TBA Brooklyn

First topic message reminder :


Klub nocny na Brooklynie, a dokładniej przy Wythe Avenue. Chwalony za piękne światła i dość rozsądne, choć nie nazbyt niskie ceny, a do tego organizujący częste eventy.

Wnętrze: 1, 2.

Doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że zabranie kilku woreczków substancją było najprzyjemniejszą rzeczą jaka może spotkać ją w najbliższym czasie. Wydostanie się poza obszar przykryty chmurami i dostarczenie ich komuś kto mógłby zająć się resztą będzie stanowić olbrzymie wyzwanie. Dlatego też odpowiedź kobiety specjalnie jej nie zaskoczyła. Choć było w niej coś co Jessicę mocno zaintrygowało. Coś mówiło jej, że dobór użytych słów nie był przypadkowy. Tkwiło w nich coś więcej niż zwykłe ostrzeżenie. Ale jeszcze tego nie dostrzegała. A może próbowała widzieć coś czego tam nigdy nie było. Było za to coś jeszcze co mogło potwierdzać jej przeczucie. Zmiana niewielka, ale trochę temu na przekór bardzo rzucająca się w oczy. Postawa jej rozmówczyni. Mowa ciała potrafi bardzo wiele o człowieku powiedzieć. Tu miało miejsce coś co sprawiło, że wampirzyca stała się… Poważniejsza? Lekko zestresowana? Coś było na rzeczy.
Niezależnie od tego jaka jest prawda, detektyw doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że zabranie kilku woreczków z substancją było najprostszą rzeczą jaką miała do wykonania. To co czekało na nią później… Ucieczka poza obszar pokryty chmurami i dostarczenie przesyłki odpowiednim osobom… Przewidywała ogromne trudności. Zwłaszcza, że czające się na ulicach bestie z każdą kolejną chwilą z pewnością czuły się tam coraz pewniej. A i w samym najbliższym otoczeniu klubu było ich całkiem sporo. Dochodzące co jakiś czas z zewnątrz dźwięki wyraźnie świadczyły o tym, że nie marnowały czasu. Niezwykle ciężka to będzie przeprawa, gdy już zdecyduje się opuścić to miejsce. Ale najpierw musiała dowiedzieć się co spowodowało odgłosy, które przed momentem mogły usłyszeć. Nie podobało jej się to. Czekała, nasłuchiwała, przypatrywała się otoczeniu. Zupełnie ja podczas zwykłego dnia w pracy. Tylko, że ten wcale taki zwyczajny nie był. Rozwiązanie było równie zaskakujące. O ile można było sądzić, że to zwykły szczur odpowiedzialny był za te dźwięki. Nie, Jess miała co do tego wątpliwości. Ale też nie słyszała już niczego więcej. Niczego poza tym co działo się na zewnątrz.
- Zaryzykuję. – odparła wreszcie, odnosząc się do ostrzeżenia, które dało jej wiele do myślenia. Nie miała innego wyjścia. Musiała to zrobić. Jeśli chce, by inni wiedzieli z czym mają do czynienia i ewentualnie mogli znaleźć jakiś sposób na zakończenie konfliktu. W każdym razie, Jones pochyliła się i sięgnęła do kartonu którego zawartość miała okazję przed momentem obejrzeć i wyciągnęła z niego dwa, trzy worki z zielonym płynem. Taka ilość powinna wystarczyć. Poza tym więcej nie miałaby gdzie schować, a taszczenie ze sobą pudełka tylko by ją spowalniało. Te torebki schowa do plecaka, który ze sobą przyniosła, a który wciąż powinien leżeć przy barze w głównej sali.
- Powinnam o to zapytać wcześniej. Dlaczego mi o tym wszystkim mówisz? Dlaczego mi pomagasz? – to intrygowało ją od samego początku. Była przekonana, że Jessica nie opuści tego budynku żywa? A nawet jeśli, to daleko i tak nie zajdzie? Czy w grę wchodziło coś innego? Może nie była do końca przekonana do przyjętych przez nowego władcę metod i chciała dać komuś szansę na powstrzymanie ataku? Po dotychczasowym zachowanie kobiety i po sposobie w jaki się wysławiała trudno było jednoznacznie stwierdzić przyczynę tak dużej otwartości.
- Jeśli nie masz nic więcej co mogłabyś mi pokazać, możemy wracać. Dokończę drinka i powinna znikać. Nie chcę, żebyś wpadła przez mnie w kłopoty. – dodała na koniec, choć zwłaszcza to ostatnie zdanie mogło zabrzmieć mało przekonująco. Była gotowa udać się w drogę powrotną. Czekała więc na decyzję towarzyszki.

Na telefonie detektyw pojawił się numer zastrzeżony. Mogła to zignorować, mogła odpowiedzieć na połączenie. W przypadku tego pierwszego - po raz kolejny nastąpiłaby próba. Więcej już nie. Jeśli jednak przyjaciółka odpowiedziałaby to od razu mogłaby usłyszeć głos Carol:
— Jess! Wszystko w porządku? Jesteś na Brooklynie, u siebie, gdziekolwiek, gdzie jest burza i cokolwiek można zobaczyć? — w ten sposób Mścicielka chciała się upewnić, co się dzieje. Bo czy coś się działo - to widziała.

Wciąż nie mogła rozgryźć napotkanej tu kobiety. Odnosiła wrażenie, że brakuje jej jakiegoś szczegółu lub dwóch, by móc ułożyć wszystko w jedna całość. I nawet jeśli do końca nie rozumiała motywacji barmanki, tak ostatecznie trudno było dyskutować z przedstawionym powodem, dla którego bez oporu dzieliła się z Jessicą informacjami. Wzruszyła ramionami, a następnie w pełnym milczeniu ruszyła za wampirzycą. Nie skomentowała nawet słów, które padły po drodze. Chciała się stąd wynieść. Miała więcej niż chciała i liczyła zdobyć wybierając TBA jako miejsce docelowe swojej wyprawy. Czas podzielić się tym z innymi. Ledwie znalazły się w głównej sali, gdy poczuła wibracje, a po chwili usłyszała też standardowy dzwonek telefonu.
Odłożyła woreczki z cieczą na barze tuż przy pozostawionej wcześniej szklance z alkoholem i przeskoczyła na drugą stronę. Dopiero wtedy odebrała, nie sprawdzając przedtem kto próbuje się z nią skontaktować..
Połączenie w żadnym wypadku nie było idealne. Mnóstwo szumów, wahań dźwięku, zakłóceń. Miała problemy z usłyszeniem wszystkiego o czym mówiła osoba po drugiej stronie, choć miała podejrzenia odnośnie tego kto tym rozmówcą może być. Choć zniekształcony, głos wydawał jej się znajomy. I to bardzo.
- Kto… Carol, to ty? – spytała z początku dość niepewnie, choć po chwili potrzebnej na krótką analizę była niemal pewna, iż rozmawia z kobietą, którą mogła nazwać swoją przyjaciółką. Carol Danvers, Ms. Marvel… Obecnie? Jedna z twarzy Avengers. – Mam tu kiepski sygnał. Ledwie cię słyszę. – dodała zaraz, powoli oddalając się od baru w głąb sali. Nie liczyła na poprawę jakości połączenia. Uczyniła tak ze względu na barmankę. Nie chciała, by słyszała cały przebieg rozmowy, choć i tego nie mogła być całkiem pewna. Wampiryzm mógł i prawdopodobnie podkręcał wszystkie zmysły. W tym słuch. Jej zachowanie wiele więc pewnie nie zmieni, choć jeśli detektyw nie ma racji, wyjątkowo wyjdzie jej to na dobre. – Utknęłam na Brooklynie. Dzielnicę opanowały wampiry. Wiek jak to brzmi, ale co całkowita i szczera prawda. Przekaż Pymowi, że mam coś dla niego. – zwłaszcza końcówkę wypowiedziała bardziej niż do tej pory ściszonym głosem, trochę zapominając o tym, iż przez problemy Carol może nie usłyszeć wszystkiego co próbowała przekazać, a częściowo próbując nie zdradzać przed potencjalnie podsłuchującą rozmowę barmanką tego, że zna kogoś o takiej renomie jak oryginalny Ant-Man, geniusz w ludzkiej skórze, Hank Pym. Choć pewnie i tak było już na podobne gierki za późno.
- Jess? Halo, Jess?! Ledwo cię ...szę! Co tam jest? I [...] Pymowi?
- Wampiry. Brooklyn został opanowany przez wampiry. Pojawił się nowy, ambitny władca. Pym… Powiedz mu, że mam coś co może pomóc stworzyć lek odwracający przemianę. – liczyła, iż Danver rzeczywiście skontaktuje się z Hankiem i w miarę dosłownie przekaże mu słowa Jessiki. Choć nie wspomniała o tym dosłownie, naukowiec powinien powiązać to ze sprawą tajemniczego mężczyzny z wcześniej.
- To-to, co jest ...late? ...łam jakieś kształty pod chmur... Jess, powtórz, bo ... zrozumiałam! Jaki lek? Po...? Czy z tobą wszys... w porządku?
- Wampiry! Ci na niebie i na ulicach to cholerni krwiopijcy! Jak *** Dracula. Wielu przemienionych nie z własnej woli. Może uda się choć część uratować. Jestem w TBA na Wythe Avenue zaraz przy Williamsburg Bridge. – problemy i niedoskonałe połączenie coraz mocniej ją denerwowały, czemu dała wyraz w swoich pierwszych słowach. Tu akurat nie było wątpliwości co do tego, że dotarły one uszu wampirzycy. Gdy detektyw zdała sobie z tego sprawę, znów ściszyła głos. W tym też dopiero momencie doszła do wniosku, że o wiele łatwiej byłoby to załatwić smsami. Te zdawały się dochodzić bez większych trudności.
- Jak to z ... woli?! Jess, powtórz ... raz. Gdzie jesteś? Teraz ... problem na moście, Senti... zaatakowały i ... Postaram się do ciebie...
- Trudno to teraz wytłumaczyć. – właściwie to kobieta sama nie była pewna tego, czy rozumie wszystko czego się dowiedziała. – Jestem w TBA. Mam zamiar stąd zaraz zniknąć. Spotkajmy się gdzieś… - zatrzymała się w pół zdania, gdyż dopiero teraz doszło do niej, iż rozmowa została zerwana. Zaklęła pod nosem.
Mimo, iż jej przyjaciółka dość wyraźnie zaznaczyła, że spróbuje się do niej dostać, Jessica nie zamierzała marnować czasu i czekać. Carol sama wspomniała przecież o jakimś problemie. Uporanie się z nim może nawet jej trochę zająć. Jeśli Jones ruszy teraz być może spotkają się gdzieś po drodze, albo… Nie ważne. Jeśli uda je się uciec, nie natykając się po drodze na Danver czy któregoś z pozostałych Mścicieli, skontaktuje się z Night Nurse i zapyta o to, czy Pym wciąż jest gdzieś w szpitalu. Od ewentualnej odpowiedzi zależeć będą jej dalsze kroki. Nim do tego jednak dojdzie, musi w jednym kawałku wydostać się poza obszar pokryty chmurami. Do dobrych wiadomości należało to, że nie miała wielkiej odległości do pokonania. Tych złych było za to znacznie więcej. Głównie przez czające się na zewnątrz bestie, ale nie tylko.
Odwróciła się w stronę baru i chowając telefon do kieszeni spodni ruszyła przed siebie.
- Na mnie już pora. – rzekła. Gdy znalazła się przy krzesełku przy którym wciąż leżał znaleziony przez nią wcześniej plecak, sięgnęła po torebki z zielonym płynem, by po chwili umieścić je właśnie w torbie. Jeśli musiała coś z niej wyciągnąć, by zrobić miejsce, zrobiła to bez zawahania. Na koniec dopiła jeszcze resztę znajdującej się w szklance whiskey. Nie mogła przecież pozwolić, by się zmarnowała. Zerknęła jeszcze na towarzyszkę.
- Pozwolisz, że kwestie finansowe uregulujemy przy następnej okazji? – nawet nie była pewna, czy miała przy sobie pieniądze. Zresztą, biorąc pod uwagę wszystko co się dzieje i dotychczasowy stosunek barmanki nie spodziewała się, by ta w ogóle się tym przejęła. – I dzięki za pomoc. Powodzenia. – dodała po czym zaczęła zmierzać w tym samym kierunku, którym się tu dostała. Z klubu takiego jak ten było pewnie jeszcze nie jedno wyjście. Potencjalnie prowadziły one jednak na wąskie uliczki między budynkami, gdzie łatwo byłoby ją zaskoczyć atakując z wysokości. Główne drzwi wychodziły na dość szeroko w porównaniu do tego przestrzeń. Łatwiej więc będzie jej dostrzec wroga i wzbić się w powietrze unikając stania się posiłkiem. Co podejrzała i tak nie będzie takie proste. Na szczęście podczas wizyty w klubie nie tylko dowiedziała się kilku przydatnych rzeczy, ale też miała okazję lekko wypocząć. Co może być kluczowe w jej ucieczce. Zwłaszcza, że do chwili znalezienie się w bezpieczniejszym miejscu zamierzała sobie pofolgować i w pełni korzystać ze swoich mocy.

- Nie wydaje mi się. – mruknęła pod nosem kończąc czytanie otrzymanej wiadomości. Wysłanej przez JARVISA jeśli miała podejrzewać po sposobie w jaki została ułożona. Jej reakcja wzięła się nie z czystej złośliwości, którą wielu z nią kojarzyło, a z tego prostego powodu, iż nie zamierzała zostawać tu dłużej niż było to konieczne. A tak się składało, że miała już tego miejsca serdecznie dość. Zdobyła kilka potencjalnie cennych informacji na temat anomalii i towarzyszących jej stworów, udało jej się wynieść kilka woreczków z substancją wykorzystywaną do przemieniania ludzi w rzeczone potwory, uratowała wysoko stojącego w hierarchii agenta S.H.I.E.L.D. i w ogólnym rozrachunku zrobiła w tym czasie więcej niż pozostali tak zwani bohaterowie. Jeśli uda jej się teraz bez szwanku opuścić Brooklyn, będzie mogła z dumą odtrąbić olbrzymi sukces.
Schowała telefon po czym uchyliła drzwi, by móc przyjrzeć się panującej na zewnątrz sytuacji. A tam… Zmieniło się całkiem sporo. Przyglądając się dłużej, na własne oczy mogła też przekonać się, że kłopoty o których próbowała jej powiedzieć Carol dotarły i tutaj. Co akurat samo w sobie miało dla detektyw zarówno dobre, jak i złe strony, ale o tym za chwilę. W każdym bądź razie maszyny przypominające twory Starka, i bardzo prawdopodobnie rzeczywiście nimi będące, dołączyły do zabawy i wyglądało na to, iż je również interesuje przede wszystkim zagłada gatunku ludzkiego. W innych okolicznościach być może połączyłyby siły z wampirami, w końcu i jedni i drudzy zdawali się mieć ten sam cel, ale na szczęście do tego dziś nie doszło. Ludzie co prawda wciąż są w najgorszej sytuacji, ale przynajmniej dwie pozostałe strony konfliktu również za sobą nie przepadały i toczyły między sobą pojedynki. To też właśnie dawało Jessice mnóstwo nowych możliwości jeśli chodzi o ciche prześlizgnięcie się dalej, a przy tym też niestety sprawia, że więcej rzeczy może ją uszkodzić przez co będzie musiała być nieco bardziej ostrożna.
Otrzymawszy przed momentem sms od SI Avengers pierwotnie pomyślała, by skorzystać z najprostszej możliwej drogi. Tuż przed nią zaczyna przecież wznosić się wspomniany w wiadomości most. Teraz potrzebowała chwili do przemyśleń, czy to aby na pewno najlepszy pomysł. Przez krótką chwilę stałaby się wtedy raczej łatwym celem. Choć decydując się na podróż ulicami aż do rzeki także nie zapowiadała się tak różowo, może nawet gorzej, ale tu miała więcej możliwości ukrycia się.
Głośno westchnęła, wzięła kolejny głęboki oddech i zdecydowanym krokiem postanowiła opuścić bezpieczne „cztery ściany” klubu. Zdoła zrobić ledwie parę kroków nim nieomal na własnej skórze przekonała o zwiększonym stopniu zagrożenia jaki panował na ulicach. Promień energii omal nie pozbawił jej nóg, niszcząc chodnik tuż przed nią i budynek obok. Nie miała pojęcia czy to ona była celem ataku, nie miała czasu się rozglądać. Zaskoczona tym zdarzeniem na krótką chwilę zastygła w nieco nienaturalnej pozie, by po chwili odskoczyć do tyłu i w pierwszym odruchu wznieść się wysoko w powietrze. Nie chciała wdawać się w walkę. O ile będzie mogła postara się unikać bezpośredniego starcia dopóki nie opuści dzielnicy. Chyba, że zostanie do tego zmuszona. Dlatego też jeśli kolejny atak robota nie będzie wycelowany w nią, zwyczajnie odleci ponad poziomem budynków kierując się wzdłuż mostu. Gdyby ponowił próbę i to ona była celem, w pierwszej kolejności spróbuje uciec i może znaleźć jakąś kryjówkę. W przypadku, w którym byłoby to niemożliwe podobnie jak w przypadku wcześniejszych pojedynków z bestiami, postara się znaleźć jakąś broń, która pozwoli jej utrzymać dystans, a jednocześnie będzie miała szansę rzeczywiście uszkodzić maszynę.