Szyby wentylacyjne

Szyby zapewniające przepływ powietrza w całej wieży. Posiadają filtry wyłapujące zanieczyszczenia oraz czujniki i sprytnie ukryte kamery.

Kto by się spodziewał, że akurat w ten piękny dzień może się coś stać? Nikt i w tym właśnie rzecz. Nikt nie mógłby się spodziewać. Mogliby jedynie podejrzewać. Ta przewaga miała zostać wykorzystana w ciągu mniej niż godziny. Niczego nieświadomi mieszkańcy Nowego Jorku jak w każdy dzień spieszyli się do pracy, albo załatwiali inne pilne sprawy. W tym samym czasie mała rzecz wielkości mrówki uczepiła się ubrania pewnego mężczyzny zmierzającego nie w byle jaką stronę. Kierował się w kierunku budynku Tony'ego Stark'a. Ów organiczny osobnik nawet nie podejrzewał, że idąc być może w jakiś interesach przenosi pasażera na gapę. Bez problemu robot ( http://number-none.com/happycake/notes_16/HEX_render_101sm.jpg ) dostał się do środka będąc wciąż uczepionym odzieży człowieka. Zwiadowca zwinnie puścił się, by następnie spaść na podłoże w idealnym momencie. Znalazł się blisko wejścia do szybów wentylacyjnych do których pasował idealnie. Nawet nie musiał się bardziej zmniejszać, co zrobił zresztą jakiś czas temu, by nie alarmować o swojej obecności. Wewnątrz szybów musiał uważać, by nie narobić hałasów. Program maszyny zakładał rozważanie napotkania maksymalnych systemów obserwacji i obrony. Należało oczekiwać wszystkiego. W tym celu maszyna była wyposażona w parę dodatkowych elementów. Jak przykładowo ten, który sprawił kilka sekund po wejściu do szybów, że mechaniczny osobnik po prostu się rozpłynął. Uruchomiony został kamuflaż dość dobrze ukrywający obecność maszyny w tych ciemnościach. Dodatkowo odpowiednie przyrządy tłumiły wysyłany sygnał, który był trudny do wyśledzenia, ale nie było to jednak niemożliwe. Insektopodobny mechaniczny stwór przemierzał tunele powietrzne budynku Stark'a. Na razie droga była prosta jeśli chodzi o brak trudności i faktyczny brak sąsiednich tuneli czy zakrętów. Jednocześnie w tym samym czasie w stronę budynku zmierzały przesyłki z dostaw. Wśród nich jednak znajdowały się dwie paczki ze specjalną zawartością o której nikt nie wiedział. Jeszcze. Wkrótce jednak mieli się przekonać o tym co ma nadejść.

Robot o miniaturowych rozmiarach przedzierał się przez kolejne centymetry, a potem metry szybów wentylacyjnych zmierzając do wytyczonego przez siebie celu. Twór Ultrona kroczył tak do momentu, gdy w tunelu rozbrzmiał elektroniczny głos. Był to Jarvis o którym Ultron wiedział od swego stwórcy, który jeszcze przed buntem syntetyka wyposażył go w kilka ciekawych danych. Poza tym Ultron-5 domyślał się, że budynek Tony'ego Stark'a znanego jako Iron Man, musi mieć najnowocześniejsze systemy obronne i nie tylko. Nie wykluczało to także możliwości istnienia w tym miejscu inteligentnej sztucznej inteligencji. Obecna możliwość była jedną z przewidzianych przez syntetyka. Dobrze wiedział, że kiedyś może przydać mu się pewno cenna rzecz zwłaszcza w siedzibie Avengersów. Próbka głosu Hank'a Pym'a - jednego z Avengersów, a zarazem człowieka odpowiadającego za istnienie Ultrona. Reagując odpowiednio na sytuację zwiadowca przekalibrował odpowiednie syntezatory i analizując próbkę głosu Ant-Mana przygotowywał ją do użycia w czasie krótszym niż 2-3 sekundy. Kiedy minęło ok. 1,735063 sekundy próbka była gotowa, a zwiadowca inicjując kolejne instrukcje swojego programu postanowił, dosłownie, przemówić.
-Tu Hank Pym.- przemówiła maszyna głosem Ant-Mana pochodzącym z próbki, którą posiadał Ultron i która została zamontowana w wyposażeniu zwiadowcy. Zwiadowca RX-45 wciąż mając aktywny kamuflaż i będąc dodatkowo zmniejszonym czekał na dalszy rozwój wydarzeń. Choć kierował nim program, nie Ultron, to jednak jego twórca zamontował w RX-45 w ramach programu procesy odpowiadające za "samodzielne" myślenie w wyjątkowych sytuacjach. Nie, nie była to w pełni ukształtowana świadomość. Robot posiadał po prostu zaawansowane przyrządy analizujące, które śledziły bez przerwy sytuację w pobliżu RX-45, analizowały ją z niebywałą szybkością i mogły zależnie od wyników zainicjować odpowiednie działania. Tak więc zwiadowca kierując się "samodzielnym" myśleniem czekał na odpowiedź Jarvisa. Nic innego nie powiedział dalej, gdyż nakazem tutejszej SI było jedynie zidentyfikowanie się i to też RX zrobił.

-Oczywiście.- odparł zwiadowca wciąż używając głosu Hanka Pyma. Wskaźniki mówiły, że zagrożenie zostało tymczasowo zażegnane, a przedwczesne wykrycie obecności uniknięte. Ultron miał sporo szczęścia wyposażając swojego zwiadowcę w próbki głosu Ant Mana. W sumie o szczęściu trudno mówić w przypadku maszyny. Było to po prostu wynikiem przewidywań syntetyka. Podjął jeszcze przed misją wiele kroków na każdą ewentualność jaka według jego przewidywań mogła nastąpić. RX-45 w dalszym ciągu pozostając w trybie kamuflażu i zmiany rozmiarów postanowił iść dalej wzdłuż szybu wentylacyjnego. Na razie nie wykrywano potencjalnego zagrożenia. Bliskiego przynajmniej. Maszyna była świadoma iż jest otoczona przez kamery i czujniki, skoro wykryto ruch w tunelu. Dopóki jednak Jarvis myślał, że w wentylacji znajduje się Ant Man to nie było powodów do wzmożonej aktywności systemów obronnych RX-45.

W pewnym momencie maszyna zaczęła wykrywać, że coś się dzieje. Sensory dźwiękowe zaczęły coś wykrywać dobiegającego z przodu oraz z tyłu na dystansie około 2 metrów. Sytuacja pozornie była bez wyjścia. Systemy obronne zamierzały spalić przewody elektryczne wewnątrz RX-45, a na pierwszy rzut oka nigdzie nie było żadnej drogi wyjścia. W ten czy inny sposób sługa Ultrona zamierzał znaleźć stąd drogę wyjścia. W pierwszej kolejności zwiadowca przeskanował najbliższe otoczenie w poszukiwaniu ukrytych paneli przy pomocy których można by było wyłączyć zasilanie w tej części jednocześnie dezaktywując systemy obronne wymierzone przeciw niemu. Jeśli RX-45 powiodło się znalezienie ukrytego panelu wtem rozpoczął jego otwieranie oraz odpowiednie hakowanie pewnych podzespołów w celu wyłączenia zasilania. Program podejrzewał, że z pewnością włączy się zasilanie awaryjnej, lecz zwiadowca zyskałby czas na szybkie opuszczenie systemu wentylacyjnego. W PRZYPADKU JEŚLI RX-45 nie odnalazł w szybie żadnych paneli bezpieczeństwa wtem syntetyk zacząłby sprawdzać czy w jakimkolwiek kierunku znajduje się wolna przestrzeń, np. pod nim, nad nim czy po bokach. Jeśli wykrył wolną przestrzeń to rzecz jasna zaczął się przebijać do ów pomieszczenia, by wydostać się z szybu. Jeśli jednak wszystko inne zawodzi to w ostateczności zwiadowca przechodzi w tryb bezpieczeństwa aktywując odpowiednie tarcze obronne, zabezpieczenia, w tym zmniejszając przepływ energii, by zmniejszyć ryzyko przepalenia się obwodów elektrycznych, gdy nadejdzie atak.