Pokój dzienny

Kiedy tylko Carol zareagowała - fizycznie i słownie - Sue od razu kiwnęła głową i podniosła się z miejsca, żeby wykonać drugi tego dnia kurs w okolice części barowej. Oczywiście w tym czasie wciąż utrzymywała w istnieniu tackę, na której stały napoje, ale pustą puszkę zabrała przy okazji ze sobą, aby namierzyć kosz na śmieci i ją do niego wyrzucić. Nie widziała sensu, by z tym zwlekać. A może po prostu działała odruchowo, przyzwyczajona do usuwania takich obiektów - nie tylko po sobie, ale i na przykład po bracie... Nieważne.
Grunt, że już po chwili kobieta siedziała z powrotem na kanapie, oferując Ms. Marvel puszkę coli - wybraną ze względu na to, że posiadała kofeinę. Mało, bo mało, ale zawsze. Na robienie kawy nie miały teraz czasu, bo musiały w końcu przejść do rzeczy, a co prawda napój energetyczny byłby może pod tym względem lepszy, ale... Pod innymi zdecydowanie mniej zdrowy. Choć przy odporności Carol mogło to nie mieć znaczenia, to po co ryzykować?
Podczas jej krótkiego spaceru, jej towarzyszki zdążyły już wymienić się pierwszymi uwagami, które Susan usłyszała, ale się do nich nie wtrącała; ot, jedynie uniosła kącik ust na tę rozbrajającą szczerość pani detektyw. Wróciła akurat na czas, by posłuchać o odkryciach doktora Pyma i z kolei przez nie zmarszczyła lekko czoło. Promieniowanie gamma jako lekarstwo na cokolwiek brzmiało... Cóż, przede wszystkim brzmiało na bardzo zły pomysł. Invisible Woman podejrzewała, że doktor Banner - gdyby ktoś go zapytał o zdanie - poparłby jej opinię całym sercem. Oraz prawdopodobnie potraktowałby pytającego sarkastyczną, pasywno-agresywną uwagą... Nie chciała przy tym być, jak on o tym usłyszy.
Blondynka nie zamierzała się odzywać; skoro Carol zadała Jessice pytanie, to Sue przeniosła po prostu na nią wzrok, gotowa wysłuchać jej wyjaśnień... Tyle że przerwał im nagły komunikat Herbie'ego. Słysząc go, kobieta odruchowo wciągnęła powietrze w płuca, a jej spojrzenie praktycznie wystrzeliło w stronę okien, jak gdyby spodziewała się ujrzeć przez nie coś związanego z tą wiadomością... Choć oczywiście nie mogła, przynajmniej nie od razu, bo przecież teren wokół Avengers Tower został już przez nich wcześniej oczyszczony.
Z tego wszystkiego jej koncentracja została na moment zaburzona, przez co obiekty ustawione na podstawce z jej pola siłowego zachwiały się wyraźnie, stukając o siebie wzajemnie i tym samym zwracając na siebie jej uwagę. Tylko i wyłącznie to pozwoliło jej na czas poprawić konstrukcję i je na niej utrzymać. W innym wypadku by spadły.
-W kilka sekund nie zdążymy- odezwała się poważnie, wręcz z żalem, choć był to naprawdę wielki skrót jej obecnych przemyśleń. Musiałyby znowu otworzyć okno i wylecieć na zewnątrz, dopiero rozejrzeć się za najbliższymi Sentinelami... I co prawda ona sama mogłaby spróbować zakryć je barierą na odległość, ale już Carol czy Jessica musiałyby się do nich zbliżyć. Jak szybko by się nie przemieszczały, prawdopodobieństwo sukcesu było bardzo małe. Może zdążyłyby zobaczyć wybuchy - lub awarie - ale co komu po ich spojrzeniach?
-Więcej pomożemy, jeżeli szybko ustalimy co z Brooklynem- dodała, ponownie zerkając na Jessicę, choć z jej głosu bez trudu dało się wyczytać niechęć i wahanie. Ociąganie. Nie lubiła się w taki sposób nie angażować, szczególnie w pomaganie komuś, ale w tym wypadku doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że tylko zmarnowałyby czas. Naprawdę zaplanowanie dalszych poczynań miało teraz więcej sensu. Podpowiadał jej to zdrowy rozsądek - i tylko uczucia nie chciały go do końca słuchać.

Susan uśmiechnęła się blado, gdy Jessica w trochę bardziej dosadny sposób ujęła jej własne myśli odnośnie takiego rodzaju leku - aż do powołania się na doktora Bannera włącznie. Co więcej, kobieta podejrzewała, że odczucia Carol musiały być całkiem podobne, nawet jeżeli ta nie wyraziła na głos swojej opinii. To jej zmarszczenie brwi, gdy przekazywała im informację, zdawało się mówić samo za siebie. Póki co pozostawało im chyba mieć nadzieję, że nikomu nie przyjdzie do głowy napromieniowanie sporej części miasta.
Tyle że... Sue nie była do końca pewna czy ktokolwiek mógłby to teraz powstrzymać, gdyby taka decyzja została rzeczywiście podjęta. W końcu wiedziała o planie - praktycznie - wysadzenia Manhattanu w trakcie inwazji Chitauri lata temu... I o tym, że wówczas przeciwstawiał mu się Nick Fury. Co zrobiłaby na jego miejscu Maria? Albo raczej: co uczyniłaby obecnie w dość podobnej sytuacji? Bo może w jej głowie zysk wynikający z pozbycia się wampirów przeważyłby nad liczbą ofiar wśród mieszkańców Brooklynu. Invisible Woman odnotowała sobie w pamięci, aby później poruszyć tę kwestię, tak na wszelki wypadek.
W tej chwili jednak blondynka postarała się skupić na opowieści Jessici, nawet jeżeli wyraz jej twarzy wciąż zdradzał niepokój i zamyślenie. O krwiopijcach wiele nie wiedziała, niestety, bo jej drużyna zajmowała się na ogół nieco innymi problemami, ale pamiętała, że Spider-Man miał z nimi kiedyś do czynienia... Albo przynajmniej z jednym. Nie była pewna, bo historia ta dotarła do niej trochę z trzeciej ręki. Tak czy siak, prawdopodobieństwo na to, iż chodziło o tego samego wampira było minimalne, więc większe korzyści przyniosłoby im pewnie skontaktowanie się z osobami na co dzień walczącymi z mistycznymi stworzeniami, a nie z Pająkiem. Albo... W ostateczności miała chyba jeszcze jeden pomysł - do którego sama nie czuła się przekonana.
Nie zmieniało to faktu, że - plany czy nie - historia brzmiała przerażająco. Wampiry nie były uznawane za wielkie zagrożenie, nie w porównaniu do poważniejszych problemów, gdyż ograniczały je już same cechy ich rasy, w tym wrażliwość na słońce oraz kilkudniowy proces przemiany. Poza tym, Sue osobiście nie spotkała się jeszcze z tym, aby się zjednoczyły i zaatakowały całą armią. A teraz... Najwyraźniej ją w jakimś celu tworzyły. I dostosowały się do czasów. W tym wszystkim jeszcze jedno zwracało uwagę kobiety, więc kiedy Jessica dała im moment na pytania, w przeciwieństwie do Carol, Sue kiwnęła powoli głową.
-Dwa. Ten... Nowy gracz. Przejął władzę, tak? Więc... Wie ktoś co się stało z Draculą? Przyznaję, że dużo mi o wampirach nie wiadomo, ale zdaje się, że on był ich przywódcą, czyli raczej nie jest zachwycony tą zmianą. No i druga kwestia- Susan zrobiła krótką pauzę dla podkreślenia zmiany tematu oraz własnego namysłu, jednocześnie marszcząc lekko czoło. Słyszała co nieco o wydarzeniach pod Metro-General, ale... Nie miała pewności, że zgrywały się w czasie z tym, o czym opowiadała im Jessica. Sprawy mogły być ze sobą niezwiązane. Tyle że ta wiadomość o promieniowaniu gamma jako leku... Blondynka bardzo by się zdziwiła, gdyby to był przypadek.
-Ostatnio w okolicy Metro-General pojawiło się coś lub ktoś... Kogo lub co media okrzyknęły szalejącym Hulkiem. Nie zagłębiałam się w temat i oficjalne raporty, mignęło mi to tylko w telewizji, ale domyślam się, że doktor Banner nie miał wtedy gorszego dnia. A skoro mówisz o tym szpitalu i o doktorze Pymie w nim...- na tym kobieta poprzestała, pozwalając swoim rozmówczyniom samym wyciągnąć resztę - raczej oczywistych - wniosków. W tym przypadku nie zadała żadnego pytania, chciała jedynie usłyszeć ich opinie. Bo jeżeli tak się kończyło leczenie wampiryzmu promieniami gamma, to Sue na przykład zaczynała myśleć, że może wolała swoje szanse z krwiopijcami.

Susan odchyliła głowę nieznacznie na bok, na moment przenosząc wzrok z pani detektyw na Avengerkę, a następnie z powrotem, lecz bez problemu dając tej pierwszej chwilę na... Znalezienie tego, czego najwyraźniej szukała w swoim telefonie. Blondynka zakładała, że musiało chodzić o coś związanego z tematem ich rozmowy, a nie o zupełnie przypadkowy przerywnik, o którym Jessica właśnie sobie przypomniała, w związku z czym w żaden sposób jej nie poganiała... I, jak się okazało, nie musiała.
Głowa kobiety ponownie się wyprostowała, zaś jej czoło lekko się zmarszczyło, gdy wysłuchiwała treści odczytywanej wiadomości oraz komentarza samej Jessici. Chyba mogły już teraz uznać, że komuś zarażonemu wampiryzmem rzeczywiście zapewniono w szpitalu terapię promieniowaniem - i doprowadziło to do mutacji... Przez co obie te przypadłości jakoś się na siebie nałożyły? Sue odnotowała w pamięci, aby sprawdzić szczegóły tamtej akcji, szczególnie pod kątem zdolności i zachowania... Przeciwnika. Koniec końców istniały sposoby na dokonanie przemiany gamma, które nie tworzyły wściekłego niszczyciela i doktor Pym na pewno o nich wiedział. Chyba nie zaryzykowałby, gdyby posiadał inne opcje. Więc... Być może było właśnie tak, jak mówiła Jessica?
Invisible Woman pokiwała powoli głową pod koniec jej wyjaśnień, głównie chcąc pokazać to, że rozumiała i akceptowała jej teorię... Tyle że na tym kobieta nie skończyła, bo przecież przed chwilą otrzymała jeszcze jedno pytanie. Także i teraz Sue słuchała jej w milczeniu, nie wcinając się z żadnymi uwagami. I... Nie dziwiła się, jeżeli miała być szczera. A przynajmniej nie temu pierwszemu, że o Draculi nic nie było wiadomo; do samej końcówki wypowiedzi Jessici posiadała już trochę mieszane uczucia, choć z drugiej strony nie mogła też powiedzieć, że ją za taką postawę oceniała. Mimo wszystko działała teraz jako detektyw, nie bohaterka. Zrobiła sporo.
-To i tak był tylko luźny pomysł. Gdyby nawet przetrwał ten przewrót i teraz chciał się z nami dogadać, żeby odzyskać władzę, to z naszej perspektywy byłoby to trochę jak sprzymierzanie się z diabłem. Użycie jednego zła do zwalczenia... Obecnie większego- to powiedziawszy, Sue westchnęła cicho, po czym pokręciła przecząco głową, jednocześnie kierując też spojrzenie w dół. Mimo wszystko jak do tej pory Dracula nie sprawiał problemów na dużą skalę, a jeżeli tak, to ona osobiście nic o nich nie słyszała. Oczywiście istniała także opcja, że powstrzymywał go wówczas ktoś, kto po prostu nikomu nic o tym później nie powiedział... I nie byłaby to jedyna taka sytuacja... Ale z drugiej strony być może to właśnie Dracula wcześniej względnie kontrolował krwiopijców, aby niczego nie odstawiali? Brakowało im danych.
-Myślę, że najpierw pewnie powinniśmy spróbować skontaktować się z osobami, które wiedzą o wampirach coś więcej. Tylko... Możemy mieć na to za mało czasu. Maria Hill wydaje się bardziej... Bezwzględna od Nicka. Mam nadzieję, że się mylę, ale... Mogłaby być skłonna zgodzić się na próbę z promieniowaniem. Jak sądzicie?- Susan naprawdę chciałaby teraz usłyszeć od którejkolwiek ze swoich rozmówczyń, że przesadzała. Może by ją to trochę uspokoiło. Tyle że z czysto strategicznego punktu widzenia poświęcenie części mieszkańców w celu zatrzymania - nazwijmy to - śmiertelnej zarazy... Brzmiało na dobry ruch. Istniały osoby, które by się na coś takiego zdecydowały; w to Sue nie wątpiła.

Jeśli Hill wiedziała... Sue zmarszczyła lekko czoło, gdy Carol zaczęła od tego założenia. Ona osobiście była praktycznie pewna, że jako naczelnik Maria musiała być dobrze zorientowana w sytuacji - bo skoro S.H.I.E.L.D. brało w niej udział, to... To w zasadzie pod tym względem nie istniało żadne "jeśli". Mogły to uznać za fakt. Oczywiście, że jedna osoba nie mogła nadzorować dosłownie wszystkiego i o wszystkim słyszeć, bo zwyczajnie nie byłaby w stanie - ale epidemia wampiryzmu w Nowym Jorku zdecydowanie była wystarczająco ważna, aby głowa agencji się nią interesowała.
Wyglądało więc na to, że wszystkie trzy zgadzały się co do tego, co Hill mogła zrobić... A to nie zapowiadało się dobrze. Susan co prawda słuchała dalszych komentarzy Jessici, ale jednocześnie układała już sobie w głowie plany odnośnie tego, co należało uczynić i w jakiej kolejności. Poinformowanie reszty Avengers i sojuszników nie powinno być problemem - ani zająć dużo czasu. Właściwie to pewnie wystarczyłoby, gdyby przykazały Jarvisowi skontaktować się z każdym zaufanym, a on zająłby się już resztą...
Informacja o magu bardzo skutecznie wyrwała kobietę z tworzenia tej mentalnej listy i sprawiła, iż zmarszczyła ona czoło, spoglądając na Jessicę z zastanowieniem. Wampiry łączyły się z magiczną stroną świata, więc nie było to dla blondynki ogromne zaskoczenie, a mimo to... Nie sądziła, aby na ogół potrafiły korzystać z silnych czarów. Rzecz jasna nie była od tego żadną specjalistką, jej drużyna z zasady skupiała się na innej tematyce wydarzeń, ale sądziła, że przynajmniej usłyszałaby o kimś wyjątkowo zdolnym i powiązanym z krwiopijcami - albo wręcz nim będącym. W końcu siedziała w tym wszystkim od lat i zadawała się głównie z osobami z branży...
-Doctor Strange nasuwa się sam i pewnie najłatwiej byłoby się z nim skontaktować. Chyba że udałoby się nam szybko namierzyć Blade'a- zauważyła, lecz szczerze powiedziawszy mówiła w dużej mierze do samej siebie. Rozważała to na głos. Słyszała co nieco o problemach z tym pierwszym, ale nie znała szczegółów i ciężko jej było stwierdzić czy w takiej sytuacji mogli się do niego zwrócić. Blade z kolei... Mógł być teraz wszędzie. A szukanie go bez pomocy wywiadu S.H.I.E.L.D. utrudniało sprawę. Wanda została ranna, dochodzenie do siebie mogło jej chwilę zająć, więc prawdopodobnie mogłaby im co najwyżej dostarczyć informacji, a nie pomóc w terenie. Ale zwalczanie magii samemu nie posiadając jej po swojej stronie zawsze było takie problematyczne...
O ile rzeczywiście mieli do czynienia z zaklęciem. Takie zmuszenie kogoś do działania mogło też wynikać z innych zdolności, w tym z telepatii albo hipnozy... A czy wampiry nie potrafiły czasem oczarowywać tak swoich ofiar? Nie była pewna co do tych prawdziwych, ale w fikcji spotykała się z tym całkiem często, więc może z czegoś się to wzięło. Z drugiej strony na taką skalę i najwyraźniej bez bezpośredniego kontaktu... Kobieta westchnęła cicho, po czym pochyliła lekko głowę i uniosła dłoń, aby palcem wskazującym i kciukiem potrzeć nasadę nosa.
-Tak czy siak, dziękujemy za informacje. Pewnie chcesz już wrócić do siebie i odpocząć, ale jeżeli coś jeszcze przyjdzie ci do głowy...- zwróciła się następnie do Jessici. Co prawda przydałyby im się każde ręce do pomocy, ale kobieta wyraźnie dała do zrozumienia, że się na to nie pisała, więc Susan nie zamierzała próbować jej namawiać.
- Zobaczę czy uda mi się złapać kontakt z kimś, kto będzie miał coś ważnego do powiedzenia. W razie czego dam znać - dorzuciła, teraz zerkając już na Carol i podnosząc się wreszcie z miejsca. Zawartość swojej "półki" z pola siłowego ostrożnie odesłała na najbliższy blat, po czym - żegnając się z obiema kobietami - ruszyła ku wyjściu z pomieszczenia.

[z/t]