Tajna baza w lesie nad rzeką Niagarą.

- Mogę powiedzieć dokładnie to samo. - rzuciła od razu, krzyżując ręce na piersiach. Oddanie broni komukolwiek, zwłaszcza w takiej sytuacji, było ostatnim, co zamierzała zrobić. Byli więc w totalnym impasie.
Już wystarczająco niepokojące było to, że wyprowadził ją w tak odludne miejsce i na dobitkę jeszcze miała jechać z nim kij wie gdzie. Nie miała żadnej gwarancji, że na miejscu nie będzie na nią czekać ktoś, kto chce ją zabić. A że tacy są, to już wiedziała.
No i nie miała żadnej logicznej podstawy, żeby mu ufać i tu być. Wychodziła jednak z założenia, że wspólny interes w znalezieniu zwyrodnialców miał większy priorytet niż wzajemne animozje, których jednak było dosyć sporo.
Rozsądek rozsądkiem, ale to już trochę zakrawało na paranoję. Chociaż czego by nie powiedzieć, zachowanie mężczyzny bardzo dużo o nim mówiło. I zdecydowanie nie było to coś, co jej odpowiadało w jakikolwiek sposób.
- I tak masz przewagę, bo ja nawet nie wiem, dokąd jedziemy. I generalnie musisz mi zaufać, że nie strzelę Ci w plecy, bo inaczej nasza współpraca nie ma sensu… - bez emocji patrzyła na to, jak najlepsze źródło informacji właśnie stało się kupką złomu i plastiku. - To nie było konieczne. - pokręciła głową z politowaniem.
Nie miała pojęcia, co chciał tym osiągnąć. Wsiadła do samochodu na miejsce pasażera i odruchowo zapięła pasy. Zaraz potem mogła przyjrzeć się tablicy rozdzielczej, która budziła większą ciekawość niż u normalnych samochodów. Mimowolnie zastanowiła się, co potrafi ten samochód, bo że nie jest to zwykły wóz, to widziała od razu. Miała w końcu pewnie doświadczenie.
Przez całą drogę nie odzywała się, obserwując uważnie miejsce, do którego jechali. Las, błoto, rzeka, idealna miejscówka na tajne bazy. Wysiadła z samochodu, gdy tylko się zatrzymał i rozejrzała się. Świetnie, gdyby chciała się sama stąd wynieść, to będzie w czarnej… dziurze. Bardzo czarnej i głębokiej. Ale chciała rozwiązać tę sprawę.
- Wykazujesz bardzo daleko posunięty brak zaufania, mimo że zdecydowałeś się ze mną współpracować. - powiedziała po krótkim namyśle. - Chociaż w zasadzie nawet się nie dziwię. W końcu to Ty wyglądasz, jakbyś chciał mi strzelić w łeb.

- Pozwól, że zakończę ten temat bez komentarza. W innym wypadku w życiu się nie dogadamy. - powstrzymała się od komentarza, że to chyba on by tak postąpił. Ale nie miało sensu polemizowanie z tym gościem. Skoro nawet nie chciał powiedzieć, jak się do niego zwracać, to wątpliwe było, że przyjmie do wiadomości fakt, że nie strzelała ludziom w plecy. - Może lepiej powstrzymaj się od produkowania takiej ilości trupów. Bądź co bądź kiedyś byłam z FBI.
Coraz mniej miała ochotę pakować w to wszystko gliniarzy. Mimowolnie ucieszyła się, że nie obowiązują jej już procedury i powiedzmy, że tymczasowo, dla większej sprawy, może przymknąć oczy na to, co zrobił jej niespodziewany towarzysz. I zapewne co zrobi dalej. Zerknęła na niego kątem oka, poprawiając kurtkę. Była kompletnie przemoczona, ale kto by się tym przejmował. Ciekawiło ją, kim był ten facet, bo cała sprawa zaczynała mieć drugie dno. I jego zachowanie było zbyt… osobiste. Coś w tym głębiej musiało być.
Lało dalej, przynajmniej burza ucichła. Warunki pogodowo-terenowe najgorsze z możliwych. Ruszyła za facetem, gdy skierował się na tyły wozu.
- Ta. A mnie kropniesz, żeby nie było świadków. Spoko. - parsknęła z ironią. Zagwizdała za to na widok arsenału znajdującego się w bagażniku. Słysząc, że ma się nie ograniczać zgarnęła dwa pistolety, odkładając w ich miejsce swoje. Na pewno będzie chciała po nie wrócić. Obejrzała sobie jeden z karabinów i wycelowała w jakieś drzewo. Trochę to ważyło, ale było lepsze na dalsze odległości. Wzorem towarzysza założyła go na plecy i zaczęła chować po różnych miejscach magazynki. Miała wrażenie, że szykuje się niezła strzelanina, wobec czego wolała się ubezpieczyć. Przedmiot wyglądający jak noktowizor też wzięła. Na wszelki wypadek.
- Na wsparcie akurat możesz liczyć. - powiedziała krótko, może nawet ciut oschle. Więcej broni nie brała, w końcu będzie musiała to potem sama nieść. - Liczę, że z tego strzela się normalnie, bez udziwnień. - wolała się upewnić. Tak na wszelki wypadek. Cygaro wywołało uniesienie brwi dziewczyny, ale nic nie powiedziała. Skoro aż tak lubił palić, to co jej do tego. Kiwnęła głową, że jest gotowa i ruszyła za mężczyzną. Ciemno, paskudnie. Mokro przy okazji. Przedzieranie się przez krzaki w takich warunkach było kiepskim planem. Co to za zadupie w ogóle? Z drugiej strony takie miejsca były najlepsze, jeśli chciało się ukryć. Nikt normalny się tu nie zapuszczał. Westchnęła cichutko przedzierając się za mężczyzną. Przynajmniej kurtka chroniła jakoś przed zimnem.

Zerknęła najpierw na karabin, a potem na mężczyznę i skinęła głową.
- Okey. Zobaczymy, jak się będzie spisywał w akcji. - powiedziała krótko. O dziwo nie padło żadne pytanie o to, czy po wszystkim będzie mogła zatrzymać którąkolwiek z broni lub noktowizor. Najwyraźniej wolała po prostu zostać przy swojej zwykłej broni, a o pochodzenie tej nawet nie pytać.
Ruszyła za mężczyzną, odpędzając się od gałęzi i innych takich rzeczy. Liście szeleściły, teren był koszmarny… Przynajmniej widziała mężczyznę. Zatrzymała się na dany znak i włożyła urządzenie. Chodzenie po ciemku w takim terenie nie byłoby dobrym pomysłem. Spokojnie przeczekała ciemność i rozejrzała się zaraz potem. Jasność była odpowiednia i nie raziła jakoś specjalnie oczy. W sumie nigdy wcześniej nie miała do czynienia z takim sprzętem, więc nie dostrzegała oczywistych dla wprawionych różnic. Uznała, że po prostu tak powinno to wyglądać. Kiwnęła głową, słysząc wyjaśnienia. Własna twarz była trochę zaskakująca, ale po wyjaśnieniach mężczyzny to miało sens. W zasadzie była to przydatna sprawa, widzieć też to, co partner. No, chociaż mężczyzny tak nazywać nie mogła. Mogła go sobie za to porządnie obejrzeć, a zwłaszcza motto SAS. Takie motto na plecach teoretycznie zwykłego mordercy? A imię? Jego czy nie jego? Zanim jednak zdążyła zapytać, odpowiedź już padła. Uśmiechnęła się krzywo.
- O nic nie pytałam. Ale przynajmniej rozwiązał się problem, jak mam się do Ciebie zwracać. - przeniosła jednak wzrok z jego pleców najpierw na podłoże, a potem zwyczajnie przed siebie. Głównie jednak po prostu patrzyła pod nogi, ciekawa coraz bardziej, w jakie miejsce w ogóle się udaje.
Czołganie się nie szło jej jakoś dobrze, nie miała wprawy. Na plus jednak należało zaliczyć fakt, że w żaden sposób nie skomentowała stanu swoich ubrań ani faktu, że potem zapewne będzie musiała je wyrzucić, bo dopranie tego nie było już możliwe.
Przeniosła wzrok na wskazane miejsce, zauważając strażnika. Miejsce wyglądało na opuszczone, ale skąd strażnicy i kamery? Skoro Jack przeszedł na termowizję, została na “normalnym" widoku.
- Rozumiem, że trzeba dostać się do środka. - mruknęła kątem ust. - Trzeba obejść strażnika i kamery… Chyba że jest inny sposób, żeby tu wejść. Mordować strażnika nie zamierzam, gwoli jasności. - rzuciła cicho, szukając wzrokiem jakiegoś sposobu na wejście do budynku. - Kamery są statyczne czy ruchome?
Rudery ruderami, ale strażnik nie stałby tu bez powodu. Chyba że czekał na nich, taka opcja też była możliwa. Nie miała najmniejszych powodów do zaufania Jackowi. Równie dobrze mógł prowadzić ją w pułapkę. Zagryzła wargę, bo właśnie taka myśl postała w jej głowie. Nic jednak z tym nie zrobiła, woląc nie wiedzieć, jaka jest prawda.

Ruchome kamery były poważnym utrudnieniem. Najlepiej oczywiście byłoby walnąć strażnika w łeb i związać go tak, by nawet po odzyskaniu przytomności nie zdołał nikogo zawiadomić. Jack zapewne jednak zdecydowanie nie doceniłby tego planu. Plus rzecz jasna miał sporo racji w tym, że przy ruchomych kamerach mieli niewielkie szanse powodzenia.
- Ciekawe, jak uważnie oglądają... Szlag. – skomentowała linię kamer. Żadnego ślepego punktu, zestrzelenie nie wchodziło w grę... Kiedyś słyszała o włamywaniu się do kamer i zapętlania obrazu, ale nie mieli wystarczająco dużo czasu na taki numer. No i oczywiście kto miałby to zrobić. Jack był tak chętny do współpracy, jak pies ogrodnika do dzielenia się kością.
Szyb wentylacyjny. Najlepsza droga do wszelkich budynków, nigdy nie pilnowana przez nikogo. Wyjątkowo cieszyła się z tego faktu, a z rozmiarów „wejścia” już w ogóle. Nie będzie najmniejszych problemów, żeby się przez niego przedostać. Bez zbędnych komentarzy zaczęła się czołgać za Jackiem, od czasu do czasu obserwując otoczenie wokół. Jakby się zastanowić, szło nadzwyczaj łatwo. Coraz mniej jej się to podobało. W końcu wylądowali przy cieplejszym fragmencie ściany. Wyciągnęła broń, szukając wzrokiem zagrożeń i tym samym osłaniając Jacka. W sumie teraz wybitnie przydawał się ten ekranik, na którym widziała, co robił mężczyzna. Nie musiała zerkać, jak daleko jest do końca. Skrzywiła się czując zapach, ale czego innego mogła się spodziewać po sposobie wejścia. No i strażnik... Nie chciała do niego strzelać. Pomijając nawet to, że w taki sposób zdradziłaby ich obecność. Na zdenerwowany nakaz wejścia szybko wsunęła się do szybu. Zdążyli na ostatnią chwilę. Na całe szczęście.
- Jakoś sama wpadłam, że będę musiała wymienić garderobę. – fuknęła na niego po cichu, przesuwając się w stronę wlotu w dół. Pomachała mu odbezpieczoną bronią przed nosem, przemieszczając się powoli. I co on tak nagle zaczął się martwić o jej garderobę? Chyba nigdy go nie zrozumie. Zresztą nie było takiej potrzeby.
- Ja. – powiedziała krótko. Miała swoje powody, dla których wolała skoczyć pierwsza. Przede wszystkim miała w tym niezłą wprawę. Dlatego też bez namysłu zeskoczyła wgłąb szybu, spodziewając się na dole kratki. Smród tylko się wzmocnił, więc zasłoniła rękawem usta. Przydałaby się jakaś chustka do osłony, przynajmniej coś by pomogła. Na całe szczęście nos powoli się do tego przyzwyczajał.

Zmełła w zębach przekleństwo. Bardzo, bardzo dosadne przekleństwo warto dodać. Kratka była, jak mogła się tego spodziewać. Nie spodziewała się tylko, że to świństwo się pod nią zwyczajnie zarwie i wyląduje na szambie. Jedyne, z czego mogła się cieszyć to z tego, że szambo nie było w wersji płynnej. Utopienie w zwierzęcych odchodach, najgłupsza śmierć. No, jedna z najgłupszych. O pierwsze miejsce na liście walczyły zupełnie inne sposoby na odejście z tego świata. Stanęła na nogach, obrzucając wzrokiem otoczenie. Jedyny plus? Uświniła tylko tył swojej osoby. Gorzej, że karabinem było tragicznie. Zabezpieczyła i schowała pistolet, żeby nie przeszkadzał, zamierzając przerzucić się na karabin.
- Chwila. – wycedziła przez zęby, mordując Jacka wzrokiem. I tak oboje robili za chodzące bomby biologiczne, minuta go nie zbawi. Ściągnęła broń z pleców, otrzepując ją. Odrobinę pomogło. Będzie trzeba znaleźć sobie jakąś szmatę i się doczyścić. Strzepnęła karabinem kolejny raz, po czym odbezpieczyła go i dopiero wtedy ruszyła za Jackiem. Muszę pamiętać, żeby następnym razem jego puszczać przodem. pomyślała tylko, porzucając temat cudownego lądowania i jego skutków.
- Postaram się. – powiedziała krótko odnośnie winowajców. Na problemy z sumieniem odnośnie zabijania ludzi będzie czas później. Teraz chyba nie miała wyjścia. Przemieszczała się powoli za Jackiem, wszystko szło łatwo, gładko i przyjemnie. Za łatwo. Idąc za przykładem towarzysza również schowała się za donicą. Niestety było za późno. Alarm obudziłby nawet umarłego.
- No, to już wiedzą, że tu jesteśmy. – rzuciła nieco zjadliwie, nie mogąc się powstrzymać. Słysząc kroki kolejnych osób tylko skinęła głową, ruszając za mężczyzną nieco bokiem. Zacisnęła zęby i sprawdzając, czy za nimi ktoś nie idzie wycelowała broń w tamtą stronę. W zasadzie to wzajemnie chronili swoich własnych pleców.
Powoli zbliżali się do końca korytarza. Kroki były coraz głośniejsze, aż w końcu przed Kerą pojawił się pierwszy żołnierz przeznaczony do wyeliminowania ich. Zawahała się na ułamek sekundy, jednak strzeliła, likwidując go. Z karabinu strzelało się całkiem dobrze, więc nie narzekała. Strzeliła ponownie, likwidując następnego przeciwnika. Potem się będzie wściekać na swoją głupotę, teraz liczyło się przetrwanie. Miała nadzieję, że gdzieś po drodze dowie się, o co dokładnie w tym szajsie chodzi. Prywatnie miała do czynienia z wojskowymi raz czy dwa, a tutaj zaczynało się ich gromadzić za dużo. Co robi wojsko w cholernych eksperymentach na zwierzętach? Chyba, że przy okazji eksperymentowali także na ludziach. Wtedy było o wiele, wiele gorzej.

Niech szlag trafi cały ten burdel, dosłownie. Już zaczynała mieć dość. Brak informacji doskwierał w sumie najbardziej. Nie miała zielonego pojęcia, co tu się w ogóle działo. Poza tym, że chcieli ją utłuc. Jack szedł do przodu, oczyszczając drogę, Ker szła za nim, strzelając chyba do każdego, kto pojawiał się w zasięgu jej wzroku. Miała zdecydowanie zaciętą minę. Nie podobała jej się ta sytuacja, ale tu było jak na wojnie – zabij, albo giń. Kac moralniak gwarantowany, o ile uda jej się w ogóle przeżyć. Musiała zaufać Jackowi, że jednak nie prowadzi jej w jakąś pułapkę. Czując klepnięcie obejrzała się i zerknęła na drzwi. Kiwnęła głową, że rozumie, o co chodzi i pobiegła w ich stronę. To, że pocisk tylko otarł się o jej kark było cudem. Naprawdę zamierzali ich zabić. Co takiego znajdowało się w tym cholernym budynku, że tak go bronili? Ustrzeliła jeszcze dwóch żołnierzy i w końcu można rzec, że byli bezpieczni. Pozornie rzecz jasna, więc wolała wciąż być czujną. Skojarzenia z „Matrixem” były jak najbardziej wskazane. Mimowolnie się uśmiechnęła, tsa, Jack robił za Neo, ona za Trinity i szukali Klucznika. Świetnie. Wolała jednak nie zdradzać tak głupich pomysłów.
- Się robi, szefie. – mruknęła trochę gorzko, otwierając kolejne drzwi. Weszła do środka, celując w... No właśnie. Zrobiło jej się niedobrze na ten widok. Wycelowała w mężczyzn, jednak jak na razie nie nacisnęła spustu. Co innego strzelać do żołnierzy, ratując siebie i towarzysza, a co innego wymordować kompletnie bezbronnych jajogłowych. Zerknęła na notatki, mrużąc oczy.
- Papiery w torbę i torba do mnie. – powiedziała zimnym głosem. – Kim wy, do jasnej cholery, jesteście i co tu się odpierdala? – nie przebierała w słowach. Nie miała na to siły. Niby Jack kazał strzelać do wszystkich, ale cholera jasna, JAK miała to zrobić? Nie potrafiła. Nie była aż tak bezwzględna. Po prostu nie.

- Nie ruszaj się, bo strzelę! - zaprotestowała gwałtownie, kiedy mężczyzna zdjął maskę. Przynajmniej od razu się odwrócił, więc widziała jego paskudną twarz tylko przez moment. Zrobiło jej się ewidentnie niedobrze, gdy zdała sobie sprawę, że zjadł surowe serce.
To było obrzydliwe. Za to gdy zaczął się przemieniać, zamarła. To się nie działo naprawdę. Tak po prostu nie mogło być. To był jakiś koszmar… Z tego też powodu zareagowała za późno i małpa zdążyła na nią skoczyć.
- Cholera…! - odzyskała jako takie panowanie nad sobą, jednak miała spore problemy, żeby pozbyć się zwierzęcia z siebie. To było po prostu ohydne i to kompletnie.
Chyba jeszcze nigdy nie ucieszyła się na czyjś widok jak teraz widząc mordę Jacka. Nawet nie miała sił go ochrzanić, wdzięczna za ratunek.
- Trzeba mi było powiedzieć, dlaczego. - burknęła tylko, starając się pozbyć sprzed oczu widoku doktorka pożerającego serce i zmieniającego kształt. Bez komentarza przysłuchiwała się przesłuchaniu, patrząc ponuro na chłopaka, który zaraz potem stracił życie. Nie mogła z siebie wykrzesać chociażby krztyny współczucia. Nie po tym, co widziała.
Notatek nie wzięła woląc, żeby spłonęły. Nie chciała wiedzieć, co w nich jest. Granat oszołomił ją na tyle, że bez słowa szła za Jackiem, czując się jak w jakimś filmie. Nie pisała się na coś takiego, to mieli być zwykli mordercy, a nie coś takiego. Po prostu nie… Wyskoczyła na schody, domyślając się, że to jakiś materiał wybuchowy. Bez nawet krzyku Jacka pobiegła do góry, jak na jakimś automacie. Była po prostu wstrząśnięta i to potężnie. Fala ciepła ją otrzeźwiła i dopiero wtedy popatrzyła na towarzysza, wchodząc do dżungli.
- Co to jest za bagno, w jakie właśnie się wpakowałam? I kim jest ten doktor Hussel-coś tam? - warknęła, zaciskając palce kurczowo na broni. Teraz była już gotowa strzelać do wszystkiego, co się ruszy. Do Jacka też, jeśli będzie zagrożeniem...

Syknęła cichutko na tę odpowiedź. Samo nazwisko faceta odpychało, a mając jeszcze potwierdzenie, co zrobił…
- Niektórzy ludzie to ścierwa. - podsumowała nieco ponurym głosem.
Wzięła cylinder z linką i ubrała na siebie uprząż. Będzie trzeba się stąd szybko ewakuować, jeśli Jack naprawdę chciał walnąć granaty w reaktor. Przynajmniej nikt i nic nie będzie mieć dostępu do tego całego syfu, jaki się tu odwalał.
Odetchnęła głęboko, gdyby się tu obudziła, mogłaby to wziąć za przyjemne wakacje. Goryl sprawił, że się wzdrygnęła. Żadne zwierzę nie powinno być wykorzystywane do eksperymentów, to po prostu… nieludzkie.
Zmarszczyła lekko brwi, słysząc jego słowa. Akcent trochę utrudniał zrozumienie wypowiedzi, ale na upartego dało się mniej więcej ogarnąć, o co mu chodziło. Zawahała się, patrząc to na Jacka to na blondyna. Obiekt badawczy…? To wszystko tłumaczyło. Zwłaszcza jego wiedzę na te tematy. Spojrzała na małpę, rażoną prądem i pokręciła głową.
- Jeśli gdzieś istnieją ludzie zasługujący na śmierć w najgorszych męczarniach… To jesteś jednym z nich. - powiedziała twardo.
W tym momencie małpa rzuciła się na nich. Idąc za radą Jacka strzeliła kilka razy z karabinu prosto w oczy, mając wrażenie, że to nic nie da. Pozwoliła gorylowi się zbliżyć i odskoczyła w bok, odwracając się i znów strzelając w łeb goryla.
Nie miała najmniejszego zamiaru tu ginąć. Rzuciła szybko wzrokiem wokół, szukając doktorka. Może jakby go tak zestrzelić, to wszystko by się ułożyło?

Platforma się poruszyła, co dla Kery oznaczało tylko tyle, że doktorek po prostu uciekał. Niestety mieli na głowie tego goryla, który ewidentnie zamierzał pozbyć się ich z tego świata. No tak, świadkowie nie byli do niczego potrzebni.
Z żalem popatrzyła na zmiażdżony karabin. Bez niego trochę ciężko będzie ustrzelić małpę, ale na całe szczęście miała jeszcze pistolety. Spojrzała na substancję, którą była pokryta. Tłuszcz albo inne świństwo. Małpa była tłusta, ona tak samo… Jack nie dawał sobie rady z unikaniem ciosów, nie miał jej własnej zwinności i przyzwyczajenia do takich akcji. W ucieczkach i unikach zawsze była niezła. Zerwała się z ziemi, utrzymując zręcznie równowagę. Wyciągnęła broń i strzeliła kilka razy w stronę małpiszona.
- Hej, goryl! Złap mnie, jeśli potrafisz! - strzeliła w niego kolejny raz. Chciała, żeby podszedł do niej i natychmiastowy rzuciła się do ucieczki. Mnóstwo drzew wokoło, mogłaby wejść na jedno, zeskoczyć na małpiszona i wtedy strzelić mu w oczy. Albo zwyczajnie podpalić mu futro, to też powinno być dobrym pomysłem. Teraz jednak prześlizgnęła się pod łapą zwierzęcia i złapała go za łapę, rozniecając na niej ogień. Tłuszcz palił się doskonale, a to było jeszcze lepszym pomysłem. Odsunęła się od zwierzęcia, nie chcąc na nie trafić.

Kolejny raz pomyślała, że pomysł z ukrywaniem własnych mocy był jednym z najlepszych, na jakie wpadła. Dzięki temu miała element zaskoczenia i chociażby tak jak teraz, bardzo sprzyjające środowisko do przerobienia goryla na skwarkę. Wprawdzie naprawdę było jej żal zwierzęcia, zwłaszcza, że musi ginąć w tak okrutny sposób, ale nie miała wyboru. Znaczy miała, ale przedstawiał się on na zasadzie my albo oni. Wolała jednak przeżyć. Chyba głównie po to, żeby udusić z „radości” Jacka, jak będzie po wszystkim. Po tym, co się tu działo, każdy cholerny sąd ją uniewinni. Mimowolnie wyszczerzyła się, słysząc wrzask doktorka. Tego to się nie spodziewałeś, co, palancie? pomyślała z pełną satysfakcją. Zraszacze jednak włączyły się za późno, ognia było za dużo, a przy okazji Kera siłą woli podsycała ogień. Życzymy powodzenia w gaszeniu tego. Poza tym chyba każdy wie, czym grozi gaszenie wodą płonącego tłuszczu. Jeszcze większym wybuchem i zniszczeniami. To był zły dzień dla doktorka.
- Miałam nadzieję, że doktorek też się skopci. – podsumowała beznamiętnym tonem. W tej chwili nie miała do niego najmniejszych ciepłych uczuć. Widać było delikatną zmianę w jej zachowaniu, pytanie tylko, czy jest to dobra zmiana... dla Jacka.
Nie przeszkadzał jej również upał płynący od ognia, w końcu to była jej domena i tak naprawdę jej ogień, skoro sama go wytworzyła. Zresztą nigdy nie musiała obawiać się płomieni. Zawahała się na chwilę.
- My nie spłoniemy. Musisz być tylko blisko mnie. – powiedziała krótko. No dobra, uratował jej tyłek przy tamtych zmutowanych ludziach... Trzeba spłacić dług. Nie zamierzała jednak mówić, skąd ma taką pewność, że ich właśnie ogień nie skrzywdzi.
Złapała się brzegu platformy i dostrzegła nóż. Tak się bawić nie będziemy. Korzystając z Jacka jako punktu podparcia odbiła się od niego i wskoczyła na platformę. Wkurzona mutantka to nie było coś, z czym należało dyskutować. Wyciągnęła pistolet najpierw robiąc mu dziurę w nadgarstku ręki z nożem. A potem wycelowała mu w głowę.
- Szczucie nas małpą to był bardzo zły pomysł. – należało udawać, że miała przy sobie zapalniczkę. Zresztą. Doktorek i tak długo nie pożyje.
Z boku musiało to wyglądać jak jakieś kino akcji. Humorystycznie pomyślała, że może to dobrze, że wszystko się skopci. Przynajmniej nie zostaną żadne ślady ich wyczynów.

Była bardzo zadowolona z faktu, że nie spudłowała. Trafiła dokładnie tam, gdzie chciała i właśnie to liczyło się najbardziej. Doktorek był więc kompletnie bezbronny, zdany na łaskę w sumie bardziej Jacka, niż jej samej. Owszem, nie uważała, żeby zasługiwał na egzystencję wśród ludzi, ale z drugiej strony miała bardzo poważne opory przed zabiciem go. I tak zastrzeliła już wystarczająco dużą liczbę żołnierzy, by teraz mieć wyrzuty sumienia. Chociaż do tego wystarczyłby jeden.
- To tylko nadgarstek… Ciesz się, że nie jaja. – burknęła w końcu, lekko zirytowana tymi krzykami. W końcu czego nie powiedzieć, mogła mu zrobić o wiele większą krzywdę. Nie była kimś, kto pudłuje ot tak, chyba że specjalnie nie trafia w cel. Tutaj chroniła własne palce i przypuszczalnie życie własne i Jacka. Jak stąd wyjdzie, pójdzie się urżnąć do jakiegoś baru z radości.
Uniosła lekko brwi, widząc co zrobił Jack. Nie powiedziała jednak ani słowa rozumiejąc jego potrzebę zemsty. To, że nie zamierzała zabijać szaleńca nie znaczyło, że nie pozwoli zrobić tego mężczyźnie. Może i można było nazwać to podwójną moralnością, ale… No właśnie, ale. Puszczenie faceta samopas mogłoby być zbyt złe. Więcej istot by ucierpiało. Więc jeśli tak właśnie miało być, to trudno. Nie zamierzała mu przeszkadzać.
Bez komentarza skierowała się do konsoli, sprawdzając wszystkie dźwignie. W końcu po dosyć uważnym przestudiowaniu przycisków i dźwigni wybrała jedną z nich, mając nadzieję, że się nie pomyliła i to ta właściwa. Nie zwracała także uwagi na doktorka i Jacka, nie chcąc po prostu tego oglądać. Wprawdzie Jack mu tylko groził, ale miała wrażenie, że w przeciwieństwie do nich Hussenhofl nie przeżyje tego spotkania.

No cóż, to zdecydowanie nie była jej wina, że ta nieszczęsna konsola miała takie oznaczenia, że nikt normalny się w nich nie połapie. Fakt faktem dość mocno zaskoczył ją fakt, że platforma poleciała w dół, zamiast wznieść się do góry, jak powinna. Sama również się zatoczyła, ale błyskawicznie zareagowała, ciągnąc za drugą dźwignię. Tym razem stało się to, co powinno. Zerknęła na Jacka i nieco przepraszająco wzruszyła ramionami. To nie było specjalnie, choć chyba udało jej się nieźle przerazić doktorka. A to zdecydowanie wyszło im na plus. Nie, żeby miała jakiekolwiek wyrzuty sumienia z tego tytułu.
- Ich problem? – spytała dość retorycznie i odsunęła się na bok, choć nigdy nie była zwolenniczką brania zakładników. Ale ten facet na nic lepszego nie zasługiwał. Dostrzegła nerwowe spojrzenie doktorka. – Wyjaśnijmy sobie coś, facet. Ode mnie pomocy nie dostaniesz. – rzuciła dość oschle.
Ruszyła za doktorkiem i Jackiem, rozglądając się wokoło. Pozornie normalny budynek, a takie rzeczy tu się działy. Wzdrygnęła się mimowolnie i coraz mniej jej się to wszystko podobało.
- Nie pomyślałeś, że idzie nam za łatwo? – spytała spokojnie Jacka, gdy stali już w windzie.
Zerknęła na swoje odbicie i otarła trochę brudu z twarzy. Naprawdę szło za łatwo. Puste korytarze, żadnej ochrony, całkowicie bezbronny doktorek otwierający wszystkie drzwi... Wszystko było zbyt proste. Oczywiście zbiegi okoliczności chodziły po ludziach, ale generalnie wolała się psychicznie nastawić na wszystko. Słysząc pytanie o kajdanki i zamrugała oczami, zaskoczona pytaniem.
- Kajdanki? Nie. – a nawet gdyby miała, to raczej by mu nie powiedziała.
Chyba domyślała się, co Jack chce zrobić, ale nie zamierzała mu tego ułatwiać. Doktorek zasługiwał na śmierć, ale żeby go zaraz przywiązywać do generatora? Bo na to wyglądało, patrząc po sadystycznym uśmieszku Jacka. Wzdrygnęła się lekko.