Strumień

Angel chyba mogłaby się czasami zaliczyć do zwariowanych. Z resztą, czy teraz nie okazała tej nuty szaleństwa? Może tak. Ciężko określić w tej chwili co jest dobrą decyzją, a co złą. Takie rzeczy dopiero po czasie można orzec. Zależy też z której strony się patrzy. Niestety, tak to już jest, że wszystko od wszystkiego zależy.
- Będzie to ciekawy eksperyment dla nas obojga. Będzie dobrze.
Kobieta powtarzała to jak mantrę w swoim życiu. Zdecydowanie za często. Sengil był wyraźnie poirytowany. Zasypywał ją milionami wyobrażeń, ale ta zgrabnie je odpychała.
- Jeżeli chcesz, to możemy już iść... Robi się trochę późno...
Angel spoglądała na okolicę. Słońce już powoli zachodziło, a ona już trochę była zmęczona. Ciekawe, czy on też?

Nie zawsze ktoś zwariowany musi być złym, prawda? Można być przecież pozytywnie zwariowanym. No i w jakimś stopniu każdy miał w sobie nutkę szaleństwa. Nawet taki spokojny, nieco dziecinny Edward. Prawda jest po prostu jedna: życie to jedno wielkie szaleństwo.
Edward zamyślił się. W sumie racja, eksperyment, zbadanie środowiska, zobaczenie czy jest się do niego wstanie powrócić. Przecież to nic złego, prawda? Jak mu się nie spodoba to wróci do swojego poprzedniego sposobu życia.
- No tak. Mh, będzie dobrze - potwierdził jej słowa, uśmiechając się lekko. Coraz bardziej przekonywał się do tego całego pomysłu. W końcu nie był on najgorszy.
Ed spojrzał na niebo, racja. Robiło się już ciemnawo, czas było ruszyć w dalszą drogę. W nocy las był bardziej niebezpieczny niż za dnia. Powoli wstał, wyciągnął dłoń w jej stronę by pomóc jej wstać.
- No… ogólnie to wypadało by już stąd iść. Jak zapadnie zmrok trudniej będzie odnaleźć drogę.

Angel odrzuciła od siebie rozmyślanie na temat sensu życia i szaleństwa. Na dłuższą metę mogło to być zbyt przytłaczające. Szczególnie niektóre wnioski, które czasami łatwo wysnuć. W dodatku, co ona, zwykła, młoda dziewczyna, może wiedzieć o życiu. Ledwie 18 lat na karku miała, więc lepiej, żeby takich przemyśleń nie prowadziła. Wracając do rzeczywistości, czas niemiłosiernie upływał i wcale nie zamierzał się cofać. Angel skorzystała z wyciągniętej dłoni Edwarda. Uśmiechnęła się do niego promienni.
- Chodźmy, więc.
Dziewczyna spakowała wszystkie swoje rzeczy i założyła plecak. Zerknęła na mapę i skierowała się0 w odpowiednią stronę.
- Mam zaplanowany odjazd i mam zapasowe bilety, więc nie martw się.
Spoglądała na niego co jakiś czas. Szli razem przed siebie.

Sam Edward też się zbytnio nie starał rozmyślać nad życiem. Takie tematy były męczące i zazwyczaj smutne. W końcu nie bez powodu było dość sporo nieprzyjemnych sentencji o życiu.
Ed raczej rozmarzał o fajnych i ciekawych przygodach i zagadkach. To było o wiele milszy i przyjemny temat niż taki o życiu.
Chłopak grzecznie poczekał aż Angel się spakuje i będzie gotowa ruszyć w dalszą drogę. Odpowiedział uśmiechem na uśmiech. Może troszkę lżejszym niż Angel, ale to nadal był uśmiech. W sumie Wrigt miał o wiele lepszy humor niż zazwyczaj. Towarzystwo Angel pozytywnie na niego wpływało. Wyrywała go z jego ponurego sposobu bycia.
- Dobrze - zaraz ruszył za nią, po czym kiwnął głową na zgodę kolejnym słowom.
- Jakby co to ci kasę potem oddam - powiedział. Jeśli dziewczyna miała rozplanowaną drogę to spoko. On jej tam nie będzie mieszać. W razie czego tylko pomoże jakby co.

// zt razem z Angel