Hall Wejściowy

Pomieszczenie na które napotykamy bezpośrednio po wejściu do budynku. Posiada piękne schody prowadzące na pierwsze piętro, oraz liczne odnogi korytarzy ciągnących się do pomieszczeń ulokowanych na parterze.

Przebywając jeszcze przed rezydencją, Rictor odruchowo uniósł wzrok, gdy na niebie pojawił się jeden z pojazdów należących do X-Men. Według Rahne na jego pokładzie znajdowali się przynajmniej Cyclops i Wolverine, a oprócz nich pewnie ktoś jeszcze... Co musiało być zabawne. Ci dwaj w końcu zawsze tak świetnie się dogadywali... Jeżeli zaś podejrzenia Rica były słuszne, to prawdopodobnie towarzyszył im jeszcze jeden strasznie ugodowy i przyjazny koleś.
Jako że wizja misji w wykonaniu tych trzech mutantów na moment pochłonęła myśli Latynosa, jedynie pokiwał on głową na wskazówki i wyjaśnienia Rahne, mimo wszystko dobrze je zapamiętując. Storm mu odpowiadała. Nic do niej nie miał, a choć nie znali się za dobrze, to słyszał o niej raczej pozytywne rzeczy. Do tego w hierarchii panującej w Instytucie musiała zajmować dość wysoką pozycję - i mogła łatwo przekazać informacje pozostałym mieszkańcom. Takiej osoby potrzebowali.
Ric odnotował też informację o tym, że sama Wolfsbane dopiero co wróciła do Instytutu. To oznaczało, iż kamienny mutant równie dobrze mógł być jednak tutejszy, a kobieta po prostu nie miała z nim jeszcze do czynienia... Z pewnością pasowałoby to do jego rozluźnionego zachowania, choć Rictor mimo wszystko nie zamierzał rezygnować z ostrożności. Jak do tej pory dobrze na niej wychodził.
Kiedy więc Rahne ruszyła ku wejściu do budynku, Latynos znów krótko obejrzał się przez ramię na nieznajomego, w duchu zastanawiając się, czy podąży za nimi. Nie zasugerował mu tego jednak, tylko - u boku Stara, wciąż z dłonią umieszczoną na jego ramieniu - udał się za przyjaciółką, po drodze odpowiadając na jej pytanie.
- Nieźle, przynajmniej jak na jego możliwości. Duplikaty prawie pod kontrolą. Rozkręcamy razem agencję detektywistyczną, X-Factor Investigations, otwarcie jako mutanci, więc możesz sobie wyobrazić to, jak nas przyjęto. Hej... Te kłopoty, o których wspomniałaś... Nie były przypadkiem wielkie, siwe i obładowane bronią? - musiał o to spytać, choć tak naprawdę spodziewał się reakcji Wolfsbane. Tylko się upewniał, a przy okazji miał nadzieję, że usłyszy coś nowego.
Wyglądało na to, że w końcu los się do nich uśmiechnął, gdyż tuż po wejściu do hallu Rictor ujrzał charakterystyczną burzę - podtekst niezamierzony - białych włosów. Jego wzrok natychmiast przesunął się w jej kierunku, lecz mimo to mężczyzna jeszcze nie przemówił, najpierw dając Rahne czas na odpowiedź... Oraz pozwalając na to, aby Storm sama ich zauważyła. Spieszyło mu się, owszem, lecz kwestia Cable'a również była dla niego istotna - głównie dlatego, że miał złe przeczucia odnośnie tych jego problemów.

Rictor uśmiechnął się lekko, choć bez humoru, gdy Rahne potwierdziła jego przypuszczenia odnośnie Cable'a. Obecność na miejscu Domino również go nie zaskoczyła, choć z pewnością dobrze było o niej wiedzieć. Przybyli razem? A może kobieta po prostu stawiła się na wezwanie - podobne do tego, które otrzymał Ric? Jeżeli tak, to kto jeszcze miał się pojawić, tutaj albo od razu w Los Angeles? Pewnie warto byłoby o tym również uprzedzić X-Men, jeżeli sami nie byli tego świadomi.
- To Cable. Z nami też się kontaktował i chciał nas tu sprowadzić - wyjaśnił krótko, decydując się nie rozwijać teraz tej myśli, aby nie wstrzymywać Rahne i przede wszystkim nie opóźniać rozmowy ze Storm... Do której w tym czasie zwrócił się już kamienny mutant. Rictor tylko jednym uchem słuchał jego wypowiedzi, lecz wyciągnął z niej wszystkie najistotniejsze informacje - czyli głównie utwierdził się w przekonaniu, że rzeczywiście mieli do czynienia z jednym z obecnych rezydentów Instytutu.
Chociaż większość uwagi Latynosa wciąż jeszcze skupiała się na Rahne, to jednak rzucił on okiem ku oddalającej się masywnej sylwetce, a zaraz potem jego wzrok przesunął się też na moment ku Ororo. Mimo to wystarczyło już pierwsze słowo Wolfsbane, aby znów na nią spojrzał.
- Ciebie również - przyznał, a jego głos automatycznie przeskoczył na nieco inne tony, cichsze, głębsze. Sam nie był tego nawet do końca świadomy i pewnie zaprzeczyłby, gdyby ktoś mu to zarzucił... Ale sentyment robił swoje. Mężczyzna nie pożegnał już Rahne słownie, uznał, że zawierało się to w jego ostatniej wypowiedzi, ale odprowadził ją wzrokiem, gdy odchodziła. Zaraz potem zacisnął palce nieco mocniej na ramieniu Stara, jednocześnie obracając głowę twarzą ku Storm, której uwaga musiała zostać przez ten czas zwrócona. Latynos przemówił zanim ona miała na to okazję.
- Tak, wiem. Słyszeliśmy już, że macie teraz swoje problemy, ale sądzę, że moglibyśmy z nimi pomóc... I do tego dorzucić nowe. Też pilne, jeżeli to coś zmienia. Możemy porozmawiać gdzieś, gdzie nie podsłucha nas chmara uczniów? - dla podkreślenia swoich słów Rictor rozejrzał się krótko. Choć w pobliżu nie było teraz nikogo, to jednak hall należał do bardzo łatwo dostępnych miejsc i oferował sporo kryjówek... Szczególnie dla młodzieży o nietypowych zdolnościach.
Mężczyzna miał nadzieję, że w końcu uda im się zacząć działać - naprawdę działać - w kwestii spisu. Spider-Man okazał się być jednym, wielkim rozczarowaniem i w zasadzie tylko zmarnował ich czas. Cable zadbał o rozproszenie na chwilę ich uwagi. Tylko na spotkanie Rahne Ric nie mógł narzekać, choć pewnie nie był pod tym względem do końca obiektywny. Tak czy siak, jego irytacja rosła wraz z każdą pojawiającą się przeszkodą.

Wreszcie sprawy zaczynały układać się przynajmniej trochę lepiej. Storm miała dla nich czas, a nawet jeżeli nie, to i tak była skłonna się wysilić i zorganizować chwilę... A to automatycznie stawiało ją wyżej od Spider-Mana w osobistej hierarchii Rica - choć tak naprawdę już wcześniej znajdowała się ponad nim, podczas gdy nowojorski bohater ostatnio nieźle zaminusował. Okazanie przez nią zainteresowania sprawą z pewnością jednak pomagało.
- Jak najbardziej, gabinet będzie... - zaczął odpowiadać na jej  sugestię, lecz przerwał mu w tym dźwięk dochodzący najwyraźniej z zewnątrz... A raczej cała seria podobnych do siebie odgłosów, które nie kojarzyły się Rictorowi z niczym dobrym. Tyle maszyn w pobliżu szkoły zwiastowało coś bardzo nieprzyjemnego, być może na przykład pojawienie się agentów S.H.I.E.L.D., którzy zadecydowali, że akurat w tym tygodniu nie będą się lubić z mutantami... Albo coś jeszcze gorszego. Ciekawe, że miało to miejsce właśnie teraz, gdy część drużyny udała się na drugi koniec kontynentu, lecz może był to po prostu efekt działania ich typowego szczęścia, a nie większy spisek... Tak, jasne. Szkoda tylko, że Latynosowi mimo wszystko jakoś ciężko było w to uwierzyć.
Ric rzucił krótko okiem na Stara, jednocześnie zsuwając w końcu dłoń z jego ramienia, aby w razie czego obie ręce mieć wolne i przy okazji nie krępować ruchów przyjaciela. Zaraz potem jego spojrzenie przesunęło się już w stronę okien, lecz fizycznie się do nich nie zbliżył... Po części dlatego, że właśnie odezwał się komunikator Ororo, a chciał być obok niej, aby bez problemu wysłuchać treści nadawanej wiadomości.
Dwoje obcych, którzy - według komputerów - nie przypominali ludzi... Ale jednak z zewnątrz wyglądali wystarczająco do nich podobnie, przynajmniej z tej odległości i przez szybę. Rictor zmrużył lekko oczy, w głębi ducha żałując, że nie posiadał wzroku takiego jak Shatty. Mimo to coś mu podpowiadało, że niedługo jeszcze napatrzy się na tych przybyszy... Być może to właśnie odzywał się jego pesymizm.
- Wychodzimy im na spotkanie czy bijemy na alarm? - zagadnął Storm, choć nawet nie spojrzał w jej kierunku, zamiast tego skupiając wzrok na widoku za oknem... Gdzie na scenę wkraczały kolejne osoby. Latynos wsunął dłoń do kieszeni i wyłowił z niej komórkę, by dopiero po jej odblokowaniu zerknąć na ekran. Jedną ręką prędko odszukał numer, z którego niedawno otrzymał wiadomość dotyczącą Los Angeles... I na tym poprzestał.
Z jednej strony systemy obronne Instytutu mogły już przesłać niezbędne informacje do tej części drużyny, która poleciała na misję. Nawet jeżeli nie, to w trakcie akcji odebranie SMSa - szczególnie o takiej tematyce - mogło się skończyć rozproszeniem uwagi i poważnym błędem... Nie wspominając już o tym, że przecież nie mieli wcale pewności, że wsparcie będzie im w ogóle potrzebne. Jeżeli zaś będzie - to i tak niekoniecznie zdąży dotrzeć do nich na czas... A do tego wszystkiego dochodziły jeszcze kwestie prywatne.

Wbrew pozorom Rictor nie wahał się z komórką w ręku aż tak długo, bo może przez kilka sekund. Po szybkim rozważeniu wszystkich za i przeciw - z których przeważały te ostatnie - cofnął się jednak do menu z kontaktami, a następnie zaznaczył te, które go interesowały: Madrox, Lorna, Berto, Sam... Osoby związane ze szkołą, chcące dla niej jak najlepiej. W przypadku części z nich nie miał pewności, że zareagują - że w ogóle zdążą zareagować - ale tak czy siak warto było spróbować się do nich odezwać. W najgorszym wypadku przynajmniej będą wiedzieć co się stało.
Z tą myślą mutant wystukał prędko tekst wiadomości, a następnie uniósł telefon i skierował go w stronę okna, aby przez szybę uchwycić na zdjęciu przebywające na zewnątrz osoby. Do tej pory zdążyło ich przybyć, więc Latynos zakładał, że przed budynkiem zawiązał się już pierwszy front obrony Instytutu. Bardzo dobrze, w razie czego zyskają na czasie, o ile zagrożenie rzeczywiście było poważne. Ric nawet nie spojrzał drugi raz na treść SMSa, tylko natychmiast wysłał go do wyselekcjonowanych wcześniej kontaktów.
Chowając komórkę do kieszeni - i odruchowo blokując ją po drodze - mężczyzna zerknął jeszcze krótko na Stara, po czym już miał skierować wzrok na Storm... Gdy do hallu wpadła jakaś dziewczyna, która bez słowa przemknęła obok nich, na moment zatrzymała się przy drzwiach, a następnie wyskoczyła przez okno, by dołączyć do zebrania na zewnątrz. Rictor podążył za nią spojrzeniem, lecz prawdę mówiąc nie wiedział nawet jak skomentować jej zachowanie, więc skwitował je jedynie zmarszczeniem czoła.
Zaraz zresztą rozległ się odgłos kolejnych przyspieszonych kroków, który sprawił, iż Latynos przestał myśleć o tym dziewczęciu i zamiast tego obrócił głowę ku nowo przybyłemu. Ten z kolei prezentował się... Znajomo, choć Ric nie był do końca pewien gdzie i kiedy go widział. Z drugiej strony odpowiedź najprawdopodobniej brzmiała: "kiedyś w Instytucie" lub ewentualnie na jakimś zdjęciu ze szkoły... Tak, prędzej to ostatnie. Chłopak zwrócił się od razu do Storm, a na jego słowa Rictor aż przewrócił oczami. Tak, bo sami przecież nie zauważyli, że coś się tam dzieje...
- Byłoby dobrze, gdyby ktoś zadbał o to, aby uczniowie nie wychodzili teraz przed budynek. Właściwie... Jeżeli mamy nad głowami czyjeś siły powietrzne, równie dobrze mogą zaraz zaatakować, a szkoła niekoniecznie to wytrzyma. Star i ja zgarniemy waszych podopiecznych pod ziemię, do Danger Roomu, bo zakładam, że to wciąż najbardziej wytrzymałe pomieszczenie w Instytucie, a jeżeli zajdzie taka konieczość, teleportujemy ich w bezpieczne miejsce - zasugerował, spoglądając wyczekująco na Ororo.

Ric ustawiony był w taki sposób, że kątem oka udało mu się zauważyć przesuwający się w okolicach okna cień, lecz kiedy ten uciekł ku sufitowi, a mężczyzna odruchowo spróbował podążyć za nim wzrokiem, praktycznie od razu zorientował się, iż smuga była na to po prostu zbyt szybka. Ponownie ujrzał ją dopiero po drugiej stronie pomieszczenia i znów natychmiast obrócił ku niej głowę, niestety tracąc ją z oczu, lecz przynajmniej wiedząc w którym kierunku zmierzała. Czym była? Co planowała? Na te pytania nie posiadał jeszcze odpowiedzi, ale zdrowy rozsądek i wrodzona podejrzliwość - szczególnie to ostatnie - podpowiadały mu, iż w grę nie wchodziło raczej nic dobrego. Chłopak, którego przysłano po Storm, doszedł najwyraźniej do tego samego lub podobnego wniosku - i bardzo dobrze, bo Latynos wiedział dokładnie co z tym teraz zrobić.
- Storm sama trafi na miejsce. W razie czego pójdzie za odgłosami demolki. Przydaj się i postaraj się znaleźć to czarne coś, a my zajmiemy się uczniami - zwrócił się do niego, jednocześnie krótkim ruchem głowy wskazując przejście, w którym zniknęła wspomniana smuga. Zakładał, że dogonienie jej nie będzie wcale łatwe, ale coś musieli przecież w tej sprawie zrobić. Zostawienie jej samej sobie byłoby jeszcze gorsze, a tak... Może będą mieli szczęście i rudzielec akurat się na nią natknie. Albo oni sami, skoro i tak musieli zrobić rundkę przez szkołę.
Rictor rzucił jeszcze krótko okiem ku Storm, lecz już się do niej nie odezwał. Ich dyskusja będzie musiała poczekać do czasu, gdy bieżący kryzys zostanie zażegnany... A przynajmniej jeden z nich. Ten najbardziej palący. Rzecz jasna mężczyźnie bardzo nie podobało się to, że ich sprawa znów musiała zostać odłożona, w końcu przybywali z czymś pilnym i poważnym, istotnym nie tylko dla X-Men, lecz dla wszystkich mutantów... Ale w zaistniałej sytuacji nie było żadnych wątpliwości co do priorytetowych działań i tematów. Najpierw obrona szkoły i uczniów, a potem wszystko inne.
- Chodź, Star - dorzucił więc tylko, w ten sposób sygnalizując koniec rozmowy ze swojej strony. W tej chwili więcej już tutaj nie ugadają, więc nie było sensu marnować czasu. Ostrzał mógł się rozpocząć w każdej chwili, a nawet jeżeli nie, to tocząca się na zewnątrz walka przecież również mogła uszkodzić budynek, a to oznaczało, że każda sekunda stracona w hallu to sekunda mniej na zabezpieczanie młodych mutantów.
Latynos skierował się ku schodom i korytarzowi na ich szczycie, chcąc zacząć od góry budowli... Ale i po cichu licząc na to, że być może uda im się spotkać i złapać ten czarny obiekt, który dopiero co udał się w tę stronę. Może zlecił to rudzielcowi, ale po pierwsze: nie miał bladego pojęcia czy chłopak w ogóle go posłucha, a po drugie... To mógł być przecież tylko zwykły uczeń. Najprawdopodobniej był, wnioskując po jego zachowaniu i sposobie mówienia. Ric czuł się lepiej wykwalifikowany do zadania bojowego.

[Z/t za siebie i Stara]