Mostek

- Cholerny Stark – warknęła do siebie, zirytowana brakiem połączenia. – Wykastruję tego play…
Zacięła się na wspomnienie ostatniej rozmowy z Iron Manem. Z dziwną konsternacją przekrzywiła głowę, jakby rozważała przyczyny zaistniałej sytuacji. Wciąż nie znała „fascynujących” szczegółów odnośnie jego… nowego i bardzo osobliwego stanu fizycznego.
- Wysterylizuję… ? – dodała, poprawiając tok myślenia, zastanawiająco zaintrygowana tą anomalią.  
Niespodziewanie spojrzała na Ms. Marvel.
- Agentka Harris w razie potrzeby będzie oddelegowana do pomocy Tobie. Pamiętaj, że będziesz miała na karku Kapitana… Jest pierwszym, zaraz przede mną mnie, mającym problem z zaciąganiem dzieciaków. Póki co ruszaj w teren i na podstawie raportów oceń, co wymaga ingerencji w pierwszej kolejności. Włamanie w laboratorium, najazd na Avengers Tower… wybieraj, ale mądrze. I pozostań w kontakcie, bym mogła zarządzić resztą.
Ponownie sięgając po swój tablet leżący przed nią na stole, uśmiechnęła się krzywo.
- Do niańczenia jeszcze wrócimy – dodała, jednak nie patrząc już na drugą kobietę, zakładając, że jest w swojej drodze do opuszczenia mostka.
- Czy ktoś może, do cholery, dać mi wreszcie ten raport od agenta z Instytutu…? Tak? Nie? Świetnie… dziękuję za odpowiedź.
Uniosła głos na jednym wydechu, kiedy Ms. Marvel pozostawała jeszcze w zasięgu słuchu, aczkolwiek nie unosiła swego tonu. Była obojętna, wpatrzona w ekran średniego elektronicznego urządzenia przed sobą. Zapraszającym gestem, choć bez kontaktu wzrokowego, kiwnęła na mężczyznę już od jakiejś chwili stojącego niepodal.
Zakładając, że przyjął zaproszenie i siadł – lub chociaż zbliżył się do stołu, kontynuowała.
- Jesteś bezpieczny – powiedziała, zaskakująco trafnie i dwuznacznie dobierając słowa, zważywszy na lekką niepewność z powodu wezwania Drakona na mostek. – Fury ręczy.
Chociaż  Fury’ego tu nie było. Co dokładało tylko kolejną pozycję w cholernie długiej liście zmartwień i problemów do rozwiązania… Hydra, mutanci, ich ujawnienie w mediach, zagrożenie biologiczne, przedszkole nowych Avengers… Cholera. Za dużo tego, nawet jak na nią. Jakim kurewsko boskim sposobem panował nad tym Fury?

Dając moment od wyświetlacza swoim zmęczonym oczom – jak i z tego względu, że wypadało przywitać się z wezwanym agentem – uniosła swoje spojrzenie.
Młody.
Zadziwiająco młody.
I zastanawiająco dojrzały. Doświadczony.
Wróciła spojrzeniem do odczytnika.
Skąd te oczy…? Nie mogła ich zlekceważyć. Jak i ulubionego koloru. Jasny brąz. Naprawdę jasny. Przynosił na myśl whisky.
- Imponujące akta – mruknęła pozornie do siebie. – Rozległe umiejętności, wyjątkowe zdolności, dobre rekomendacje, jak u pana Fury’ego za piecem…
Nie zamierzała prowokować. To były tylko słowa. A może aż?
Zerknęła na mężczyznę.
- Może moglibyśmy porozmawiać? – upewniła się uprzejmie. – Może nawet na osobności.
[zt x ???]

Carol, w oczekiwaniu na dalsze słowa Hill, rozejrzała się po mostku. Nieco znużona, bez specjalnej uwagi, którą skupiłaby na którymś z agentów. Wzrokiem wróciła do Marii dopiero, gdy ta coś wspomniała o Starku i braku kontaktu z mężczyzną. Danvers nie przestawiała się, by mówić do Starka, jak do kobiety, nie było potrzeby. Poza tym - była pewna, że mężczyzna i tak wkrótce wróci do swojej prawidłowej, przystojnej formy (choć i urody w aktualnej postaci odmówić nie można było).
- Kapitan będzie miał inne rzeczy do roboty. Obawiać się nie muszę - powiedziała z pewnością w głosie i kiwnęła krótko na następne słowa kobiety. Jak dobrze ogarnęła to najazd i włamanie było ze sobą powiązane, więc siłą rzeczy dwie pieczenie na jednym ogniu i będzie to załatwione. Tak przynajmniej pomyślała blondynka, spoglądając na przybyłego Drakona, któremu przyjrzała się uważnie, a następnie go wyminęła i skierowała się do wyjścia.
To co miała powiedzieć - powiedziała. Teraz wypadałoby tylko sprawdzić, jak ci w Avengers Tower się trzymają i dowiedzieć, kto ich odwiedził.
Opuściła mostek, Helicarrier i poleciała w odpowiednią stronę.

/zt

Mężczyzna odsunął się lekko na bok, przepuszczając Carol, a następnie podszedł do biurka i usiadł we wskazanym miejscu. Usiadł w lekko przygarbionej pozycji z rękoma na kolanach. Był to celowy zabieg, mający umożliwić mu szybkie poderwanie się do góry i użycie swej mocy w razie niebezpieczeństwa.
Kenneth nie odezwał się słowem. Nie żywił do kobiety urazy, nie było też tak, że jej nie lubił. Po prostu w tym fachu nie trzeba było się za każdym razem odzywać, by rozmówca wiedział, że potwierdza się jego słowa. Dlatego też jedynie czekał, co Hill powie dalej, kiedy przejdą do sedna sprawy.
Kiedy Maria wstała i zaproponowała by przeszli w inne miejsce, Drakon skinął jej głową w geście, że się zgadza. Następnie udał się za kobietą, pozwalając swemu towarzyszowi badać i pilnować otoczenia za pomocą swego umysłu. [zt wraz z Hill]