Patriot versus Drakon

Czy ktoś chce podjąć się możliwości walki z Patriotem?

Jasne.

Czy zatem ktoś zechciałby być sędzią tego pojedynku? <3

Mogę wam posędziować. Chcecie może jakiś dodatkowy handicap/ograniczenie?

A więc po namyśle z Drakonem, zgodziliśmy się oboje na dwie rzeczy:

1. Wyłączenie Sauriana z Mocy Zenitu, aby wyrównać walkę.
2. Ulepszenie mojej postaci do poziomu już po transplantacji krwi, aby było jak w pierwszym punkcie, czyli wyrównanie walki.

Prosiłbym także o możliwość zachowania swojego stroju. Tak na wszelki wypadek.

Wyrażam zgodę na warunki.

//Nie to konto ale wszyscy wiedzą, że to ja.

Arena specjalnie zaprojektowana pod dzisiejsze starcie pomiędzy Kennethem oraz Patriotem. Tematyka jakże banalna, bo tropikalna dżungla na innej planecie, ale nie martwcie się! Warunki są bardzo podobne do tych ziemskich, tyle że roślinność wygląda nieco inaczej. Zbudowana jest na planie koła o promieniu kilometra, a sama podstawa dżungli jest wielkim głazem, który unosi się kilkaset kilometrów nad ziemią (dla zobrazowania można sobie wyobrazić kamień pokryty mchem, gdzie mech to dżungla). By było ciekawiej i każdy z was mógł coś wykombinować, pojawiliście się naprzeciwko siebie, praktycznie każdy przy krańcu areny. Pośrodku całej dżungli znajduje się jezioro dosyć przeciętnej wielkości.
Teraz uwaga, Rhoshan rysuje krzywe plany dla zobrazowania.


Biała, nieporkryta przestrzeń to praktycznie krzaki oraz drzewa. Drzewa sięgają w tym lesie z grubsza na bardzo podobną wysokość, która wynosi około 30 metrów, chociaż ciężko się po niektórych z nich wspinać, gdyż są to pale obrośnięte liściami. Czasami zdarzają się drzewa z ułatwiającymi to wyżłobieniami bądź grzybami pasożytniczymi. Na arenie nie ma żadnych zwierząt, które mogłyby wam przeszkadzać. Jedynie drobne owady, które raczej nie są szkodliwe.
Zaczyna Patriot

Od ostatniego momentu poważnej walki trochę już minęło. Tym samym umiejętności walki Patriota lekko zardzewiały, co stanowiło oczywisty powód dla którego młody superżołnierz postanowił zaangażować się w walkę na arenie. Nie przewidywał jednak, że miejsce walki będzie aż tak... urodziwe. Szkoda byłoby mu je niszczyć. Bądź co bądź natura odegrała tutaj znaczną rolę.
Stanął w wybranym miejscu, rozglądając się za przeciwnikiem. Chciał go przynajmniej powitać jak równy z równym.

Tropikalna dżungla nie była wymarzonym miejscem do walki dla lodowego maga. Z drugiej strony, na środku znajdowało się ładne jezioro. Saurian puścił szybki skan telepatyczny względem otoczenia, by ujrzeć jak wygląda ta osobliwa kraina i przedstawił ją Kennethowi. Przeciwnik również został wykryty przez telepatię smoka.
Kenneth rozciągnął ręce oraz strzelił nadgarstkami, a tymczasem przed nim pojawiła się lodowa istota, przestawiająca dokładną sylwetką Sauriana. 2,6m lodowych łusek.
-Nie jest wart naszego czasu. Skończ to szybko.
Odezwał się mentor, a następnie lodowy smok rozpadł się na kawałeczki i zniknął.
Przeciwnikiem miał być młodociany wanna-be-bohater. Kolejny z przebierańców, którzy działają w imię "wyższego dobra", samemu sobie będąc panami. Bohater więc zapewne posiada jakieś specjalne zdolności, co do których będzie się trzeba niedługo przekonać.
Drakon postanowił zacząć spokojnie, jednak ustawić przy tym teren na swoją korzyść. Zaczął od przywołania do siebie miecza, a następnie wbił "Pazur" w ziemię przed sobą, zatapiając go w niej do połowy. Obszar mały nie był, do tego dżungla, więc zanim dotrze do niego przeciwnik, chwila minie. W tym czasie Kenneth postanowił wezwać smoka, by ten poczynił pewne zmiany na polu bitwy. Miecz zaczął się zmieniać, powiększać i wydłużać, przybierać całkowicie inny kształt - do momentu aż zmienił się w piętnastu metrowego, lodowego smoka KLIK
Bestia rozprostowała swe lodowe skrzydła, a następnie ruszyła przed siebie, lecąc nisko nad powierzchnią ziemi i ścinając wszelakie drzewa i rośliny - po prostu dewastując otoczenie oraz "wygładzając" teren, niszcząc wszelakie możliwości ukrycia się lub wycofania dla obu stron. Lodowy twór poruszał się jakiś metr nad ziemią i miał oblecieć całą arenę dookoła, zniszczyć wszelaką roślinność, drzewa i krzewy - przecinając je skrzydłami lub tratując. Trafiony obiekt miał by przy okazji pokrywany lodem oraz rozbity na drobne kawałeczki. W momencie w którym smok natrafi na Patriota, po prostu go ominie - obleci dookoła i wytnie resztę zielska w okolicy. Jeśli wszystko uda się zrobić zgodnie z planem, lodowy smok po prostu rozbije się miniaturowe kawałeczki i zniknie.
Kennethowi pozostało czekać na efekty oraz ewentualne zbliżenie się przeciwnika. Nigdzie się jeszcze nie śpieszył.

Cóż, klimat tropikalny stanowczo nie odpowiadał Bradleyowi, gdyż bądźmy szczerzy - Był chłopakiem z Bronxu, nie jakimś przedstawicielem plemienia rodem z puszczy amazońskiej. Co zatem powodowało duży dyskomfort w miejscu w którym miał za zadanie walczyć. Inaczej, gdyby to miejsce było dostosowane pod scenerię opuszczonego lub lekko podniszczonego miasta.
- To dla ciebie, dziadku. - szepnął nastolatek, sprawdzając wszystko w swojej kaburze na pięcioramienne gwiazdki, których ma zamiar używać. Dokładna ich ilość wynosiła piętnaście. Po pięć na każdą z kabur, które Eli postanowił wziąć na tą wyjątkową okoliczność. Chciałby wykorzystać każdą z nich, jednakże musiał dobierać dokładnie taką liczbę, aby mieć także zapas na ewentualne przypadki, które zajdą na tej arenie.
Patriot nie działał ze zwykłej pobudki do heroizmu. To wszystko przyszło z czasem. Szczególnie, jeśli miało się w rodzinie takie osobistości jak pierwsi Kapitanowie. Formuła Superżołnierza, która miała stworzyć takich setki. A zostało tylko kilku. Do dzisiaj, tylko kilku. A nowe legendy muszą w pewnym momencie utworzyć się. Wykiełkować. Mieć swoje cele. I tak powstał Patriot.
Wraz z pierwszym wiatrem z jego przeciwnej strony, Eli nakrył się rękami przy swojej twarzy starając się, aby rozpylona ziemia nie dostała się do jego oczu. Lodowy smok nadlatywał z jego strony, jednakże nie miał w zamiarze zaatakować jego. Miał po prostu wygładzić teren. I to dla chłopaka było dobrym posunięciem. Oboje na siebie mieli dosyć dobry widok. Przez chwilę jeszcze płatki ze śniegu opadały na ziemię, aż zniknęły. Wtedy czarnoskóry ruszył na swojego przeciwnika. Wprost na niego. Przed siebie rzucił także jedną z gwiazdek w stronę żołnierza. Nie zbliżał się jednak póki co na tyle, aby zostać zaatakowanym. Po prostu skrócił dystans łączący ich.

Drakon obserwował dokładnie gesty oraz ruchy swojego przeciwnika. Widząc, że ten sięga po broń miotaną, sam uczynił to samo - wyciągając lewą dłoń przed siebie i posyłając ku Patriotowi lodową falę, której zadaniem było przechwycenie gwiazdy, a następnie przemieszczenie się dalej i możliwe trzaśnięcie w przeciwnika. W tym samym momencie, Kenneth stał po prostu w miejscu, pilnując by lodowa fala "płynęła" do przodu. Miała ona szerokość około dwóch metrów oraz podobną wysokość. Nie miała wyrządzić dużych szkód. Na dobrą sprawę nie powinna celowi wyrządzić żadnych szkód. Miała głównie przyjąć na siebie atak dystansowy i trafić w cel lub po minięciu go - rozpaść się na części.
Kenneth w tym czasie dalej stał w miejscu, ubrany w zwykłe, cywilne ciuchy. Opuścił spokojnie rękę, obserwując swego oponenta i ustawiając jedynie lewy profil z przodu. Prawą dłoń schował za siebie, pozwalając jej swobodnie otaczać się małymi kryształkami lodu oraz koncentrując w niej niewielką ilość energii. Tymczasem lewa dłoń - znajdująca się z przodu, była dalej opuszczona i otwarta, nie wykazując żadnych oznak. Wzrok dalej śledził uważnie ruchy Patriota oraz każde, nawet najdrobniejsze drgnięcie jego mięśni, mogące sugerować kolejny ruch.

Patriot widząc posłaną w jego stronę ścianę lodu uskoczył w prawą stronę mając na celu wykonanie uniku. Gdyby tylko udała mu się próba uniknięcia jej, Patriot najprawdopodobniej starałby się wsłuchiwać we wszystkie hałasy, szmery czy inne odgłosy mogące zdradzać co zamierza zrobić przeciwnik. A wszystko to dzięki jego słuchowi, który pod wpływem serum pozwala mu słyszeć o wiele więcej niż zwykły człowiek. Tym bardziej jeszcze trzeba będzie zachować ostrożność, gdyż nie wiadomo co będzie chciał zrobić przeciwnik.
Kolejnym planem w razie powodzenia poprzednich czynów, Eli uniesie lekki dla niego konar o znacznie większej długości i ciśnie nim w swojego przeciwnika, chcąc wyprowadzić go z miejsca w którym jest obecnie. Najbardziej zależało mu na walce w bliskim kontakcie zważywszy na fakt, że nie dysponował takimi samymi mocami jak agent. Dlatego więc dla nastolatka najlepszym rozwiązaniem byłoby sprowokowanie go do wejścia właśnie w walkę bez użycia broni.

Uniknięcie lodowej ściany nie było dla Kennetha zaskoczeniem. Choć nieco więcej dowiedział się o jego sprawności fizycznej. Smok kazał jednak zakończyć walkę szybko. Dlatego też gdy Patriot sięgał po jakiś konar, chcąc wykonać nim rzut - co z natury musi te kilka sekund potrwać - Kenneth wykorzystał lodową magię i przyzwał do siebie "łuski" - pieszczotliwie nazwany pancerz. Zbroja pojawiła się na nim momentalnie, nie wymagało to czasu ani poświęcania własnej energii. W tym momencie konar zapewne już w niego leciał.
Drakon w celu ochrony, stworzył przed sobą wielki miecz, długi na jakieś trzy metry, wyrastający z ziemi. Miał on po prostu za zadanie przeciąć nadlatujący konar. Oczywiście mógł zastosować wiele innych metod obrony ale po co w ogóle ruszać się z miejsca? Zwłaszcza, że atak sugerował, jakoby przeciwnik chciał go trzymać na dystans.
Nadeszła pora na kontratak. Artefakt zbroi udostępnił Drakonowi więcej magicznej mocy, a on sam podniósł prawą rękę do góry, wyzwalając z niej lodową magię, a następnie zaciskając w pięść. Dookoła Patriota w odległości jakiś trzech metrów od niego, zaczęły powstać lodowe OSTRZA, kopie miecza który posiadał Drakon. Ostrza miały pojawić się z każdej możliwej strony, przy okazji odseparowując przeciwnika od Drakona. Łącznie miało ich powstać sto, dookoła Patriota oraz nad nim, wszystkie wycelowane w niego. Miecze były stworzone z lodu, jednak posiadały rozmiary oryginału. Drakon opuścił luzem swą rękę, a w tym momencie wszystkie ostrza - jednocześnie - miały z dużą prędkością ruszyć i wbić się w Patriota ze wszystkich stron. Pozostało oczekiwać na efekty.