Salon Xaviera

///Z Hallu

Otworzyła drzwi i przepuściła Lilandrę oraz tego drugiego przodem, po czym zamykając za sobą drzwi również weszła do przestronnego pomieszczenia.
- Rozgośćcie się. – powiedziała wskazując na stojące w centrum kanapy. – Niedługo mój towarzysz powinien wrócić z kimś kto ma większe kompetencje w prowadzeniu rozmów w imieniu Instytutu ode mnie. Nim to jednak nastąpi, może powiesz mi jaki jest cel waszej wizyty? – zrobiła kilka kroków i nonszalancko usiadła na jednym z miejsc. Ani na moment nie spuściła z nich wzroku, dokładnie obserwując każdy ich ruch.

W skupieniu wysłuchała opowieści Lilandry. Gdyby nie czasy, w których przyszło jej żyć pewnie wyśmiałaby słowa kobiety, z góry uznając je za wyssane z palce i nie warte ich uwagi. Żyli jednak w dziwnym świecie, w którym przedstawiciele mutantów to tylko wierzchołek góry lodowej. Ile razy widziała w telewizji nagrania z działań drużyny Avengers? W skład której wchodzi przecież sam bóg piorunów, Thor. Kto wie jakie jeszcze dziwy czaiły się czy to na Ziemi, czy w innych światach.
- Mam coraz większe wrażenie, że ostatnimi czasy zagrożenie dla świata nie jest niczym specjalnym. – powiedziała mając w pamięci wszystkie wydarzenia w których uczestniczyła, czy o których słyszała z różnych źródeł. – Wiesz kto lub co chce do tego doprowadzić? -  w jej historii było kilka niedopowiedzeń i dziewczyna kilka z nich chętnie by wyjaśniła jeszcze przed przybyciem Gambita wraz z pozostałymi. – Kim ty właściwie jesteś? I skąd pochodzisz? – nawet jeśli nazwa którą być może usłyszy niczego jej nie powie, to w przyszłości ta wiedza może się przydać.
- Może domyślasz się dlaczego skierowano cię akurat w to miejsce? Na Ziemi żyje wiele innych potężnych istot, które mogłyby pomóc. – położyła jedną rękę wzdłuż oparcia kanapy i założyła nogę na nogę. Musiała przyznać, że cała ta sprawa coraz bardziej zaczynała ją intrygować. - Wybacz moją dociekliwość, ale chyba rozumiesz, że w tej sytuacji chcę dowiedzieć się jak najwięcej.
- Może chcesz się czegoś napić? Woda? – spytała. – Nie zapytałam przecież, gdy tu weszliśmy. Maniery nie są moją najlepszą stroną.

Sprawa na zewnątrz budynku nie kierowała się w zbyt dobrym kierunku i chociaż miał wielką ochotę zostać i w razie czego pomóc dziewczynie, nie chciał sprzeciwiać się jej woli - musiał zaufać, że poradzi sobie z nieznajomym. W końcu nie mieszkał tutaj, był gościem i jedyne co mu pozostało to zaakceptować wydarzenia tak długo jak jego interwencja nie będzie naprawdę potrzebna lub nawet wymagana.
W środku natknęli się na kolejne osoby; sam Robbie milczał uznając, że nie jest to pora dla niego by się odzywać, nawet nie miał nic do dodania, bo w sumie wiedział o całej sprawie tyle co nic. W zasadzie pomógł dostać się tutaj kobiecie , a dosłownie pięć minut temu usłyszał, że jest to sprawa, która może mieć wpływ na cały świat, a nawet na jego istnienie. Wypowiedziane imiona nawet nic mu nie mówiły, Xavier czy Scott Summers, pomijając fakt, że pojawiły się chwilę wcześniej, w dodatku przybysz przed drzwiami również szukał tych konkretnych osób, kurcze, musieli być naprawdę popularni albo wpływowi, kosmici, podróżnicy w czasie, brakuje jeszcze nalotu służb specjalnych albo wizyty samego prezydenta Stanów Zjednoczonych. W całej tej sytuacji chłopak nawet nie był pewien co nadal tutaj robi, potrzebował odpoczynku, to na pewno, ale nie liczył, że dostanie wygodne łóżko, więc najpewniej skończy się na drzemce w samochodzie. Z drugiej jednak strony pojawiała się ciekawość, pierwszy stopień do Piekła, nie żeby już leżał na samym jego dnie... To nie było czymś czym młody Reyes by się przejmował.
Żarcik postanowił zignorować, nie pierwszy i raczej nie ostatni tego typu, dlatego też jedynie odprowadził mężczyznę wzrokiem, zaraz znów go skupiając na dziewczynie, która z nimi została.
Na sugestię zmienienia lokacji nie zostało mu nic innego niż podążenie za 'gospodynią', po drodze niechętnie wracając do swojej standardowej, ludzkiej formy; Eli darł się w jego głowie jaki to koszmarny pomysł, w końcu są wśród obcych, najpewniej niebezpiecznych. Sam Roberto wolał jednak nie wywoływać kolejnego konfliktu , zwłaszcza z tak błahego powodu.
W salonie nieznacznie się zawahał spoglądając na kanapy, ostatecznie opierając się o jeden z podłokietników i krzyżując ręce na torsie. Kiedy kosmitka spojrzała na niego, w trakcie swej opowieści, której część znał już z własnego doświadczenia, szybko dodał:
- W Los Angeles. - Nie wiedział czy uzupełnienie tej informacji było konieczne, jednak nie zaszkodzi dodać, najwyżej dziewczyna w pełni zignoruje ten mało znaczący fakt.
I musiał przyznać, że zdecydowanie był pod wrażeniem tego ile pytań dziewczyna zadaje. Sam podczas podróży zbytnio się nie udzielał - nie, żeby na ogół należał do grupy specjalnie rozmownych i towarzyskich, miał na to zdecydowanie zbyt wiele na głowie, a przyjaźnie nie ułatwiały w znajdowaniu czasu na rzeczy istotne, nawet jeśli tego żałował.
Kiedy padły słowa 'inne potężne istoty" skupił uważniej wzrok na brązowowłosej dziewczynie, zastanawiając się nad czymś. To tylko potwierdzało jego domysły, że nie miał do czynienia ze zwykłymi ludźmi, wręcz z bardzo silnymi. Ciekawe jak potężny był Xavier, bo zakładał, że w jakiś sposób był... Siła, wiedza, kontakty? Cokolwiek innego nadnaturalnego. Czasami miał wrażenie, że już nic nie jest w stanie go zaskoczyć.

/Przepraszam za długą nieobecność, wypadło mi kilka rzeczy, postaram się już stosunkowo regularnie odpisywać.

Gdy kobieta stwierdziła, że chętnie napiłaby się wody Rogue wstała ze swojego miejsca i podeszła do stojącej w pobliżu szafki. Mało kto ostatnimi czasy tu bywał, ale nigdy nie wiadomo kiedy pomieszczenie takie jak to się przyda, więc ktoś zawsze dbał o to, by dzban był wypełniony wodą. Chwyciła dwa stojące obok kubeczki i oba do pełna wypełniła cieczą. Ostrożnie je złapała i podała gościom.
- Oczywiście. Wam obojgu przydałaby się choć chwila odpoczynku, więc jeśli mój przyjaciel wkrótce się nie zjawi znajdziemy wam odpowiednie miejsce. – odpowiedziała na zrozumiałą prośbę rozmówczyni. Spojrzała w stronę młodego chłopaka. – Mogę również poprosić któregoś z uczniów, by się tobą zajął. – chłopak rzeczywiście był zmęczony i prawdopodobnie nie ma sensu, by na siłę trzymać go w tym miejscu. Pewnie nawet nie wie dlaczego tu przybyli.
Wtedy nieznajoma przemówiła. To co usłyszała Rogue rzeczywiście niewiele jej mówiło. Kosmiczne cesarstwo rządzone przez brata siedzącej przed nią kobiety. Shiar? Nawet nie była pewna czy dobrze usłyszała nazwę tego imperium. Sądząc po pozycji, którą zajmowała w nim Lilnadra, musiała być kimś naprawdę ważnym. Słuchała dalej. Historia z każdym kolejnym słowem wydawała się coraz bardziej nieprawdopodobna, jakby żywcem wyjęta z jakiegoś filmu science fiction. A z płynących szerokim strumieniem zdań wynikało, że oni mieli odegrać w nim jedne z głównych ról. Nah, mutantka nie miała pojęcia w jaki sposób mieliby choćby spróbować pomóc. Przecież nie wypowiedzą wojny całemu cesarstwu, bo ostatecznie mogłoby to doprowadzić do zagłady Ziemi i wszystkiego co na niej żyje. Co za tym idzie również ich. A powstrzymanie brata Lilandry, przynajmniej w sposób który przyszedł mutantce do głowy, wielce prawdopodobnie właśnie z tym by się wiązało. W tej chwili Rogue ucieszyła się, że to nie na niej będzie spoczywać ciężar podjęcia odpowiedniej decyzji.
- To naprawdę… - nie bardzo wiedziała jak ma odpowiedzieć na usłyszaną opowieść. – Było mi dane widzieć już widzieć różne dziwne rzeczy, ale twoja historia brzmi… - choć usilnie starała takowe znaleźć, to brakowało jej słowa, którym mogłaby opisać to co powiedziała jej kobieta. - … nieprawdopodobne? To może nieodpowiednie słowo, lecz uwierz mi, że nie potrafię w inny sposób tego wyrazić. Oczywiście wierzę w twoją opowieść. – no może nie całkowicie, ale jej rozmówczyni nie musiała przecież tego wiedzieć. – Choć nie jestem pewna w jaki sposób będziemy mogli ci pomóc. – cholera. Gdzie są pozostali? Liczyła, że Gambit szybciej znajdzie którąś z liderek. Miała nadzieję, że wkrótce ktoś się jednak pojawi.
- Muszę to sobie trochę poukładać w głowie. Tymczasem może to wy macie do mnie jakieś pytania?  – spytała.

- Trochę się u nas w ostatnim czasie działo. To prawda. – odrzekła, na pierwszą część wypowiedzi Lilandry, nie chcąc wdawać się w szczegóły. Raz, że niektóre zdarzenia nadal są dla niej dość świeże, a po drugie to były ich sprawy, które muszą rozwiązać w swoim gronie. Inni nie muszą o nich wszystkiego wiedzieć. – Nie mam pojęcia o co może chodzić. Sporo ostatnio przeszliśmy, ale nie widzę żadnego powiązania między tymi wydarzeniami, a twoją historią. – chwila, poczekaj…, pomyślała. Przybyszka mówiła, że porozumiewała się z kimś za pomocą telepatii i ich kontakt w pewnym momencie nagle się urwał. Profesor? Jean? Czy to możliwe, że ich sprawy jednak w jakiś sposób się łączą? – Pozwolisz, że jeszcze cię o coś spytam? - wyprostowała się po czym nieco pochyliła w przód podpierając rękoma na swoich kolanach. – Mówiłaś, że porozumiewałaś się z kimś przy pomocy telepatii. Wiesz jakiej płci był ten ktoś? W jakim był wieku, jak wyglądał? Może się przedstawił? Jesteś w stanie coś o tej osobie powiedzieć? – wątpiła w to, czy znała imię swojego rozmówcy, inaczej Lilandra pewnie wspomniałaby o tym w swojej wypowiedzi, ale zawsze pozostawał cień szansy, że uznała ten fakt za nieistotny.

Profesor i Jean… Każde z nich mogło porozumiewać się z Lilandrą. Obojgu przytrafiło się również coś co mogło być przyczyną zerwania kontaktu. Słuchając kobiety coraz bardziej utwierdzała się w przekonaniu, że to wszystko jednak ma ze sobą jakiś związek. Gdy przedstawicielka obcej rasy skończyła swoją wypowiedź nastała krótka cisza. Anna Marie wstała i zaczęła spacerować po pokoju. W końcu przystanęła, nadal nie odezwała się ani słowem, wyraźnie nad tym wszystkim rozmyślając. Nie był pewności, czy to na pewno któreś z ich przyjaciół było po drugiej stronie połączenia z Lilandrą, ale Rogue musiała o tym poinformować Storm. Właśnie! Gdzie jest ten cholerny Gambit? Przecież już dawno powinien się tu zjawić z którąś ze stojących u władzy kobiet. Wtedy podniosła wzrok i spojrzała na gości. Nie będzie tu dłużej czekać aż ktoś łaskawie raczy się pojawić. Wyjaśni przybyszom sytuację, odprowadzi do jakiegoś pokoju, a później sama pójdzie spotkać się z Ororo.
- Dotarło to do mnie dopiero przed chwilą, ale chyba wiem kim mógł być twój rozmówca. – zaczęła, odpowiadając na słowa Lilandry. – A przynajmniej mam dwójkę kandydatów, choć twe słowa bardziej kierują mnie w stronę jednego. Tyle się u nas ostatnio wydarzyło, że z początku nawet o tym nie pomyślałam. – nastąpiła kolejna pauza podczas której Rogue układała sobie w głowie dalszą wypowiedź. – W naszych szeregach do niedawna znajdowało się dwoje potężnych telepatów. Los jednego jest nam znany. Co do drugiej osoby… Powiedzmy, że nie mamy pojęcia co się z nią teraz dzieje. – nie czuła potrzeby, by w tej chwili wdawać się w głębsze szczegóły. Przynajmniej dopóki nie będzie miała pewności, czy rzeczywiście chodzi o Xaviera lub Grey, albo póki nie skonsultuje się ze Storm.  
- Nie ma sensu, żebyśmy tu dłużej czekali na przybycie mojego przyjaciela. Poszukamy dla was pokoi. Z pewnością znajdziemy jakieś wolne,  a jeśli nie to sprawię, by takimi się stały. Ty i twój towarzysz… - zerknęła wtedy na Robbiego. - … będziecie tam mogli nieco odpocząć. Ja w tym czasie porozmawiam z kim trzeba, i gdy będziemy gotowi przyjdziemy porozmawiać. Dobrze? – spytała, czekając na odpowiedź. Może chcieli ją jeszcze o coś zapytać lub jakieś inne potrzeby. - Gdybyście później czegoś potrzebowali, to pytajcie się o Rogue. Uczniowie również powinni być w stanie pomóc, w niektórych sprawach. – stwierdziła na koniec, zdając sobie sprawę, że w całym tym zamieszaniu nawet się nie przedstawiła.


__________
zt? Jeśli nie masz innych planów na poprowadzenie tej rozmowy.