Ogrody japońskie

First topic message reminder :



Pełne rzadkich i egzotycznych okazów roślin, ogrody japońskie zajmują sporą połać terenu wśród lasu i zawierają znaczną ilość ławek, fontann i innych punktów idealnych do odpoczynku. Znajdują się we wschodniej części lokalizacji.

Odnosiła wrażenie, że Sam nie chciał jej czegoś powiedzieć. Coś ukrywał. Tak mało mówił na temat swojej pracy u Bobby'ego. Na temat tego czym się zajmował Bobby. Jakby mieli jakąś tajemnicę. Co wydawało się jej dziwne, bo przecież oboje kiedyś należeli do X-Menów. Byli częścią Instytutu. Nie powinni więc bać się mówić im o wszystkim. Nie miała jednak zamiaru zmuszać chłopaka do mówienia. Zwłaszcza, że zapowiedział częstsze odwiedziny. Być może wtedy wyjaśni się więcej spraw. Mogła tylko za to trzymać kciuki.
- Na pewno przydadzą się częstsze odwiedziny. Moglibyśmy wreszcie sobie pogadać o wszystkim - odparła z lekkim uśmiechem. Może to bywanie oznaczało wyjaśnienie wszystkiego. Jeśli tak to Kitty zdecydowanie cieszyła się na ta wiadomość. Fajnie by było wiedzieć, czym się zajmują jej starzy znajomi.
- Jasne, leć. Brat jest najważniejszy. - wychodziło na to, że podrzuciła Samowi dobrą wymówkę do tego, by nie kontynuować niewygodnego tematu. Pomachała za blondynem kiedy ten się oddalał, po czym westchnęła cicho. Świetnie, że wpadł do Instytutu i super, że martwił się o swojego brata, ale i tak chciałaby z nim trochę dłużej porozmawiać. Rodzina jednak stanowiła priorytet.
Spojrzała na smoka, gładząc powoli jego skórę. Wiedziała, że nie spał tylko leżał z zamkniętymi oczami i cały czas słuchał ich rozmowy. Mało kto zdawał sobie sprawę z inteligencji jej przyjaciela. Często mutanci i różni znajomi Instytutu traktowali go jak zwykłego smoka, nieświadomi tego co ten "zwykły smok" potrafi.
- Zapowiada się nam chyba leniwy dzień - odezwała się do swojego towarzysza. Podniosła się z ławki, biorąc Lockheeda na ręce, ale ten się uniósł i przysiadł na jej ramieniu. Dziewczyna tylko się lekko uśmiechnęła i ruszyła przed siebie. Sama nie była pewna jeszcze, gdzie się skieruje.

z/t

Dzięki Laurie sprawę z książkami udało im się bardzo sprawnie załatwić. Cieszył się, że udało mu się namówić blondynkę na dołączenie do oprowadzania nowej uczennicy. Oczywiście nie tylko dlatego, że im pomogła z książkami. To miało również duży plus dla samej Wallflower. Powinna jak najwięcej spędzać czasu z innymi ludźmi. W ten sposób była zmuszana do ćwiczenia panowania nad swoją mocą. A im więcej będzie ćwiczyć, tym szybciej nauczy się kontrolować feromony, nad którymi miała władzę. Każde z nich miało jakieś korzyści z tej małej wycieczki.
Jay zgodził się tym razem poprowadzić grupkę na zewnątrz. Laurie miała rację. Wnętrze budynku można zwiedzać w każdej chwili. Otoczenie lepiej było obejrzeć podczas ładnej pogody. Choć zimą też będzie warto kiedy wszystko zostanie pokryte śniegiem. Do zimy jednak jeszcze daleko, na razie mogli się cieszyć letnim słońcem.
Dosyć szybko wybrał miejsce do pokazania nowej uczennicy. Postanowił zacząć od jednego z najładniejszych miejsce na terenie Instytutu. Ogrody japońskie były idealne. Według rudzielca były naprawdę piękne. I egzotyczne. Specyficzna roślinność, jeziorka i fontanny. Mosty jak w prawdziwych ogrodach japońskich, przechodzące nad wodą wysokim łukiem. Jego zdaniem brakowało tu tylko tych japońskich drzew wiśniowych. Wzdłuż ścieżek było rozstawionych całkiem sporo ławek. Jednak mieszkańcy szkoły byli dosyć liczni, więc potrzebne było dużo miejsca do siedzenia.
- Jedno z miejsc na odpoczynek. Ogrody japońskie. Jak nazwa wskazuje, wzorowane na tych prosto z Japonii. Przyjemne miejsce nie tylko dla uczniów z Azji, którzy mogą się trochę poczuć jak u siebie. W jeziorkach czasem są ryby. - Zaczął mówić kiedy dotarli na brzeg ogrodów i ruszył powoli jedną ze ścieżek. Nie było to raczej miejsce na dłuższe zatrzymanie się. Mogli się przespacerować przez ogrody po prostu. To też im zajmie dłuższą chwilę, bo zajmowały całkiem spory teren.
- Ja osobiście lubię siedzieć pod drzewami, więc to dobre miejsce dla mnie. - Dodał jeszcze. Ciekaw był, co jego koleżanka z byłej drużyny myśli o tym miejscu.

Laurie była zadowolona z wyboru Jaya. Osobiście lubiła przebywać na zewnątrz, nawet przed poznaniem Sofii, zazwyczaj siadała w jakimś zacisznym miejscu pod drzewem i czytała książki. Nadal to robiła, ale teraz już nie sama, jej przyjaciółka siedziała z nią.
Czując delikatni powiew wiatru, dziewczyna rozwiązała wstążkę z włosów i schowała ją do kieszeni. Jasne kosmyki czasami unosiły się w górę, co podobało się Amerykance, a można było to zauważyć w subtelnym uśmiechu, który nie opuszał jej twarzy od wyjścia z budynku. Szła trochę wolniej niżeli reszta grupy, więc czasami zostawała w tyle, ale zawsze do nich wracała. Podziwiała wygląd ogrodu, który o każdej porze roku imponował swoim układem i doskonałością rozłożenia roślin. Czuła niesamowity spokój i przyjemną nutkę radości. Chciała się podzielić swoimi uczuciami z Liu i Icarusem, ale powstrzymała się przypominając sobie, że nie są ze sobą tak blisko, jak ona z Sofią. Nie lubiła się narzucać, dlatego większość swoich odczuć trzymała w sobie, co czasami źle się kończyło, gdyż wszystkie uczucia wybuchały w jednym momencie, zazwyczaj strasząc przypadkowych ludzi. Zamknęła na moment oczy, aby się wsłuchać w otoczenie, cały czas idąc przed siebie.
To co powiedział Jay było prawdą, dużo osób z Instytutu tu przychodziło i to nie tylko azjatyckiego pochodzenia. Sama Laurie jest Amerykanką, a bywała tu znaczną część czasu w lecie lub wiosną. Zima to nie był dobry termin na czytanie książek pod drzewem, więc wtedy dziewczyna zwykle przebywała w bibliotece lub swoim pokoju.
-C-Co sądzisz o tym miejscu?- Spytała Liu, na początku wahając się czy powinna się o to pytać jak dopiero weszli do ogrodu. Może chociaż wyrazi swoje pierwsze odczucia. Chciała poznać opinię nowej uczennicy, nie była z tych ludzi, który tylko martwią się o swoje interesy, mimo to, że Laurie większości nie radziła sobie właśnie z swoimi sprawami. A zwłaszcza nie potrafiła znieść jak ktoś ją oszukiwał. Zacisnęła mocno usta przypominając sobie tamte zdarzenia, a jej opanowanie nie pozwoliło na zdradę towarzyszącym jej osobno jej obecnego stanu.

(będę nieobecna od 24.04 do 04.05)

- Pięknie tu.
Odparła dość prosto kosmitka rozglądając się po otoczeniu, podziwiając naturę, była już w parku, jednak to miejsce wyglądało zupełnie inaczej. Cóż za różnorodna planeta! Po tylu latach oglądania głównie ścian statku kosmicznego, zielona potrafiła docenić tak wspaniałe widoki, szczególnie, że nie znała się na ziemskiej przyrodzie więc wszystko było interesujące. Same hasło "ogrody japońskie" nie mówiło jej zbyt wiele, ale jeśli miejsce to naprawdę miało więcej tego typu krajobrazów to zdecydowanie warto by je odwiedzić. Rozglądając się, kątem oka Liu zauważyła wśród trawy ślimaka, ciekawa stworzonka, przykucnęła i nachyliła się nad stworzonkiem obserwując jego powolne ruchy.
- Brzydal z niego, zapewnia świetny kontrast z całym tym miejscem.
Skomentowała, zostawiając go samego, wstając i kierując swój wzrok na Laurie i Icarusa.
- Raz jeszcze dzięki za wycieczkę.
Rzuciła z uśmiechem.


/Sorki, mam obecnie mało czasu, nie chcę was trzymać na siłę więc jak coś to możemy zakończyć wątek.

Jay spokojnie patrzył na Liu, pozwalając jej się rozejrzeć po ogrodzie i ocenić to miejsce. Tutaj było zdecydowanie więcej do zobaczenia. Masa roślinności, malutkich zwierzątek, śpiewających ptaków. Nie wiedział jak długo dziewczyna była na Ziemi i ile zdążyła już zobaczyć, więc nie wiedział również, co mogło być dla niej czymś nowym, a co czymś, co zdążyła już tutaj zobaczyć. Ziemia była pełna różności. Różnej roślinności, zwierząt wszelkiego gatunku. Nie mówiąc o budowlach, nie tylko tych dla turystów, ale i zwykłych. Architektura mogła być przecież zupełnie inna niż u niej, więc i zwykłe budynki mogły być dla niej czymś zupełnie nowym.
Spojrzał w dół na trawę uważnie, gdy dziewczyna kucnęła i coś zauważyła w trawie. Po chwili dojrzał małe, powolne zwierzątko. Uśmiechnął się lekko.
- Niektórzy ludzie się boją ślimaków, ale one nie są niebezpieczne. Są tylko oślizgłe i strasznie powolne. - zwrócił się do nowej uczennicy. Jay nie bardzo rozumiał ten dziwny strach przed ślimakami, które przecież nic nie mogły zrobić i w dodatku nie wyglądały wcale aż tak źle. Każdy jednak czegoś się bał, a on nie oceniał.
- No dobrze, drogie koleżanki. Ja będę się powoli zbierał. Liu, na pewno znajdziesz wiele ciekawych miejsc do obejrzenia. Gdybyś potrzebowała pomocy, nie bój się kogoś zapytać. - zwrócił się do dziewczyny z lekkim uśmiechem. Po pożegnaniu oddalił się w stronę budynku szkoły, idąc prosto do swojego pokoju.

[Skoro Liu nie ma zbytnio czasu to bez zbędnego przedłużania z/t x 3]