanej na nadgarstku broni. Posłał ona wiązkę lasera w kierunku napastnika. Varr zdołał z łatwością uniknąć ataku uciekając na boczne drzwi, jednak nie utrzymał się długo. Nim zdołał zrobić cokolwiek, drzwi zostały wyrwane z zawiasów kopniakiem z wewnątrz, a po tym bandyta posłał kolejne laserowe strzały w kierunku natręta. Dzięki swojej zręczności, kosmita zdołał utrzymać się na drzwiach i przez chwilę sunął po ulicy jak na desce, a kolumna się oddalała. Chyba trzeba było obrać inną taktykę.

Szybka analiza sytuacji, nie była niczym nadzwyczajnym dla Noh-Varr'a. Zwłaszcza, że był dobrze, a wręcz niesamowicie wyszkolonym wojownikiem Kree. Możliwe, że jego ego dodało do tego treningu całą tą niesamowitość, aczkolwiek czyny, a nie słowa mówiły same za siebie. Który inny superbohater, byłby w stanie z taką łatwością lawirować między podrywem, a walką. Co nie zmienia faktu, że jego przeciwnicy, byli najprawdopodobniej najemnikami, których portfele były już na starcie wypełnione hajsem. Zwłaszcza, że ich uzbrojenie, ale też i cała ta konwojowa szopka o tym świadczyły.
Marvel Boy miał do czynienia z kimś, kto z pewnością był przygotowany na komplikacje, a poświęcenie drzwi by je usunąć, nie było dla nich niczym niezwykłym. Sam chłopak był również gotowy na wszelkie niedogodności. Miał zresztą nadzieje, że będzie ich wiele, gdyż to one gwarantowały zabawę.
Sunąc na drzwiach, niczym prawdziwy surfer, postanowił, że zatrzyma tę karuzelę śmiechu. Odskoczył na bok, a potem zygzakiem poleciał jak szalony za tą śmiertelną kolumną. Starał się unikać wszelkich pocisków, które mogłyby zaszkodzić w jego planie, a jako, że widział niedawno Grę o Tron, to nauczył się, iż nie warto poruszać się w linii prostej, zwłaszcza gdy jakieś bękarty ślą w twoją stronę grad laserowych strzałów.
Podczas tej eskapady, jego rękawicę zmieniły kształt w średnich rozmiarów działka, ale o zupełnie różnych właściwościach. Miał zamiar przetestować ich przygotowanie na łomot, a żeby to zrobić jedno z dział wystrzeliło ogłuszająca sferę kinetyczną, która jak rosyjski dywan, powinna z łatwością pokryć konwój i przycisnąć delikwentów do ich siedzeń, uniemożliwiając jakikolwiek ruch.
Drugie działko, natomiast miało za zadanie wystrzelić wiązkę plazmy, w czterech strumieniach. Wszystkie dokładnie wymierzone w podwozie pojazdu. Jego celem było unieruchomienie ich dalszej podróży, aby potem móc skonfrontować się z nimi twarzą w twarz i dowiedzieć się co tutaj tak naprawdę się dzieje.
Nie planował się zatrzymywać. Na wszelki wypadek brał pod uwagę niepowodzenie, gdyż był świadom, iż walka nie jest kodem zero jedynkowym, a co za tym idzie nic nie jest pewne. Chciał dostać się jak najbliżej jednego z pojazdów, aby następnie dostać się do środka silnym uderzeniem, a potem już powinno być z górki. Przesłuchanie czas zacząć?