Port w Waveney

First topic message reminder :


Port znajdujący się w Waveney, dystrykcie hrabstwa Suffolk. Spełnia tak naprawdę funkcję tożsamą z każdym innym portem, czyli wymiana towarów, transport ludności jak również jest całkiem niezłym miejscem, by uzupełnić zapasy na jachcie.
****************************************************************

Był bardzo przyjemny wczesnowiosenny dzień. Słońce grzało, a resztki śniegu powoli topniały. Być może niedługo nadejdzie przebudzenie natury ze swojego zimowego letargu. Nadal było jednak chłodno, temperatura wahała się między 5, a 10 stopniami Celsjusza. W porcie panował typowy dla dnia roboczego jakim jest środa natłok pracy. Marynarze rzucali bluzgami, popędzając swoich kolegów by jak najszybciej mogli wspólnie wykonać pracę i schować się do ciepłego wnętrza budynków administracyjnych tudzież statków. Dzień jak co dzień można rzecz, chociaż był tu jeden element, który pojawił się stosunkowo niedawno. Spółka Union, która zajmowała się transportem praktycznie tydzień temu skończyła budowę swojego budynku. Był to typowy, prostokątny budynek administracyjny o wielkości przeciętnej kamienicy, z tym że wyglądał z zewnątrz na dosyć nowoczesny pomimo wykorzystania zadaszenia w stylu marynistycznym. Logiem firmy były dwie uściśnięte dłonie na pomarańczowym tle. W porcie stał nawet ich statek, bardziej swoim kształtem przypominający prom niż typowy kontenerowiec. Najwidoczniej tam w budynku administracji miały się zgłosić osoby, które odpowiedziały na zlecenie spółki. A jeśli chodzi o ochronę, to była tam zwyczajna portowa ochrona. Miejscami monitoring, ale poza prywatną firmą ochroniarską to nic nadzwyczajnego.

"Psylocke". Kenneth musiał przyznać, że to ciekawy pseudonim. Nie miał obiekcji, przecież sam nie posługiwał się prawdziwymi danymi. Względy bezpieczeństwa, choć w jego wypadku była to nie tylko kwestia osobista, co kwestia jego zawodu.
-Ja? Nie, nic nie czuję. On już tak.
Odpowiedział jej na pytanie, jednocześnie skinął głową w stronę małej istoty którą miał na ramieniu, a którą widział tylko on i Psylocke. Lodowy smok, a raczej jego projekcja, w tym czasie cały czas wpatrywała się w kobietę "pilnując" jej. Mając tyle lat na karku co ta bestia, ciężko było tak po prostu komuś zaufać. Zwłaszcza gdy wcześniej zostało się zdradzonym przez istoty których się broniło. Ale to historia na inną okazję.
"Słodka miniaturka" podniosła się nieco do góry, na ramieniu Kennetha, dalej spoglądając na Psylocke. Było to spowodowane faktem, że smok nie wiedział czy ma czuć się urażony czy nagrodzony takim stwierdzeniem.
-Prawie. My nie musimy się obawiać.
Skwitował krótko, a następnie wziął się za jedzenie, korzystając, że posiłek był ciepły. Nie, żeby przeszkadzały mu zimne dania, jednak obiad warto było zjeść ciepły. A długo pożywiać mu się nie przyszło. Choć był odporny na zmiany temperatury, to jednak potrafił je wyczuwać. A zejście temperatury prawie do zera nie było czymś naturalnym ani tym bardziej spodziewanym. Zwłaszcza we wnętrzu statku, gdzie temperatura powinna się jednak utrzymywać na stałym poziomie.
Smok odciął się od nadciągających głosów, nigdy nie nasłuchiwał otoczenia. Słuchanie czyiś myśli było po prostu męczące.
/Temperatura się nie zmieniła./
Pouczył smok, zwracając się do Kennetha. Psylocke, ze względu na fakt, że smok otworzył kanał, mogła usłyszeć te słowa. Umysł gada był przed nią zamknięty, jednak zezwalał on na komunikację. Choć na dobrą sprawę nie musiała używać telepatii, wystarczyło użyć samych słów. Miało to jednak swoje zalety.
Mały smok obrócił swój łeb powoli w kierunku okna, obserwując horyzont oraz zbliżającą się mgłę. Mała bestyjka powoli przesunęła się po ramieniu człowieka, odsuwając się kawałek od jego głowy i zerkając bliżej ku "chmurze".
-Szybkie... jak na mgłę.
/To nie mgła... wstawaj, wywiesimy flagę temu bytowi./
-Aye aye sir.
Odparł Kenneth. Oczywiście tą rozmowę, a raczej słowa smoka, również Psylocke słyszała. Mężczyzna w tym czasie wstał, odłożył sztućce, odwrócił się i ruszył w stronę wyjścia, szybkim, stanowczym krokiem. Otworzył drzwi szeroko i bez zastanowienia podszedł do barierki, za krótką chwycił lewą dłonią, a następnie... jak by nigdy nic, przeskoczył na drugą stronę. Zapewne reakcją jakiegoś marynarza było "Człowiek za burtą!" i panika. Kenneth w tym czasie pozwolił energii przejść przez swe ciało i swą lodową mocą zamroził wodę pod sobą, czego efektem było powstanie małej, płaskiej lodowej wysepki. Przy lądowaniu mężczyzna ugiął kolana i wykonał przewrót w przód - by nie połamać sobie kości. W tym momencie władzą nad ciałem przejął Saurian, choć w żaden specjalny sposób się to nie ujawniło. Smok posiadał większe doświadczenie magiczne oraz samą władzę nad swym żywiołem, przez co przy mniejszym nakładzie siły mógł dokonać więcej. Zaczął od odwrócenia się i wyciągnięcia lewej ręki w stronę okrętu, zmieniając otaczającą go wodę w lód i w ten sposób chcąc zatrzymać w miejscu - tam gdzie stał. Nieporuszający się obiekt łatwiej będzie chronić. Po tym, Kenneth, bo to jego widzieli wszyscy znając go jako "Dravena", a tak na prawdę Saurian - odwrócił się ponownie plecami do statku. Wziął spokojny wdech, uspokoił mięśnie, a następnie skupił w sobie większą energię magiczną, posiłkując się tym do czego on sam miał dostęp. Niczego nie było widać, żadnych "efektów specjalnych". Ten miał dopiero nadjeść. Dokładniej w momencie w którym mężczyzna zamachnął się w dół i walnął pięścią o lód pod sobą, klękając przy tym na prawym kolanie. Początkowo nic się nie wydarzyło, nic nie miało. Dopiero po kilku sekundach, spod statku, dookoła niego - wyrosła wielka lodowa kopuła, otaczając okręt z każdej możliwej strony i odcinając go od otoczenia - pozostawiając statek w lodowej "bańce" unoszącej się na powierzchni wody. Nie był to prosty mur, Saurian wykorzystał smocze sztuki w celu wzmocnienia lodowego muru za pomocą magii, która miała za zadanie niczego ani nikogo nie przepuścić, zarówno istoty żywej jak i martwej, magicznej jak i niemagicznej. Ciało Kennetha nie pozwalało na wielkie efekty, nawet wzmocnione dostępnymi środkami smoka. Jednak tyle ile mu dawało, powinno było wystarczyć by stawić opór. Smok nie zamierzał się ujawniać.
Po wszystkim oddał kontrolę człowiekowi i zaszył się głęboko w jego umyśle, chowając się przed światem i wyczekując. Draven w tym czasie rozejrzał się dookoła, podziwiając "swoje" dzieło i czekając co stanie się dalej. W dalszym ciągu pozostawał na lodowej, sztucznie stworzonej wysepce. Czuł jak energia powoli go opuszcza, jednak białołuski "tankował" go swoimi zasobami, przez co nie tracił sił. W normalnych warunkach byłby w stanie postawić coś takiego... na może minutę? Jednak przy pomocy swego mentora, wytrzymają znacznie dłużej.

Skubała niechętnie jedzenie, gdy też odczuła tą nagłą zmianę. Zmarszczyła brwi również patrząc na okno, ale informacja od smoka wcale nie poprawiała jej nastroju. Czyli robiło się nie fajnie, choć ciekawie.
Przyglądała się z uwagą zbliżającemu się dziwu z rosnącym w podbrzuszu lękiem. Cóż, za okropne zjawisko. Czym to do cholery było. Jednak natychmiast zaczęła głębiej oddychać. Musi być spokojna i opanowana, nic jej nie pokona. Nawet głupia.. znów myśl smoka... czyli jednak nie mgła. Zmarszczyła brwi, ale mężczyzna już wyszedł. Natychmiast się podniosła idąc za nim. Co miał na myśli mówiąc, że wywiesi flagę?
Gdy zobaczyła, że ten szykuje się do skoku za burtę zawahała się. Co jeśli on właśnie oszalał i właśnie traci szansę na spokojne ukończenie swojej misji? Przyspieszyła kroku, ale ten już zniknął za burtą, ale gdy wyjrzała i jej oczom ukazał się kawał lodu godny Arktyki.. no cóż, czyli jednak nie było się o co martwić. Nie czekała jednak aż smok skończy tworzyć bańkę. Pobiegła do kajuty przebierając się w swój strój i zabierając katanę. Była całkowicie przekonana, że tym razem jej się przyda.
Wróciła na pokład i stanęła z dłonią na rękojeści. Cokolwiek się stanie jest w stanie zareagować. To była pocieszająca myśl.

Sly jadł spokojnie. Co prawda obserwował Psylocke i Draven, ale nie widział w tym nic dziwnego. ot, dwóch ludzi na statku się ze sobą spiknęło. Nic dodać nic ująć. Jadł więc, rozmyślając nad planem. Niespodziewanie zauważył że Draven wstaje i odchodzi od stolika.
~Czyżby kłótnia małżeńska?~Pomyślał cynicznie Sly. Cóż, takie rzeczy się zdarzają. Teraz jednak obserwował radiooperatora, ciekawym będąc co zrobi. Zaskoczył go wyskok, podbiegł więc zaraz do barierki będąc pełnym obaw. Widząc jednak że nic się chłopowi nie stało, zawrócił do stołówki. Wpadła mu jednak myśl by zabrać na wszelki wypadek sprzęt. Skierował swe kroki do kajuty. Odczuł spadek temperatury, ale zignorował go, sądząc że to przez mgłę. Zabrał więc torbę i wrócił do stołówki. Szedł wewnętrznymi korytarzami i nie patrzył w okna, więc nie widział kopuły. Gdy jednak doszedł do stołówki, zatrzymał się widząc kopułę. Po chwili jednak się ocknął i podszedł do barierki, niemal równocześnie z kapitanem.
- Wie pan co kapitanie, sam chciałbym wiedzieć.-odpowiedział na pytanie kapitana. Zastanawiał się jak to wszystko rozegrać. Zauważył Psylocke z kataną i jakimś innym strojem.
~Zatem nie ja jeden ukrywam broń... Ciekawe.~Przemknęło mu przez głowę. Jego myśli pobiegły w stronę Rakuna śpiącego w torbie. Nie miał zielonego pojęcia jak on to wszystko zniesie. Miał nadzieje że dobrze.

Kenneth podniósł powoli wzrok do góry, przyglądając się zjawisku zachodzącemu na lodowej kopule którą wraz z Saurianem utworzyli. Chmary dziwactw poprzyklejały się do kopuły, osaczając ją dokładnie. Kopuła nie była jednak atakowana, a co za tym idzie, mężczyzna nie tracił energii na utrzymanie jej w jednym kawałku.
Smok wyczuł zbliżające się obiekty. W myślach poinformował również o tym Drakona, jednak sam się tym nie przejął. Aktualnie znajdowali się na kursie kolizyjnym, a załoga zamiast działać, zaczęła złazić się na pokład.
Kenneth odwrócił się powoli, podszedł po lodowej tafli do kadłuba okrętu, a następnie chwycił się jednej z lin, po której wspiął się na górę, z powrotem na pokład. Na końcu zapewne ktoś podał mu rękę by pomóc mu stanąć już na pokładzie, on oczywiście pomoc przyjął. Od razu wzrokiem wyśledził kapitana oraz pozostałą dwójkę towarzyszy którzy znaleźli się również na pokładzie. Nie, żeby zwrócił na siebie uwagę.
Draven przecisnął się przez marynarzy w stronę kapitana, do którego podszedł i od razu postanowił położyć mu dłoń na ramieniu - co z resztą uczynił. Złapał kapitana za ramię, a cała sytuacja z zewnątrz trwała może z sekundę-dwie. Saurian zaatakował umysł kapitana, zmuszając go do poddania się jego woli. Dalej wystarczyło już tylko wydać odpowiednie polecenie, nie spodziewając się oporu.
/Ugnij się przed mą wolą i rób co mówię. Zarządź alarm dla załogi i przygotuj swych ludzi. Zmień kurs, byśmy płynęli prostopadle do zbliżających się do nas chmur. Ustaw pełną moc, przygotuj okręt do manewrów i każ załodze zostawić w środku./
Odezwał się smok. W tym momencie Kenneth puścił ramię kapitana, skinął mu głową, a następnie skierował swe spojrzenie ku Psylocke i Slyowi.
-Coś się do nas zbliża. Dużego i nieprzyjemnego, z dwóch stron. Przygotujemy temu powitanie.
Odezwał się do nich, a następnie odwrócił się i podszedł powoli do barierki. Oparł na niej swe dłonie i skupił się przez chwilę. Te istoty nie mogły przebić magicznej bariery Sauriana. Warto jednak będzie odwrócić uwagę dwóch większych bytów, które się do nich zbliżały. Kenneth miał pomysł, a Saurian potrafił go zrealizować.
Za kopułą, zaczął się formować wielki obiekt. Początkowo coś co zaczęło przypominać górę lodową, długą na 270m i szeroką na 33m. Stopniowo lód zaczął nabierać kształtów, formować się w obiekt. Zaczęły się pojawiać wieżyczki, wielkie lufy, stanowiska ogniowe, mostek, sylwetka zaczęła się wyostrzać. Z przodu na kadłubie okrętu pojawił się napis "61", natomiast mniej więcej na środku "USS Iowa" KLIK.
Drakon wytworzył lodowe odwzorowanie jednego z najpotężniejszych pancerników, jakie do dyspozycji miała do niedawna amerykańska marynarka wojenna. 9 dział kalibru 406mm, 12 dział 127mm, 32x Tomahawk cruise missle, 16x harpoon anti-ship missle, 4x 20mm działka phalanax. Wszystko wytworzone z lodu i załadowane. Efekt był piękny, a okręt znacząco większy od statku na którym się znajdowali. Saurian przejął kontrolę nad lodowym tworem, napędzając go głównie swoją mocą oraz wodą znajdującą się dookoła, stąd lodowy okręt natychmiast ruszył do boju, ustawiając się równolegle do nadlatujących z obu stron chmur i obracając swe działa ku nim - dzieląc je mniej więcej po połowie na stronę.
Kenneth cofnął się o krok do tyłu, robiąc głębszy wdech. Choć wykorzystali głównie energię z otoczenia oraz energię udostępnioną przez smoka, to jednak jemu również się na tym oberwało. Potrzebował więc chwili by złapać oddech i dojść w pełni do siebie.
USS Iowa namierzył natomiast dwa cele i otworzył ogień. Nie było huków, jak przy wystrzale z oryginału. Jedynie dźwięk ocierającego się o siebie lodu, a z niemalże każdej lufy zaczęły wylatywać pociski odpowiedniej wielkości. Skierowały się one głównie ku nadlatującym chmurom, naładowane tą samą energią która tworzyła tarczę. Celem było ich zniszczenie, uszkodzenie lub po prostu skupienie uwagi na okręcie, który również nie stał w miejscu, a ruszył przed siebie, starając się zmusić chmury by to jego goniły.
Pociski oraz lodowe "rakiety" po zbliżeniu się na odpowiednią odległość, miały "wybuchnąć" i przybrać formy kryształowych, lodowych gwiazd KLIK, a następnie pociąć chmury lub utkwić w nich i wyrządzić tyle szkód ile się dało. Potem lód się po prostu rozbijał, by nie marnować energii na utrzymywanie pocisków. Okręt strzelał salwami, w miejscu starych pocisków pojawiały się nowe, karabiny wzięły na cel mniejsze twory. Lodowy USS Iowa rozpoczął walkę.

Psylocke spojrzała na kolejnego mężczyznę, ale ten znów gdzieś pognał. Wszystko działo się tak szybko, niemniej Psylocke postanowiła wybudzić się do reszty. Miękkim krokiem podeszła bliżej burty i to ona wyciągnęła Drakona na pokład.
- Ameryki nie odkryłeś, ale miło, że podzieliłeś się tą informacją.- wpływ mgły, czy może uzewnętrznienie podirytowania, niemniej na kolejną rzecz uniosła bardzo wysoko brwi.
- Bardzo realistyczna kopia...- Na pewno takie przywitanie ucieszy ich gości zza burty. Poprawiła katanę na plecach i spojrzała na lodową skorupę obsadzoną duszami. Tylko czekać, aż przyjdzie i jej pokazać co potrafi. Bo jak na razie ostatnie co mogła na ten temat powiedzieć, że wygląda to dobrze.

Obserwowała całe zajście i gdy tylko wyłoniły się okręty zmarszczyła brwi. Wysłała w ich stronę myśl telepatyczną, ale fakt, że nie zdołała na żadnym pokładzie niczego wyczuć sprawił, że na przedramionach pojawiła jej się gęsia skórka.
"Może mają silne maskowanie. Albo jacyś specyficzni mutanci zdolni bronić się przed kontrolą umysłów."- starała się uspokoić, choć na pewno przyspieszył jej puls, a włos zjeżył się na głowie.
- Musimy dostać się na któryś z pokładów.- powiedziała na głos. Oba statki należało jakoś sprawdzić, szczególnie, że aktualnie były zajęte niszczeniem nieszczęsnej kopii, która dosłownie topniała w oczach.
- Lepiej by był to ten czerwony.- nie zamierzała wyjaśniać czemu akurat ten, bo byle kiep zorientował się, że tamten statek był dużo bardziej pewny do wejścia na pokład niż ten drugi nieszczęsny, zielony zlepek kości.
Zostawała obawa, że oba pokłady były eteryczne, ale salwy z dział były, aż nadto prawdziwe.

Gdy tylko statki wyłoniło się z mgły, Nathan wrócił na moment do kajuty. Wyrzucił Rakuna z torby, wziął snajperkę i wyszedł na główny pokład. Uzbrojony w SR-25 .Na zdziwione spojrzenia i pytania skąd go wziął nie reagował. Podszedł do Dravena i Psylocke w chwili, gdy ta ostatnia kończyła zdanie.
-Abordaż? Czemu by nie. Nikt nie postawi wam oporu.-stwierdził cynicznie Nathan-przejmijmy inicjatywę. Będę Was osłaniać.-na zakończenie tych słów podniósł lunetę do oka. Przypomniał sobie wszystko co pamiętał o technikach snajperskich. Wykonywał obliczenia na bieżąco, korygując co tylko wiedział. Przeszukiwał także pokład czerwonego statku w poszukiwaniu jakichkolwiek oznak życia.

Siedziała w kuchni robiąc obiad dla marynarzy. Jednak wymkneka się z niej pod pretekstem, że idzie do łazienki. Tam zdjęła z siebie fartuc, bo tylko by jej przeszkadzał. Następnie wszystko wydarzyło się szybko. Nie odczula żadnej większej zmiany czy też temperatury. Wyszła na zewnątrz i po prostu obserwowała wylaniajace się statki. Zaskoczyła się takim widokiem. Oparła się o ścianę stając chyba najbliżej Psylocke i to ona usłyszała jej słowa. Podeszła do niej i położyła rękę na jej ramieniu.
-Mogę się tam dostac - powiedziała krótko po chwili zdejmując dłoń z jej ramienia. Każdy był przygotowany na atak. Wiedziała, że jeżeli poleci tam samotnie to może się to źle skończyć. Jednak to jakiś krok do przodu. Jednak potrzebowała by pomocy reszty tutaj zgromadzonych. A to nie będzie już takie proste, bo mają ją za dziecko. Będzie musiała coś wykombinować.

Saurian szybko podsumował zaistniałą sytuację. Dusze zaczęły odlepiać się od kopuły oraz uciekać. Tutaj wystarczyło przeczekać, aż to uczynią. Jeśli to zrobią - smok pozbędzie się kopuły. Może i byłaby dobrą ochroną dla wycofującej się cywilnej jednostki, jednak utrzymywanie jej pozbawiało Kennetha energii.
Psylocke zaproponowała abordaż. Kenneth, a raczej chwilowo "Draven" jak najbardziej był za. Sly wykazał zainteresowanie pomysłem i przy okazji zaczął szpiegować ich za pomocą lunety. Czemu nie lornetki? Czy przy przesadnie wielkich okrętach z XVIII wieku, potrzebna była jeszcze lornetka? Oczywiście, że nie. Nadal go zastanawiało, po co tak duże fregaty? Wielkości dwudziestowiecznego pancernika? Te statki powinny mieć 1/4 wielkości Iowy. Ale może się nie znał.
-Możemy się tam dostać.
Poprawił Annie. Miło, że w końcu się obudziła i postanowiła do nich dołączyć. O standardowym środku transportu nie było mowy. Dlatego też postanowił stworzyć płaską, lodową platformę, na wysokości na której się znajdowali. Jakieś pięć metrów kwadratowych powinno wystarczyć, by swobodnie się tam dostali. Sama platforma została dodatkowo nieco "starta" z góry, by idealnie płaska powierzchnia nie powodowała poślizgu. Lodowa, unosząca się platforma nie była wielkim wyzwaniem dla Kennetha. Transport na niej kilku osób - również nie. Dlatego też zaraz po stworzeniu lodowej platformy, wskazał grupie by ci po prostu na nią weszli. Sam z resztą również to uczynił, by w razie "niedowiarki" nie bały się, że ich zabije. Choć skoro do tej pory nie uciekli, to raczej nie zamierzają wystraszyć się kawałka lodu.
Plan na transport był prosty. Gdy wszyscy wejdą na pokład, lodowy twór zacznie z dużą prędkością przemieszczać się w powietrzu w kierunku czerwonego okrętu. Będzie utrzymywał wysokość nad poziomem dział okrętu, stąd też nie powinny pojawić się problemy z ostrzałem. Jeśli natomiast ostrzał się pojawi, to Kenneth wytworzy przed nimi pięć warstw lodowych murów, mających przyjąć na siebie pociski i zniknąć. Po dotarciu na miejsce, platforma zatrzyma się przy burcie, pozwalając wszystkim wskoczyć na pokład. Tutaj już Drakon pozwoli wykazać się towarzyszom i to im zacząć.
Pozostaje jeszcze kwestia USS Iowa. Saurian stwierdził, że skoro czerwony okręt będzie atakowany, to ten drugi - zielony - należy czymś zająć. Stąd też zniszczył USS Iowa, przemieniając go w wiele lodowych fal, którymi rzucił w kierunku zielonego okrętu niczym pociskami. Wszystkie miały przyczepić się do dolnej części kadłuba wyłącznie po lewej stronie - przykleić się i spróbować przewalić lub unieruchomić czasowo okręt. Pytanie czy tego typu jednostka wymaga balastu. Tutaj smok spotkał dwa typy magicznych "maszyn" i jeden potrzebowały grawitacji oraz fizyki - inne nie. Jak będzie z tym, zaraz się okaże.

Niestety Psylocke nie była dr. Strangem mimo całej swojej chęci zostania nim, więc była sobie tylko mutantem ze zdolnościami telepatii i paru innych fajnych czynników. Niestety, żaden nie był magiczny.
Na pokładzie zmarszczyła brwi patrząc na to zaproszenie, przez które wręcz szły ciary.
- To wręcz pchanie się w paszcze wroga.- ale innego wejścia nie widziała, mimo rozejrzenia się. Za to zobaczyła jak lód zmienił formę i teraz w taki sposób próbował zatopić statek. Zmarszczyła brwi podchodząc bliżej klapy i patrząc w głąb.
- Sugeruję, by ktoś został na powierzchni i w razie czego mógł się wycofać...- zerknęła na Drakona. To on tu robił lwią część roboty, jego lód dawał niesamowite możliwości... pytanie tylko, czy nie widząc co się dzieje, albo nie daj Boże odcięty od magii z zewnątrz nie będzie mógł dalej przeszkadzać okrętom przed zmienieniem ich "flagowego" okrętu w miazgę z powodu paru armatnich kul.
- Jest nas czworo... - spojrzała po każdym poruszając kataną, wolała tu nie zostawać, bo coś mówiło jej, że nie zdoła w żaden rozsądny sposób przydać się na górze.

Ta sztuczka z lodem nie była zła i sam transport był o niebo szybszy niż sama planowała by tam polecieć. Kiedy byli na miejscu względnie się rozejrzała, pchanie się tutaj chyba nie było dobrym pomysłem jednak musieli sprawdzić kto nim steruje. Zgadywać mogła, że na tym statku jest jakieś połączenie z magią, choć sam statek jak najbardziej był prawdziwy. Jej ciało powoli zaczęło się unosić do góry mniej więcej na wysokość metra. Po chwili poleciała na koło plus minus trzy metry do góry i zajrzała do kajuty kapitana, jednak po chwili odsunęła się by powrócić do reszty towarzyszy.
-Ja mogę zostać, chyba, że ktoś inny chce - odpowiedziała na słowa dziewczyny lekko kiwając głową w jej kierunku. Dla niej było to bez różnicy kto zostanie na pokładzie, a kto pod niego wejdzie.

~Chwila moment... Jak?~Zadał sobie pytanie Sly. Czy gostek właśnie stworzył lodowy pomost? No za przeproszeniem, ale sprawa robiła się coraz bardziej podejrzana. Nathan był po prostu zwykłym człowiekiem, który z magią nie miał nic wspólnego. Jedyne co było w nim niezwykłe to lewa ręka, no ale to zawdzięczał to technice, a nie jakimś paranormalnym zdolnościom! Sprawa mu się nie podobała. I to bardzo.
-Wiecie co... Może mimo wszystko ja zostanę-Zwrócił się do ekipy.-Cała sprawa śmierdzi magią na kilometr, a to mi się nie podoba. Poza tym nie radzę sobie w bliskim zwarciu. Zostanę i zabezpieczę drogę odwrotu.-Przedstawił swoje argumenty. Co prawda co do tej walki w zwarciu kłamał, gdyż miał jeszcze swoje ukryte ostrze, ale pewniej czuł się na tyłach. Wolał trzymać wrogów na dystans, by mieć pewność że uda mu się przeżyć. Statek mu się w ogóle nie podobał. Zbyt pachniał magią. A magia była nieprzewidywalna. Martwił się o Rakuna. Czy ich okręt flagowy przeżyje czy zatonie? Pytanie warte sto złotych. No, a poza tym zbyt duży tłok utrudni zorganizowaną walkę, jeżeli coś będzie się czaić. Może brzmieć to dziwnie, ale Sly mimo wszystko odczuwał lekki lęk przed magią. Jeśli nie będzie miał wyjścia to ruszy naprzód, ale wolał po prostu zostać.

Draven zeskoczył na pokład jako ostatni, tylko po to by dowiedzieć się, że nikogo tu nie ma. Drzwi prowadzące pod pokład otworzyły się do nich, zapraszając ich do środka. Zespół wziął się za opracowywanie planu, a Drakon zaczął po prostu rozglądać się po pokładzie. Przeszedł się po nim, trzymając się z dala od wszystkich drzwi i wejść do wnętrza okrętu. Najpierw udał się na tył, sprawdzając po prostu ster lecz niczego nie dotykając. Potem podszedł do jednej z burt i zerknął na działa, które ostrzeliwały dalej zielony okręt.
W końcu mężczyzna odwrócił się do pozostałej części zespołu. Ktoś z nich miał tu zostać, a Psylocke sugerowała jego? Nie sądził by był to dobry pomysł. Kenneth nie lubił po prostu unikać walki lub na nią wyczekiwać. Stąd też przypasowała mu propozycja Annie oraz Sly'a. I już miał coś powiedzieć, gdy odezwał się jego smoczy towarzysz. Smok nawiązał połączenie z Psylocke, by i ta go usłyszała. Reszcie zespołu póki co po prostu nie ufał.
/Zatopmy go./
Zaczął. Kenneth zamarł na chwilę w bezruchu, zastanawiając się o co chodzi. Saurian nie próżnował, pośpieszył z wyjaśnieniami.
/Widzisz gdzieś załogę? Oddali pokład bez walki, więc go zatopmy. Moce, magia, ładunki wybuchowe. Podziurawcie go./
Drakon stwierdził, że to chyba najlepsza opcja. Z resztą o to chodziło od początku, by zneutralizować tą jednostkę. Trzeba było tylko wtajemniczyć pozostałą dwójkę.
-Mam lepszy pomysł. Zatopmy go tu i teraz, skoro nikt nie chce go bronić. Ładunki wybuchowe, ogień, wszelakie moce i możliwości. Zabawmy się.
Wyjaśnił, a jak powiedział, postanowił zrobić. Oczywiście latający lodowy twór którym tutaj dotarli, nadal pozostał w powietrzu nienaruszony, na wypadek gdyby trzeba było się ewakuować. Draven natomiast podniósł prawą dłoń do góry, zacisnął ją w pięść, a następnie skupił w niej dawkę swej energii. Kolejnym krokiem było zamachnięcie się w dół i wytworzenie w tym samym czasie włóczni - skierowanej ostrzem w dół. Planem było by wbić ostrzę w pokład, a następnie wzmocnić przepływ energii do samej lodowej włóczni, by następnie powiększyć ją - wydłużyć przesadnie i przebić się przez wszystkie pokłady. Kenneth chciał po prostu zrobić dziurę, na wylot, pozwolić nalać się wodzie. Ona powinna zrobić resztę. Zwłaszcza, że pozostała część zespołu nie powinna biernie czekać i dorzucić swe trzy grosze.

Zatrzymała się trochę przed zejściem i obróciła w stronę Drakona... w sumie pomysł rozwalenia tego w piździec wcale nie brzmiał tak głupio jak się mogło wydawać. W razie czego przecież wyczaruje kolejną kopię jakiegoś statku (ale lepiej by to nie była tratwa "Meduzy"... bo historia bardzo często lubi się powtarzać).
- Racja... zniszczmy tą pływającą...- nie potrafiła znaleźć w miarę miłego słowa na opisanie tego statku. Głównie przychodziła jej na myśl "kupa dech", "zbitek gwoździ" albo "nieudany żart". Hym... ewidentnie, żaden nie był wystarczająco elokwentny ani nieobraźliwy by się nadać. Raczej sami powinni domyślić się z kontekstu przedmówcy. Wyciągnęła katanę i spojrzała na maszt. Zniszczyć to i statek jest unieruchomiony.... przynajmniej prawdziwie, drewniane statki takie się stawały. A co z takimi duchowymi? Raczej przyjdzie nam się przekonać... a raczej mieli, bo nagle zaszczyciła ich ta dziwna kobieta.
Psylocke zaraz stanęła w gotowości bojowej, przy okazji próbując wybadać myśli przeciwniczki. Ale trafiając na opór przez kilka sekund dała się zaskoczyć. Natychmiast się z tego otrząsnęła. Nie czas i miejsce było na takie rzeczy. Stanęła w pozycji początkowej, gdyby nagle pani Kapitan zechciała jednak się namyślić i ich zaatakować.
Choć ewidentnie, sposób w jaki była ubrana budził kontrowersje. Może jaka udana cosplayerka z "lekkim" pomyleniem? Chyba faktycznie coś w ten deseń.
- A co jest twoje?- jakoś nie miło pomyślała, że może chodzić jej o ich transport. Ewentualnie o zemstę na zielonym statku, ale właściwie nie za dobrze znała się na piratach. Po za tym że byli chciwi, pili rum, chorowali na szkorbut, żarli zarobaczone sucharki i śmierdzieli. No i od czasu do czasu wozili do portów epidemie.

-Zacny pomysł.-Stwierdził Sly słysząc pomysł Dravena. Na słowa Psylocke zareagował lekkim uśmiechem
-Sądzę że dobrym określeniem będzie "Pływającą krypę".-Powiedział. Sam przymierzył się do przywalenia w deski, zamierzając przebić się w dół i niżej, do dna. Dno samo też zamierzał przebić, bo co? Zatonie i pięknie. Przykucnął i wzniósł lewą rękę, szykując się do uderzenia. Przerwał mu jednak fakt pojawienia tej tajemniczej kobiety
~No patrz, wypisz wymaluj żeński Thres.~pomyślał. Odruchowo wycelował z karabinu w stronę kobiety. Postąpił jednak krok w tył, dla bezpieczeństwa.
-Powiedziałbym raczej że trzy szczury i szop.-Stwierdził obojętnie.Czarny humor zawsze spoko. Wprowadził sprawnym ruchem nabój do komory. Co jej? No no, intrygujące. Jeżeli jest coś do zrabowania, to pięknie. Zawsze to parę dodatkowych pieniędzy.
-Stwierdziłbym że prawdopodobnie go przejmujemy, a co?-Beszczelność tego pytania przebiła powietrze. Kusiło go by strzelić obok jej głowy, tylko po to by zobaczyć jej reakcje, ale mimo wszystko lepiej nie denerwować. Jednak fakt iż Draven miał zamiar zniszczyć statek, dodał mu trochę odwagi. Jasne, ryzykował życie, no ale co? Mało to razy o mały włos nie zginął. No i weźmy pod uwagę że ich było czterech, a ona jedna. A że prawdopodobnie jakaś praistota? Mieli po swojej stronie faceta władającego lodem, kobietę władającą kataną, dziewczynę która skoro latała to coś tam jeszcze pewnie potrafiła, no i samego Sly'a, człowieka z mechaniczną ręką. Co im mogła zrobić? Magię Vodoo? Na tę myśl Nathan lekko się uśmiechnął. Nie jakoś szeroko, ale zaczął wyglądać jak taki typowy gość, co to wszystko kwituje wszystko prychnięciem.

Wzbiła się wyżej w powietrze na koło pięciu metrów. Słowa Dravena miały sens i zatopienie tego statku było dobrym pomysłem. Z jej ogniem poszło by szybko, jednak widziała, że reszta towarzyszy też posiada niezłe umiejętności i dużo skuteczniejsze do rozwalania. Najwidoczniej nikt nie był zdziwiony, że Annie sobie od tak lata w powietrzu. Ciekawe. Uśmiechnęła się pod nosem słuchając swoich towarzyszy. Jednak zniknął kiedy usłyszała odgłos butów. Wtem po chwili na statku pojawiła się kobieta. Damski tresh jak nic przemknęło przez jej głowę. Wyciągnęła z kieszeni zapalniczkę i odpaliła, po chwili zaś wytworzyła kulę ognia w dłoni. Ustawiła się z przodu na tyle, że reszta ją widziała, ale też na tyle bezpiecznie by móc zaatakować kobietę, gdyby ta zapragnęła walki.

Włócznia wbiła się w "drewno" i zaczęła przeszywać pokład okrętu zaskakująco łatwo. Może i zbyt łatwo, Kenneth przez skórę czuł, że zaraz coś się wydarzy. Moment ten nadszedł w momencie w którym lodowe ostrze przebijające okręt nagle zatrzymało się. Mężczyzna zacisnął mocniej dłoń na lodowej włóczni, naciskając na nią mocniej, a następnie zaciskając uścisk i zmuszając lodową broń by ta pękła i rozpadła się na małe części. Drakon niezamierzał ryzykować niepotrzebnym kontaktem z czymkolwiek na co ostrze natrafiło tam na dole, nie wiedząc jakie zdolności mogła posiadać obca siła. Na tyle skuteczna by powstrzymać przedziurawienie okrętu.
Efekt jednak został wywołany. Pod pokładem zaczęły być słyszalne kroki. O dziwo nie należały do bandy która kierowała by tym okrętem, załogi tej jednostki. Należały do jednej osoby która z resztą zaraz ukazała im siebie w wejściu pod pokład. Oto więc pojawił się wyczekiwany komitet powitalny.
/Oto źródło energii tego okrętu./
Odezwał się w umyśle człowieka smok. Kenneth podniósł wzrok na osobę która przed nimi stanęła. Ona jedna, na nich wszystkich? Mieli do czynienia z kimś niesamowicie potężnym, sprytnym bądź głupim. Na uwagę zasługiwał hak którym owa istota wymachiwała na łańcuchu. Broń nie wydawała się skuteczna ani poręczna, choć pozory mogły mylić. Drakon również był w stanie wytworzyć lodowy łańcuch zakończony ostrzem na końcu oraz naostrzony po wszystkich postrach, co umożliwiłoby szerokie ataki. Nadal nie uważał by miało to być szczególnie skuteczne.
-Korona Brytyjska zażądała tych okrętów. W swych dokach lub na dnie oceanu.
Odezwał się mężczyzna, pozostając na swej pozycji. Skoro Annie wystawiła się do przodu, nie było powodu by i on to czynił. Pozostał więc na swoim miejscu, obserwując potencjalne zagrożenie, starając się przy tym pozostać rozluźnionym, nie spiętym. Jeśli coś się wydarzy, Saurian powinien zdążyć ostrzec go przed faktem i dać szansę na reakcję.

Uniosła jedną brew. Była modelką, nie nerdem z grami nie miała nic wspólnego. A o Latającym Holendrze... to jest to dość znany motyw. Czy to w "Piratach z Karaibów" czy w innych źródłach...
Mimo, że Psylocke nie była czarodziejką, ani w żaden logiczny sposób z magią spowinowacona, to jednak co nieco wiedziała o "powiernikach dusz".
-Może by się nie zajmowali, gdyby "Powiernicy Dusz"  wykonywali swoje obowiązki?- machnęła ręką w stronę którą uciekły dusze, by podkreślić ogrom tego partactwa. Była całkowicie przekonana, że zrobiłaby to lepiej- Czyżby przyszło niedługo wymienić "powierniczkę"?- obrzuciła ją niechętnym spojrzeniem z góry na dół. Owszem, pewnie teraz zrobiła coś bardzo nieodpowiedniego... niemniej, zabawa w kotka i myszkę z drugim okrętem wydała jej się najgłupszym pomysłem jaki teraz mógł się zdarzyć. Za niedopatrzenie swoich obowiązków powinna być kara. Nawet jeśli robisz je od setek lat.
- Na żadną deskę się nie wybieram.- splotła ręce pod biustem. Wiedziała, że nie powinna zostać zaatakowana jednak była gotowa w każdej chwili uskoczyć i sięgnąć po broń. Zerknęła kontem oka na Annie. Trzeba będzie sprawdzić, czy miała jakiś związek ze Szkołą Xaviera, a w razie czego czy nie dałaby się nakłonić by włączyła się w jej szeregi. A jeśli nie, to jakoś złapać możliwość większego kontaktu, by móc w problematycznej chwili pomóc jej. Zdolność panowania nad ogniem wydała się jej całkiem przyjemną umiejętnością.

Kenneth zlustrował sylwetkę kobiety ponownie. Była uzbrojona, posiadała hak na łańcuchu, jednak broń ta sama w sobie była dość ograniczona w użytkowaniu. Miecz na podobnym łańcuchu byłby znacznie ciekawszym orężem, efektywniejszym. Gardzenie koroną brytyjską nie było czymś czego mężczyzna mógł się nie spodziewać. Stojąca przed nimi istota przypominała bądź starała się przypominać pirata. Dlaczego więc nie miałaby gardzić brytolami?
-Właśnie się nimi zajmuje.
Skomentował Draven, odpowiadając na słowa kobiety dotyczące korsarzy. Okręty cywilne same z siebie nie postanawiają tutaj zatonąć. Należało więc coś z tym zrobić, a te dwa okręty były naturalnymi ochotnikami do roli jednostek pirackich.
/Powiernicy Dusz? Co o nich wiemy?/
Drakon zapytał w myślach swego smoczego mentora. Jeśli chodziło o sprawy związane z magią, legendami oraz sprawami ponad te dotyczące bezpośrednio świata śmiertelników - Saurian zawsze był dobrym wyborem.
/W moim świecie nie istniały takie istoty. Jeśli jednak wierzyć waszym legendom, odpowiadają za zajmowanie się duszami śmiertelników. Możliwe, że wyłącznie ludzie są ich obiektem zainteresowania. Nie są jednak jedyni, tym bardziej nie są wyjątkowi. Duszami zajmować się może każda inna astralna siła. Zarówno zaświaty, jak również poszczególne uznawane przed ludzi "bóstwa". Wymiary piekieł oraz ich demony./
/Czyli gdy zginę, to coś takiego może przejąć nade mną władzę?/
/Nie, Drakonie. Twoja dusza jest moja./
Oto jak w czasie krótkiej i szybkiej rozmowy można dowiedzieć się, czyją jest się własnością. Panowie chętnie by jeszcze podyskutowali w tej kwestii, jednak powierniczka wydawała się mieć inne plany dotyczące obecności grupy na jej okręcie, tudzież statku. Oto więc miał nadejść moment walki? Tak zakładał człowiek. Smok miał jednak inne plany.
/Myśli, że stoi ponad ludźmi, ponad istotami żywymi. Pokażę jej, jak nisko znajduje się w hierachi, względem smoczej potęgi./
Rzucił w przestrzeń smok. Jego słowa mogła usłyszeć Psylocke. Ani jednak ona ani sam Kenneth nie mogli się spodziewać, że magiczna istota postanowi wziąć sprawy w swoje ręce. Mężczyzna zakołysał się, tracąc na chwilę równowagę w momencie w którym świadomość człowieka została wypchnięta i siłą uśpiona przez smoka. Skóra człowieka stała się blada, odkryte przedramiona pokryte zostały lodowymi łuskami, na końcach palców utworzone zostały lodowe pazury. Oczy człowieka zmieniły swój wygląd - z typowo ludzkich, na bardziej gadzie. Spadła również sama temperatura ciała człowieka. Był to efekt działania smoczej magii, bardziej dla zapewnienia komfortu dla gada. Reszta miała mu po prostu dać nieco więcej wygody w posługiwaniu się ciałem człowieka. Po przejęciu kontroli, Drakon skierował swe spojrzenie na powierniczkę, by zaraz wystąpić do przodu, ruszając w jej kierunku.
-Dość gierek, powierniczko. Wasze istnienie w świecie istot żywych nie jest dopuszczalne. Nie wolno wam zabijać ludzi, jednak wolno zatapiać okręty, jak również zabierać dusze zabitych?
Rzucił, nieco poirytowany, bardziej znudzony całą sytuacją. Drakon zatrzymał się centralnie przed kobietą, odgradzając ją od samej grupy. Gadzie oczy wbiły swe spojrzenie w oczy kobiety.
-Jestem duszą. Nadal jednak nie wyczułaś tego, prawda, powierniczko? Nie masz władzy nad bytami wychodzącymi po za twą ligę.
Ujawnił, nieco prowokacyjnie. No i jak to na smoki przystało, słowa te miały drugie dno. Prawdą było, że zginął w swym świecie, a w tym był głównie duszą. Nadal jednak był smokiem, sama jego dusza mogła być wieczna, zaświaty zwyczajnie nie dotyczyły takich jak on. Prawdziwego smoka ciężko było zabić. Można było czasowo pozbawić go ciała, do momentu gdy znajdzie sobie nowe. Saurian miał jednak inny cel w swych bezpośrednich działaniach. Skoro owa istota nie chciała rozmawiać ze "śmiertelnikami", niech rozmawia z nim.
-Kto zatapia ludzkie okręty? Kto tutaj zawiódł, kto złamał zasady? Mów lub zostaniesz pozbawiona prawa do istnienia.
Rozmowa ze smokiem rządziła się specyficznymi zasadami. Smoki były dumne, pyszne. Smoki były wyżej. Nie zawsze tak uważały, jednak potrafiły się w ten konkretny sposób zachowywać. Mówić z pozycji siły, z pozycji silniejszego - nie traktując rozmówcy jak równego sobie. Nie było to naturalne dla Sauriana, jednak uznał on ten bezpośredni język za najbardziej efektywny w tym momencie. I choć nie zdradził, że jest smokiem który kontroluje to ciało, to zapewne duchowe istoty szybko poznają, że nie jest to człowiek. Niekoniecznie ustalą kim dokładnie jest, lecz jeśli i to im się uda... smok nie zamierzał im tego uniemożliwiać. Niech wiedzą z kim mają do czynienia. Nikt nie będzie się z nimi bawił, gdyż nie są ponad tą grupę.