Placówka banku

Jedna z wielu placówek dosyć znanej sieci banków. Za dnia pilnowana przez ochroniarzy, zbrojony beton, monitoring oraz masę innych współcześnie wykorzystywanych zabezpieczeń. Każdego dnia następuje tu obrót gotówki na niewyobrażalną skalę. Udzielane są tu kredyty oraz inne usługi, które świadczą banki i mimo znacznego procentu za takie usługi to jednak na klientów nie narzekają. Zwykle największa aktywność klientów następuje rano.

Ekwipunek na misję:
kombinezon malarski z wielkim czerwonym "X" w czerwonym kółku na plecach
Maska
M4A1 z granatnikiem
UMP 45
Kilka granatów, ładunki do wysadzić sejfu (takie o potwornej sile przebicia, które bez problemu zniszczą sejf), farba w spraiu, kilka toreb na pieniądze i plany budnynku w PDA
*************************************************************************

Niemcy, piękny kraj z pięknymi miejscami i pięknymi kobietami - głównie tymi z za Odry i Buga. Jednak nie w takim celu Victor się tu znalazł, miał zadanie i musiał się za nie wziąć. Gdy już udało mu się ruszyć swoje kanadyjskie dupsko z Ameryki i dostać do stolicy Niemiec nie wziąz się od razu do misji. Nie, to by było zbyt proste. Wpierw poszwędał się po mieście chcąc zgubić ewentualnie podążający za nim ogon. Cóż, na szczęście nikt za nim nie podążał, a on mógł zająć się kompletowaniem potrzebnych mu do misji rzeczy - kombinezon, maska, torby i farba były dodatkami do całości. Swoją drogą szef nie dał zleceniodawca nie dał mu żadnych konkretnych i sztywnych zasad misji, więc mógł bez problemu wykożystać nadążają się okazję do własnych, nieco chorych celów. Będąc jeszcze w tanim hoteliku namalował z tyłu kombinezon charakterystyczne "X" wzorowane na tym, którego używają tak bardzo znienawidzeni przez niego X-Mani. Niestety, malunek wykonany był czerwoną farbą, bo jak na złość w sklepie nie było srebrnej. No ale nic, trzeba działać.

Gdy cały dodatkowy ekwipunku był już gotowy, Creed udał się do wyznaczonego przez zleceniodawcę kontaktu - tam odebrał broń i bomby. Wszystko jal należy. Teraz pozostawało zwinąć jakiś nierzucający się w oczy samochód i po prostu podjechać pod bank.

Popołudnie było deszczowe i zimne, jednak Victorowi to nie przeszkadało. Palił spomojnir fajkę stojąc kilka przecznic od wyznaczonego celu. Nie stresował się, nie czuł podniecenia całą akcją. Siedział w tym biznesie zbyt długo, aby odczuwać z pracy jakąkolwiek satysfakcję. Pora ruszać.

Sabertooth zaciągną maskę na twarz, po czym odpalił samochód i z dość dużą prędkością po prostu wjechał w główne wejście zabijając ochroniarza. Siła, z jaką auto wbiło się w wejście była na tyle duża, że auto dojechało aż pod schody prowadzące na wyższe piętra blokując je. Z resztą, one go nie interesowały. Jego cel - skarbiec znajdował się w piwnicy. Tam też miał zamiar się udać. A jak miał ramiar uciec? Normalnie, wysadzić jedną ze ścian i przedostać się do kanałów.

Wysiadając ze zdewastowanego samochodu Victor staną w swej pełnej okazałości pośród kłębów kurzu i pyłu. W ręku trzymał gotowy do strzału karabin. Rock & Roll, pora zaczynać...

Pomieszczenie osnute było mgłą składającą się z pyłu oraz dymu wydobywającego się z auta. Victorowi to jednak w najmniejszym stopniu nie przeszkadało - nawet mając ograniczone pole widoku - odpalał swoje pozostałe zmysły i bez problemu lokalizował wszystkie ofiary. Najpier należało zająć się ochroną. Nie temu, że stanowili dla niego zagrożenie, a raczej o weliminowanie uzbrojonej siły żywej rywala.
Kierując się nosem Sabretooth bez problemu wymierzył z karabinu i sześciomrotnie nacismając spust sprawił, że głowy ochroniarzy pękły niczym bańki malując ściany ns piękny rubinowy kolor - w końcu kombinezon malarski zobowiązywał. Teraz odwrócił się w stronę skulonych pod ścianą ludzi. Na jego twarzy nie drgną ani jeden mięsień, gdy zdją z pleców UMPa i zasypał ich gradem kul. "Zabić jak najwięcej osób i zrobić to jak najbrutalniej. Ludzie mają o tym słyszeć i się bać" - tak brzmiał mniej więcej rozkaz od zleceniodawcy, a on był tylko jego wykonawcą.

Gdy już Victor upewnił się, że sterta ciał przestała się ruszać odwrócił się na pięcie i wrzucił granat pod samochód. Nie miał jednak zamiatu czekać, aż ten wybuchnie, tylko wykorzystując swoją nadludzką szybkość przemieścił się do drzwi prowadzących w do piwnicy, a tym samym do sejfu. Ku jego szczęściu drzwi były otwarte.

Dobra, dość tego. Nie bądą do mnie jacyś ludzie strzelać.
Creed, przyją pociski na klatę - dosłownie - nie zdenerwował się, nie wpadł w furię, a na pewno się nie spocił. Za to zaczynał mieć dość tych ludzi. Czy oni nie mogli po prostu umrzeć? Nie mogli zdechnąć szybko i nie pogarszać swojej sytuacji? Nie. Oczywiście, że nie. Cóż, nie chcieli umrzeć po dobroci, to trzeba było zastosować działania nieca bardziej radykalne. Przerzuciwszy UMPa na plecy i ignorują ból, Victor przeładował karabin i zdjął widoczne kamery. Następnie ze zwinnością i szybkością małpy - jak przy jego gabarytach - przedostawał się za filary, za którymi znadowali się ochroniarze. Biedny ich los - urzywając karabinu jako maczugi, Creed bez problemu rozwalał im głowy i od czasu do czasu strzelał im w twarz. Następnie pozostawało zająć się czwórką ukrytą za biurkami. Niby Creed mógł wskoczyć na ścianę i używając szponów przedostać się po niej, jednak nie chciał pokazywać mocy. Mógł zrobić jednak coś innego. Biorąc odpowiedni rozbieg niemalże - a raczej dosłownie - staranował rzędy biurek nie zwarzając na lecące w jego kierunku strzały. Ochroniarze w większości uciec z trasy szarży mutanta, jednak po wszystkim musieli być w niezłym szoku.

Ta szarża przyniosła jednak odpowiedni skutek - znalazł się tuż obok drzwi prowadzących na dół i do skarbca. Nie tracąc czasu na zakładanie na nich bomby, Victor po prostu je wyrwał. Po czym po przekroceniu progu odstawił je na miejsce. Miał teraz chwilę, żeby przeładować i ruszyć do właściwego celu. Oczywiście domyślał się, że tu też napotka opór. Tak więc karabin na ramię i pędem marsz. Czasu coraz mniejszy, a jednostki specjalne coraz bliżej.

Nic nie szło po myśli bestii, jednak nie zamierzał się poddawać. Fakt, popełnił JEDEN znaczący błąd - próbował wygrać bez swych mocy, zupełnie jak jakiś podły człowiek. Teraz musiał jednak wziąć się w garść, spiąć dupsko i udowodnić wyższość ewolucji nad ludźmi. Czujną wyraźny ból w nodze wątpił, aby udało mu się wykonywać obecnie jakieś skomplikowane kombinacje, postanowił więc - i tu zaskoczenie - znów postawić na siłę i nieprzewidywalność.
Sytuacja wyglądał jasno - leżał twarzą do podłogi będąc na jednym z ochroniarzy, a nad nim stał drugi. Gdyby tego było mało, to za kilka sekund do środka wpadliby chłopcy z jednostek specjalnych - po prostu bajka. Dobra, pierwszym od czego zaczął było błyskawiczne wysunięcie szponów i jednoczesne wbiciu ich w udo stojącemu nad nim strażnikowi, to było proste. Doskonale widział jak tamten zaczyna chwiać się na nogach dosłownie wymiękając. Teraz pozostawało zając się nieco poważniejszym problemem - tak, chodzi o "tę poważniejszą" policję. Nie czekając, aż sytuacje sanie się jeszcze bardziej beznadziejna przeturlał się na bok jednocześnie łapiąc leżącego pod nim mężczyznę. Miał zakładnika - a może zwykłą żywą tarczę - to już coś. Jedną rękę oplatając w okół jego szyi dusił go dość mocno, a drugą przygotował sobie torbę z bombami. Tak, widział jak policja wbiega do środka, jednak miał to gdzieś - miał powarzą przewagę taktyczną.
Jestem Sabretooth dziwki! - wykrzyczał, gdy do środka wtargnęła policja - Weźcie mnie, proszę bardzo. - jednocześnie wymacał w torbie jedną z bomb. Miały one dość prosty zapalnik. Wystarczył jeden przycisk, a samoistnie włączał się w niej dziesięciopunktowy zapalnik. Był gotowy na wszystko, mógł go wcisnąć w każdej chwili - wcisnąć i rzucić torbą w oddział. Tak, to byłby ciekawy widok - zupełnie jak na wojnie. A może on nadal na niej był?

Akcja rozwijała się dosyć szybko i najwyraźniej zbliżała również do końca. Sabertooth zaskoczył strażnika swoją szybkością, dlatego tamten nie trafił oddanym strzałem z broni. Wbite szpony w udo sprawiły mu dużą dawkę bólu co sugerował krzyk strażnika oraz opadnięcie na podłogę i uciskanie zranionej kończyny. Teraz jednak mutant miał zakładnika, który nie mógł zbytnio się wyrwać. Wkrótce miał się przekonać o pewnym niedopatrzeniu jakiego właśnie dokonał.
Służby specjalne wkroczyły do banku, jednak nie mogły oddać strzału kiedy mutant miał zakładnika. Już miał sięgnąć po bomby, by je rzucić w kierunku rozproszonych policjantów, gdy usłyszał strzał z kierunku, w którym jeszcze niedawno leżał pozostawiony przy życiu ochroniarz z krwawiącym udem. Victor może i miał szkielet z adamantium, ale w żaden sposób nie chroniło go to przed wstrząsami. Mogło to ochronić jego czaszkę przed przebiciem przez kule, która go właśnie trafiła ale nie ochroniło go to przed wstrząsem jaki nastąpił po uderzeniu kuli w metalową czaszkę. Upadł na podłogę robiąc przy tym dosyć sporo hałasu. Może to nie był taki dobry pomysł pójść samemu? Teraz jego świadomość odpłynęła na skutek wstrząśnienia, a w jakich warunkach się obudzi to już pokaże czas.
Nie wiadomo jak długo spał, jednak po przebudzeniu ukazały mu się sterylnie czyste ściany, a jego ciało było unieruchomione metalowymi sztabami. Do ręki podpiętą miał aparaturę medyczną, zaś samo miejsce wyglądało jak cela sądząc po wystroju. Szpitalna, ale jednak cela.
/ZT > tutaj