Balder

Imię i nazwisko:
Balder Odinson

Pseudonim:
Balder The Brave

Rasa:
Bóstwo

Miejsce pochodzenia:
Asgard

Wiek:
Coś ponad tysiąc lat

Frakcja:
Rada Bogów, jako jeden z synów Odyna z całą pewnością należy do tych dobrych.

Wygląd:
Balder jest symbolem piękna, dobra i mądrości. Jako taki uważany był za najprzystojniejszego wśród wszystkich Asgardczyków. Wysoki i smukły, o ciele gibkim i młodzieńczym, po którym nie sposób poznać jego wieku. Silny i doskonale umięśniony, godny syn swojego ojca. Długie brązowe  włosy, nadają pociągłej męskiej twarzy wojowniczego wyglądu, a oczy patrzą z wyjątkowym spokojem i ciepłem. Asgardczyk jako Bóstwo światła odziany zazwyczaj chodzi w asgardzką złotą zbroję, wykonaną specjalnie dla niego. Złoty tors składający się z kilku połączonych ze sobą płytek idealnie współgra z niewielkim naramiennikami, ochraniaczami na przedramiona jak i śródręcze oraz sięgającymi po kolana butami z tego samego stopu. Dodatkowym elementem owego ubioru jest oczywiście długa płachta przepasana przez biodra która robi za swego rodzaju kilt oraz złoty pas z charakterystycznym dla owego wyglądu przeplatanym złotymi nićmi sznurem.  Bywają jednak chwile, gdy preferuje zwykłe, miękkie szaty, o wiele dogodniejsze do samotnych przechadzek. Chrzęst zbroi mógłby przecież przepłoszyć zwierzęta.
Jako Midgardczyk Balder zdecydowanie wyróżnia się z tłumu, raczej z powodu przystojnej twarzy i wzrostu. Względy praktyczne nie pozwalały mu nosić zbroi w miejscu wypełnionym ludźmi, zmuszony był więc przyzwyczaić się do ich strojów.

Charakter:
Uosobienie spokoju ducha i dobroci, dzięki której syn Odyna  zyskał sympatię wielu towarzyszy broni. Jako jeden z niewielu Asgardzkich wojowników Balder tak naprawdę nie przepada za walką, bezsensownym rozlewem krwi czy ukazywaniem swej dominacji nad innymi słabszymi od niego istotami. Jednakże pomimo swego pacyfistycznego podejścia do spraw wojny, uczestniczył w wielu bitwach, a jego odwaga, upór i siła sprawiły iż nadano mu przydomek Balder the Brave,co tłumaczyć można jako odważny, waleczny czy chociażby dzielny.  Balder jak na mężnie wyglądającego wojaka o delikatnym podejściu do wielu spraw, okazuje ogromną troskę i potrzebę ochrony swych bliskich, co przeradza się w częste wpychanie nosa w nie swoje sprawy i wpadanie w różnego rodzaju kłopoty. No cóż nieraz okazać może się to pomocne, gdyż wiadome jest iż można na niego zawsze liczyć. Przebywając sporo czasu na łonie natury Gold One zyskał sobie również sympatię różnego rodzaju zwierząt które wyczuwając jego pogodę ducha i waleczne serce są w stanie zrobić dla niego niemalże wszystko oddając mu w ten sposób szacunek równy królowi zwierząt.

Umiejętności:
Balder jako bóstwo i członek Asgardzkiego społeczeństwa posiada wiele umiejętności, jednakże wypadałoby wymienić jedynie kilka z nich. Przede wszystkim dzięki szkoleniu jakie przeszedł w dzieciństwie jest on świetnym wojownikiem, posługującym się przede wszystkim bronią białą-sieczną, jaką są wszelakie jednoręczne jak i dwuręczne miecze chociaż w przypadku życia i śmierci nie pogardziłby włócznią czy tez zwykłym drewnianym kijem który okazać mógłby się nawet jego przysłowiową piętą Achillesową. Równie dobrze radzi sobie z jazdą konną i walką podczas galopu, aczkolwiek w dzisiejszych czasach umiejętność ową wypadałoby zaliczyć raczej do tych zbędnych. Jest również całkiem niezłym strategiem i dowódcą, aczkolwiek stara się stronić od niepotrzebnej walki i rozlewu krwi gdyż nie leży to w jego spokojnej naturze.

Moce:
Zaczynając od zdolności rasowych, jakimi są między innymi siła, wytrzymałość ,zwiększona regeneracja i długowieczność wypadałoby napomnieć iż Balder jako jeden z synów Odina posiada niektóre z owych atrybutów znacznie przekraczające możliwościami nawet rodowitych Asgardczyków, a mówimy tu między innymi o sile dzięki której przeciętny Asgardian podnieść może około 35 ton, a sam Bóg światła swój udźwig szacuje na około ton 50, czyli niecałą 1/3 więcej od normy. Również wytrzymałość Baldura jest ogromna, gdyż poprzez rzucony przez jego matkę oraz boginię Friggę czar,obdarzono go w okręgu Asgardu odpornością na wszelakie obrażenia fizyczne, które mogłyby doprowadzić do jego śmierci, nie licząc oczywiście tych spowodowanych czynnikami naturalnymi oraz słabością zaklęcia jaką stała się jemioła. Wypadałoby jednak wspomnieć iż ów odporność na śmierć nie działa na ziemi jak i w innych światach poza Asgardem. Bóstwo posiada umiejętności znacznie potężniejsze od zwykłych rasowych atrybutów, a jest nimi między innymi kontrola światła i ciepła dzięki której generować może intensywną wiązkę o sporej sile. Do tego dochodzi dolność komunikowania się ze zwierzętami.

Towarzysze:
Hvid (duń. Czarny) - sporych rozmiarów wilk należący do rasy Vargen'ów potomstwa Fenrisa, zamieszkującego ziemie Asów.  Wilki nocy bo tak też są nazywane zamieszkują śnieżne, opustoszałe terytoria Asgardu które świetnie nadają się dla owych dzikich i niemalże nieokiełznanych zwierząt. Ich gabaryty jak na boską zwierzynę znacznie przekraczają ziemskie normy. Vargeny bowiem osiągają maksymalnie nawet do 1,75 m wysokości i 2,5 m długości ciała, a ich waga sięga nieraz od 400 do 500 kg, co znacznie przekłada się na ich siłę i potrzeby żywieniowe. Tak potężne zwierzęta ciężko utrzymać w ryzach, a ich dzika natura i brak obecności ojca sprowadza je niekiedy na złą ścieżkę przez co skłonne są one do ataku na zbliżających się ku ich legowisku Asgardian czy też innych obcych. Oczywiście czując zagrożenie wynikające z tak nieokiełznanej rasy Odyn pragnął niegdyś ich śmierci, jednakże ustąpił na prośbę syna który twierdził iż jak każda żywa istota zasługują na życie, a ich charakter nie jest z góry przypisany.
Hvid jako dorosły wilk i opiekun jak i przyjaciel Balder'a, wychowany od dziecka był przez swego pana co przekładając się na domowe warunki i żywienie, znacznie uszczupliło jego wzrost do 130 cm wysokości i 180 cm długości, a jego waga nie osiąga więcej aniżeli 350kg, aczkolwiek pomimo swych znikomych gabarytów jest on świetnie wyszkolonym wilkiem bojowym który za nic w świecie nie dałby zrobić krzywdy swemu panu.

Broń:
Błogosławiona para mieczy - oręż obdarzony mocą przez samego Odyna dzięki któremu Balder potrafi teleportować się w znane sobie miejsca. Ów system teleportacji wymaga jednak chwili skupienia i by nie został wykorzystany podczas intensywnych bitew i potyczek, wymaga chwili czasu na swą aktywację.

Ekwipunek:
Złota zbroja, para mieczy i to by było chyba na tyle. Balder nie potrzebuje bowiem zbyt wielu noszonych przy sobie osobiście rzeczy, co oczywiście nie tyczy się wyposażenia jego Asgardzkiego pałacu czy innych mniej istotnych drobiazgów będących w jego posiadaniu.

Historia:
Balder jako jeden z synów Odyna i bogini Frigg od urodzenia należał do rodu Bóstw naczelnych. Wychowywany na wojownika i możliwe że przyszłego władcę Asgardu nie wiedział co tak naprawdę czeka go w jego życiu. Dlatego też postanowił udać się do wyroczni, która ukazać miała mu kierunek w którym winien podążać. Jednakże mrok jej przepowiedni zesłał czarne chmury na cały Asgard, gdyż śmierć ów młodzieńca zapoczątkować miała Ragnarok, który zniszczyłby całą krainę i jej mieszkańców. Zaniepokojony o los swego królestwa jak i syna Odyn nakazał żonie rzucić na ów dziecię zaklęcie nieśmiertelności. Obdarzony wówczas odpornością na wszelakie rany Baldur stał się w okolicach Asgardu istotą nieśmiertelną, która klęskę ponieść mogła jedynie z przyczyn naturalnych bądź poprzez zadanie ciężkich ran słabością zaklęcia, jaką okazała się jemioła.
W roku 965 podczas inwazji Jotunheimu na ziemię. Baldur wraz z ojcem i resztą Asów stawia czoła Lodowym Gigantom. Jednakże podczas jednej z ważniejszych potyczek Bóg o miękkim jednak serca zauważa spadające z drzewa pisklę któremu udziela pomocy, opuszczając tym samym pole bitwy. Co uznane zostaje w ścisłych wojskowych szeregach za dezercję i tchórzostwo. Po zakończonej potyczce wściekły Odyn skazuje syna na śmierć poprzez egzekucję wykonaną przez Tyra jak i Honira, jednakże pomimo braku okazanego strachu w jej obliczu Balder uratowany zostaje przez roślinność jak i chroniącego go przed grotami strzał i włóczni orła. Odyn widząc całe zajście i bijące w Baldurze serce wojownika odwołuje egzekucję aczkolwiek nie mogąc pogodzić się do końca jeszcze z czynami syna skazuje go na wygnanie i tułaczkę po ziemiach Midgardu.

No i to jest właśnie przykład postaci, którą trzeba do realiów filmowych dostosować pod względem historii, tylko - przyznam szczerze - w tej chwili nie mam pojęcia jak i muszę się dopiero nad tym zastanowić... A spodziewałem się, że będzie z tym pewien kłopot. Jeśli jesteś skłonny poczekać do niedzieli, bo wtedy wróci pan Barton, to obiecuję, że wówczas siądę z nim nad tym i przedstawimy swoje dokładniejsze sugestie. Wolałbym nie dzwonić, bo - o ile dobrze pamiętam - jest za granicą.
Poza historią- właściwie drugą jej częścią, bo pierwszy akapit pozostawiam bez zastrzeżeń - myślę jeszcze nad mocami. Na pewno typowe ograniczenie teleportacji - do miejsc, w których już byłeś lub które widziałeś... Swoją drogą, ja znalazłem informację o podnoszeniu przez mężczyzn Asgardian trzydziestu, nie trzydziestu pięciu ton - na marvel.wikia.com, więc raczej wiarygodne źródło... Ale to już akurat tylko taki szczegół, nic istotnego w kwestii samej postaci.

Ps. Nie spiskuję WIECZNIE. Tylko od pewnego czasu i nie non stop! Czuję się taki niezrozumiany~

Oczywiście iż jestem skłonny poczekać, w końcu ta historia sprawiła mi najwięcej problemów, a i tak jest nieco zmieniona i skrócona, oczywiście nie o ważne elementy. Wzorowałem się na danych z marvel. wiki, bo szczerze to nie znam się tak zbytnio na historii avengersów, bynajmniej na tej w której poszczególni bohaterowie łączą siły. Co zaś tyczy się charakteru to tak poniekąd starałem się go wywnioskować z przebiegu historii Baldura i pewnych elementów mitologii Nordyckiej ale chyba niema z tym problemów.
O sile zaś również przeczytałem na marvelowskiej wikipedi, aczkolwiek nie zagłębiałem się w to aż za mocno gdyż opis cały wzorowałem jedynie na samym Baldurze no i oczywiście przeczytałem sobie o Thorze który dźwigać może ponoć nawet 100 ton przynajmniej tak gdzieś wyczytałem, tylko zastanawiam się czy to dzięki zwiększającemu siłę pasowi czy bez, bo wówczas mógłby dźwigać ich aż 200 ale to nie dotyczy bezpośredni mojej postaci, tak mnie to po prostu ciekawi.
Aha jeszcze teleportacja, oczywiście może być do miejsc które widziałem bo te w których byłem zaliczają się właśnie do nich, ale tutaj jest jeszcze problem z możliwością przenoszenia osób do bezpośrednio do mnie, więc to pewnie też trzeba by znerfić np. do osób z którymi miałem kiedykolwiek bliski kontakt fizyczny, uściśnięcie dłoni, poklepanie po pleckach takie tam sprawy dotykowe.

Jak już mówiłem - poczekamy do niedzieli na pana Bartona i wtedy z nim wszystko wyjaśnię. Nie mam nic do charakteru, więc tym się nie przejmuj - zwłaszcza, że i tak dopuszczamy na tym polu dość luźną interpretację w przypadku postaci wyłącznie komiksowych. W sumie to teleportowanie ludzi do Ciebie też trochę problematyczne się wydaje, prawda... I pewnie ograniczymy właśnie tak, jak to napisałeś, ale jeszcze się z tym wstrzymaj; o to również zapytam Bartona.

Ograniczenie teleportacji osób do ciebie: za ich zgodą. Nie ma tak, że postanowisz mieć nagle przy sobie Loki'ego i ten zrobi "puff", cały problem biegania za nim po światach z głowy. Poza tym ok.

Co do historii. Drugi akapit musi pójść do przeróbki. Z prostego powodu. Ragnaroku nie było. W filmie Loki planował zniszczyć Lodowych Gigantów dla dobra Asgardu, a Avengers są tego bezpośrednią kontynuacją. No i w filmie nie był wspomniany Balder. Proponowałabym przeinaczyć pierwszy akapit, czy raczej zakończenie, że Balder nie wrócił jeszcze do łask Odyna, co wyjaśniałoby, czemu Thor i Loki o nim nie wiedzą i wychowywali się bez niego. Jeśli chcesz mogę przeprowadzić ci event, który zapewni ci powrót do Asgardu.

Teleportacja i przenoszenie kogoś do mej skromnej osoby, co do ograniczeń na ten temat zgadzam się oczywiście. Wydają mi się bardzo rozsądne, chociaż i tak nie miałbym zamiaru teleportować Lokiego w okolice w których się aktualnie znajduję. Lepiej nie kusić losu, bo kto wie co może mu strzelić do głowy.

Teraz sprawa historii i reszty akapitu to hmmm, oczywiście może być zapewne znacie się na ów realiach lepiej niż ja, a ja krótkiemu eventowi nigdy nie mówię nie. Tylko tutaj pytanie co do owego czaru nietykalności w obrębie Asgardu czy zostanie on rzucony na Baldura przez Frigge czy też nie? Bo wydaje mi się to dość istotny fakt jak i zdolność w jego życiu, w końcu jego historia jak i główna słabość na tym się opiera.

Jak już wszystko wyjaśniliśmy, to cóż jestem zwarty i gotowy.

Szczycę się tym, że nikt nie wie co może mi przyjść do głowy.

Czar nietykalności rzucony przez Friggę jak najbardziej może pozostać.

Historia:
Balder jako jeden z synów Odyna i bogini Frigg od urodzenia należał do rodu Bóstw naczelnych. Wychowywany na wojownika i możliwe że przyszłego władcę Asgardu nie wiedział co tak naprawdę czeka go w jego życiu. Dlatego też postanowił udać się do wyroczni, która ukazać miała mu kierunek w którym winien podążać. Jednakże mrok jej przepowiedni zesłał czarne chmury na cały Asgard, gdyż śmierć ów młodzieńca zapoczątkować miała Ragnarok, który zniszczyłby całą krainę i jej mieszkańców. Zaniepokojony o los swego królestwa jak i syna Odyn nakazał żonie rzucić na ów dziecię zaklęcie nieśmiertelności. Obdarzony wówczas odpornością na wszelakie rany Baldur stał się w okolicach Asgardu istotą nieśmiertelną, która klęskę ponieść mogła jedynie z przyczyn naturalnych bądź poprzez zadanie ciężkich ran słabością zaklęcia, jaką okazała się jemioła.
W roku 965 podczas inwazji Jotunheimu na ziemię. Baldur wraz z ojcem i resztą Asów stawia czoła Lodowym Gigantom. Jednakże podczas jednej z ważniejszych potyczek Bóg o miękkim jednak serca zauważa spadające z drzewa pisklę któremu udziela pomocy, opuszczając tym samym pole bitwy. Co uznane zostaje w ścisłych wojskowych szeregach za dezercję i tchórzostwo. Po zakończonej potyczce wściekły Odyn skazuje syna na śmierć poprzez egzekucję wykonaną przez Tyra jak i Honira, jednakże pomimo braku okazanego strachu w jej obliczu Balder uratowany zostaje przez roślinność jak i chroniącego go przed grotami strzał i włóczni orła. Odyn widząc całe zajście i bijące w Baldurze serce wojownika odwołuje egzekucję aczkolwiek nie mogąc pogodzić się do końca jeszcze z czynami syna skazuje go na wygnanie i tułaczkę po ziemiach Midgardu.


Historia trochę przerobiona tak jak to miałoby mniej więcej wyglądać, może być? Oczywiście tutaj do czasu aż nie powrócę do Asgardu powinienem chyba zostać pozbawiony swej zbroi jak i mieczy które mogłyby czekać na Baldura w jego pałacu Breidabilk. Aczkolwiek moce me muszą pozostać, bowiem gdybym został ich pozbawiony tak jak było to w przypadku wygnania Thora nie przeżyłbym chyba wówczas ponad tysiąca lat.

Moim zdaniem teraz historia jest jak najbardziej w porządku. Co do zbroi i mieczy - masz zapewne rację. W związku z okolicznościami zaś - i chociażby dotyczącą Ciebie przepowiednią - logicznym wydaje się pozostawienie Ci Twoich mocy nawet w trakcie wygnania. Sądzę, że nie ma sensu już zmieniać informacji na ten temat w pierwszym poście - grunt, że wszystko zostało ustalone. W takim wypadku udzielam akceptacji.