Główna sala

Carol przyglądała się Kapitanowi z dość nieodgadnionym wyrazem twarzy. Jakby zastanawiała się czy to ona gdzieś popełniła gafę i źle powiedziała, czy mężczyzna po prostu źle ją zrozumiał.
- Ogólnie mi chodzi o to, co się dzieje i też prywatne sprawy. - stwierdziła, lekko wzruszając ramionami. - I miałam na myśli, że raczej kiepską formę odpoczynku sobie wybrałam, przychodząc na imprezę. - dodała nieco niepewnie. Wszakże, wypowiedź Rogersa też pasowała do jej słów i nie musiałaby zwracać uwagi, że o czym innym mówiła. Niemniej, potrafiła - a przynajmniej starała się - zrozumieć ten problem, z jakim borykał się Kapitan. W końcu po tylu latach zamrożenia, musi na nowo przystosować się do czasów, w jakich przyszło mu egzystować, prawda?
- Czas. Przede wszystkim potrzeba ci czasu, Steve. Potem już pójdzie z górki. - uśmiechnęła się do niego pokrzepiająco. - Cierpliwości. - nie mógł przecież tego sobie odpuścić. Właściwie to on miał jakieś wyjście, byleby nie zapoznawać się z wiekiem, w którym przyszło mu obcować? Zawsze mógł kogoś poprosić o pomoc, o kilka wyjaśnień i wątpliwym było, żeby ktoś odmówił. Może i nie mieliby czasu, ale z drugiej strony świadomość, że nie wie, byłaby dobrym argumentem. Dziwne, że jeszcze Fury nie wybrał kogoś, kto choć trochę przedstawiłby Rogersowi owe stulecie, tłumacząc nawet kilkakrotnie jedną rzecz czy też sprawę. Chyba że wtedy Carol nie była obecna i sama o niczym nie wie, co w jakimś stopniu zdziwiłoby niebieskooką, jednak już tym nie zajmowała swoich myśli.
Carol zmarszczyła delikatnie brwi i przysłuchiwała się jasnowłosemu. Rogers chyba miał świadomość tego, że przez to, iż nie chce powiedzieć czego dotyczył zakład, Danvers była jeszcze bardziej zaciekawiona, a tym samym - miała większą chęć, by się o tym dowiedzieć. Zdawała się nie zauważyć jego skrępowania.
- Najwyżej przekonam Tony'ego, żeby mi powiedział, czego dotyczył zakład. - mruknęła, jakby od niechcenia. Tak naprawdę, to chciała po prostu zobaczyć reakcję Steve'a oraz czy mężczyzna ugnie się i powie jej o tym. - Musisz po prostu zapamiętać, że jeśli chodzi o technologię dwudziestego pierwszego wieku, to lepiej się nie zakładać ze Starkiem, Steve. Nie musisz się od razu poddawać! - westchnęła po chwili, wieńcząc swoją wypowiedź delikatnym uśmiechem.

Pomimo umiejętności i mocy, jakie miała Carol, u niej kwestia upicia się nie była aż tak ciężka, jak u Kapitana. Przecież... Gdyby tak było to ostatnie wydarzenia, do jakich przyczynił się spożywany przez kobietę alkohol, nie miałyby miejsca. Dlatego starała się trzymać z dala od napojów procentowych, co po dzisiejszy dzień się jej udawało.
Miss Marvel obróciła się lekko na tym taborecie, coby lepiej przyglądać się swojemu rozmówcy.
W przeciwieństwie do większości osób, ona preferowała utrzymywanie kontaktu wzrokowego podczas rozmowy. Inni jedynie tak zapewniali, a kiedy przychodziło co do czego, to jak najdalej uciekali wzrokiem przed towarzyszem, jakoby się czegoś obawiali. Sama do tego się posuwała, chociaż nie była zadowolona, jak do tego musiało dojść; zazwyczaj jednak miało to miejsce w chwili, gdy rozmowa stawała się znacznie intymniejsza, okraszona niemałą liczbą sekretów i tajemnic, jakimi niespecjalnie chciała się dzielić.
- Steve, mentalność zawsze się zmieniała, co kilka lat. - powiedziała ciszej, by dalej mężczyźnie nie przerywać.
Na wzmiankę o stażyście, Carol wywróciła oczami, wyrzucając ciche westchnięcie - zapewne - poirytowania. Już nieraz wspominała Fury'emu, żeby ktoś inny ich werbował albo on sam się za to wziął.  Niektórzy już mieli o sobie za wielkie mniemanie, które blondynka starała się zgasić za każdym razem, kiedy nadarzyła się tylko taka szansa.
- Zdziwiłbyś się, ile on rzeczy potrafi zapamiętać, będąc pod wpływem. - uśmiechnęła się delikatnie, by po chwili owy uśmiech zmienił się w grymas. Powodem tego grymasu była dziewczyna, która dobiegła z jakimś piskiem (krzykiem?) do baru, żądając od barmana kolejnego trunku, choć - na oko Carol - już dawno powinna sobie odpuścić spożywanie alkoholu.
Przyjrzała się Kapitanowi baczniej, jakby chciała zarejestrować w pamięci rysy jego twarzy. Po dłuższej obserwacji, można było wyciągnąć niektóre gesty świadczące o lekkim poddenerwowaniu, jakoby trudno było mu się nadal przystosować do jej czasów. Jak dla niej - było to całkiem zrozumiałe i za to podziwiała mężczyznę. W końcu, kto dałby sobie radę z tym wszystkim?
- Wiesz... Tak wywnioskowałam. Zabrzmiało to po prostu, jakbyś już nigdy nie chciał się z nikim założyć, coby nie przegrać. - wytłumaczyła w dość pokręcony sposób, wykonując podobny gest wolną dłonią. Skinęła w międzyczasie do barmana, który przygotował jej kolejny napój, gdyż i ona dosyć prędko opróżniała pokale. - Kiedyś ci się uda wygrać ze Starkiem. Zawsze coś się znajdzie albo ktoś chętny do pomocy. - posłała szeroki uśmiech.
A gospodarza domu jak nie było widać, tak nadal nie jest.

W przeciwieństwie do Kapitana, Carol w ogóle nie zareagowała, gdy mężczyzna pochylił się w jej stronę, jakby uznawała to za odruch całkiem naturalny. Zapewnienie, że Steven nie uświadomi jej, czego dotyczył zakład, niezbyt spodobało się kobiecie, co odwzorowała w swoim wyrazie twarzy, który na ten moment zdawał się być nieco posępny oraz niezadowolony.
I kto powiedział, że Danvers zaczęłaby się z niego śmiać? Kto wie czy czasem nie postanowiłaby mu pomóc, coby choć raz przechytrzył Starka, o?
- Wtedy to nie dość, że byłbyś zdziwiony, bo komuś się udało, to jeszcze musiałabym zadbać o to, żebyś wrócił cały. - odparła po dłuższej chwili z rozbawieniem. Mimo że kusiło sprawdzić czy aby faktycznie trudno mu się upić (o ile w ogóle), czy to tylko taka niepozorna bzdura, to nie mogła sobie na to pozwolić. Cóż, najlepiej pije się w towarzystwie, prawda? Dla niej jednak nie było to możliwe. Zwłaszcza, że szkody, jakie mogłyby nastąpić, byłyby niemałe.
Wystarczy, że teraz na nowo musi zdobywać zaufanie grupy oraz wzmacniać samą siebie.
Kobieta, która przystanęła obok nich, nagle zagadując, w jakimś stopniu przerażała Carol. Myślała pewnie, że każdy wie, kto kim tutaj jest i z chęcią będą z nią wdawali się w jakąś dyskusję, choć ta była całkowicie bezsensowna.
Odwzajemniła jego spojrzenie, bo sama nie wiedziała czy w tym momencie ktoś nie postanowił sobie robić z tej dwójki żartów. Przysłuchiwała się jasnowłosej, marszcząc delikatnie brwi i - o dziwo - powstrzymując się od jakiejś kąśliwej uwagi.
Na słowa "Wdowa" i "macierzyński" w jednym zdaniu - wybuchnęła śmiechem, zakrywając po chwili usta swoją dłonią. Bądź co bądź, nikt tego nie wykluczał. Tym bardziej, że mało kto dociekał, co oni wszyscy planują robić za kilka lat. Tak czy siak wizja Natashy, która zamiast walczyć i pokazywać swoją siłę, spaceruje z wózkiem wydawała się na ten moment nieco... abstrakcyjna.

Nie tylko Steve był zdziwiony obecnością Ruby i jej słowami. To samo uczucie towarzyszyło również Carol, która nie wiedziała jaka reakcja, prócz - co było oczywiste - śmiechu, byłaby najodpowiedniejsza. Jej zamiarem nie było bądź co bądź udzielenie jakichkolwiek informacji, gdyż nie uważała tego za potrzebne.
W każdym razie, próba upicia Kapitana Ameryki zdawała się być na tyle kuszącym wyzwaniem, że pewnie nie tylko Carol postanowiłaby się z tym zmierzyć. Może nie dzisiaj wzięłaby się za próby upicia Mściciela, aczkolwiek zapamiętała, że kiedyś na pewno trzeba będzie do tego doprowadzić.
Jasnowłosa nie zauważyła jego skrzywienia się, skupiając spojrzenie na barmanie stojącym po drugiej stronie lady. Ten akurat szykował kolejny bezalkoholowy napój dla Danvers. Przy tym Miss nie wydawała się również być poruszona tymi słowami mężczyzny, które były jednak nietaktowne. Wszakże, to była jedynie prawda. Do tego zdążyła przywyknąć. Zwłaszcza, że już kiedyś zostało to nagłośnione - a o tym to już nie chce słyszeć.
W momencie, gdy Rogers zadał jej pytanie, Carol zwróciła twarz w jego stronę, marszcząc delikatnie brwi. Kiedy już udało jej się dosłyszeć (a nawet dopowiedzieć, bardziej prawdopodobne) pytanie mężczyzny, rozejrzała się po głównej sali.
- Namawiać mnie nie musisz. Naprawdę. - odparła z uśmiechem, podnosząc się z krzesła barowego i przechwyciwszy szklankę, pociągnęła towarzysza za rękaw koszuli, coby mogli skierować się w stronę balkonu.
Zatrzymała się po niedługiej chwili, odwracając twarz w jego stronę. Ba, nawet się nieco przysunęła, aby mógł ją usłyszeć. Zwłaszcza, że znaleźli się niemalże przy grupie rozwrzeszczanych dziewcząt.
- Odnoszę wrażenie, że z każdą minutą jest tutaj coraz więcej ludzi... - oznajmiła, ponawiając wędrówkę do oszklonych, balkonowych drzwi.

/ zt oboje