Ulice NYC

Na zaskoczenie Noriko Emma zareagowała lekkim uniesieniem i odchyleniem na bok tej dłoni, która znajdowała się wyżej, bez przemieszczania przy tym reszty ręki od nadgarstka w górę. Gest ten zdawał się mówić "właśnie tak" i zarazem wskazywać efekty wspomnianego wskrzeszania - pod postacią śpiączki. Blondynka nie uznała za stosowne potwierdzić słownie tego, co raz już przecież powiedziała... Nigdy nie lubiła się powtarzać. Rzecz jasna tym razem będzie musiała to zrobić, gdy przejdą już do bardziej globalnych tematów, lecz pod tym względem sprawy wyglądały inaczej, skoro nastolatkę całkowicie ominął wcześniejszy telepatyczny wykład, a nie straciła informacji na przykład przez brak uwagi.
Pojawienie się iskier w dalszej części dyskusji sprawiło z kolei, iż panna Frost uniosła jedną subtelnie zarysowaną i starannie zadbaną brew, a jej wzrok na moment osunął się niżej, właśnie ku tym efektom wizualnym. Nie skomentowała ich, nie podjęła też w związku z nimi żadnego działania, gdyż Noriko sama się tym zajęła. White Queen w dużej mierze przywykła do tego, że moce uczniów potrafiły aktywować się wraz z natłokiem ich emocji, lecz rzadko w to ingerowała - jedynie wówczas, gdy dana osoba nie mogła się sama opanować. W takim wypadku telepatyczne ukojenie nerwów stanowiło idealne rozwiązanie.
- Na terenie szkoły przebywało tylko kilkoro X-Men. Te siły, które były na miejscu, skupiły się na odpieraniu ataku i ewakuacji uczniów do Danger Roomu. Nie mieli czasu na więcej, nikt zaś nie wpadł na to, żeby się ze mną skontaktować. Z moich informacji wynika, że ciężkie obrażenia odniosły jedynie X-23 i cyborg Sigma. Ich ciała prędko się odbudują. Rockslide również został uszkodzony, lecz z pewnością odtworzył już te braki. Jeden z przeciwników naruszył też skrzydło Icarusa - także i tym razem większość wypowiedzi Emmy była bardzo stonowana, lecz jedno zdanie delikatnie wyróżniało się na tle pozostałych. Kiedy wspominała o braku kontaktu ze swoją osobą, w jej głosie pojawiła się nutka stwierdzająca z niesmakiem "cóż za niekompetencja". Kobieta łaskawie odpuściła sobie nawet zwracanie uwagi nastolatki na to, w jaki sposób się do niej odzywała. Tym razem wyjątkowo potrafiła zrozumieć jej emocje i zdecydowała się nie pogłębiać jej zdenerwowania... Poza tym chciała dotknąć innego tematu.
- Ten atak uzmysłowił mi, że struktura szkoły wymaga wprowadzenia pewnych zmian. Zamierzam przedstawić pannie Munroe pomysł utworzenia z wybranych i chętnych uczniów osobnej drużyny... Młodych X-Men, jeżeli tak chciałabyś to nazwać - wyjaśniła, lecz niczego jeszcze nie proponowała. Najpierw zależało jej na sprawdzeniu pierwszej reakcji dziewczyny. Jaką wyrazi opinię? Zgłosi się sama?

Uważnie wysłuchując słów Noriko, Emma odchyliła głowę nieznacznie na bok, teraz już właściwie nie spuszczając nastolatki z oka. Spojrzenie utrzymywała w głównej mierze na jej twarzy, lecz raz czy drugi opuściła je na osłonięte dłonie dziewczyny, jak gdyby sprawdzała cóż takiego z nimi robiła. Wypatrywała gestów, które mogłyby zdradzić jej coś więcej na temat postawy młodej mutantki, a każdą taką przesłankę starannie zapamiętywała.
Nim ponownie zabrała głos, panna Frost upewniła się, że jej rozmówczyni skończyła się wypowiadać. Nie zamierzała jej przerywać czy wchodzić w słowo. To nie byłoby kulturalne zachowanie, a telepatka rozumiała doskonale, że od młodzieży nie można było oczekiwać tego, czego samemu się jej nie okazywało - czyli szacunku. Rzecz jasna istniały pewne granice, wynikające po prostu z różnicy pozycji pomiędzy nauczycielem i jego uczniami, lecz jak do tej pory trzymanie się tej zasady wychodziło White Queen na dobre.
- Nie ustaliłam jeszcze jednej, konkretnej nazwy dla tej grupy. Oczywistym wydaje się taka pokroju New X-Men, lecz po części będzie to również zależało od panny Munroe... Skoro obie pełnimy jednocześnie obowiązki dyrektorek - zaznaczyła na początek, po tych słowach zaś dla uzyskania dodatkowego efektu uczyniła krótką pauzę, nim kontynuowała wypowiedź niezmienionym tonem głosu.
- Muszę przyznać, że mam już na oku parę obiecujących osób. Pan Guthrie wydaje się być na przykład świetnym kandydatem. Zarówno jego starszy brat, jak i siostra posiadają swoją historię z X-Men, on sam z kolei w obliczu zagrożenia zaangażował się od razu... A i uzdrowiciel będzie w takiej drużynie przydatny - wypowiadając to ostatnie zdanie, panna Frost spojrzała krótko ku Elixirowi, choć i bez tego znaczenie jej słów zapewne łatwo dałoby się odgadnąć.
Nie byli to oczywiście jedyni uczniowie, których brała pod uwagę, ale to właśnie ich Surge powinna znać lepiej od pozostałych. Można by powiedzieć, że Emma subtelnie zarzucała przynętę, aby upewnić się, iż otrzyma za chwilę jak najbardziej satysfakcjonującą ją odpowiedź. Nie wspominała natomiast o jednym ze swoich ulubieńców, którego również zamierzała wprowadzić do drużyny. Hellion potrafił budzić wśród swych rówieśników tak sprzeczne emocje...

Panna Frost nie poparła słów Surge odnośnie neutralności zaproponowanej nazwy, ale i im nie zaprzeczyła. Teraz nie był najlepszy czas, aby omawiać tę kwestię, nawet jeżeli osobiście Emma widziała wiele potencjalnych problemów z "New X-Men". Przede wszystkim część personelu nie uważała, aby trenowanie uczniów do walki było słuszne, więc umieszczanie w nazwie członu "X-Men" zapewne by się im nie spodobało... Innych z kolei mogłoby zaniepokoić słowo "New". Jeszcze poczują, że ktoś stara się ich zastąpić - a ego, szczególnie męskie, było przecież tak delikatną rzeczą... Jak dowiódł ostatnio między innymi Cyclops. Skoro zaś o nim mowa, to White Queen ciekawiło czy zamierzał w końcu powrócić do drużyny. Niemalże mogła sobie wyobrazić ten podkulony ogon, gdy wyczerpią mu się wszystkie inne opcje.
W swych kolejnych wypowiedziach Noriko poruszyła już wątki, z którymi Emma w przeważającej większości się zgadzała - i nie widziała w nich niczego kontrowersyjnego. Przy wspomnieniu treningu fizycznego telepatka kiwnęła nawet głową, a choć wyraz jej twarzy się nie zmienił, to jednak z oczu dało się wyczytać chłodną pochwałę - co w jej przypadku oznaczało naprawdę wiele. Panna Frost doceniała to, że nastolatka od razu trafiała w te istotne kwestie. Tak konkretne podejście wróżyło pozytywnie na przyszłość dziewczyny.
- Owszem. Chcę, aby początkowo grupa składała się z zaledwie kilku osób, a jeżeli pomysł się przyjmie, wówczas stopniowo zwiększymy jej liczebność. Oznacza to między innymi, iż w tym pierwszym składzie szczególnie zadbamy o różnorodność zdolności poszczególnych członków, aby drużyna była odpowiednio wszechstronna... Sądzę, że znalazłoby się w niej miejsce również dla ciebie - nie było to może pytanie, lecz z pewnością oferta. Dłuższe przeciąganie sprawy nie miałoby sensu, przeciwnie, mogłoby tylko zaszkodzić... Wyczucie chwili potrafiło czasem zadecydować o wszystkim.
Gdyby Emmie udało się zgromadzić dokładnie taką grupę, o jakiej obecnie myślała, to rzeczywiście byłaby ona przygotowana na wiele. Telekineza, możliwość lotu, manipulacja energią, uzdrowicielstwo - do tego być może wsparcie telepatyczne oraz opieka fizycznego wojownika... Szczerze mówiąc ten skład przypominałby wręcz pierwszych X-Men. To mogłoby być dość zabawne, o ile oczywiście ktoś poza nią zwróciłby na to uwagę.
Podczas gdy rozmowa toczyła się dalej, limuzyna ponownie wjechała na jedną z większych ulic, na szczęście taką niezablokowaną korkiem. Podróż z centrum miasta do Instytutu trwała zazwyczaj blisko godziny, lecz doświadczony i zdolny kierowca potrafił skrócić ten czas... A przecież tylko takie osoby zatrudniała Emma.

Na zdziwienie dziewczyny Emma odpowiedziała jedynie nieznacznym kiwnięciem głową, co uczyniła na tyle subtelnie, że gest ten musiał być ledwie zauważalny. Nie ponaglała nastolatki, nie odzywała się jeszcze ponownie, tylko pozwalała jej w spokoju przemyśleć sprawę i kontynuować rozmowę w momencie, gdy będzie na to gotowa... W końcu miały jeszcze dużo czasu, nim dotrą do Instytutu.
Cierpliwe czekanie się opłaciło, a reakcja Noriko idealnie wpasowała się w plany White Queen. W ten oto sposób pierwszy z wyselekcjonownych przez nią kandydatów wyraził zgodę na dołączenie do drużyny. Hellion z pewnością również przystanie na tę propozycję... A panna Frost nie miała żadnych wątpliwości, że Elixir uczyni to samo. W pewnym stopniu niewiadomą pozostawał tylko Icarus, lecz Emma głęboko wierzyła w to, że także i jego uda się przekonać. Chyba miała już nawet pomysł jak tego dokonać...
- Zamierzam złożyć ofertę jeszcze paru osobom, w tym Laurze Kinney. Co prawda oficjalnie należy do X-Men, lecz mogłaby stanowić jednocześnie wsparcie, nadzór oraz pomoc w treningach. Czerpanie z jej doświadczenia z pewnością wiele by was nauczyło... Myślę więc o pięciu członkach na początek - telepatka rozważała również dołączenie do projektu swoich dziewcząt, lecz prawdę mówiąc najpierw chciała przyjrzeć się rozwojowi wydarzeń. Jeśli wszystko będzie przebiegało w porządku i zgodnie z planem, wówczas Emma najprawdopodobniej skieruje je do drużyny.
White Queen mogłaby poświęcić tę podróż w całości na dyskusję na temat grupy. Domyślała się, że Noriko musiała mieć więcej pytań, to naturalne... A w trakcie rozmowy pomysły napływały łatwiej i szybciej. Mimo to takie postępowanie nie byłoby wobec nastolatki sprawiedliwe. Trzymanie jej w niewiedzy w sytuacji, gdy inni uczniowie usłyszeli już tak wiele odnośnie obecnych problemów mutantów stanowiło wręcz marnowanie cennego czasu - tego zaś Emma nie tolerowała.
- Obawiam się jednak, że atak na szkołę nie jest jedynym powodem, dla którego zdecydowałam się zwiększyć starania prowadzące do przygotowania do służby kolejnych członków X-Men. Dotknęły nas rówież poważniejsze problemy - zaznaczyła więc, dając dziewczynie krótką chwilę na nastawienie się na tę mniej przyjemną część rozmowy. Świadomie ułożyła swoją wypowiedź tak, aby podkreślić skalę problemu... W końcu czekało ich coś gorszego od wrogo nastawionych kosmitów, częściowo uszkodzonego budynku i garstki rannych.

Emma jedynie przytaknęła krótko na pytanie odnośnie przyszłego zwiększania liczebności składu, lecz nie wdawała się już w szczegóły. Najpierw musiała w ogóle wymusić na Storm wprowadzenie w życie jej pomysłu, potem zaś przyjdzie czas na martwienie się dodatkowymi kandydaturami. Oczywiście nie oznaczało to, iż panna Frost nie posiadała na nie żadnych pomysłów - w końcu miała z kogo wybierać - ale co za dużo, to niezdrowo... A ona lubiła pracować dokładnie i dbać o detale. Jakość przede wszystkim.
Przez kilka sekund blondynka pozwoliła sobie w milczeniu przyglądać się poczynaniom Noriko, temu zaskakująco delikatnemu dotykowi... Co prawda Emma na ogół nie mieszała się w życie uczuciowe uczniów, lecz mimo to do personelu od czasu do czasu docierały różnego rodzaju plotki. Do tego wiele zachowań po prostu łatwo było zaobserwować - czy to w trakcie zajęć czy nawet poza nimi... Wystarczy powiedzieć, że telepatka nie spodziewałaby się takiej pary.
Nie jej było to jednak oceniać, a zarazem naprawdę nie uważała, aby uczucia miały wejść w drogę współpracy w drużynie. Być może opinia ta nie należała do popularnych, lecz gdyby związki między towarzyszami rzeczywiście tak bardzo szkodziły grupom, to praktycznie wszystkie składy superbohaterów już dawno temu rozleciałyby się na dobre... Więc wnioski nasuwały się chyba same.
- Mamy wszelkie powody, aby spodziewać się kolejnych ataków... Na szkołę i nie tylko. Niedawno prezydent powołał do istnienia Thunderbolts, wspieraną przez wojsko drużynę, której głównym celem jest nadzorowanie mutantów oraz innych osób o nadludzkich mocach. Rząd prowadzi też prace nad Sentinelami, przystosowanymi do walki z nami robotami, które potrafią wykrywać gen X... Mieliśmy już z nimi do czynienia. Od przyjaciół Instytutu otrzymaliśmy bransolety pozwalające na zablokowanie ich sygnału, ale to krótkotrwałe rozwiązanie. Będziesz musiała sobie taką wziąć i stale ją przy sobie nosić - wyłożyła na początek, a pod koniec swej wypowiedzi uniosła lekko jedną rękę, aby zwrócić na nią uwagę... A raczej na srebrną ozdobę, proste kółko, które znajdowało się na wysokości jej nadgarstka. Rękawice Surge wykluczały takie założenie świecidełka, więc dziewczyna będzie musiała poradzić sobie inaczej, ale Emma liczyła na jej pomysłowość i zaradność.
Wspomniane przez White Queen kwestie stanowiły zaledwie wierzchołek góry lodowej, ale od czegoś trzeba było zacząć, a kobieta nie chciała zrzucać na nastolatkę wszystkiego na raz... Tak jak to uczyniła wcześniej z pozostałymi zainteresowanymi. Wtedy nie miała wyboru, gonił ją czas, teraz zaś mogła sobie pozwolić na dawkowanie złych wieści.

White Queen uśmiechnęła się, lecz tak naprawdę w jej wyrazie twarzy nie było nawet za grosz dobrego humoru. Przeciwnie, prezentował się on dość ponuro, lecz zarazem rozpoznać się w nim dało wyraźny ślad cynizmu. Nic dziwnego - Noriko miała bowiem rację. Właśnie to było w tym wszystkim najgorsze, a jednocześnie niestety najbardziej spodziewane... Rzeczywiście miały się odbyć rozmowy, konferencja, ale najwyraźniej decyzja podjęta została z góry, a cała reszta stanowiła jedynie szopkę, w którą - przy odrobinie szczęścia - uwierzyć miał ciemny lud. Zachowywanie pozorów demokracji, oferowanie dialogu, ale tylko takiego, z którego nic nie wyniknie... Emma chętnie obnażyłaby to wszystko publicznie, jednakże sprawa wymagała ostrożności i delikatności, nie zaś pochopnego działania.
- Konferencja wciąż jest aktualna, a Scarlet Witch z Avengers będzie na niej reprezentować interes mutantów. Poparcie ze strony środowiska bohaterów, szczególnie tych popularnych i uwielbianych, może dla nas wiele zmienić - przekazała najpierw tę jedną z nielicznych dobrych wiadomości... O ile nie w ogóle jedyną pozytywną w tej chwili. Władza mogła wiele, to oczywiste, ale z drugiej strony lekceważenie głosu wyborców niemalże nigdy nie kończyło się dla niej dobrze, przynajmniej nie na dłuższą metę - i ta myśl trochę telepatkę pocieszała. Nie wierzyła tak naprawdę w sprawiedliwość, zbyt często doświadczała jej braku, ale była zdeterminowana, aby walczyć o bezpieczeństwo mutantów... W każdy możliwy sposób.
- Dowiedzieliśmy się też o istnieniu bazy danych zawierającej informacje na temat osób z mocami... Czy nawet nietypowymi umiejętnościami. Nie miałam do niej jeszcze wglądu, ale przy użyciu Cerebro postaram się do niej dotrzeć i odtworzyć ją dla nas - zwykłe przekopiowanie danych mogłoby pozostawić ślady, a tego panna Frost wolałaby uniknąć. Żaden sprzęt i żadne umiejętności nie dawały kompletnej pewności, że uniknie się złapania... Ale telepatyczne dobranie się do bazy i spisanie jej na nowo przy użyciu komputerów Instytutu? To było już jak najbardziej możliwe - i o wiele bezpieczniejsze. Trochę czasochłonne, to prawda, ale potężne telepatyczne umysły i tak działały na wysokich obrotach.
W tym momencie Emma zawahała się na moment. Czekało ją załatwianie kilku spraw, w tym wspomnianej bazy danych, a także rozmowa z Ororo i Laurą oraz skontaktowanie się z Julianem, w którego umyśle podczas swojej ostatniej wizyty blondynka otarła się o pewien niepokojący wątek... Równie dobrze mogła przenieść jeden ze swoich obowiązków na Surge, skoro miała ją już pod ręką.
- Kiedy dotrzemy do szkoły, zadbaj proszę o to, aby pan Foley znalazł się w bezpiecznym miejscu... A jeżeli pan Guthrie pojawi się na horyzoncie, rozmów się z nim na temat dołączenia do nowej drużyny. Tak będzie najszybciej - White Queen była pewna, że nie musiała dodawać, iż przy organizacji grupy czas będzie miał dla nich wszystkich ogromne znaczenie.

Uśmiech zdążył już zniknąć z twarzy Emmy, gdy Surge wyrażała swoją opinię na temat bazy danych, a telepatka w duchu niechętnie przyznawała, że sugerowany przez dziewczynę rozwój wypadków wcale nie był zupełnie niemożliwy. Koniec końców ludzkość udowodniła już jak okrutnie potrafiła traktować tych odmiennych od siebie... Cóż więc stało na przeszkodzie temu, aby doszło do powtórki z historii?
Tym bardziej nie mogli dopuścić do tego, aby sprawy potoczyły się zgodnie z planem rządu. Najgorsze w tym wszystkim było chyba to, że White Queen z łatwością potrafiłaby wedrzeć się do umysłów odpowiedzialnych za taki stan rzeczy polityków, aby zmienić ich sposób rozumowania - i nie miałaby przy tym żadnych skrupułów, nie w chwili, gdy walczyła o dobro dzieci... Tyle że ich nagłe nawrócenie się prędzej czy później zwróciłoby czyjąś uwagę i tym bardziej pogrążyło mutantów. Nawet subtelne działania mogły w tej chwili wyrządzić im więcej szkód, niż przynieść pożytku.
Spojrzenie Emmy na moment opadło na jej dłonie i kobieta przesunęła nim po swoich długich, zadbanych paznokciach, obecnie pomalowanych na bardzo blady - a wręcz niemalże biały - odcień błękitu. Mimo to głowę w dalszym ciągu trzymała dumnie uniesioną, plecy zaś niezmiennie miała wyprostowane w ten charakterystyczny, naturalny sposób, tak typowy dla osób wysoko urodzonych.
- Nie tutaj - zadecydowała w końcu. Choć od czasu do czasu monitorowała stan chłopaka i w związku z tym doskonale wiedziała, że w tej chwili wszystko było z nim w porządku, to jednak zdążyła już usłyszeć kilka różnych teorii na temat tych jego śpiączek... I prawdę mówiąc nie sądziła, aby wybudzanie go z nich na siłę stanowiło najlepszy pomysł. Im dłużej będzie odpoczywał, tym lepiej dla niego - lecz niestety nie dla nich wszystkich. On również musiał przecież zostać poinformowany o ostatnich wydarzeniach oraz o planach utworzenia drużyny, w której składzie miałby się znaleźć. Przy odrobinie szczęścia Noriko powinna zająć się oboma kolegami na raz.
- Powinnam uprzedzić cię o jeszcze jednej kwestii. Wspomniałam, że wielu X-Men nie było w szkole podczas ataku... Część z nich przebywała w tym czasie w Los Angeles. Próbowali sprowadzić z powrotem do szkoły Jean Grey. Być może im się to nawet uda, ale w takim wypadku wszyscy powinniśmy zachować najwyższą ostrożność. Panna Grey nie jest w tej chwili sobą i nie mogę zagwarantować, że nie będzie stanowiła dla nas zagrożenia. Jeżeli się na nią natkniesz, zauważysz ją gdzieś, szczególnie samą... Nie nawiązuj kontaktu. Poinformuj członków X-Men - Emmie zdawało się, iż to była już ostatnia z najważniejszych złych wiadomości, o których przekazanie musiała zadbać.

Panna Frost pokręciła głową na pytanie - gdyż owszem, w wypowiedzi Noriko wyraźnie kryło się przecież zapytanie - o to, czy Elixir usłyszał już o tym, co miało miejsce w szkole i na świecie. Mimo to w jej oczach znów pojawił się ten niemy wyraz pochwały, który jasno wskazywał na to, że aprobowała pomysły nastolatki. Pokrywały się z tym, czego Emma od niej chciała, więc oczywiście, że musiały być dobre. Jakże by mogło być inaczej? Prawdę mówiąc dzięki tej rozmowie telepatka coraz bardziej utwierdzała się w przekonaniu, że Surge będzie świetnym dodatkiem do formowanej drużyny. Być może nadawałaby się nawet na jej przywódcę, gdyby blondynka nie wybrała już na to miejsce odpowiedniego kandydata... Lecz z drugiej strony wszystko mogło się zmienić, jeżeli nie teraz, to już w trakcie funkcjonowania grupy.
- Wszystkie osoby przebywające na terenie szkoły otrzymały informację o bransoletkach, więc liczę na to, że bezzwłocznie po nie sięgnęły. Część personelu jest odpowiedzialna za ich wydawanie. Biorąc pod uwagę zaistniałą sytuację, z dużą dozą prawdopodobieństwa ktoś sam po prostu ci jedną poda... - wyjaśniła, świadomie używając liczby pojedynczej ze względu na to, gdzie powędrował właśnie wzrok dziewczyny. O zabezpieczenie Elixira już zadbała, musiała, skoro wyprowadzała go z Instytutu... Ale niestety mutacja chłopaka i tak była widoczna gołym okiem, więc istniała opcja, że przebywające blisko niego Sentinele i tak będą w stanie go wykryć. Oby nie były na tyle inteligentne.
Zanim White Queen oraz Surge podjęły następny temat, do umysłu tej pierwszej zawitał telepatyczny komunikat, przez którego treść Emma aż zmarszczyła czoło. Jeszcze niedawno S.H.I.E.L.D. oferowało X-Men współpracę i obiecywało, że jest po stronie mutantów... Rzecz jasna panna Frost rozumiała, iż był to z ich strony czysty biznes, więc ani im nie ufała, ani nie liczyła na zbyt wiele, lecz ciekawiło ją co dokładnie sprawiło, iż agencja tak szybko zmieniła zdanie. Kobieta nie musiała za to pytać o szczegóły odnośnie - na przykład - miejsca wydarzeń, gdyż wiedziała gdzie znajdował się porzucony Blackbird... A nawet z kim, choć pod tym względem posiadane przez nią informacje były o wiele mniej konkretne.
"Zobaczę co da się zrobić."
Po wysłaniu tej krótkiej odpowiedzi telepatka zerwała połączenie z tym umysłem, aby przyjrzeć się pozostałym dostępnym w jego pobliżu. Jednocześnie odezwała się też do Surge, aby poinformować dziewczynę o najnowszym zajściu... I wyjaśnić konieczność dzielenia przez siebie uwagi.
- Podobno S.H.I.E.L.D. blokuje oddanie nam jednego z Blackbirdów. Pozwolisz, że to teraz sprawdzę - wyglądało na to, że jej praca dosłownie nigdy nie miała końca. Prawdę mówiąc White Queen przywykła do takiego trybu życia, nie mniej jednak początkowo sądziła, że rola dyrektorki da jej trochę więcej wolnego czasu... Niestety nie wzięła wówczas poprawki na te wszystkie nagłe problemy.
Na polu niedawnej walki w dalszym ciągu przebywały osoby z wcześniej, lecz pojawiły się również nowe. Rozpoczynając poszukiwania Emma nie mogła mieć pewności, że telepata agencji będzie w ogóle w pobliżu, ale warto było od tego zacząć, a potem - w najgorszym wypadku - podążyć za śladami energii psionicznej utrzymującej się w powietrzu... Choć tej było wokół mnóstwo. Pozostałości po działaniach Jean, jak podejrzewała. Szczęśliwie prędko okazało się, że interesujący ją cel faktycznie znajdował się na miejscu, a co więcej - nie był sam w swoim ciele. Silny umysł, pewny, pod niektórymi względami przypominający jej własny... Kobieta obejrzała go dobrze z zewnątrz, nim podjęła próbę nawiązania kontaktu, najpierw jednak wysyłając sygnał informujący o tym zamiarze. Kultura tego wymagała, gdy porozumiewała się z obcym telepatą - o którym nie wiedziała jeszcze czy będzie wrogiem czy też nie.
"Mówi White Queen z X-Men. Doszły mnie słuchy, że S.H.I.E.L.D. uniemożliwia nam odzyskanie naszego odrzutowca. Zdaję sobie sprawę z tego, że obecni na miejscu członkowie drużyny zmienili położenie, aby zająć się istotnymi kwestiami związanymi z utrzymywaniem bezpieczeństwa, nie mniej jednak będziemy wdzięczni za odstawienie maszyny w jednym kawałku. Sporo kosztowała, a dla niektórych posiada wartość sentymentalną."
Choć połączenie było uprzejme i nie zdradzało żadnych negatywnych intencji, to jednak White Queen odruchowo wzmocniła blokady we własnym umyśle, aby obcy mógł tylko z nią rozmawiać, a nie wchodzić głębiej. Ograniczanie zaufania do innych do niezbędnego minimum zawsze dobrze jej służyło i nie zamierzała teraz rezygnować ze stosowania tej zasady.

Widoki za oknami stale się zmieniały. W trakcie dyskusji samochód zdążył wyjechać na te mniej oblegane ulice, a także skorzystać z paru skrótów, nieustannie zmierzając na północ, czyli w kierunku North Salem. Kierowca doskonale znał tę trasę, choć nie był w pełni świadomy tego, co kryło się u ich celu. Rzecz jasna wiedział, że chodziło o szkołę - ale nawet sobie nie wyobrażał jak wyjątkową... A Emma planowała utrzymać taki stan rzeczy, w odpowiednim momencie częściowo przejmując kontrolę nad umysłem mężczyzny, aby nie dojrzał uszkodzeń, które odniósł budynek.
Do tego momentu zostało jednak jeszcze trochę czasu. Panna Frost przewidywała, że limuzyna powinna zatrzymać się przed Instytutem za jakieś pół godziny, plus, minus parę minut. Pomiędzy kobietami nie zostało już tak naprawdę wiele do powiedzenia, a telepatka tak czy siak nasłuchiwała reakcji z drugiego końca kontynentu, w związku z czym wolała nie angażować się w dalszą dyskusję w tym miejscu. Miała podzielną uwagę, potrafiła prowadzić dwie czy nawet więcej rozmów na raz, ale po co to robić, gdy nie było takiej potrzeby?
W związku z tym we wnętrzu pojazdu zapanowało milczenie. Po upływie kilku minut White Queen uruchomiła muzykę, a z głośników zaczęły sączyć się cicho piosenki Nancy Sinatry, głównie te spokojniejsze - zaczynając od Bang Bang. Panna Frost nie zwracała na nie większej uwagi, lecz stanowiły miłe tło dla jej myśli... Te zaś powędrowały ponownie ku wszystkim tym sprawom, którymi musiała się zająć.
Blondynka już teraz starała się ułożyć sobie w głowie jak najbardziej wydajny sposób załatwienia każdego problemu i wywiązania się z kolejnych obowiązków. Co mogła zlecić innym osobom? Z kim musiała się najpierw rozmówić, żeby nie być zmuszoną się powtarzać, zawracać, dopytywać? Ciężko było znaleźć idealne rozwiązanie, szczególnie w sytuacji, gdy nie sprawowała władzy jako jedyna, a dzieliła ją z kimś innym.
Niepokoił ją również brak odzewu ze strony da Costy i jego A.I.M., ale nie miała czasu, aby już teraz brać na siebie następne zadanie. Ta sprawa będzie musiała poczekać, a kiedy trafi się wolna chwila... Wtedy skontaktuje się z Sunspotem i być może wrócą nawet do tematu, który mężczyzna ostrożnie zasugerował podczas ich niedawnego spotkania. Ta myśl naprawdę intrygowała Emmę.
Samochód mknął dalej, otoczenie wciąż płynnie ulegało zmianie, panna Frost wyglądała zaś przez okno, lecz tak naprawdę nie śledziła wzrokiem scenerii. Wiedziała kiedy będzie musiała zareagować, zadziałać na umysł kierowcy - a do tego czasu mogła w spokoju skupić się na swoich własnych myślach.

Z/t za obie. Zacznę w następnym miejscu.