Salon na ostatnim piętrze

- Skurwysyny! - wrzasnął bezwiednie Stark, gdy do jego zamglonego snem umysłu przedarły się przeraźliwe dźwięki dzwoniącego telefonu. Uderzył pięścią w aparat, który z jakiegoś powodu leżał tuż obok jego głowy, ale jedynym, co zyskał, było chwilowe zdławienie hałasu – nie, nie miał najmniejszej ochoty sprawdzać, kto dzwonił. Jeśli miał pilną sprawę, zostawi wiadomość.
Nie żeby Tony regularnie sprawdzał pocztę głosową.
Rozejrzał się dopiero, kiedy na powrót zapanowała cisza – znów przysnął z głową na barze? Serio?
- Brawo, Stark – wymamrotał sam do siebie przecierając twarz dłońmi. Przynajmniej budził się przy boku najpiękniejszej na świecie karafki z bursztynową szkocką. Przysunął opróżnione wcześniej szkło, w którym pozostało tylko wspomnienie po kostkach lodu i nalał sobie. Alkohol na śniadanie, Pepper zamordowałaby go z zimną krwią, gdyby to widziała. Ewentualnie trwale uszkodziła, może wykastrowała, a Tony bardzo lubił zawartość swoich spodni i nie miał najmniejszego zamiaru się z nią rozstawać. Elektroniczny zegar z uporem pokazywał dokładnie kwadrans po godzinie szóstej, bezgłośnie karcąc go, żeby może zupełnie przypadkiem wstał i zrobił ze sobą coś, co zmieniłoby go w obiekt powszechnie uznawany za gotowego do życia człowieka. Najpierw telefon, potem zegar – Avenger nie był specjalnie ciekaw, co jeszcze mogłoby się na niego uwziąć, a dzień dopiero się zaczął.

Panna Potts wdrapała się po schodach na ostatnie piętro, aby w końcu usiąść w wygodnym fotelu w salonie. Tego dnia ani trochę nie żałowała, że nie wsiadła do windy, jak to miała w zwyczaju. Dzisiaj postawiła na zdrowy tryb życia, w końcu kiedyś trzeba było zacząć, prawda? Całe dnie w gabinecie w firmie Starka dawało jej nieźle popalić, szczególnie kręgosłupowi. Siedzący tryb życia nie był dobry dla kobiety w jej wieku. Wyobrażała sobie już swoją przyszłość. Staruszka, metr czterdzieści, zgarbiona do granic możliwości.
Powinna chyba napisać prośbę do swojego pracodawcy, aby opłacił jej miejsce w domu spokojnej starości... I może jeszcze masażystę?
Położyła cały plik papierów na stoliku i westchnęła ciężko.
No tak. Pan Stark jak zwykle zniknął, nie zostawiając jej nawet żadnej informacji kiedy wróci. W nagrodę jednak dostała stos dokumentów, które on powinien podpisać, co za tym szło? Znów musiała podrobić jego podpis, aby załatwić wszystko na czas. To normalna kolej rzeczy, do której już przywykła, a w pewnej chwili zaczęło jej się to nawet podobać. Spojrzała na telefon, odruchowo. Miała nadzieję, że w końcu Anthony napisze jej gdzie tak właściwie jest, inaczej, jeśli tego nie zrobi, to gdy wróci, z pewnością się z nim policzy.
Tym czasem wróciła do swoich standardowych zajęć jak czytanie listów, faktur, pochwał czy też zażaleń. Ot, standard.
Niespodziewanie jej telefon zadzwonił, dostałą powiadomienie na e-maila, że właśnie wygrała spotkanie z anonimowym pisarzem. Jego książki znajdowały się na najwyższej półce u niej w mieszkaniu. Ucieszyła się i od razu napisała smsa Tony'emu, powiadamiając go o tym, że idzie na spotkanie z prawdziwym przystojniakiem i dżentelmenem. "... W przeciwieństwie do ciebie. Buziaki, Pepper".

[z/t]

Skiper był trochę zmieszany, tym wszystkim, ale grzecznie poszedł tam gdzie chciała maszyna. A teraz wylądował tutaj, razem z jajogłowym oraz innym człowiekiem. Wiedział że to coś poważnego, i ze będzie jakaś akcja, ale miał przy sobie tylko podstawowy sprzęt, nie przewidział bowiem, że kontrola zmieni się w większą rozróbe.
- Dobrze... teraz może mi powiedzieć ktoś o co biega ? - spytał drapiąc się po szczęce agent - Bo jeśli szykuje się grubsza akcja... potrzebuje odpowiedniego wyposażenia.

- Witam panie podpułkowniku... -
Pym przywitał się z obecnym już na miejscu współczłonkiem Avengers. Potem rozejrzał się po sali, kiedy Jarvis wspomniał o naruszeniu protokołów bezpieczeństwa od razu naszły go czarne myśli. Spodziewał się, że kiedy wyjdą z windy trafią w środek pożaru, albo conajmniej walki z wojownikami ninja. Tymczasem zobaczyli po prostu Rhodesa, który dobierał się do drinków.
- Jarvis, zdradź nam kiedy, gdzie i w jakich okolicznościach systemy bezpieczeństwa wykryły nieprawidłowości. Zidentyfikuj problem. Chciałbym wiedzieć, czy mamy do czynienia z atakiem hakerów, czy fizycznym wtargnięciem. -
Prosząc sztuczną inteligencję o pomoc jednocześnie podszedł do James'a, i podał mu rękę na przywitanie.

Rhodes wstał ze swojego siedziska, aby oficjalnie przywitać się z Pym'em.
-Witam pana- ścisnął dłoń człowieka który stał przed nim - tak właściwie to co się stało?
James zapytał podejrzliwie wszystkich obecnych, nie zdając sobie sprawy z tego, co się stało, lub, co gorsza stanie.Dopijając ostatni łyk drinka odstawił kieliszek, i podszedł do agenta Skipera, aby poczynić to samo co przedtem: przywitać się.
-Witam, agencie Skiper.

Cóż Skiper na moment się zapomniał i zbaraniał, kiedy maszyna go poprosiła na górę, ale zaczął odzyskiwać swój fason.
Zrobiło mu się wstyd, za brak manier. Wyprostował się i spoważniał.
- To zaszczyt pana poznać osobiście, agent Skiper do pana usług - rzekł przybierając bardziej oficjalny ton- Przepraszam za mój wcześniejszy brak manier - lekko się ukłonił Rhodesowi.
- Po prostu, jestem zaskoczony ze rutynowa kontrola, zmienia się w coś poważniejszego.
Rozejrzał się i spojrzał na AntMena, w pewien sposób to zaszczyt ze zwykły agent będzie pracować z takimi bohaterami.
- Cóż więc jak wygląda problem, bez tego trudno podjąć jakiekolwiek działania.- zwrócił się już do komputera.

Hank przez chwilę przyglądał się pająkowatemu robotowi. Później popatrzył na pozostałych mężczyzn. Jego mina zdradzała, że był mocno zdziwiony całą sytuacją.
- Jestem osobą publiczną, ktokolwiek za tym stoi mógł bez problemu zdobyć nagrania mojego głosu z telewizji, czy z radia.... Jarvis, z powodu takiej sytuacji musisz zaprzestać wpuszczania ludzi na podstawie autoryzacji głosowej. Ogranicz się do skanowania siatkówek, dopóki pan Stark nie wymyśli czegoś lepszego. Czy jesteś w stanie jak najszybciej unieszkodliwić intruza? -
Podrapał się po czole i zastanawiał nad tym co jeszcze mogliby zrobić w tej sytuacji, nigdy nie był typem lidera i nie lubił się wychylać.
- James, czy w budynku znajduje się twoja zbroja? Będziemy musieli jakoś wyciągnąć tego robota z szybu wentylacyjnego jeśli Jarvisowi uda się go usmażyć. Mógłbym nas wszystkich zmniejszyć do rozmiarów, które pozwolą nam się tam przemieszczać. Chyba, że macie lepszy plan. W końcu ty jesteś wojskowym, a agent Skiper... agentem.  -
Uśmiechnął się pod nosem po tym jak lekko zaplątał się w swojej wypowiedzi.

James popatrzył to na Hank'a, to na agenta Skipera. Zastanowił się chwilę nad zadanym pytaniem.
-Moja zbroja znajduje się w bydynku, panie Hank. Co do wyciągnięcia tego robota z szybu.. może być mały problem. Maszyna może być uzbrojona, a nie wiemy dokładnie w co.
Popatrzył jeszcze raz na hologram, i obejrzał go dokładnie z każdej strony.
-Jarvis, czy ta maszyna może być niebezpieczna?

- Hym a nie dałoby się tego jakoś wyssać z szybu i wyrzucić w pomieszczeniu gdzie by się to dało unieszkodliwić, zabezpieczyć i wysłać do analizy ? Nie znam się na robotach, ale nawet takie maleństwa mogą posiadać broń. Co ważniejsze mogą posiadać system auto destrukcji, a po tym trudno będzie znaleźć tego kto to wysłał.
Cóż jak na siebie uważał że powiedział coś całkiem mądrego. Motory, samoloty były również maszynami ale sterowanymi przed człowieka, wiedział jak są zbudowane bo je naprawiał, ale gorzej ze sztuczna inteligencją nie rozumiał do końca tego.

- Ermmm Jarvis... tak nazywasz się Jarvis ? - rzekł nie pewnie Skiper. On nienawidził myślących maszyn, ale obecnie by zażegnać zagrożenie schował nie chęć do kieszeni- Jaki jest stan, intruza, znaczy tego robota ? Przysmażyłeś go czy będzie potrzebna interwencja z hym z zewnątrz? - Podrapał się lekko po brodzie, zaczął się zastanawiać z jakiego powodu zwykłe maszyny się psuły. Przegrzanie , za wysokie zimno, puls eklektyczny który mógł spalić wszystko, awaria sprzętu, wirusy...
- Ajaja nie jestem naukowcem- rzekł cicho, cóż jajogłowy który się zmył mógłby się przydać.

-Tak, nazywa się Jarvis.- wtrącił James, patrząc na osłupiałego Skipera. Uśmiechnął się pod nosem widząc, że maszyna przemawiająca głosem Hanka została zneutralizowana.. Miał taką nadzieję.Na obrazie ukazanym przez ukryte kamery znajdujące się w szybie wentylacyjnym, można było zauważyć tlące się na niebiesko iskierki, przypominające pomniejszone jakieś dwadzieścia razy zimne ognie.
-Więc zostaliśmy tylko we dwoje. No cóż, poradzimy sobie, jeżeli będziemy współpracować. Mogę na Ciebie liczyć, agencie Skiper? - zapytał potwierdzająco wyciągając do niego dłoń. Tylko w ten sposób mogli "zwyciężyć" jeżeli ta maszyna jeszcze działała i stwarzała zagrożenie.

- Oczywiście panie Rhodes, ofiaruje wszystkie swoje żołnierskie usługi z największą przyjemnością- Uścisnął mu mocno dłoń. Usłyszał ciche piknięcie z kieszeni spodni która musiał sprawdzić. Przyszła wiadomość z centrali, przez chwile musiał się tym zainteresować. Uwaga jego skupiła się na komunikatorze, z którego dowiedział się że, Thor podobno walczył z jakimś stworzeniem.
Skiper zmarszczył brwi i chwile się zastanowił. No cóż na razie nic nie zrobi skoro ma misje tutaj. -Przepraszam to z centrali - mruknął cicho - wracając do naszych obowiązków jaki jest stan robota ? - powtórzył po raz kolejny do komputera.

Skiper się nieco zdziwił, przed chwilą maszyna zrobiła niezły cyrk, a teraz mają sobie po prostu iść. Był nieco wkurzony jeśli, sama radziła sobie od początku, to po co jemu jak i Rhodesowi zawracała głowę.
- Nie można było tak od razu, ja się tu napalam na jakąś akcje... a z resztą nie ważne- mruknął- Miło było pana poznać panie James... do zobaczenia innym razem- rzekł zawrócił na pięcie i ruszył w kierunku windy by stąd wyjść i wrócić do bazy tarczy.
( z/t)

Dzień jak co dzień, no przynajmniej na razie. Daniel nałożył na siebie swój strój, z którym nieczęsto się rozstawał i spakował do podręcznego plecaka jakąś książkę, którą ledwo co ściągnął z jakiejś półki. Opuścił swój ciepły i cichy kąt chcąc znaleźć jakiś inny.. może i nawet przyjemniejszy. Kto to wie? Na mieście jak zwykle było głośno, co chwile można było usłyszeć drażniące klaksony, dźwięk świateł na przejściu. Na chodnikach jak zwykle panował tłok. Żelazna Pięść przeszedł w takich warunkach jeszcze przez parę przecznic, aż w końcu w zasięgu jego wzroku pojawiła się Avengers Tower.
Stwierdził, że nie chce się mu już gdziekolwiek ruszać, więc postanowił wstąpić choć na chwilę do tego wysokiego budynku i zaznać odrobinę spokoju. Jak pomyślał, to też tak zrobił. Wkroczył spokojnym krokiem do środka i znalazł się w ustronnym pomieszczeniu. Nie obeszło się też bez sprawdzenia go czy nie ma przy sobie jakichś "niebezpiecznych narzędzi". Dalej pokierował się ku windzie, która zaprowadziła go do salonu.
Wokół panował spokój. Daniel usiadł wygodnie na pobliskiej, skórzanej kanapie, wyciągnął książkę ze swojej torby i zaczął czytać.

W ciągu ostatnich kilku, jak nie kilkunastu dni w życiu Wandy wiele się wydarzyło. Walka, rozmowa z agentami Tarczy, wyczerpujące treningi i mnóstwo informacji ze wszystkich stron, które niekoniecznie chciały się przyswoić kobiecie. Spotkanie z Nieznajomym na szczycie budowli dało się jej we znaki. Kostka dalej niemiłosiernie ją bolała, dlatego też dziewczyna stawiała kroki ostrożnie, z rozmysłem by zbytnio jej nie przeforsować, co było niezwykle trudne. Wszakże uczestniczyła teraz w wielu badaniach i sparringach, zatem musiała pokazać się z jak najlepszej strony. Nie zawsze wychodziło jak chciała – przyznaję, ale dawała z siebie wszystko. Do agentów tajnej organizacji podchodziła z dystansem i chłodną uprzejmością. Jasne, fascynowało ją to wszystko, ale wolała zachować pewnego rodzaju granicę, która zacznie powoli się rozpadać. Zapewne po czasie spędzony w Avengers Tower, w której obecnie przebywała Wiedźma. Wracała akurat z jednego wykładu o historii agencji SHIELD [szalenie interesującego oczywiście], gdy akurat zachciało jej się kawy z automatu, który o ile się nie myli znajdował się chyba na jednym z wyższych kondygnacji. Nie spiesząc się kobieta powlokła się do windy i nacisnęła pierwszy lepszy przycisk czekając aż drzwi zasuną się z cichym trzaskiem, a wnętrze wypełni jakaś niby to spokojna muzyka. Tym razem puścili Chopina, hm. Brunetka westchnęła i przeczesała dłonią bujną czuprynę, pozwalając jednocześnie lokom na swobodne opadnięcie na jej plecy. Gdy usłyszała charakterystyczny dźwięk oznajmiający, że dojechało się na wcześniej wybrane miejsce, nowy nabytek Mścicieli wyszedł z windy i potoczył spojrzeniem po otoczeniu. Ciemne kanapy, eleganckie wnętrze i mężczyzna siedzący na jednej z sof. Panna Maximoff nie wiedziała kto to jest, więc spłoszona tylko cofnęła się do tyłu i jęknęła, gdy boląca stopa wykrzywiła się pod nienaturalny kątem.
By jakoś uratować pierwsze wrażenie odchrząknęła i przybrała jakże mądrą minę. Spojrzenie powędrowało na twarz Daniela, a potem na kanapę obok – czuła, że jeżeli zaraz nie usiądzie to umrze na stojąco. Wargi wykrzywiła w lekkim uśmiechu i podreptała ostrożnie do wolnej sofy, gdzie mówiąc brzydko – uwaliła się jakby była u siebie. Wydała z siebie ciche tchnienie zadowolenia.
- Zaraz znikam. - Powiedziała szybko zerkając na Iron Fista zmieszana. Głupio jej było, że przeszkodziła mu zapewne w czytaniu. Ona tylko szukała automatu do kawy. Widocznie jeszcze nie zapamiętała dokładnie, na którym piętrze znajduje się magiczne urządzenie, które robiło wspaniałe latte. Cóż się dziwić. Nie dostała żadnych wytycznych, więc rządziła się po swojemu.