Tajna Baza Taskmastera w kanałach

Baza Taskmastera jest umieszczona w kanałach pod Nowym Yorkiem i zajmują 3 komory, jedna większa i dwie mniejsze, które sobie zbir wygodnie urządził.
Wybrał to miejsce ze względu na to że jest mało uczęszczane przez ludzi, chodź cieszy się dużą popularnością u szczurów.
Główna komora jest największa , ale wejście do niej jest ukryte za sztuczną ścianą do której Taskmaster założył hasło, które zmienia regularnie co dwa dni. Na środku okrągłej komory znajduje się mapa Nowego Yorku która służy do planowania, napadów i wypadów w miasto. Po lewej stronie od wejścia, jest uwieszony komputer z dużym ekranem na którym Taskmaster, ogląda wyczyny obserowanych przez siebie ludzi i nabywa nowe zdolności, służy tez do odbierania ewentualnych zleceń i poszukiwania informacji.
Obok komputera znajduje się stół do wyrobu broni. Po prawej stronie całą ścianę zajmują półki z filmami, dotyczące walki a także poszczególnych obserwowanych przez Taskmastera osób. Z komory odchodzą drzwi do dwóch mniejszych po prawej stronie komora została przerobiona na prostą sypialnie oraz garderobę, po lewej stronie są drzwi zabezpieczone skanerem siatkówki , za drzwiami ukryta jest zbrojownia.
Taskmaster spędza w niej dużo czasu, chyba że woli poobserwować cele osobiście.

Wasp rzuciła więcej światła i rozejrzała się. Hym. Jest telewizorek, są filmy, mapa jakieś punkciki.. znaleźli bazę jakiegoś stalkera! Wróciła do normalnych rozmiarów i podeszła do papierów na stole. To było chyba najważniejsze. Przestała emitować energię jedną ręką, a drugiej używała jak latarki oświetlając sobie stronę i próbując rozszyfrować robaczki nazywane literkami. Mimo mrocznego światła szło jej całkiem sprawnie. Przerzucała kartki w poszukiwaniu dalszych informacji. Ciężar w żołądku sprawił, że przełknęła ślinę. Nie podobało jej się to miejsce. Rozejrzała się za Ant Manem, którego też pewnie zainteresowały papiery.

No tak cały Hank. Aż się przypominają wspólnie spędzone chwile.. czy on kiedykolwiek zwracał na nią uwagę? Nie była pewna. Ale nie warto zawracać se głowy różami gdy płoną lasy. Wróciła do przeglądania kart.
- Hank, tu jest jakaś mapa.- dodała od siebie patrząc na pineski. Z kolorystycznego punktu widzenia mogła się tylko domyślać, co oznaczają... ale wątpiła by miała do czynienia z jakimś nietypowym fanem.
-"No tak, bo w tym związku to ja noszę spodnie".- pomyślała lekko złośliwie i powoli zbliżyła się do drzwi starając się uniknąć obrażeń w razie jakiegokolwiek zabezpieczenia. Przełknęła ślinę znów się kurcząc. Po namyśle jednak cofnęła się i przygotowała do strzelenia w blokujące przejście drewno. Przynajmniej jeden problem odejdzie z hukiem!

Z dumą patrzyła na jeszcze dymiące drzwi i obejrzała sypialnię właściciela lokum. Jak mówią, dużo się można dowiedzieć o osobie po sposobie jej umeblowania. Tu niewiele mogła powiedzieć, że osobnik na pewno jest oszczędny (miała też dużo podejrzeń iż jest on facetem). Potwierdziło to też przejrzenie jego szafy w celu znalezienia, co lepszych ciuszków.
- No ładnie...- mruknęła widząc, że Taskmaster ma tendencję do bawienia się w przebieranki. Wyszła z pokoju i skierowała się do drugich drzwi. Strzyknęła palcami i nastawiła sobie głowę idąc do kolejnych, gdy doszły do niej słowa Ant-mana.
- Albo jesteśmy w domu jakiegoś oszalałego cosplayera i fana. Albo znaleźliśmy bazę Taskmastera. Ale to tylko moje przypuszczenia niczym nie potwierdzone. No może, tylko jego kostiumem w szafie.- przywykła, że Hank jej nie słucha, dlatego powiedziała to tonem brzmiącym raczej leniwie i trochę kpiąco. Nienawidziła, gdy Henry ubliżał jej inteligencji tym swoim spojrzeniem i sprawiał, że miała ochotę temu naukowemu oszołomowi ścisnąć gardło. Ale trzeba było zachować spokój. Zrobiła kilka pseudo- ruchów karate i wystrzeliła w kolejne drzwi solidną wiązkę swej bioenergii.

Duma z rozwalenia drzwi, zaraz zniknęła gdy została ciśnięta na przeciwległą ścianę. Na chwilę ucieszyła się na bliskość Ant mana, póki nie spojrzała na swój kostium.
- AAAAAAAAA! TY POTWORZE!- wrzasnęła zrywając się na nogi i patrząc na tę zbrodnię na modzie- MÓJ PIĘKNY KOSTIUM! JAK ŚMIAŁEŚ GO ZNISZCZYĆ?! JAK?! ZAPŁACISZ MI ZA TO!- ryknęła wzburzona i nie zwracając uwagi na to, że powinna mieć jakiś plan zaraz się skurczyła i zaatakowała. Zasyczała wściekle zagniewana gotowa wbić robota w ścianę za ten podstępny, podły i potworny atak. O ile Thor wpadał w szał berserka gdy walczył, o tyle szał Janet rósł z każdą nowym zepsuciem na jej pięknym i cudownym kostiumie według najnowszej mody. W końcu obcisłe zawsze w modzie. Albo takie, bardzo niewiele wymagają wyobraźni by pozbawić ich właścicielki. Ale osobiście, nie chcąc wyjść na rozpustną sukę preferowała kostiumy obcisłe. Strój podkreśla wdzięki, a zarazem jest wystarczająco dyskretny by mogła odpierać czepialskich.

Nie zwróciła na to uwagi zajęta w dalszym ciągu strzelaniem do wroga. Jeśli robot posiadał tylko jedno źródło ataku, to Janet nie miała się o co martwić. Była dużo bardziej zwrotna niż muszący się nagrzać (takie przynajmniej miała wrażenie, widząc ten przebłysk energii przez szczeliny). Ułatwiał jej zadanie też fakt, że ten nie należał do bardzo zwrotnych.
- WYPRUJĘ MU JEGO CYBERNETYCZNE FLAKI ZA TĘ ZNIEWAGĘ!-poinformowała tylko Ant Mana gdy ten zaczął grzebać w komputerze bez opamiętania strzelając w niego żądłami. Celowała w szczeliny, laser na piersi i oczy słusznie sądząc, że może nawet go nie zadrapać. Zastanawiała się czy nie próbować dostać się do środka i powyrywać parę kabelków, ale zrezygnowała z tego.

Robiło się coraz gorzej. Ogarniająca wszystko destrukcja ostudziła zapał Wasp. Oberwała jeszcze raz w ramię, co nie było zbyt przyjemnie.
- Hank, to nie działa!- poskarżyła się jak dziecko, tak naprawdę przerażona wszechstronnym chaosem. Wiedziała, że z rozwalonej bazy nikt nie będzie miał pożytku.
- spróbuję do tego wlecieć!- poinformowała go ruszając w stronę robota i kurcząc się jak najmocniej mogła. Musiała znaleźć jakąś szczelinę wystarczającą by mogła dostać się pod pancerz i siać destrukcję. Zacisnęła mocno pięści i mogła mieć tylko nadzieje, że zdoła to przeżyć. Głupio byłoby nie przeżyć. Ale nie mogła też pozwolić, żeby całe pomieszczenie zawaliło się.

Widziała te nieprzyjemne, przynoszące złe skojarzenia błyski. Niemniej musiała zaryzykować. Wzięła głęboki wdech i poleciła w stronę jednej ze szczelin. Odczekała chwilę aż przeładowanie przejdzie falą, a ona wśliznęła się do wnętrza. Żar sprawił, że na chwilę zabrakło jej tchu. Zmrużyła oczy.
-Normalnie sauna.- śmiałaby się, ale miała ważniejsze cele. Musiała unieszkodliwić robota. Chyba wystarczyło wyrwać kilka kabli i całość będzie się j*bać, prawda? Z jej ciała bardzo szybko zaczęły płynąć hektolitry potu. Co gorsza jej ukochany kostium nie współpracował w kwestii przepuszczania wody, więc najpewniej będzie wyglądać paskudnie gdy stąd wreszcie wyjdzie. Pocieszała się, że przynajmniej nie miała kilograma tapety na swojej twarzy co pogarszałoby jej sytuacje.

Po niezwłocznym zgłoszeniu przez S.H.I.E.L.D, że na ulicy Manhattanu zapadła się jeden z jej fragmentów, agent Al-Muzad postanowił zaryzykować i wziąć na siebie obowiązek sprawdzenia co wydarzyło się na określonym przez jednostki szpiegowskie miejscu. Dając sobie mniej więcej okres trzydziestu minut mężczyzna był już przebrany w uniform na zadania i wyleciał służbowym helikopterem, podając koordynaty pilotowi, który kiwnął lekko głową.
W końcu był na miejscu. Khaldun próbując użyć słuchawki radiowej zaczął wywołać możliwe jednostki Tarczy w najbliższym obszarze kilku kilometrów.
- Zgłasza się Al-Muzad, jest ktoś na tej linii? Odbiór, czy jest ktoś na tej linii?

Taka uwaga - ta mini eksplozja i zapadnięcie się części ulicy nastąpiło z minutę temu, więc nie bardzo wiem jak chcesz całą tę akcję zgrać czasowo. Nie łatwiej byłoby po prostu założyć, że byłeś w tej okolicy?
~ Loki

Wasp szybko zrozumiała że musi coś zrobić zanim zmieni się z osy w pieczoną osę. Zaczęła strzelać w punkty, które miała nadzieję uszkodzić wznosząc się jak najszybciej w górę. Kostium lepił jej się do ciała, a misterna fryzura przylepiła do czoła. Ale mimo wszystko Janet zacisnęła wargi lecąc dalej. Gdzieś musiał być cholerny wyłącznik, co skutkowało tym, że strzelała dosłownie na chybił trafił w miejsca, które wydały jej się podatne na jej razy, czyli wszelkie spawania, mechanizmy, cokolwiek by draństwo rozsadzić.
- "Bylebym się wyrobiła... lepiej by Ant manowi ta puszka złomu krzywdy nie zrobiła."- mimo ciężkich przeżyć Wasp wciąż troszczyła się o niedzielnego szalonego naukowca i nie wybaczyłaby sobie gdyby przez swoją opieszałość temu coś się stało. To dało jej energię by pokonać temperaturę. Pytanie tylko na jak długo.

Sapnęła lekko zirytowana, ale czując goniący ją żar obejrzała się na chwilę za siebie. Zmrużyła oko porażona światłem i zapisało sobie w pamięci by dodać do kostiumu gogle i opuściła szparę przez pierwszą wolną szczelinę.
- Dziś nie podajemy pieczonych owadów!- poinformowała gdy w końcu wolna (i dymiąca przez nagły skok temperatury) opuściła wnętrze tej diabolicznej sauny. Sapiąc lekko zadrżała czując jak bardzo zimno jest wokół niej. Potarła ramiona, zaszczękała zębami i w porę przypomniała sobie, że to nie koniec. Natychmiast odwróciła się w stronę wroga, choć skrzydła potwornie już ja bolały i była zwyczajnie w świecie zmęczona. Skok adrenaliny pomimo ciągłego zagrożenia opadał i Wasp zaczynała się martwić czy zdoła uniknąć kolejnych ataków.
- "Niech to się w końcu wreszcie skończy..."- pomyślała rozpaczliwie z trudem unosząc ręce. Coraz bardziej miała ochotę rzucić to w cholerę. I zdawała sobie sprawę, że wejście do wnętrza robota w jej stanie było swoistym samobójstwem. A to jej już w ogóle nie pociągało.
- Hank co teraz?- pomimo, że nie chciała jej głos zabrzmiał słabo i żałośnie. Nienawidziła polegać na kimś innym w tak ważnej sprawie. Ale teraz nie widziała innego sposobu.

Khaldun spróbował raz jeszcze odezwać się przez słuchawkę, lecz skończyło się to tylko fiaskiem, który został skwitowany cichym przekleństwem ze strony agenta Tarczy, który właśnie teraz szukał możliwości lub przyczyny powodującej zapadnięcie się ulicy.
- Jeszcze raz, odbiór, czy jest ktoś na linii? Szlag by to. Jeśli jest ktokolwiek, niech powie mi gdzie się znajduje.
Agent chodził blisko koło zapadniętej ulicy szukając jakiegokolwiek zejścia do kanałów.

Kiwnęła głową przyjmując odpowiedź do wiadomości. Zapaliła swoje dłonie i pomyślała o okropnej osmalonej plamie na jej kostiumie. Przymknęła oczy i znów rozgrzana płomieniem nienawiści rzuciła się w jego stronę.
- A masz kreaturo!- krzyknęła rzucając się na nią i strzelając. Cały czas zmieniając miejsce i starając się okrążyć robota by nakłonić go do użycia większej ilości swego arsenału.
- Takimi beznadziejnymi atakami nigdy ze mną nie wygrasz!- rzuciła z nową wolą walki, choć gdzieś jej się tam w głowie biło kilkoma dzwonami, że przecież robot raczej nie da się sprowokować na odzywki. Głównie dlatego, że jest nieczułą maszyną przeznaczoną do obliczania. I mordowania jak aktualnie pokazywała.

Ant-Man starał się ze wszystkich sił urzeczywistnić komende wypowiedzianą swej towarzyszczce. Niestety z każdą upływającą sekundą atmosfera wydawała się co raz cięższa do zniesienia, bowiem ustrojstwo nadal w miarę poprawnie funkcjonowało. Nie mniej jednak musieli coś z tym zrobić, bo granie na czas w ich przypadku może okazać się błędną strategią. Podczas robienia uników i prowokowania robota do ataku, starał się analizować obecną i zarazem całą tą dotychczasową sytuację. Wasp spisała się świetnie. Starała się od środka pokiereszować blaszaka. Myć może uszkodziła przy tym jakieś pod zespoły, które dopier podczas aktywacji wywołają jakieś spięcie lub lawinę upragnionych przez nich awarii. Ant mógł zachować się lepiej, bowiem nie poinstruował swej koleżanki po fachu, dlatego po upłynięciu kilkudziesięciu paru chwil postanowił się z nią skontaktować, bowiem cos przyszło mu do głowy.
- Wasp, czy byłaś może wewnątrz jego klatki piersiowej lub w samej głowie? Otóż większość majsterkowiczów ważne części oraz kontrolki starają się upchnąć w miejsach ważnych dla typowego śmiertelnika. Chodzi mi o serce bądź rozum. Gdybys mogła jeszcze raz się zbliżyc do tych dwóch miejsc i sprawdzić, czy rzeczywiście są tam takie części to byłym wdzięczny, bowiem to mogłoby nam wiele ułatwić. Ja postaram się odciągnąc jego uwagę. - oznajmił w treściwy i spokojny dla sibeie spokój. Gdyby nie lekko zdyszany oddech to nikt nie pomyslałby, iż mały naukowiec toczyłby właśnie walkę na śmierć i życie. Ci faceci w białych kitlach potrafią nieźle namieszać, co nie?

Wasp już miała posłuchać polecenia, gdy nagle maszyna postanowiła użyć gazu. Mimo wszystko Janet nie była aż tak głupia by bez żadnej maski narażać się na jakąś szkodę.
- Hank, co to może być?- spytała zlękniona poruszając skrzydłami i lekko drżąc. Nie chciała się przekonać w jak beznadziejny sposób skończy się jej żywot, a robienie za świnkę doświadczalną nie było przyjemne.
- Zrób coś!- dodała zaraz kręcąc się zdenerwowana. To on był specem od wszelkich robali, przez mutanty na robotach kończąc. Niech teraz używa swoich skilli jajogłowca czy co on tam ma! Tak przynajmniej sądziła Janet, która z nauką miała tyle wspólnego by dbać o to, by zdenerwowany i podłamany Henry Pym chodził w spodniach, w miejscach publicznych.