'Milano' - statek Guardians of the Galaxy

Ruchoma baza, miłość Starlorda i aktualny dom naszych bohaterów - Milano. Obecnie zaparkowany jest na obrzeżach Nowego Jorku i sprytnie ukryty. Tak przynajmniej twierdzi lider Strażników.

Prawdę mówiąc Susan niespecjalnie podobało się to, iż przybysz z przyszłości - który miał jej towarzyszyć - na własną rękę wybrał się na miasto. Och, oczywiście rozumiała jego powody, jak najbardziej. Była też pewna, że mężczyzna bez większych problemów poradzi sobie ze zwykłym włamaniem, a potem sam odnajdzie drogę do Baxter Building; w końcu budowla ta nieźle się wyróżniała i w razie czego każdy tubylec byłby w stanie ją wskazać. Mimo to blondynka zaczęła się już czuć za niego po części odpowiedzialna - nie wspominając nawet o tym, że po cichu liczyła na jakąś pomoc z jego strony... I może na kolejną burzę mózgów, bo przez cały czas miała wrażenie, że coś im jednak umykało.
Zastanawiając się nad aktualną sytuacją - czyli między innymi nad problemami związanymi ze znikającą przyszłością oraz z Phoenix Force, o którym wspomniał Spider-Man - Sue wróciła do domu i zabrała się do roboty. Zrobiła tyle, ile była w stanie na własną rękę, lecz niestety wyglądało na to, że agenci mieli pewne problemy ze zgromadzeniem dla niej dokumentacji badań doktor Foster. W związku z tym zmuszona była czekać i kombinować na własną rękę...
... I właśnie w takich okolicznościach Invisible Woman odebrała od Herbie'ego informację o dziwnym sygnale, który rozszedł się akurat w rejonie obrzeży miasta. Właściwie to podawał on dokładne współrzędne maszyny, która go wysłała - ale dlaczego? Czyżby ktoś potrzebował pomocy? Próbował nawiązać kontakt? A może była to po prostu jakaś pułapka...? Mimo wszystko Susan nie mogła sobie pozwolić na zignorowanie czegoś takiego - niezależnie od ryzyka.
Na wszelki wypadek kobieta poinformowała S.H.I.E.L.D. gdzie się wybiera - przy okazji przypominając im o obiecanych materiałach - a następnie przykazała Herbie'emu, aby w razie czego łączył się z Johnny'm. Reed i Ben nie wrócili jeszcze do domu, co szczerze powiedziawszy odrobinę Susan irytowało - bo naprawdę bardzo przydaliby się na miejscu. Nie mniej jednak po takim przygotowaniu się Invisible Woman była już gotowa do drogi.
Podróż nie była na szczęście daleka, dlatego też Sue pozwoliła sobie wyruszyć w nią bez jakiegokolwiek pojazdu. Kontakt z Herbie'm i tak utrzymywała przez swój komunikator, w nim również przechowywała położenie obiektu, do którego się udawała - więc po prostu wygodniej było jej lecieć o własnych siłach. Po dotarciu nad las wzmogła ostrożność i czujność, wypatrując interesującego ją miejsca... Czyli, jak się okazało, najwyraźniej statku powietrznego - lub wręcz kosmicznego; z góry nie była tego do końca pewna. Schodząc stopniowo coraz niżej, Invisible Woman dojrzała także zasiadającą na pobliskim głazie kobietę o kolorystyce wyraźnie wskazującej na to, iż nie była ona zwykłym człowiekiem - o ile człowiekiem w ogóle. Nieznajoma posiadała przy sobie broń, lecz jej postawa póki co nie wskazywała na jakiekolwiek wrogie zamiary, więc Susan zdecydowała się po raz kolejny zaryzykować.
-Witaj, to ty wysłałaś sygnał?- spytała, zatrzymując się w powietrzu, zresztą może jakieś dwa metry nad ziemią... I około trzy od zielonoskórej kobiety. W żaden sposób się nie maskowała i lewitowała w taki sposób, aby dłonie mieć na widoku, słowem - okazywała, że chce dobrze.

W reakcji zielonoskórej Sue pocieszał przede wszystkim fakt, iż nie wymierzyła ona do niej ze swojej broni - co, jak sądziła, byłoby dość naturalną reakcją, jeżeli kobieta należała do obcej cywilizacji i z jakiegoś powodu zmuszona była wylądować na Ziemi, być może awaryjnie... A ta wersja wydawała się Susan w tej chwili najbardziej prawdopodobna. Zaskoczenie połączone z przebywaniem w nieznanym środowisku potrafiło w końcu nieźle wyprowadzić z równowagi. To wszystko jednak prowadziło Invisible Woman do pytania: czy brak ataku wynikał z niepewności odnośnie tego miejsca i możliwości jego mieszkańców - czy też z autentycznej niechęci do podejmowania walki?
Blondynka nie przejmowała się za to za bardzo ewentualną barierą językową. Jeżeli rzeczywiście między nimi istniała, to Herbie powinien być w stanie ją przezwyciężyć. Reed zadbał o zaprogramowanie mu wszelkich języków i dialektów, do jakich udało mu się dotrzeć, czyli niemalże wszystkich ziemskich - przynajmniej spośród tych znanych - oraz części kosmicznych lub pochodzących z innych wymiarów... Na tyle, na ile było to możliwe. Jeśli zaś nieznajoma nie posługiwała się żadnym z nich, to w ostateczności sztuczna inteligencja mogłaby spróbować uczyć się na bieżąco na podstawie jej słów. To z kolei zajęłoby już trochę czasu, ale - jak to mówią - powoli i do przodu, prawda?
Na szczęście jednak w pewnym momencie w zielonoskórej piękności zaszła widoczna zmiana - i kobieta przemówiła, w dodatku w zrozumiałym dla Susan języku. To likwidowało przynajmniej jeden z problemów i zarazem sprawiło, że Invisible Woman zeszła jeszcze niżej, aby teraz znaleźć się już na tym samym poziomie, co jej rozmówczyni. Tak było wygodniej.
-Nazywam się Sue Storm i, tak, jestem stąd... A dokładniej z pobliskiego miasta. Należę do Fantastycznej Czwórki - pod pseudonimem Invisible Woman- wyjaśniła, a w momencie wspominania o swojej drużynie wymownie przyłożyła palce do cyfry, która widniała na jej uniformie. Może przesadziła trochę z kwestią pochodzenia z Nowego Jorku, ale skoro w nim mieszkała, to wychodziło praktycznie na jedno i to samo... Szczególnie, że druga kobieta zapewne i tak nie orientowała się za bardzo w geografii Stanów Zjednoczonych, więc mniejsza o to.
-Nasza sztuczna inteligencja odebrała sygnał ze statku i uznałam, że być może ktoś potrzebuje tutaj pomocy. Zdarzali się nam już w okolicy rozbijający się przybysze z innych planet czy światów- kontynuowała, powoli zmierzając w stronę tematu, który już parę minut temu podniósł w jej umyśle czerwoną chorągiewkę.
-Tyle że... Ostatnim razem, gdy to sprawdzałam, Ziemia była odcięta od reszty kosmosu barierą energetyczną, którą zresztą w dalszym ciągu badamy- zauważyła w końcu. O nic nie pytała, po prostu liczyła na to, że zielonoskóra wytłumaczy co się stało.

Susan zawahała się na moment - ot, jedynie na parę sekund, podczas których starała się zebrać myśli. Przede wszystkim: nie uważała, aby którakolwiek z informacji, o które prosiła druga kobieta - nawiasem mówiąc, wypadałoby spytać o jej imię, ale może za chwilę, gdy wyjaśnią już te bardziej palące kwestie - mogła zostać wykorzystana w niewłaściwy sposób. To była akurat dość... Powszechna wiedza. No, przynajmniej część z niej. Na pewno te fragmenty o Fantastycznej Czwórce - i o niektórych kosmitach odwiedzających Ziemię... A i o barierze wyciekało do mediów coraz więcej danych. Innymi słowy, wyglądało na to, że mogła odpowiadać bez skrępowania.
-Dwóch członków mojej drużyny - czyli właśnie Fantastycznej Czwórki, bo jesteśmy jedną z grup bohaterów działających na naszej planecie - zajmuje się badaniem tego zjawiska. Nie wrócili jeszcze z najnowszymi wynikami, ale wyruszyli po nie właśnie dlatego, że bariera nie jest... Idealnie stabilna. No, nie była, gdy ostatni raz to sprawdzaliśmy. Nawet w swoich gorszych chwilach, szczególnie na początku, potrafiła zablokować statki kosmiczne przed podróżowaniem w obie strony, ale teraz wstrzymuje nawet teleportację. Nie wiemy co ją zasila, ani tym bardziej dlaczego, ale teoretycznie powinniśmy być w stanie pochwycić jej sygnaturę energetyczną i na jej podstawie szukać źródła... o ile znajduje się ono po tej stronie zapory. Nad tym właśnie pracujemy. Właściwie to byłam w trakcie modyfikowania urządzenia, które się do tego przyda, gdy odebrałam twój sygnał- jej wyjaśnienia co prawda trochę trwały, ale za to były na tyle szczegółowe, na ile Sue mogła sobie pozwolić - bez wchodzenia w kwestie za bardzo techniczne. Blondynka oparła dłonie na biodrach i westchnęła cicho, po czym wróciła jeszcze do wspomnianego tematu wcześniejszych gości z innych światów.
-Tak czy siak, mamy tu trochę kosmitów. Najpopularniejszy jest pewnie Thor, choć jego pochodzenie to kwestia dyskusyjna... Bo wielu osobom jednak ciężko przyzwyczaić się do myśli, że bóstwa, które kiedyś czczono na naszej planecie, to tak naprawdę przybysze z bardziej zaawansowanych technologicznie planet... No i on odwiedza nas przez portal, a nie pojazdem kosmicznym... Ale tak, prowadzimy rejestr przedstawicieli innych cywilizacji, którzy z jakichś powodów trafiają na Ziemię. Pewnie nie każdego uda się wyłapać, ale lista i tak jest długa. Sądzę, że mogłabym uzyskać do niej wgląd...- zawiesiła głos, gdyż nie była pewna czy będzie to w ogóle miało jakieś znaczenie dla nieznajomej.

Gdy Gamora mówiła o brakujących częściach do statku, na który zresztą wskazała wzrokiem, Invisible Woman odruchowo również spojrzała na pojazd, w myślach zastanawiając się już co ewentualnie mogłoby się okazać potrzebne. Co prawda sama nie należała do cudownie utalentowanych mechaników - o wiele lepiej czuła się na najbardziej znajomym terytorium fizyki - lecz siłą rzeczy liznęła trochę informacji i z tej dziedziny. Poza tym była przekonana, że kiedy Reed już powróci, to chętnie pomoże naprawić statek kosmiczny - najwyraźniej zaprojektowany przez obcą cywilizację. Och, pewnie sam będzie się o to nawet prosił. A jeśli nie... To nie był jedyną osobą, którą Susan mogłaby o to zagadnąć. Może Tony znalazłby wolną chwilę, by trochę pogrzebać w tej maszynie?
-Znam ludzi, którzy najprawdopodobniej potrafiliby naprawić wasz statek, o ile tylko im na tyle zaufacie. Czasem bywają trudni, ale należą do największych umysłów na naszej planecie... A momentami mam wrażenie, że to się chyba ze sobą łączy. Jeden z nich co prawda aktualnie bada tę barierę, lecz drugi powinien wygospodarować trochę czasu- zaoferowała w pierwszej kolejności, w duchu mając nadzieję, że Iron Man uporządkował już swoje najbardziej palące sprawy - nawet jeśli nie zdążył jeszcze popracować nad odzyskiwaniem swojej standardowej postaci. Nawiasem mówiąc, jego opinia na temat opowieści Spider-Mana z przyszłości również mogłaby wnieść do sprawy coś istotnego...
-Bariera czy nie, przynajmniej bylibyście gotowi do odlotu od razu, gdy tylko będzie to możliwe - i nie stracilibyście więcej czasu. A moimi badaniami się nie przejmuj, bo i tak muszę czekać na informacje, które powinna dostarczyć mi agencja zajmująca się nadnaturalnymi zagrożeniami na Ziemi. Nawiasem mówiąc, nazywa się S.H.I.E.L.D., możesz mieć jeszcze z nią do czynienia. S.W.O.R.D. z kolei odpowiada za sprawy kosmiczne; to właśnie jej agenci prowadzą rejestr gości z innych planet. Możliwe, że przylatując do nas zauważyliście na orbicie ich bazy - to Puszka Pandory i Szczyt. Gdy tak się nad tym zastanawiam... Pewnie ich najlepiej byłoby prosić o pomoc, w tym pod kątem odnalezienia twoich towarzyszy. Mogą też posiadać najnowsze informacje na temat bariery... Bo ja nie jestem w stanie złapać połączenia z ekipą, która się nią zajmuje. Pewnie wytwarza zbyt silne zakłócenia- a przynajmniej właśnie w takie wyjaśnienie Susan chciała wierzyć, gdyż alternatywą było na przykład to, że coś złego stało się z członkami wysłanej grupy... Lub z całym statkiem kosmicznym, którym podróżowali. Pomijając już fakt, że znajdowały się na nim wybitne umysły i osoby niezwykle ważne dla bezpieczeństwa całej planety - wliczając w to naczelnika Tarczy... Sue znała większość tych osób. Ba, przyjaźniła się z nimi, z niektórymi naprawdę mocno; Reed i Ben byli dla niej praktycznie rodziną. Jeżeli coś im się przytrafiło... Och, jeśli już musiało - to oby tylko bariera przeniosła ich w inne miejsce, z którego powrót wymagał czasu... Ale nawet ta opcja wcale nie napawała optymizmem.
Wszystkie te myśli sprawiły, że na moment blondynka wyraźnie posmutniała; szczególnie odbiło się to na jej oczach, których spojrzenie na chwilę powędrowało w dół... Jednak kiedy tylko się na tym złapała, od razu znów podniosła wzrok na Gamorę i uśmiechnęła się lekko.

Na pytanie o drugiego potencjalnego mechanika - a raczej: o jego przynależność do Fantastycznej Czwórki - Susan w pierwszej kolejności pokręciła przecząco głową, a słownie zareagowała dopiero po następnej wypowiedzi zielonoskórej, tej dotyczącej jego kompetencji... Oraz jego chęci do niesienia pomocy obcym osobom.
-Nazywa się Tony Stark i jako Iron Man należy do innej grupy zrzeszającej bohaterów: Avengers. Nie martwiłabym się o jego umiejętności, tylko o czas... Bo niedawno miał drobny wypadek, który wciąż jeszcze próbuje odkręcić - a przynajmniej tak było, gdy ostatni raz się z nim widziałam- w tym momencie Sue wzruszyła nieznacznie ramionami dla podkreślenia, że od tego spotkania coś mogło się zmienić, lecz od razu kontynuowała wyjaśnienia:
-Jeżeli zaś chodzi o nakłanianie go do pomocy... Zazwyczaj wystarczy być kobietą, aby uzyskać jego zainteresowanie, a potem trzeba tylko odpowiednio je nakierować. Sam fakt pracowania przy nieziemskim statku kosmicznym powinien go zaciekawić, a jeśli to wciąż będzie za mało... To zawsze zostaje jeszcze opcja przedstawienia sprawy jako nowego wyzwania. Wtedy duma raczej nie pozwoli mu nie pokazać, że potrafi- w tym momencie Invisible Woman nie była w stanie powstrzymać odruchu przewrócenia oczami. Taka postawa potrafiła nieźle zagrać na nerwach, ale z drugiej strony przynajmniej ułatwiała obsługę mężczyzn... Coś za coś, niestety.
Choć sytuacja obu drużyn była odmienna, to jednak w kolejnych słowach Gamory - tych odnośnie jej towarzyszy - Sue wyczuwała co nieco własnych emocji. Och, ona również nie była przecież zachwycona faktem, że została praktycznie sama. Jasne, Johnny, Reed i Ben mieli akurat poważne powody, aby opuścić Baxter Building; badanie bariery rozumiało się samo przez się, z kolei Human Torch brał udział w akcji związanej z epidemią, która wybuchła w miasteczku pod Waszyngtonem... Jego zdolności były tam o tyle przydatne, że młodszy Storm nie mógł się zarazić. No, właściwie to mógł, ale tak czy siak nie pozostałby chory - bo wypaliłby bakterie. Innymi słowy: nie trzeba się było o niego martwić, więc stanowił idealną ochronę na wypadek problemów. Mimo to... Mimo to mógłby się przynajmniej odezwać. W ogóle nie zareagował na wiadomość dotyczącą wybuchu na Mojave, choć Herbie zapewniał, że została ona odebrana! Och, Susan zamierzała sobie z nim podyskutować, gdy tylko wróci już do domu... Z pozostałymi dwoma również - o ile nie udowodnią, że połączenie rzeczywiście tak bardzo szwankowało.
... I o ile nie przytrafiło im się coś złego, choć tę opcję w dalszym ciągu starała się od siebie odsuwać. Po cichu próbowała przekonać samą siebie, że w takim wypadku przynajmniej agenci S.W.O.R.D. lub S.H.I.E.L.D. - szczególnie ci pierwsi - zorientowaliby się w sytuacji i donieśli jej o kłopotach... Ale z drugiej strony: Invisible Woman doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że obu agencjom zdarzało się zatajać pewne informacje, gdy uznawały, że tak będzie lepiej dla prowadzonych przez nie akcji.
Na przykład w Mojave. Och, Susan była pewna, że Tarcza nie przyznawała się do wszystkiego, co zaszło na terenie pustynnej bazy. Nie miała pojęcia o co dokładnie mogło chodzić, lecz jej podejrzenia w pierwszej kolejności padły na nową technologię, którą być może tam tworzono, testowano lub przechowywano. Jej obecność tłumaczyłaby skalę wybuchu. Jeżeli jednak w grę wchodziło coś innego... Tak czy siak: doszło do zatajenia faktów.
-Cztery dni, z czego pierwszy - tak sądzę - przynajmniej po części spędzili pewnie w jednej z baz S.W.O.R.D., choć raczej w niej nie nocowali. Myślę, że za bardzo spieszyłoby im się do uzyskania nowych danych. Biorąc pod uwagę średni czas podróży oraz standardową prędkość działania sprzętu, który powinien wyłapać sygnaturę energetyczną bariery... Spóźniają się - i to nie o parę godzin. Gdyby wszystko poszło dobrze, uwinęliby się z tym w dwa dni maksimum - albo nawet krócej- wyjaśniła poważniejszym tonem, lecz zaraz potem pokręciła lekko głową na boki i zdecydowała się zmienić temat. Za pośrednictwem swojego komunikatora szybko połączyła się z drużynową sztuczną inteligencją:
-Herbie, skontaktuj się proszę z Tony'm Starkiem. Dowiedz się kiedy miałby czas na spotkanie... W istotnej kwestii- te ostatnie słowa dodała jakby po krótkim namyśle. Biorąc pod uwagę jak wyglądało to ostatnim razem, mimo wszystko wolała uściślić, że chodziło jej o "interesy". Wiedząc, że AI będzie potrzebowała chwili, aby to załatwić, przemówiła ponownie - teraz zwracając się już do Gamory:
-Zaraz będziemy wiedzieć na czym stoimy. Wasz statek trzeba będzie pewnie przetransportować na miejsce czymś większym... No i w takim wypadku wypadałoby chyba pozostawić jakąś wiadomość dla twoich towarzyszy - gdyby mieli się tutaj pojawić- zauważyła z namysłem.

Na wątpliwości dotyczące stanu Iron Mana po dopiero co wspomnianym "drobnym wypadku" Susan w pierwszej kolejności jedynie na moment uniosła uspokajająco dłonie - chcąc w ten sposób zademonstrować, że nie ma się czym przejmować, bo wszystko znajduje się pod względną kontrolą - lecz zdecydowała się odpowiedzieć zbiorowo, odnosząc się do wszystkich kwestii związanych ze Starkiem... Bo jednak trochę tego było. Żeby tylko o niczym nie zapomnieć; więc tak, przede wszystkim najważniejsze...
-Na co dzień opiekuję się trzema mężczyznami o bardzo różnych temperamentach, w tym od lat młodszym bratem. Radzenie sobie z przekonywaniem płci przeciwnej weszło mi już w nawyk i bez obaw, teraz też ci z tym pomogę... Choć wątpię, aby Tony miał próbować się wykręcać, gdy już usłyszy o co dokładnie chodzi. Tak czy siak natomiast będziemy zaszczyceni mogąc z tobą współpracować - przy czym zapewniam, że nie będziesz nam nic winna. A wracając do tego wypadku... Ktoś - nie jesteśmy pewni kto, jak i dlaczego - zmienił Tony'ego w kobietę. Nie utrudnia mu to myślenia, ręce też wciąż ma sprawne, więc ten problem nie wpływa na jego umiejętności- i to na dosłownie żadne z jego umiejętności, jak miała się nie tak dawno temu okazję przekonać, lecz akurat tę informację Invisible Woman rozsądnie zachowała już dla siebie.
Podczas gdy Herbie łączył się i kontaktował z Avengers Tower - a przynajmniej Sue miała nadzieję, że to własnie Avengers Tower wchodziło w rachubę, a nie jakaś położona dużo dalej lokacja pokroju Malibu - blondynka zdążyła się jeszcze ustosunkować do wątpliwości związanych z ewentualnym transportowaniem statku. Osobiście sądziła, że prace zapewne przebiegłyby najszybciej - i przy okazji najłatwiej - w zaawansowanym technologicznie warsztacie i ze stałym dostępem do, cóż, do wszystkiego, co mogłoby być potrzebne... Ale z drugiej strony nie takie rzeczy już się robiło, prawda? W związku z tym Susan nie miała zamiaru naciskać na zaproponowane przez siebie rozwiązanie.
-Sądzę, że na upartego pewnie dałoby się przenieść tu potrzebny sprzęt. Porozmawiamy z Tony'm i zobaczymy co on...- akurat w tym momencie z komunikatora Invisible Woman rozległ się głos należący do sztucznej inteligencji Fantastycznej Czwórki:
-Pan Stark nie odpowiada. Jarvis poinformował mnie, że znajduje się on na terenie swojego warsztatu w Avengers Tower. Parę minut temu zasnął i na chwilę obecną nie reaguje na żadne próby wybudzenia- obwieścił Herbie, a Sue natychmiast zmarszczyła czoło, rozważając jego słowa. Pomijając już nawet kwestię opóźnienia naprawy statku, wiadomość ta była niepokojąca sama w sobie, gdyż taki sen sprawiał wrażenie nienaturalnego. Biorąc z kolei pod uwagę ostatnie "problemy" Iron Mana... Coś mogło być na rzeczy.
-Nie podoba mi się to.

Invisible Woman kiwnęła krótko głową, ani myśląc się pod tym względem spierać - szczególnie, że tak czy siak powinny przecież udać się do Starka w kwestii naprawy statku. Blondynka żywiła głęboką nadzieję, że na miejscu okaże się jednak, iż jej obawy były całkowicie bezpodstawne, a Tony po prostu padł ze zmęczenia i potrzebował trochę czasu, na zregenerowanie sił - w końcu Johnny'emu też zdarzały się poranki, gdy obudzić go można było chyba tylko wiadrem zimnej wody albo ewentualnie orkiestrą grającą mu tuż pod nosem - ale jeżeli nie... Jeżeli nie, to lepiej, aby były na to po prostu przygotowane.
W związku z powyższym Susan odczekała moment, aby jej nowa znajoma zdążyła wrócić do statku i zaopatrzyć się w to, co mogło się jej okazać przydatne, sama zaś natychmiast wykorzystała ten czas, aby po raz kolejny przemówić do Herbie'ego:
-Utrzymuj łączność z Jarvisem. Jeżeli sytuacja ulegnie zmianie, od razu się odezwij. Zgaduję, że Tony w dalszym ciągu przebywa w żeńskim ciele? Dowiesz się, proszę, jak postępują prace?- nie była pewna co dokładnie stanowiło problem - jeżeli rzeczywiście istniał jakiś poza wycieńczeniem - ale każda informacja teoretycznie mogłaby coś wyjaśnić.
-Pan Stark zasnął w trakcie przyrządzania zbroi przystosowanej do kobiecej sylwetki- odpowiedź została dostarczona z niewielką zwłoką, więc Invisible Woman zakładała, że sztuczne inteligencje pozostawały w kontakcie i na bieżąco porozumiewały się między sobą. W tym momencie Sue widziała już powracającą Gamorę, dlatego wydała Herbie'emu ostatnie na tę chwilę polecenie:
-Poinformuj Jarvisa, że niedługo pojawię się w wieży z towarzystwem, za które ręczę, więc niech nas przypadkiem nie potraktuje mechanizmami obronnymi. Mam nadzieję, że nie przeszkadza ci lot bez maszyny?- to ostatnie pytanie skierowała już rzecz jasna do drugiej kobiety, jednocześnie otaczając samą siebie przylegającym do ciała polem siłowym, aby w ten sposób znów się wznieść. Z jej doświadczenia wynikało, że większość osób nieprzyzwyczajonych do "naturalnego" lotu wolała podróżować na lewitujących dyskach, dlatego wytworzyła jeden taki - niewidzialny - pod Gamorą i na próbę uniosła go na kilkanaście centymetrów.
-Nie ma sensu tracić czasu na sprowadzanie innego transportu- dorzuciła w ramach usprawiedliwienia. Jeżeli zaś metoda podróży została zaakceptowana, to Invisible Woman od razu nakierowała oba pola siłowe jeszcze wyżej, ponad drzewa, a następnie - w stronę miasta.

[z/t, jeśli będzie zgoda na taki rodzaj transportu]