Bagna Nowego Orleanu

W Nowym Jorku rozgrywało się wiele ciekawych akcji - i Loki obserwował je wszystkie z mniejszej czy większej odległości, czasami osobiście pojawiając się na miejscu wydarzeń, innym razem zaś śledząc rozwój sytuacji jedynie przy pomocy ludzkich mediów, bardzo przydatnych, a momentami wręcz intrygujących. Szczególnie zainteresowało go kilka spraw, w tym magiczne wyładowania ponad Brooklynem... Oraz, w ostatnim czasie, to oczyszczenie części terenu Stanów Zjednoczonych z energii mistycznej. Ciekawe, ale przede wszystkim zajmujące - tyle że nie dla niego, a dla Midgardczyków, na których jednocześnie spadało teraz tak wiele problemów. Podobało mu się to. Im więcej się działo - tym bardziej Ziemianie musieli rozproszyć swoje siły i uwagę... Przez co na każdym froncie stawali się słabsi.
Przynajmniej na śledzeniu jednej akcji trickster nie musiał się skupiać - bo przecież do Houston i tak wysłał już kogoś swojego. Oczywiście od czasu do czasu zdarzało mu się natknąć na jakieś informacje, ale wychodził z założenia, że wkrótce i tak otrzyma dokładniejszy raport, więc nie przejmował się szczegółami... Aż do chwili, gdy przez telepatyczną więź, którą posiadał ze swoimi kilkoma najbliższymi towarzyszami poczuł jasne i wyraźne wezwanie.
Nie zajmował się wówczas niczym na tyle istotnym, aby nie mogło to poczekać, w związku z czym był w stanie wyruszyć od razu. Teleportował się prosto do miejsca, które miał już okazję odwiedzić podczas swojego pobytu w Midgardzie - i które podpowiadało mu samo wezwanie... Co oznaczało, że był już przygotowany na panujące na bagnach warunki. Nie przepadał za brodzeniem w błotku, szczególnie takim, którego głębokość nie sposób było odgadnąć, dlatego zaczął od wytworzenia sobie pod stopami energetycznego konstruktu - prostego, zbudowanego na planie okręgu i lekko zagiętego ku górze, rzecz jasna błyszczącego zielenią. Na nim unosił się tuż nad powierzchnią... Gruntu, wody, czy akurat tego, co się pod nim znajdowało, a w czego skład nie wnikał.
Jego spojrzenie prędko odnalazło Fenrisa, a po przyjęciu powitania - w trakcie którego Loki zauważył w jego łapie jakiś obiekt, ale nie zdążył go jeszcze zidentyfikować - uważnie wysłuchał jego relacji. Póki co wiele nie wnosiła; trickster wiedział już, że sprawy w Houston skomplikowały się i przeciągnęły w czasie, więc zwłoka go nie dziwiła... A z opcją zdemaskowania mimo wszystko się liczył, choć oczywiście wolałby, gdyby do tego nie doszło.
-Najważniejsze, że dostosowałeś się do sytuacji. Opowiedz mi- zarządził, rozmyślnie rzucając najpierw pewną formą komplementu. Zaraz potem mag częściowo wygiął barierę, na której stał, aby utworzyć z niej siedzisko; pozostawił sobie miejsce na stopy, lecz środkowy fragment okręgu wywindował na kształt wygodnego fotela czy wręcz tronu, na który to opadł.

Loki w pełni spodziewał się długiego raportu - i to właśnie dlatego praktycznie od razu sprawił sobie siedzisko. Jego ręce ułożyły się na improwizowanych oparciach "fotela", na którym już na samym wstępie przybrał jak najwygodniejszą pozycję, aby dalej móc się skupić tylko i wyłącznie na słowach Fenrisa. W końcu niedobrze by było, gdyby coś istotnego mu teraz umknęło.
Trickster słuchał więc uważnie i na bieżąco układał sobie w głowie wszystkie te nowe informacje. Sama przyczyna inwazji nie stanowiła dla niego zaskoczenia; w gruncie rzeczy takie powody najczęściej były proste, choć - dla atakujących - praktycznie zawsze bardzo ważne. Zdobywanie terenów i surowców, szerzenie własnej władzy... Czasem zemsta lub po prostu zwykła, czysta chęć niszczenia. Mało kto porywał się tak naprawdę na coś subtelniejszego.
Opis rasowy przyniósł już za to ciekawsze dane, szczególnie ten jego najbardziej obfity fragment - tyczący się Urkyn'Vareis. Ich siła nie zaniepokoiła Lokiego tak, jak być może powinna... Ale w końcu mag nie miał najmniejszego zamiaru się z nimi mierzyć. Po co walczyć z kimś, kogo zamiast tego mogło się po prostu użyć? Ich istnienie podsuwało mu za to parę ciekawych pomysłów, po części związanych z Thorem i uwagami Fenrisa... Ale i z jego własnymi planami.
Loki trwał dalej w milczeniu, przyglądając się swemu rozmówcy z wyrazem namysłu na twarzy i od czasu do czasu kiwając krótko głową. Nie wtrącał się, o nic nie pytał - przynajmniej jeszcze nie teraz. Najpierw chciał poznać pełny zarys sytuacji... A Fenris przechodził w końcu do coraz to bardziej interesujących tematów - czyli do jego własnych poczynań...
... Kiedy jednak dotarł do momentu, gdy nałożona na niego została klątwa, trickster natychmiast zmarszczył czoło. Nie wyczuwał na wilku żadnej obcej magii, ani na pierwszy rzut wewnętrznego oka, ani nawet teraz, gdy z czystej ciekawości umyślnie zaglądał głębiej. Intrygujące. Loki aż zmienił trochę swoją pozycję: jedną z rąk pozostawił z łokciem na oparciu, lecz przedramię uniósł, by przyłożyć policzek do zewnętrznej strony palców. To wszystko wyraźnie ukazywało, że nad czymś się zastanawiał.
Nawet wizja zdobycia przez Fenrisa potężnej broni nie oderwała w pełni uwagi maga od sprawy klątwy, choć musiał przyznać, że taki oręż zapowiadał się wspaniale. Być może mógłby się nawet mierzyć z Mjolnirem - a choć w tej chwili Loki liczył na to, że walki z Thorem uda im się uniknąć, to jednak pozostawała jeszcze kwestia Odyna i wielu innych wrogów...
-Dobrze się spisałeś. Rozumiem, że wkrótce wybierzesz się po swoją nową broń... Ale najpierw powinieneś o czymś wiedzieć. Nie wyczuwam na tobie efektów żadnego utrzymującego się zaklęcia, nie licząc mojej własnej energii maskującej. Jeżeli nawet została na ciebie nałożona jakaś klątwa, to nie tylko jej działanie dobiegło już końca, ale i zniknęły po niej wszelkie ślady. Alternatywnie, nie było jej wcale- poinformował wilka, unosząc przy tym lekko brew i z zainteresowaniem przyglądając się jego reakcji.

Loki nie odpowiedział od razu. Prawdę mówiąc z góry wiedział co odrzeknie, lecz obserwowanie zmian zachodzących w całej postaci wilka okazało się być całkiem interesujące... W związku z czym umyślnie zwlekał przez kilka sekund, te zaś najwyraźniej w zupełności wystarczyły, aby Fenris wyciągnął swoje własne wnioski - przynajmniej jeżeli sądzić po nagłym obnażeniu zębów i warczeniu. To właśnie trickster uznał za znak, że nadszedł czas, aby przemówić ponownie:
-Nie mogę całkowicie wykluczyć tej opcji, ale wydaje mi się być wysoce nieprawdopodobna. Silne zaklęcia ciężej ukryć. Słabsze łatwiej zdjąć. Istnieją wyjątki, a sytuacja wygląda inaczej w przypadku czarów rzucanych na samego siebie... Oraz własnej energii... Jednakże magia rządzi się pewnymi prawami. Obchodzenie ich oznacza już innego rodzaju manipulacje rzeczywistością... Których nie można byłoby nazwać klątwami- wyjaśnił ze spokojem. Trochę uprościł i skrócił sprawę, ale zawarł w swej wypowiedzi najważniejszy sens. Sam dla przykładu stale ukrywał swoją aurę i maskował się jak tylko mógł, aby nie przyciągać niczyjej uwagi, lecz liczył się z tym, że niektóre jego zaklęcia mogłyby zostać wykryte przez odpowiednio potężnych magów... Te, których efekty ciągle utrzymywały się z daleka od niego.
Choć trickster był praktycznie pewien swojej oceny sytuacji, to jednak brał pod uwagę to, iż wilk wciąż mógł być innego zdania. Nic dziwnego, że chciałby otrzymać niezbite dowody... Choć ta "klątwa" brzmiała na bardziej szkodliwą dla jego otoczenia, aniżeli dla niego samego. Loki posiadał na to skuteczne i nie pozostawiające żadnych wątpliwości rozwiązanie, lecz niestety zrealizowanie go wymagało odbycia wycieczki... W nieprzyjazne rejony.
-Odbierz swoją nagrodę. Jeżeli po jej otrzymaniu w dalszym ciągu nie będziesz mieć pewności, wówczas ją dla ciebie zdobędziemy. Istnieje magiczny obiekt, przy którego pomocy dojrzeć można prawdziwą istotę rzeczy... Zobaczyć świat takim, jakim jest w rzeczywistości. W jego odbiciu pojawiłyby się również esencje czarów- zapowiedział. Nie wchodził w szczegóły, w tej chwili kłopotanie Fenrisa nie miało jeszcze sensu. Loki wolał, aby wilk skupił się na tym, co czekało go najpierw, a ewentualne zorganizowanie podróży pozostawił już w jego zdolnych rękach. Rzecz jasna trickster nie zamierzał wybierać się do Jotunheim osobiście... Raczej nie był tam mile widziany, a nie widział sensu w kuszeniu losu... Ale nie oznaczało to od razu, że nie mógł nakierować Fenrisa - czy nawet kogoś innego, jeżeli pojawi się taka możliwość.

Loki kiwnął krótko głową na słowa Fenrisa, lecz na tym geście poprzestał - i tylko obserwował w milczeniu dalsze poczynania wilka, który zaraz potem wybrał się w podróż, zapewne wracając do samego Houston. Mag nie miał żadnych powodów, aby przebywać na bagnach choćby chwilę dłużej... A jednak nie zniknął z nich od razu, jeszcze przez kilka czy nawet kilkanaście sekund w zamyśleniu spoglądając w kierunku, w którym oddalił się Fenris.
Po części ciekawił go rozwój wydarzeń związanych z inwazją - ale teraz tym bardziej był już spokojny o to, że jego reprezentacja sobie z nimi poradzi i w razie czego przyniesie mu najświeższe wiadomości. Nie martwił się. Zastanawiało go natomiast cóż takiego działo się ze wszystkimi innymi wątkami, o których istnieniu dowiedział się w ostatnim czasie... I które powinny tak pięknie zakręcić życiem Midgardczyków. Wspólnie składały się na osłabienie Ziemi, a to z kolei oznaczało, iż być może sam Odyn zaangażuje się w jej wspieranie. Loki chętnie by to zobaczył... I być może - przy odrobinie szczęścia - coś tu dla niego dyskretnie zorganizował.
Jego plany i pomysły i tak musiały jednak jeszcze chwilę zaczekać, a przez ten czas trickster mógł z przyjemnością obserwować dzieło pracy rąk cudzych. Może powinien przyjrzeć się wydarzeniom na Brooklynie - a nuż uda mu się je jakoś wykorzystać lub przynajmniej dogadać się z istotami odpowiedzialnymi za to zamieszanie? Warto było spróbować. W końcu miał do tego talent.
Wreszcie mag podniósł się z miejsca i przeciągnął powoli, a w tym czasie jego siedzisko znów powróciło do poprzedniej formy - czyli lekko wygiętej platformy. Nie przejmował się swoim podestem, gdyż ten powinien zniknąć dokładnie w momencie teleportacji trickstera, nie pozostawiając tutaj po nim żadnego śladu... Nawet ten energetyczny nie będzie utrzymywał się dłużej, niż przez parę minut - o ile aż tyle, bo w końcu czar był drobny i prosty... A w Nowym Orleanie magii akurat nie brakowało.
Wciąż jeszcze zastanawiając się nad swoimi najbliższymi posunięciami, Loki skupił się na moment na swoim midgardzkim lokum - i przeniósł się do niego w mgnieniu oka, cicho i dyskretnie, praktycznie niezauważalnie.

[z/t]