Laboratorium

Tuż po przeniesieniu się w nowe miejsce Billy bardzo szybko zdał sobie sprawę z kilku dość istotnych rzeczy, o których zapewne powinien był pomyśleć jeszcze przed dokonaniem teleportacji. Na swoje usprawiedliwienie miał jedynie to, że dopiero przyzwyczajał się do takiej metody podróżowania, więc błędy zdawały się nieuniknione.
Po pierwsze, nie wiedział gdzie dokładnie wyląduje, ani tym bardziej przy kim, bo przecież Victor mógł mieć jakieś towarzystwo... A to oznaczało między innymi niebezpieczeństwo natychmiastowego zdradzenia się ze swoimi zdolnościami przed przypadkowymi osobami. Niedobrze, choć jeszcze gorzej byłoby w sytuacji, w której od razu znalazł się w otoczeniu gromady nieprzychylnie mu nastawionych agentów.
Po drugie, nie znał odległości, na jaką musiał się teleportować, ani ukształtowania czy zabudowania terenu, a w końcu jego moce lubiły robić mu różne numery... Na przykład pozwalając mu na materializację tuż nad stromym zboczem wysokiej góry, jak wtedy przy Bucky'm. Momentami Billy miał wrażenie, że starały się go po prostu wykończyć w jakiś ciekawy i malowniczy sposób.
Jakież było więc zdziwienie nastolatka, kiedy zmaterializował się w stosunkowo bezpiecznym miejscu! Jego lądowanie nie należało niestety do najprzyjemniejszych, gdyż pojawił się w powietrzu nad twardą podłogą - w błysku błękitnego światła, które stopniowo zanikało, pozostawiając po sobie ten charakterystyczny zapach ozonu, do którego zaczynał się przyzwyczajać. W pierwszej chwili brunet zaczął opadać dość powoli, lecz gdy otaczająca go energia ustapiła i przestała utrzymywać go nad ziemią - wówczas już runął w dół i prawdę mówiąc ledwo utrzymał się na nogach, które przy kontakcie z podłożem ugięły się pod nim w kolanach i nieźle go zabolały. Chłopak aż się mimowolnie skrzywił i zmuszony był zacisnąć szczęki, aby powstrzymać się przed wydaniem z siebie odgłosu protestu.
Dopiero w tym momencie przyszedł czas na zorientowanie się w sytuacji i w nowym otoczeniu. Po pierwsze: przebywał we wnętrzu sali wypakowanej aż po brzegi sprzętem, który wyglądał na nowoczesny i drogi, a w dodatku trochę przywodził na myśl to, co Billy miał niedawno okazję ujrzeć w Avengers Tower. Tyle że - i to było właśnie "po drugie" - w wieży nie widział nigdzie  takich szklanych... Obiektów, bo nie był jeszcze do końca pewien jak inaczej je określić. Jego pierwszym skojarzeniem były przezroczyste cele, a wrażenie to potęgował fakt, że w jednej z nich znajdował się poszukiwany przez niego Latynos. W takich okolicznościach rzeczywiście nietrudno było dodać dwa do dwóch.
- Victor! Pewnie nie mamy za dużo czasu, nim ktoś tu wpadnie, więc... Jak...? - to mówiąc, Billy zdążył już zbliżyć się do szyby, za którą przebywał jego rówieśnik. Nie dotknął jej, choć uniósł ku niej dłoń i na chwilę zawiesił ją niepewnie w powietrzu. Aktualnie zbyt podejrzliwie podchodził do wszystkiego, co powstało dzięki Tarczy lub do niej należało, by tak zaryzykować. W końcu musiał jeszcze zabrać Victora w bezpieczne miejsce... I zdecydowanie poszłoby mu łatwiej, gdyby chłopak wiedział jak otworzyć tę klatkę.
Unieszkodliwienie kamer nie miało już pewnie w tym momencie większego sensu. Kto miał zobaczyć jego wtargnięcie do laboratorium, ten to zrobił, a afiszowanie się ze wszystkimi swoimi zdolnościami też niespecjalnie się Kaplanowi uśmiechało. Skoro S.H.I.E.L.D. miało swoje sekrety, to on mógł zachować własne.
Spojrzenie bruneta przemknęło po wnętrzu pomieszczenia. Szukał jakiejś wskazówki, czegokolwiek, co podpowiedziałoby mu co powinien zrobić dalej... Ale jego wzrok padł tylko na telefon leżący na jednej z szafek. Sprawiał wrażenie mocno nie na miejscu, dlatego Billy zbliżył się do niego i zgarnął go z blatu, nim powrócił na poprzednią pozycję, spoglądając na Victora.
- To twój? - spytał dla pewności, choć prawdę mówiąc po prostu nie widział żadnej innej opcji. W myślach przeglądał wszelkie dostępne możliwości: mógł teleportować Vica na zewnątrz, rozbić tę szybę, otworzyć ją - jakoś, jeszcze sam nie wiedział jak...? Pierwszy pomysł podobał się mu najbardziej, ale nie pasowało mu to, że Latynos jak do tej pory najwyraźniej nie skorzystał ze swoich zdolności. Może we wnętrzu celi moce nie działały? To by było bardzo w stylu S.H.I.E.L.D. A co do niszczenia klatki... Kto wie jak bardzo była wytrzymała? Za mało energii - i nic się nie zmieni, za dużo... I mógłby zrobić krzywdę Victorowi.

Czytnik linii papilarnych miał sens, a Billy widział w swoim życiu wystarczająco dużo filmów akcji i seriali kryminalnych, by posiadać jako takie pojęcie na jego temat. W telewizji pokazywano nawet, że takie urządzenie da się oszukać, ale z drugiej strony... To konkretne należało przecież do S.H.I.E.L.D., więc musiało być świetnie zabezpieczone, prawda? Nie wspominając już o tym, że nastolatek nie posiadał przy sobie niczego, co mogłoby mu pomóc odtworzyć odciski palców agentów. No i... Filmy lubiły kłamać, by pchnąć do przodu fabułę. Nie, nie było warto tracić na to czasu.
Kaplan zastanawiał się już nad jakimś lepszym wyjściem z sytuacji, gdy - najwyraźniej na widok komórki? - Victor przemówił ponownie. Tym razem jego słowa jeszcze mniej spodobały się młodemu mutantowi - łamane - na - być - może - magowi, co od razu okazał poprzez odruchowe zmarszczenie czoła. Rozumiał troskę o rodzinę, sam pewnie myślałby podobnie, ale... Ale po prostu coś mu w tym wszystkim bardzo nie pasowało. A właściwie to wręcz z każdą chwilą coraz bardziej.
Sam fakt, że agencja chciała skontaktować z matką osoby, która wykazywała nadludzkie zdolności i przypadkiem znalazła się w Avengers Tower nie wzbudzał żadnych podejrzeń, nawet jeśli Billy wcale nie dziwił się, że Latynos nie był tym zachwycony... Tyle że praktycznie już na tym kończyły się normalności. Dlaczego Tarcza umieściła Vica w tej szklanej celi? Czemu w ogóle wywieźli go w jakieś dziwne miejsce - zamiast zwyczajnie zabrać go do domu i wspólnie porozmawiać z jego rodzicielką? Kaplan szczerze wątpił, by jego rówieśnik stawiał opór lub w inny sposób dał agentom powody, aby podjęli takie środki bezpieczeństwa. O co więc w tym wszystkim chodziło?
- Co się tak właściwie stało? Dlaczego twoja mama potrzebuje ochrony przed S.H.I.E.L.D.? - spytał, nie dając jeszcze Victorowi jednoznacznej odpowiedzi odnośnie swoich następnych posunięć. Wzrok przeniósł z twarzy drugiego chłopaka na jego dłoń, tę opartą o szybę i prawdę powiedziawszy przez krótką chwilę odczuwał wielką ochotę, by na tej samej wysokości ułożyć własną rękę... Ale jakoś się przed tym powstrzymał. Chyba tym razem udzielały mu się wpływy z innego rodzaju filmów.
Najwyraźniej Latynos nie zamierzał już ukrywać przed matką swoich zdolności... A nawet jeśli, to przynajmniej nie miał problemu z przyznaniem się do znajomości z innymi "wyjątkowo utalentowanymi" osobami. W przeciwnym wypadku przecież nie chciałby, aby Billy się do niej teleportował. Czyli wyglądało na to, że usunięcie jej z drogi Tarczy było dla niego ważniejsze od utrzymywania tajemnicy. Trochę drastycznie, co tym bardziej sugerowało dodatkowe okoliczności, o których Kaplan nie miał jeszcze pojęcia... A chciał się o nich dowiedzieć, nie tylko z czystej ciekawości.
- I... Próbowałeś już użyć swoich mocy? - zgadywał, że pewnie tak, bo w końcu Victor najprawdopodobniej spędził w tym zamknięciu trochę czasu, ale być może nie chciał pogarszać swojej sytuacji? Z drugiej strony S.H.I.E.L.D. musiało być świadome, że byle cela go nie zatrzyma. Czy teleportacja zadziałałaby pomimo znajdującej się pomiędzy nimi przeszkody? Nigdy tego nie sprawdzał. Co innego mógłby więc zrobić, żeby go uwolnić?
Być może próba rozbicia całej ściany niekoniecznie skończyłaby się najlepiej, ale przecież zostawał jeszcze sterujący celą panel, na który właśnie padło spojrzenie Billy'ego. Jego praca zależała od przepływu energii, a przecież to właśnie ją Kaplan generował za każdym razem, gdy używał swoich zdolności... Zwykle nawet przypominała elektryczność - szczególnie wtedy, na samym początku... Ale nie, naprawdę nie chciał o tym teraz myśleć.
Brunet uniósł rękę i zatrzymał dłoń na wysokości wspomnianego panelu, skupiając na nim wzrok. Przygryzł lekko dolną wargę, koncentrując się, zbierając energię... Która nagle rozbłysła wokół jego palców, znajdując swoje odbicie również w jego oczach, na chwilę praktycznie zmieniając ich kolor z brązu na błękit. Biało niebieskie nici mocy - niczym miniaturowe pioruny - zatańczyły wokół jego dłoni, a następnie uderzyły w panel. Billy chciał go tylko przepalić i otworzyć drzwi, ale prawdę mówiąc zupełnie nie miał wyczucia pod względem energii, którą powinien w to włożyć...