Santa Monica Pier

Słynne i charakterystyczne molo w Santa Monica, przyciągające turystów parkiem rozrywki z diabelskim kołem, karuzelą i restauracjami, w których jedzenie i piwo jest dwa razy droższe niż gdziekolwiek indziej w okolicy.

Rozkojarzona nieco Janneth błądziła wzrokiem po zszokowanym tłumie. Sprawa "rzeźnika nie dawała jej spokoju od dłuższego czasu. Postanowiła więc, po pierwsze ze względu na fakt, iż należy do Avengers, po drugie dla zaspokojenia swojej babskiej ciekawości przyjrzeć się temu zajściu, a jeśli to możliwe jak najszybciej dorwać pewnego siebie mordercę, albo morderczynię rzecz jasna.

Tłum wymykał się zebranym służbom porządkowym spod kontroli. Zbliżyła się nieco do Detektywa Phelps'a, słysząc wzmiankę na temat wyczekiwanej przezeń obecności Starka na miejscu zdarzenia zaśmiała się, i powiedziała w stronę odpowiedzialnego za przebieg operacji:
- Tony'ego może teraz z nami nie ma, ale proszę mi wierzyć, że Avengers nie są grupą tylko po to, żeby to ładnie prezentowało się w gazetach, nie sądzi Pan, Panie Phelps - uśmiechnęła się do niego krzepiąco, po czym, dodała - Nie ukrywam, że Ci ludzie,będą na chwilę obecną tylko przeszkadzać, a w zasadzie już to robią. - rozejrzała się uważnie wokół, zauważyła owada, muchę, która najprawdopodobniej przyleciała tu zwabiona smrodem rozkładającego się ciała.
Możesz mi pomóc... potrzebuje Was jak najwięcej, musisz zebrać swoich i przegonić tych ludzi. Gapie nie są tu mile widziani.

Po przekazaniu muszce komunikatu telepatycznego, nie minęło kilka minut, a imponujących rozmiarów chmara much zaczęła napierać na ludzi, którzy zdezorientowani i przestraszeni poczęli się oddalać. Niestrudzone ekipy telewizyjne filmowały cały precedens, jednak Panna Van Dyne miała to w głębokim poważaniu, bo przecież i tak jest sławna, bez tego. Kiedy bzycząca ciemna chmura owadów rozmyła się po nieboskłonie, Osa spytała techników robiących zdjęcia trupowi, którego losu chyba nikt nie chciałby podzielić:
- Panowie, z moich informacji wynika, że gość nie leży tu, a w zasadzie nie wisi, więcej niż dwanaście godzin w przeciwnym razie owadów byłoby przy nim znacznie więcej, a nawet wśród much taka wieść potrzebuje czasu, by się rozejść. Owady zaś zdawały się tu dopiero zbierać, więc raczej się nie mylę, a wierzcie, że mam tam niezłe dojścia - zaśmiała się To wszystko powinno wyjść Wam na sekcji, ale co możecie powiedzieć na temat obrażeń, czy śladów tu na miejscu?- spytała.

Odwróciła na moment spojrzenie od denata, w myśl przysłowia "co za dużo, to nie zdrowo", a Jej uwagę przykuł mężczyzna. Zbudowany, brunet, postrzępione włosy, charakterystyczna fryzura i uważne spojrzenie.

Logan po opuszczeniu plaży musiał pchać motocykl do najbliższego mechanika przez parę godzin. Gdy w końcu udało mu się uporać z przebitą oponą, X-Men ruszył na Santa Monica Pier.
Wolverine zaparkował swojego Harleya niedaleko i włączył alarm. Już miał odjeść gdy zobaczył pożądliwe spojrzenia nastolatków jakimi obdarzali jego motor. Najwyraźniej zdawali sobie sprawę ile taka maszyna jest warta.
Logan jednak spojrzał na nich i odsłonił zęby w dzikim grymasie. Ich ochota na zawłaszczenie motoru znikła równie szybko jak oni sami.
James podszedł do tłumu. Nie miał zamiaru się przeciskać, przynajmniej jeszcze nie teraz. Rosomak wciągnął powietrze analizując zapach truchła. Zmarszczył wtedy brwi, wydało mu się że poczuł coś znajomego. Ale by się upewnić musiał podejść bliżej.
Wtedy też poczuł na sobie czyjś wzrok. Po chwili zlokalizował właściciela. A raczej właścicielkę. Wasp. Członkini Avengers. Wolverine miał mieszane uczucia co do tej grupy. Jednak jeżeli miał z nią współpracować będzie musiał odłożyć swoje obiekcje na bok.
Logan odwrócił się i odszedł od tłumu by znaleźć jakiś ciemny zaułek w którym mógł się spokojnie przebrać. Po chwili stał już w swoim kostiumie i szedł z powrotem miejsca zbrodni, tym razem bardziej zdecydowanym krokiem.
Na szczęście nie musiał się zbytnio przepychać, ludzie widząc go sami rozchodzili się na boki.
Wolverine bezceremonialnie minął Wasp i detektywa Phelpsa, po czym podszedł do ciała które w międzyczasie zostało zdjęte.
Nie przeszkadzając fotografom, kucnął w pobliżu i ponownie zaciągnął się powietrzem. Przyjrzał się też z uwagą ranom, mając nadzieję że to co wyczuł pomoże mu w rozwiązaniu tej zagadki.
U Jamesa widok, którego był właśnie świadkiem nie wywierał dużego wrażenia. W ciągu jego długiego życia widział podobne zwłoki, cholera, sam niektóre tak urządzał. Tak więc żadne wrażliwe łezki ani odruchy wymiotne nie zakłócały mu pracy.
Jeżeli zaraz miał do niego podjeść jakiś funkcjonariusz, a najpewniej sam pan detektyw, Wolverine zamierzał oszczędzić im czasu i kupić sobie dostęp do śledztwa zwykłym udowodnieniem że zna się na rzeczy. Rodzaj ran, czym zostały zadane, czas zgonu i inne rzeczy które mógł wywnioskować ze swoich oględzin.

Wolverine pociągnął nosem jescze raz, dla pewności. Zapach strachu który wychwycił z powietrza zanim podszedł do ciała okazał się być znacznie intensywniejszy gdy był bliżej. Śmierć Jonathana nie należała do najwolniejszych.
Logana nieco zdziwiła rekcja detektywa. Spodziewał się chociaż jakiejś utarczki słownej a zamiast tego uznał że jest znajomym Wasp. X - Men spojrzał na kobietę. Przeniósł potem wzrok spowrotem na ciało i zdjął jedną rękawicę. Dotknął gołymi opuszkami palców rany na brzuchu zastanawiając się czym została zadana.
- Facet był torturowany przed śmiercią. To nie było zwykłe morderstwo z premedytacją. Mamy do czynienia z typowym sadystą. - powiedział nie patrząc na detektywa i Wasp.
- Gdziekolwiek ten Rzeźnik zabrał Smitha, musiało to być miejsce w którym nikt nie mógł usłyszeć wrzasków bólu. - dodał zakładając rękawicę spowrotem. Wtedy do jego nozdrzy wdarł się jeszcze jeden zapach, którego wcześniej nie wychwycił. Sztuczny. Logan pociągnął nosem dwa razy po czym podniósł się z kucek.
- Czuję jeszcze jedną rzecz. Sztuczna woń, jakaś chemia. Coś podobnego do plastiku. - mruknął wystarczająco głośno by mogli go usłyszeć.
- Może to być zarówno jakaś substancja odurzająca jak i plastikowy worek, co by wyjaśniało szczątkowe ślady krwi. - skrzyżował ramiona na piersi.
- Nie powiem wam nic więcej na świeżym powietrzu. - powiedział po czym rozejrzał się dookoła. Może w tłumie zauważy jakąś podejrzaną postać. Tacy psychopaci często wracają na miejsce zbrodni by napawać się mordem, którego dokonali.
Wtedy spojrzał na detektywa po raz pierwszy.
- Jak dowiecie się czegoś nowego, albo zdecydujecie się co robić dalej - zawołajcie mnie. - powiedział po czym ruszył wolnym krokiem po odgrodzonym terenie. Nie było w stylu Rosomaka by tam stać i gawędzić sobie z policją. A nuż złapie woń którą wychwycił przed chwilą. Albo znajdzie coś co przegapiły władze. Cokolwiek za czym mógłby podążyć.

Van Dyne podrapała się po brodzie, słuchając uwag techników, uśmiechnęła się, gdy potwierdzili słuszność jej tez. Skupiona chłonęła informacje jakich udzielał im ów mężczyzna, który tak ją zaintrygował. Grzebiąc w ciele był spokojny, jak gdyby było to dla niego chlebem powszednim. Kto wie? Może tak właśnie było?
Będzie z niego dobry współpracownik, tylko...co teraz robić?
- Torturowany, zatem to musi być jakiś psychol, choć w sumie kto normalny morduje ludzi w taki sposób. Panowie, co możecie powiedzieć jeszcze na temat samej ofiary, miała z kimś na pieńku, albo, czy istniał jakiś związek z poprzednimi ofiarami? Poza metodą śmierci rzecz jasna. Jeszcze jedno....Kto był tu pierwszy? Czy ten gość miał wrogów, itd. Stricte rutynowe zadania. - wydała instrukcje, po czym podeszła do mężczyzny, który moment temu grzebał w ciele denata:
- Jestem Jannet van Dyne, ale mów mi Jannet, ewentualnie Wasp, jak koledzy. Mam do Ciebie jeszcze jedno pytanie. Mianowicie - Może jest trochę głupie, ale czy nie jesteś w stanie stwierdzić, czy Jonnatan nie został tu przywieziony, czy może przytaszczony. Poza tym, jakie umiejętności posiadasz? - spytała.

Mimo że Logan odszedł od grupki, wciąż słyszał każde słowo które padło z ust Wasp i Phelpsa. Niestety nie udało mu się znaleźć innych poszlak prócz tych, które znajdywały się w centrum miejsca zbrodni. Wolverine zmarszczył brwi, ale był zadowolony. Rozwiązywał już trudniejsze zagadki z mniejszą liczbą poszlak.
Wtedy podeszła do niego Wasp. X-Men spojrzał na nią. Nie miał ochoty z nią współpracować, poradziłby sobie sam, jak zawsze to robił. Jednak nie wykonywał zadania w którym miał czuć się swobodnie. W tym momencie wypracowywał opinię X-Menów. Musiał być miły. W miarę.
- Wolverine. - przedstawił się.
- Należę do X-Menów. - wyciągnął rękę a gdy oficjalny uścisk dłoni mieli już za sobą, odpowiedział na pytanie.
- Jak wspomniałem wcześniej, wyczułem zapach podobny do plastiku. Podejrzewam że mógł być to worek w którym zostały tutaj dostarczone zwłoki. Więcej ci nie powiem, to zbiorowisko zatarło wszelkie inne ślady. - powiedział wskazując ruchem głowy na tłum za ich plecami.
O resztę musisz pytać techników. - skończył celowo unikając pytania o jego umiejętności. Lubił trzymać karty przy orderach.
Wtedy detektyw Cole zaczął mówić. Logan odwrócił się w jego kierunku i idąc wyjął z kieszeni cygaro. Podpalił je zapalniczką Zippo po czym z klaknięciem zgasił płomień.
Słuchając policjanta wypuszczał kłęby dymu, smakując drogi tytoń. Brak powiązań pomiędzy ofiarami potwierdzał wcześniejszą hipotezę o zachwianiu psychicznym mordercy. Wolverine często miał do czynienia z psychopatami i wiedział że często o wyborze następnego celu decydował byle jaki kaprys.
- Dawaj. - powiedział Logan w odpowiedzi na pytanie Phelpsa.

Wasp skupiona próbowała złożyć w całość fakty, jakie przedstawiał je detektyw:
- Myli się Pan, detektywie. Jeanette znaleźliście za kościołem, Fred w sklepie, Henry na drodze. Drogi nie powinny być czasem monitorowane na niebezpiecznych odcinkach? Może macie jakieś wskazówki. Kościoły, też powinny mieć kamery wokół, przynajmniej te, które mają na swoim terenie cmentarze, wiesz młodzież często na dragach albo procentach dewastuje takie miejsca. Sprawdźcie to. - zaczęła się przechadzać, mając wrażenie, że coś jeszcze jej umknęło:
- Aa...sklep też musi mieć monitoring. Mam nadzieję, że nie wpuszczaliście nikogo do żadnego z tych miejsc nikogo nie wpuszczaliście, Wolverinie, może pojechałbyś tam z kilkoma technikami, a nuż uda Ci się coś jeszcze wywęszyć...? Hmm....przesłuchałabym na waszym miejscu jeszcze proboszcza, kogoś z wspólnot przy parafii, to ludzie, którzy mają sporo informacji na temat innych. Sporządźcie jeszcze mapkę tych miejsc zbrodni, one są za blisko siebie....zdecydowanie za blisko - na wzmiankę o podejrzanych na twarz kobiety wkradł się uśmiech - Od tego, to Pan powinien zacząć. Do roboty, Panowie.

Wasp niewątpliwie próbowała zabłysnąć, jednak najwyraźniej słabo jej szło. Swoim zachowaniem potwierdzała przekonanie Logana o Avengersach. Gdzie się nie pojawiali, tam próbowali zgrywać specjalistów w każdej dziedzinie. W tym wypadku uczyć Cole-a jak powinien prowadzić śledztwo. Doprawdy, Wolverine nie wiedział dlaczego Captain America do nich dołączył.
Gdy Logan uścisnął dłoń detektywa, poznał się jakim człowiekiem jest. Współczuł mu że musi się użerać z takimi karierowiczami jak Wasp.
Mimo tego że Rosomak nie myślał o towarzyszce w ciepłych kolorach, absolutnie nie dawał tego po sobie poznać. Miał w tym wprawę, chociaż na dłuższą metę nie posiadał dyplomu z cierpliwości.
Wolverine zmarszczył brwi gdy Wasp wydała mu polecenie. Ostatnimi czasy zrobił się strasznie drażliwy na tym punkcie. Dopiero się oswajał ze świadomością że nie jest już psem atakującym na czyjeś rozkazy i jakakolwiek próba mówienia mu co ma robić nie kończyła się dobrze.
- Sama możesz tam pojechać. - warknął na chwilę tracąc nad sobą kontrolę. Przez to Loganowi prawie umknęła chwila zamyślenia na twarzy Phelpsa. Prawie.
Z niemą satysfakcją słuchał jak detektyw wytyka Wasp jej zachowanie. Gdy wyciągnął wydruk mapy Logan wziął go do ręki przebiegł po nim wzrokiem zapamiętując rozmieszczenie miejsc zbrodni, po czym podał wydruk kobiecie.
- To jest nas dwóch. - uśmiechnął się porozumiewawczo do Cole-a, gdy podzielił się swoimi poglądami na kwestię resocjalizacji. Wziął od niego kartkę z adresami podejrzanych.
Gdy detektyw zbierał się już do wyjścia, Logan schował kartkę do kieszeni nawet nie myśląc by dać ją Wasp. Podszedł do Pheplsa i łapiąc go za ramię odciągnął delikatnie na bok. Spojrzał na towarzyszkę i powstrzymał ją gestem dłoni.
- Dzięki za pomoc. Jak dowiemy się czegoś nowego damy ci znać. - powiedział normalnym tonem, gdy byli w ruchu. Kiedy oddalili się na tyle by przeprowadzić rozmowę w cztery oczy, Wolverine zatrzymał się i spojrzał na Phelpsa.
- Dobra robota. - powiedział ściszonym głosem wskazując ruchem głowy na zwłoki, które właśnie były pakowane i zabierane do kostnicy.
- Nie przejmuj się tymi pozerami. - dodał mając na myśli Avengers a konkretnie och obecną przedstawicielkę.
- Domyślam się że chcę złapać tego świra tak samo jak ty. Ale może mi się nie udać jeżeli czegoś mi nie będziesz mówił. - powiedział mrużąc oczy. Ścisnął delikatnie jego ramię.
- O co chodzi z tym plastikiem?

Do Wasp:

X-Men podziękował detektywowi i odprowadził wzrokiem odjeżdżający radiowóz. Zamyślił się na chwilę, rozważając słowa policjanta, po czym odwrócił się i podszedł do członkini Avengers.
Wolverine słysząc oburzenie Wasp uniósł brew. Jej zarzuty nie były co prawda całkowicie bezpodstawne, tylko w mały stopniu. Ale kto zrozumie kobiety? Wytknij jej błąd a od razu się oburza. Gadanie o współpracy też było zbędne, przecież gdyby nie chciał rozwiązać tej zagadki to by go tutaj nie było.
Logan westchnął tylko.
- Kiedy ,,nie współpracowałem" - powiedział zaginając palce na znak cudzysłowia - dowiedziałem się że Phelps uważa że to nie jest zwykły psychopata, tylko maniak zabijania. Miej to na uwadze. - X-Men zaciągnął się cygarem.
- Sama sobie odpowiedz, prędzej by się zwierzył tobie czy mnie? - spytał retorycznie. Odpowiedź była oczywista, zresztą odpowiedź otrzymała chwilę temu. Cole nie ujawniłby swoich przemyśleń przed bohaterką, która bezpodstawnie wytykała błędy staremu wydze. W tym momencie Wasp powinna się zastanowić czy nie zareagowała zbyt pochopnie ze swoimi wyrzutami. Przecież nie mogła odczytać myśli Logana, a jego słowa i czyny wskazywały na to że jedynie odegrał szopkę dzięki której wyciągnął dodatkowe informacje od Phelpsa. Czy tak było czy nie - wiedział tylko Logan.
Wolverine zaciągnął się ponownie i odchylił głowę do tyłu wypuszczając dym w niebo.
- Dałem ci mapę z poprzednimi miejsc zbrodni. Jedź gdzie chcesz. Ja pojadę odwiedzić podejrzanych Phelpsa. - powiedział spoglądając na Wasp. Zaciągnął się resztkami tytoniu, po czym pstryknął palcami wysyłając żarzący się niedopałek na spotkanie z kałużą.

Tak naprawdę to Logan miał plan by sam odwiedzić podejrzanych a Wasp pozostawić robotę sprawdzania miejsc zbrodni. A nuż znalazłaby coś co umknęło śledczym i pomogło im w rozwiązywaniu zagadki. W końcu bądź co bądź Wolverine potrafił sobie poradzić z dwoma rzezimieszkami.
Ale (znowu) Wasp nie mogła o tym wiedzieć. Nie znała możliwości walki Logana. Jeżeli X-Men chciał sobie pogadać z tymi dwoma na osobności będzie musiał dać towarzyszce coś co ją zapewni o tym że wykona robotę. A bardzo chciał. Z tego co wiedział o Avengersach to nie preferowali tak brut... skutecznych metod jakie uprawiał Logan. W dodatku to kobieta. Szlag by go trafił jakby w czasie przesłuchania ukazała swoją pacyfistyczną naturę.
- Mam ich adresy, ale wydaje mi się że lepiej będzie jak się podzielimy zadaniami. - powiedział unosząc zaciśniętą pięść i wysuwając szpony, które zabłysły odbijając światło rzucane przez latarnie.
- Ja pogadam sobie z koleżkami Phelpsa. - uśmiechnął się podejrzanie po czym schował szpony.
- A ty w tym czasie sprawdzisz miejsca zbrodni tak jak chciałaś. - zaproponował po czym wyciągnął dłoń.
- Współpracujemy? - Wolverinowi zbierało się na wymioty od tej bohaterskości i serdeczności. Nie mógł się już doczekać aż zapozna Javiera i Victora ze swoją pięścią.

Wasp miała wielką ochotę na to, by udowodnić Wolverine'owi, że kobiety to wcale nie taka słaba płeć jak się większości wydaje. Strasznie liczyła na to, że podzielą się podejrzanymi. Widząc jednak "argumenty" jakie przedstawił jej mężczyzna, stwierdziła, że lepiej będzie, jak On się tym zajmie. Zdawałoby się, że cała ta sytuacja to ekranizacja kultowego przysłowia: "Gdzie diabeł nie może...". Przystała mimo wszystko na jego propozycje, w sumie to sama chyba bardziej preferowała konspiracyjno-szpiegowskie zlecenia:
- Dobra, myślę że nie ma na co czekać. Lecę do sklepu, mam nadzieję, że zastanę tam jeszcze właściciela. Budząc proboszcza o tej porze na pewno nie nabije sobie u niego punktów, a właśnie o nie chodzi. Gdybyś czegoś się dowiedział, choć patrząc na Twoje talenty dziwiłabym się gdyby było inaczej, to po prostu dzwoń. Do zobaczenia. - rzuciła, pisząc na naprędce swój numer kontaktowy, wręczyła go mężczyźnie i ruszyła w stronę sklepu nieopodal miejsca zbrodni.

http://z.t

Logan spojrzał na swoją wyciągniętą dłoń w której spoczęła kartka z numerem telefonu Wasp. Niekoniecznie tego się spodziewał, liczył na symboliczny uścisk dłoń. Zmarszczył brwi i zerknął na odchodzącą kobietę.
Westchnął, schował kartkę do kieszeni i ruszył w kierunku swojego motocykla.
z/t

Po wydarzeniach w Monaghela Forest, Ghost Rider z upiornym śmiechem odjechał, rozpędzając motocykl do maksymalnej prędkości, znikając wszystkim z oczu. Jechał długo, przemierzał pustkowia, i nie przerwał tej wesołej podróży pod postacią Johnny'ego.
Johnny raczej nie rozpamiętywał walki z żywymi trupami, upiorną wersją Matki Boskiej i Freddym Krugerem, o ujeżdżaniu jednorożca Apokalipsy nie wspominając. Postanowił pożegnać Wschodnie Wybrzeże na dłużej...Nigdzie zresztą nie zagrzewał dłużej miejsca. Mephisto ma swoich szpiegów wszędzie. Wolał zatem nie dać się namierzyć...
Jego celem było Los Angeles. To miasto nie zasługuje na swą nazwę...Miasto Aniołów? Chyba upadłych. Jedno z najbardziej zarażonych ulicznymi gangami miejsc w USA, pomijając Detroit. Czemu przyjechał tu, mimo że Ghost Rider z pewnością wyjdzie na zewnątrz, by polować i powodować zamęt?
Może impuls, a może brak planu działania? A może właśnie dlatego, że to miasto jest zarażone złem jak rakiem?
O tym rozmyślał, odstawiając motocykl niedaleko wejścia na molo Santa Monica. Postanowił się przejść, mimo rażącego po oczach Słońca i tłumów ludzi. Był jak cień, który nie cierpiał ani jednej sekundy popołudniowego brzasku. Demon nie lubił światła...Blaze miał to gdzieś. Spacerował powoli, nie patrząc na ludzi dookoła. Na końcu mola, oparł się rękoma o barierkę i odpalił papierosa. Niby zagoni go do grobu 5 minut szybciej...Miał to gdzieś. Stał tak, popalając nabity w bibułkę tytoń, odznaczając się pośród przebywających tu spacerowiczów. Czarna, skórzana kurtka motocyklowa, jeansy i ciężkie buty. Przetłuszczone, długie blond włosy upięte niedbale w kucyk i równie niezadbany kilkudniowy zarost. Bardziej pasował do heavymetalowej speluny, a nie do miejsca publicznego...Ale miał to gdzieś.

Simon Williams postanowił odpocząć od Avengersów i całego tego zgiełku związanego z ich grupą. Co prawda on był w niej od niedawna, ale był już tym zmęczony. Zostawił Starkowi wiadomość, że bierze kilka dni wolnego, po czym wziął jetpack i postanowił się przelecieć. Dobrze, że jetpacki Starka nie potrzebowały paliwa... może potrzebowały, jednak nie tak wiele jak te standardowe jetpacki, które piły paliwo, jak Simon piwo.
Po pewnym okresie dotarł do swego celu. Plaża Santa Monica... Cud na ziemi. Właściwie to raj, ale Simon nie zwracał uwagi na słowa, których używa. Opadł na ziemię, wyłączył jetpack, po czym powolnym krokiem ruszył w stronę molo. Chciał odprężyć się wpatrując się w fale.
W pewnym momencie Simon dostrzegł motor. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie to, że Williamsowi ten motor przypominał o pewnym człowieku. Johnny Blaze. Nie miał ochoty go tu spotkać, jednak najwidoczniej Ghost Rider również zapragnął pooglądać fale.
Simon ruszył molem w stronę morza i kiedy doszedł do jego końca zauważył go. Wyglądał obleśnie. Może to przesada, tak czy inaczej wyglądał gorzej niż Simon. Te długie, przetłuszczone włosy rozpoznał by wszędzie.
Williams westchnął, po czym podszedł do Blaze'a. Nie wiedział czy Blaze go zauważył, czy też nie, jednak nie miał zamiaru go ignorować. Oparł się na barierce obok niego i powiedział:
- Ty tutaj? Co taki diabeł jak ty robi w mieście aniołów? Tylko nie wmawiaj mi, że przybyłeś tutaj pooglądać zachód słońca...

Rozmyślania Johna przerwał głos skierowany do jego osoby. Odwrócił ku niemu głowę, wypuszczając kłęby dymu z ust...
Jego oczom ukazał się wysoki brunet. Klasyczny "laluś", powiedziałby złośliwiec. Ale powstrzymał się od komentarzy. Tak czy siak, facet nie wyglądał na menela. Był wręcz do przesady zadbany...
Znał go? Blaze widział go pierwszy raz na oczy. Ghost Rider pewnie też, choć czasem Blaze nie pamiętał, co działo się po przemianie...Niemniej...Nie zna tego faceta.
-Nie sądzę, byśmy się znali, kolego...Tak, oglądam zachód Słońca.
Odparł. Może to po prostu fan jego motocyklowych wygłupów, kto wie...Jedno jest pewne. To było podejrzane, oraz Johnny faktycznie chce tylko popatrzeć na Słońce. Zarathos natomiast ma inne plany, które pokrywają się z jego odwieczną misją...
Miasto Aniołów to wręcz prześmiewcza nazwa dla tej...mieściny. Jest skażona dekadencją, grzechem i zepsuciem. Są tu miejsca, gdzie za bycie obcą osobą można wyłapać kulkę od "obrońców dzielnicy". Myślał że Nowy Jork śmierdzi złem. Mylił się....
Ale wracając do nieznajomego.. Kim jest, u diaska?

"Nie sądzę, byśmy się znali, kolego..." - co to kurde miało być? Rzecz jasna Blaze go nie znał, bo niby skąd, natomiast Simon znał go bardzo dobrze. Był Avengersem. Miał dostęp do różnych baz danych, a szczególnie do bazy danych Tony'ego Starka. Stark posiadał w niej chyba wszystkie imiona i nazwiska superbohaterów, a także superzłoczyńców. Sam Simon w czasie nudnych wieczorów często zaglądał do tych baz.
- Znamy się... przynajmniej ja cię znam. I to bardzo dobrze. Ty nie musisz mnie znać... a jeśli poznałbyś moje dane musiałbym cię zabić.
Zaśmiał się. Każdemu wciskał ten sam kit, aby ludzie nie byli zbyt ciekawscy. Wiedział, że Blaze nie jest zwykłym człowiekiem jednak nie bał się go. W końcu to on posiadał wiązkę energii w swych oczach.
Sam Simon nie był jego fanem Ghost Ridera... co to, to nie. Nawet go potępiał. Za tą śmieszną zemstę na złych ludziach. On kiedyś był taki sam. Zabijał ludzi, aby pokazać swoją siłę. W pewnym momencie zrozumiał jednak, że sprawiedliwość polega na czymś innym. Trzeba dawać ludziom drugą szansę, a jeśli nie wystarczy to kolejne... Blaze tego nie rozumiał. Krwawe żniwo to jego znak firmowy, a sam Simon zastanawiał się czy planuje rozpocząć jakąś akcję na plaży Santa Monica. Nie zamierzał dopuścić do krwawej rzezi Ghost Ridera.
Wracając do zachodu słońca to rzeczywiście był on tu wyjątkowy. Chyba jedyny w swoim rodzaju. Simon był już w różnych miejscach, jednak nigdzie nie doświadczył takiego zachodu słońca jak tutaj. Śmieszne, ponieważ pamiętał go z lat kiedy był dzieckiem. Jednakże takich momentów się nie zapomina... To było ulubione miejsce jego ojca, a teraz to on stał w tym samym miejscu i zachód słońca wyglądał tak samo, jak przed dwudziestoma laty.
- Rzeczywiście. Pięknie... Wracając do twojego przebywania w tym właśnie miejsce. Chcę cię ostrzec... nie rób żadnej głupiej krwawej rzezi, bo będziesz miał do czynienia ze mną...
Uśmiechnął się do niego cyniczne i czekał na odpowiedź.

Po słowach nieznajomego Blaze wydedukował, że gość nie zna jego, a Ghost Ridera. Bardzo możliwe, że nie pamięta, gdyż pewnie był to jeden z tych wielu razów, kiedy przemiana nastąpiła samoczynnie. Kiedy nie miał kontroli nad demonem.
Nawet jeśli, to w czym problem? Że Ghost Rider robi to, do czego został stworzony? Zabijał tylko tych, co na to zasługiwali. Nie zabijał ani jednej osoby, której dusza była czysta. Tak działa Duch Zemsty. Nazwa mówi za siebie.
Blaze postanowił postawić kawę na ławę. Skoro facet wiedział, w co się zmienia po nocach, nie było sensu negować tego...
- Nie masz na myśli mnie, a...Tego Drugiego. Ja nazywam się Johnny Blaze.
Powiedział, zaciągając się kolejnym dymkiem. Czuł lekkie zagotowanie wewnątrz...Znał to uczucie. Demon daje o sobie znać. Jest głodny...Znów.
- Mogę Cię zapewnić, że On nie zabija nikogo bez powodu. Poza tym, radziłbym nie grozić mi śmiercią...On to słyszy. I widzi.
Odpowiedział, w geście lojalnego ostrzeżenia. Gość wydawał się być porządny...Może nawet z serii tych "super" porządnych. Johnny to zrozumie, Zarathos nie. Z nim się nie da negocjować. On jedynie widzi duszę...Czy jest czysta od grzechu czy nie.
- Niech zgadnę...Należysz do tych, co rozbijali się nad Nowym Jorkiem?
Zapytał bez ogródek. Nie znał innego pytania. Jak bowiem mógł wiedzieć, co siedzi w JB? Nie był demonem, z pewnością. Wyczułby to. Więc kim jest?

"Nie masz na myśli mnie, a...Tego Drugiego. Ja nazywam się Johnny Blaze." -po tych słowach Simon miał zamiar parsknąć śmiechem, jednakże powstrzymał się. - Wiem o tobie wszystko koleś... no prawie. - pomyślał i uśmiechnął się sam do siebie.
Jak podejrzewał, Blaze nie przejął się zbytnio jego ostrzeżeniem i postanowił zgonić wszystko na daremne wymówki o demonie. Simon sam nie wiedział co o tym wszystkim myśleć... Z jednej strony Blaze wyglądał na miłego gościa, który w ogóle nie ma zamiaru szaleć na swej kecie i do tego z płonącą czaszką. Z drugiej strony, wiedział, że pod tą miła twarzyczką czai się prawdziwe zło. Ghost Rider... Postanowił jednak przywitać się jak na normalnego faceta przystało. Wyciągnął ku niemu rękę i powiedział:
- Miło mi cię poznać Johnny. Ja mam na imię Simon. Moje nazwisko nie jest istotne.
Wciąż mu nie ufał. A kiedy Blaze groźnie zakomunikował mu żeby nie straszył go śmiercią westchnął. Tak po prostu. To jego cała reakcja. Spojrzał się na niego, a z jego oczu dało się wyczytać politowanie i drwinę.
- Hm... może nie robi tego bez powodu, jednak wiesz... Sprawiedliwość nie polega na zabijaniu ludzi. Niezależnie czy są to największe sukinkoty świata, czy też nie. A jeśli rzeczywiście jest tak jak mówisz... to dlaczego ten twój cały śmieszny demon nie zaprowadzi cię do Dooma? W końcu to on jest chyba najgroźniejszym człowiekiem na ziemi, nie mówiąc już o asgardzkich bogach, pokroju Lokiego. Dlaczego twój demon zajmuje się zabijaniem jakby nie patrzeć bezbronnych ludzi?
Triumfował. Tak... Wonder Man znowu był górą. Co prawda nie pokonał go w jakiejś śmiesznej przepychance ulicznej, czy hucznej walce pełnej eksplozji, ale pokonał go. Może zmusi go do tego, aby na następny raz pomyślał co będzie robił. Może postara się zatrzymać tego swego demona.
Nie był zdziwiony kiedy Blaze go przejrzał. W końcu domyślił się, że Simon jest Avengersem, jednakże Wonder Man nie przejął się tym. Był nawet szczęśliwy? Chociaż nie... Simon nie był aż tak emocjonalny. Jednak z całą pewnością można wskazać, że był podekscytowany. Był przekonany, że Blaze nie zaatakuje go wiedząc, że ma do czynienia z tym dobrym. Być może Avengersem. Postanowił jednak nadal zgrywać niewinnego mężczyznę, który przybył do Santa Monica na urlop.
- Ja? W życiu... Potępiam ten akt wandalizmu i terroryzmu. Nie preferuję także biegania po mieście w przyczasnych gatkach. Jestem po prostu zwykłym człowiekiem, który dużo wie o słynnych postaciach? Tak... z całą pewnością można ciebie nazwać sławnym Blaze... a może wolisz gdy mówi się na ciebie Ghost Rider? Sam nie wiem...
Spojrzał na niego pytająco, a następnie zerknął w stronę wody. Wiedział, że w pojedynku na słowa jak na razie triumfuje.