Coffee Shop

Morgana nie lubiła zimy. Jako kapłanka bogini Ziemi najlepiej czuła się wówczas, gdy otaczający ją teren był w rozkwicie. Wiosna stanowiła jej ulubioną porę roku i nie mogła się już doczekać jej nadejścia. Oczywiście ktoś mógłby rzec, że Faerie powinna po prostu przenieść się na te parę miesięcy w cieplejsze miejsce, ale kobieta bardzo nie chciała opuszczać Nowego Jorku. Może i nienawidziła tego miasta, ale rozumiała jego przydatność... Jego wagę. Praktycznie wszystko to, co istotne działo się właśnie na jego terenie lub przynajmniej w jego pobliżu.
Nie oznaczało to, że czarodziejka w ogóle nie podróżowała po świecie. Przeciwnie, zdarzało jej się teleportować na spore odległości, nawet na inne kontynenty - jeżeli taka zaistniała akurat potrzeba. Sprawdzała wszelkie pogłoski o osobach, które ponoć używały magii... I niestety w przypadku zdecydowanej większości z nich okazywało się, że sprawcą był zwykły mutant lub dowolna inna istota, która nie miała tak naprawdę nic wspólnego z czarami.
Faerie żałowała, że jedyna spotkana przez nią jak do tej pory w tych czasach dziewczyna, która rzeczywiście nadawałaby się na jej uczennicę, gdzieś zniknęła... Dosłownie tak, jak gdyby nagle zapadła się pod ziemię. Morgana podejrzewała, że nastolatkę musiał spotkać jakiś nieprzyjemny los, skoro nie była w stanie namierzyć jej energii życiowej, a to właśnie w ten sposób miały utrzymywać ze sobą kontakt.
Czarodziejka nie zwykła jednak płakać nad rozlanym mlekiem. Rozważała kolejne możliwości, szukała ciekawych perspektyw... I doszła do wniosku, że skoro posiadała informacje, którymi mogłaby handlować, to powinna wykorzystać je w najlepszy sposób, w jaki było to tylko możliwe. Wiedziała dokładnie czego za nie oczekiwała... I od kogo.
To właśnie dlatego ostatnio Faerie spędzała dużo czasu w pobliżu Avengers Tower. Liczyła na to, że uda jej się spotkać któregoś z bohaterów w codziennej sytuacji, w której będzie mogła z nim porozmawiać, przedstawić swoją sprawę... I nie zawiodła się, bo gdy tego dnia wkroczyła do jednego z lokali niedaleko siedziby Avengers, jej oczy padły na nikogo innego, jak na słynną Czarną Wdowę.
Kapłanka ruszyła w jej kierunku, nie za wolno, ale i bez pospiechu, po drodze rozpinając długi płaszcz, lecz jednak go nie zdejmując. Nie usiadła przy stoliku rudowłosej, nie narzucała się w taki sposób. Zajęła za to miejsce zaraz za nią, przez co znajdowały się tyłem do siebie, po czym sięgnęła po menu. Rzuciła jeszcze proste zaklęcie wyciszające, dzięki któremu nikt nie powinien być w stanie podsłuchać ich rozmowy... O ile w ogóle do niej dojdzie.
- Liczę na to, że ma pani chwilę. Na skutek zbiegu okoliczności znalazłam się w posiadaniu informacji, które dla pani drużyny mogą się okazać cenne - przemówiła cicho, otwierając kartę dań i zaczynając przeglądać znajdujące się w niej pozycje.

Zgodnie z przewidywaniami Morgany rudowłosa najwyraźniej potrafiła utrzymać dyskrecję w trakcie rozmowy. Nic dziwnego, w końcu została przeszkolona i pracowała jako szpieg, przynajmniej o ile wierzyć informacjom na jej temat, które zostały udostępnione publicznie... A tych niestety nie było tak wiele, jak chciałaby tego czarodziejka. Odrobiła swoją pracę domową, zgromadziła na temat Avengers i ich współpracowników tyle danych, ile tylko mogła, ale to wciąż było dla niej za mało. Wiedziała, że niedługo będzie musiała skorzystać też z innych, nieoficjalnych źródeł... Jak na przykład z czyjegoś umysłu, niekoniecznie telepatycznie.
- Czy zdaje sobie pani sprawę z tego, jak bardzo rząd nie ufa w tej chwili pani drużynie? I nie tylko wam, odnoszę wrażenie, że Tarcza również wypada z łask - zauważyła na początek, lecz domyślała się jakiej odpowiedzi udzieli jej kobieta, więc choć kulturalnie na nią zaczekała, to jednak nie zamierzała przykładać do niej większej wagi. Spodziewała się jednej z dwóch reakcji, zakładając, że Czarna Wdowa nie zachowa po prostu milczenia. Albo skłamie albo ułoży swoją wypowiedź na tyle wymijająco, aby uniknąć zarówno prawdy, jak i otwartego oszukiwania. Sama Faerie na jej miejscu uciekłaby się zapewne do tej ostatniej opcji.
- Osoby będące u władzy... I mam tu na myśli przede wszystkim samego prezydenta Stanów Zjednoczonych... Podjęły pewne kroki prowadzące do, jak mniemam, zwiększenia kontroli nad bohaterami. Dziwnym trafem udało mi się dowiedzieć co nieco na ten temat i jestem skłonna przekazać wam te informacje - Morgana zamilkła na moment, aby jej słowa wsiąkły, lecz pauza trwała na tyle krótko, by jej rozmówczyni nie mogła ich sobie do końca przemyśleć. Jeszcze nie teraz.
- Ale nie jestem instytucją charytatywną - dodała, a następnie powolnym ruchem przekręciła kartkę w menu, aby zajrzeć na następną stronę. Jej oczy przesuwały się po kolejnych pozycjach, lecz nie skupiała się na nich. Utrzymywała tylko pozory. Była w tym świetna i miała za sobą długie lata praktyki, nabytej między innymi na dworze królewskim.

Czyżby jednak otwartość? Takiej opcji Morgana nie wzięła pod uwagę, choć w gruncie rzeczy niczego ona nie zmieniała. Dowodziła jedynie tego, że czarodziejka pomyliła się we wstępnej ocenie bohaterki... A może wręcz przeciwnie? Być może rudowłosa kobieta starała się tylko uśpić w ten sposób jej czujność i wyciągnąć z niej informacje bez konieczności udzielania zapłaty? Lepiej, żeby na to nie liczyła, bo Faerie nie zamierzała odpuścić.
- Jak już wspomniałam, nie jestem instytucją charytatywną. Nie działam za darmo i te informacje również będą miały swoją cenę. Pytanie tylko... Na ile Avengers i S.H.I.E.L.D. mogą sobie teraz pozwolić? - Morgana przerwała na chwilę, gdyż zauważyła zbliżającą się do jej stolika kelnerkę. Wierzyła, iż Czarna Wdowa również zrozumie, że nie powinna się przy niej odzywać. Szpiedzy mogli się przecież kryć dosłownie wszędzie i nawet jeśli wciąż działające zaklęcie utrudniało im pracę, to stojąc tuż obok pracownica kawiarni i tak mogłaby zauważyć, że coś jest nie tak.
Czarodziejka jeszcze raz rzuciła okiem w menu, po czym zamknęła je, umieściła na blacie przed sobą i w końcu złożyła swoje zamówienie. Odczekała parę sekund, aby kelnerka zdążyła się wystarczająco oddalić i dopiero wówczas podjęła ponownie temat, nie pozwalając na to, by jej rozmówczyni zdążyła odezwać się przed nią.
- Prawda jest taka, że nie interesują mnie pieniądze. Mogę ich mieć dużo. Najwięcej znaczą dla mnie przysługi... A wydaje mi się, że nawet teraz Tarcza mogłaby udzielić mi pewnej pomocy - Faerie nie obróciła się, aby spojrzeć na Wdowę, lecz przysłuchiwała się uważnie wszystkim wydawanym przez nią dźwiękom, nie tylko jej słowom. Każde drgnięcie, zmiana pozycji, odgłos zniecierpliwienia lub niezadowolenia... Wszystko to mogło jej zdradzić coś istotnego.
Czekając na reakcję, Morgana założyła nogę na nogę i złączyła ze sobą dłonie. Zastanawiała się czy rudowłosa będzie w ogóle w stanie o czymkolwiek zadecydować, czy też wskaże jej jedynie kogoś wyżej postawionego... O ile w ogóle nie odrzuci z góry jej propozycji.

Westchnienie mogło oznaczać wiele, zaczynając od irytacji, aż po zrezygnowanie, lecz przede wszystkim świadczyło o tym, iż słowa Morgany wywierały na jej rozmówczyni jakiś efekt, nawet jeśli negatywny. Nie przeszkadzało jej to. Lubiła dobijać interesu z osobami wytrąconymi z równowagi, gdyż takimi łatwiej było manipulować. Trzeźwe myślenie tej drugiej strony z kolei utrudniało dobicie targu w sposób najkorzystniejszy dla samej czarodziejki. Należało oczywiście zachować umiar, bo prawdziwa złość mogła za to doprowadzić do zerwania pertraktacji... Ale zazwyczaj czarodziejka potrafiła sobie z tym radzić.
- Jeszcze nie teraz. Wyjdziemy za chwilę i pojedynczo, w odstępie przynajmniej paru minut od siebie - zadecydowała na sugestię Wdowy. Wspólne opuszczenie lokalu przed skorzystaniem z oferowanych przez niego dóbr tym bardziej zwróciłoby na nie czyjąś uwagę, a Morgana bardzo nie lubiła ściągać na siebie niepotrzebnego zainteresowania. Dobrze pracowało jej się w cieniu, przynajmniej póki co. Nie zamierzała pozostawać w nim na stałe, miała swoje plany, lecz im dłużej zachowywała anonimowość, tym więcej mogła na spokojnie osiągnąć. Kiedy się już ujawni, wtedy zaczną się schody, pojawią się osoby chcące ją powstrzymać... Same problemy.
- Co się zaś tyczy moich preferencji względem zapłaty... Jak już mówiłam, zależy mi przede wszystkim na przysługach. Ja robię coś dobrego dla was, a wy dla mnie i dzięki temu obie strony są zadowolone - Faerie znów zamilkła, gdyż kelnerka wracała właśnie do jej stolika, niosąc na tacy zamówiony przez nią napój. Ustawiła go na blacie, uśmiechnęła się i ponownie się oddaliła, a Morgana ujęła delikatnie filiżankę w obie dłonie. Jeszcze z niej nie piła, wpatrywała się tylko w jej zawartość i grzała ręce.
- Jestem nauczycielką, choć moje talenty należą do dość... Specyficznych. Najbardziej pomożecie mi, jeśli ułatwicie mi zgromadzenie uczniów i rozpoczęcie nauczania. To chyba dla was nic trudnego - wyjaśniła wreszcie, a następnie obróciła lekko głowę, aby skierować wzrok na widok za oknem.

Na pytanie bohaterki Morgana niemalże zmarszczyła czoło. Powstrzymała się przed tym tylko dzięki długim latom doświadczenia, nabieranego pośród licznych intryg na dworze królewskim. Musiała się tam nauczyć doskonale panować nad wyrazem swojej twarzy, nad gestami... Każdy ruch mógł coś zdradzić, chwila nieuwagi - zaprzepaścić tygodnie, miesiące ostrożnego planowania... Jednocześnie zaś Faerie poznawała reakcje otaczających ją osób i na ich podstawie dowiadywała się jak czytać z ludzi niczym z otwartych ksiąg. Obie te umiejętności okazywały się być bardzo przydatne również w tych czasach.
Czego by jednak czarodziejka nie próbowała, mimo wszystko nie potrafiła zrozumieć pytania Wdowy, a raczej nie mogła dojść do tego, co je wywołało. Czyżby nie wyraziła się dostatecznie jasno? Sądziła, że tak, choć momentami zdarzało się jeszcze wracać do starej składni czy form, które wyszły już z użytku. Pracowała nad tym, nie chciała zdradzać się ze swoją tożsamością i mocno niecodziennym pochodzeniem, lecz niestety w tak krótkim czasie nie mogła osiągnąć cudów... A przynajmniej nie pod tym względem.
- Nie będziecie ich uczyć. Tym zajmę się ja. Chcę, żebyście przede wszystkim ułatwili mi zebranie uczniów, to podstawa działania naszego układu - sprostowała cichym i spokojnym tonem, a kiedy rudowłosa oznajmiła, że będzie musiała omówić sprawę ze swoimi towarzyszami, Morgana wydała z siebie jedynie potakujące "mhm", po czym uniosła swoją filiżankę do ust, aby upić z niej trochę kawy. Zazwyczaj wolała herbatę, lecz o tej godzinie potrzebowała zastrzyku energii.
Powoli sącząc swój napój, Faerie nie zareagowała już w żaden sposób na wyjście bohaterki. Nie spieszyła się, nie rozglądała, nie zwracała na siebie uwagi. Dyskretnie usunęła zaklęcie, które rzuciła na samym początku rozmowy, a gdy wreszcie dokończyła kawę, wyjęła na moment portfel i pozostawiła na blacie pieniądze, w tym spory napiwek. Dopiero wówczas podniosła się z miejsca i ruszyła ku drzwiom, po drodze zapinając swój płaszcz i zastanawiając się jak rozegrać dalszy ciąg spotkania.

[z/t za obie]

Możesz zacząć w tym temacie?