Cinnamon Cafe

Średnich rozmiarów lokal urządzony w stonowanych, miłych dla oka barwach. Właściwie nie jest to po prostu kawiarnia, gdyż pełni jednocześnie funkcję baru - choć w mniejszym zakresie, bo mimo wszystko w menu dominują napoje i słodkości. Zgodnie z nazwą promowane są pozycje o smaku cynamonu.

Następnego dnia rano okazało się, że Samuel postanowił dotrzymać słowa. Na całe szczęście Berto był zbyt rozproszony tym, co zrobił, by siedzieć długo z laptopem. W ten sposób rano był troszkę śpiący jeszcze kiedy blondyn się zjawił u niego, by sprawdzić jego stan. Okazało się też, że na tym nie miał zamiaru skończyć. Również śniadanie zjedli razem, a czując na sobie uważne spojrzenie przyjaciela, nie miał innego wyboru, jak zjeść wszystko. I koniecznie wypić kawę, ale to już sam zadecydował. Poranek bez kawy byłby trudny do zniesienia. Pogawędka przy posiłku była dosyć luźna. Żaden z nich nie nawiązał do wczorajszego wieczoru. Nie widział jednak żadnych oznak u blondyna, które by świadczyły, że jest na niego zły o to, co zrobił.
Kiedy Cannonball zajął się swoim zwyczajowym sprawdzaniem terenu wokół bazy, Latynos ruszył prosto do biura. Ledwo zdążył tam dotrzeć, gdy dostał telefon od panny Rize. Tradycyjnie musiał trochę posłodzić jej i wyrazić swoją radość z tego, że się do niego odezwała. Zaraz też dowiedział się jaki był powód jej telefonu. Bez wahania zgodził się na spotkanie, wybierając do tego jakieś przyjemne miejsce w Waszyngtonie. Blondynowi jedynie dał znać, że chwilowo wybywa z bazy na spotkanie biznesowe, nie podając żadnych konkretów. Zdążył już zauważyć, że ten nie przepada za Rize i nie podoba mu się to, że Bobby się z nią spotyka. Nawet jeśli chodziło tylko o biznes. Póki co.
Przebrał się w lżejszy garnitur, zamiast marynarki wybierając sobie czarną kamizelkę. Rękawy białej koszuli podwinął do łokci, by dodatkowo móc się ochłodzić. W końcu mieli środek lata. Po włożeniu telefonu do kieszeni mógł w końcu teleportować się do bazy pod Los Angeles, a stamtąd już polecieć prosto do Waszyngtonu. Odnalezienie miejsca zajęło mu chwilę. Przyjemnie wyglądająca kawiarenka już z daleka pachniała cynamonem. Na całe szczęście był pierwszy na miejscu, tak jak planował. Przecież nie mógł pozwolić, by kobieta na niego czekała. Nie wypada tak robić.
W środku nie było zbyt tłoczno, wiele stolików stało pustych, a przy barze zauważył kilka osób, słuchających wiadomości i komentujących je. Berto domyślał się, o czym mowa. W końcu to dzisiaj był ten wielki dzień. Konferencja, która miała zadecydować o losie wielu obywateli.
Mężczyzna zajął stolik, który stał tak, że od razu po zajrzeniu do środka można było go zauważyć. W ten sposób Rize nie będzie musiała go szukać. Na razie nic nie zamawiał, czekając na kobietę i tylko raz czy dwa zerkając na zegar, wiszący na ścianie.

Rize nie szło pomylić z nikim innym. Miała swój standardowy ubiór, w którym Berto zawsze ją widział. Ciekaw był też, czy to jedyny krój jaki na sobie nosi. On choć teraz niemal zawsze w garniturze, to jednak miał kilka wzorów, które nosił. Tak jak dzisiaj, gdy zastąpił marynarkę kamizelką. Zauważył jednak, że włosy tym razem miała spięte. Praktycznie. Na słońcu lepiej mieć spięte lub związane włosy żeby nie grzały karku za mocno.
- Witam. - mężczyzna się uśmiechnął przyjaźnie, odruchowo przy tym wstając na moment i siadając dopiero, gdy również kobieta to zrobiła. Wychowanie zawsze samo dochodziło do głosu, wskazując mu odpowiednie gesty w danym momencie. A jego wzrok wcale nie zjechał trochę w dół na jej nogi. Przecież nie po to jego towarzyszka chodziła w spódniczkach żeby faceci się patrzyli.
- Również się cieszę, że udało się pani załatwić naszą sprawę na czas. - odparł z lekkim skinięciem głowy. Jak wcześniej nie był pewien, co chce zrobić, tak teraz, gdy miał już przed sobą zaproszenie, wiedział, że je wykorzysta. Podsunął bliżej siebie białą kopertę, ale chwilowo jej nie podnosił z blatu stolika. Nie musiał się spieszyć choć na pewno nie miał zamiaru zjawić się na konferencji na ostatnią chwilę. Stąd jednak na miejsce spotkania było już tylko kilka minut spacerkiem lub taksówką, zdąży bez problemu.
- Coś do picia? Ja stawiam. - zaoferował. W końcu kolejne ich spotkanie miało być luźniejsze. Latynos o tym pamiętał. Dlatego mógł być dżentelmanem i postawić Rize coś zimnego lub ciepłego do picia.
Po tym, jak kobieta podjęła decyzję, Berto wstał, by podejść do baru i złożyć zamówienie. Poczekał chwilę i zaraz wrócił do stolika. Z jednym piciem lub dwoma, w zależności od tego, co kobieta wcześniej odpowiedziała na jego propozycję. Sam dla siebie zamówił szklankę soku pomarańczowego. Kawę pił rano, a w tak ciepły dzień wolał coś zimnego na ochłodę.
- Mam nadzieję, że nie było żadnych problemów z załatwianiem tego dla mnie? - zapytał, upijając łyk napoju ze swojej szklanki. Naprawdę był ciekaw czy jego prośba odnośnie zaproszenia nie była dla niej jakimś problemem.

Zgodnie z życzeniem panna Rize otrzymała swoją mrożoną kawę. W dużej szklance. Z gałką lodów na wierzchu i wiórkami czekoladowymi. W napoju zanurzona była czarna słomka, której jeden koniec wystawał ponad brzeg naczynia. Szklanka, w której Berto miał swój sok, była sporo mniejsza i nie miała słomki. Zwykłe, proste naczynko, bez uszka, za które można by chwycić. Nie było ono jednak niezbędne, jak przy gorącym piciu.
- Czyli miałem spore szczęście, że tak późno znalazło się jeszcze wolne miejsce dla mnie. Jakoś nie dziwi mnie, że przedstawiciele ważnych firm chcą na niej być, to wielkie wydarzenie. Muszę jednak przyznać, że trochę mnie ubodło to, że nikt nie zwrócił uwagi na moje nazwisko. - mówiąc to położył lewą dłoń na wysokości swojego serca, uśmiechając się przy tym jednak delikatnie. Jak można nie zwrócić uwagi na nazwisko da Costa? Na jego wspaniałe nazwisko? Trzeba być niezłym ignorantem.
Co do innych przedstawicieli wielkich firm to im pewnie zależało i tak głównie na ich własnych interesach. Nie wiedzieli ilu z ich pracowników czy klientów mogło być mutantami. Czy po wprowadzeniu spisu ich interesy zaczną się sypać? Czy będą chcieli współpracować z mutantami? Zatrudniać ich? Latynos czuł, że dla wielu film będzie to olbrzymi sprawdzian z umiejętności prowadzenia biznesu. Co będzie ważniejsze - mutanci czy pieniądze. Czy klienci będą zwracać uwagę bardziej na jakość tego co będą otrzymywać czy na fakt, że ich dostawca zatrudnia mutantów? Węszył spory chaos na rynku gospodarczym w najbliższym czasie. Oczywiście w najgorszym przypadku, czyli gdy zapadną decyzje szkodliwe dla mutantów.
- Jeszcze okaże się, że trzeba będzie rozciągnąć konferencję na dwa dni, bo zabraknie czasu na wszystkie pytania. - stwierdził z lekkim rozbawieniem w głosie. Nie byłby zaskoczony, gdyby faktycznie tak miało się stać. Na wstępie mieli się wypowiedzieć oficjalnie przedstawiciele różnych grup. To na pewno zajmie kilka godzin. Zwłaszcza w przypadku naukowców. Później pytania dziennikarzy. Do tego pytania gości. Może im zabraknąć czasu.
- A jak pani się czuje w ten ważny dzień? - zapytał uprzejmie, postanawiając skierować swoją uwagę na przyjemniejsze tematy. Jak chociażby kobieta, siedząca obok niego. Zdecydowanie lepszy temat do rozmowy niż cała ta konferencja. - Nie masz nic przeciwko żebym mówił Ci po imieniu? W końcu teraz jesteśmy w kawiarence, a nie u mnie w biurze. - kolejny czarujący uśmiech został posłany w stronę kobiety. Wiadome było, że prędzej czy później Latynos o to zapyta, korzystając ze sprzyjającej sytuacji.

Roberto doskonale wiedział, że lepiej nie zwracać na siebie uwagi kiedy jest się kimś specjalnym. Domyślał się, że na liście rządowej wylądował przez swoją przeszłość. Niezbyt chlubną przeszłość. Tyle, że niczego nie żałował. Obecnie nie rwał się na żadne walki i uważał, by postronni nie rozpoznali go jako mutanta. Tylko, że i tak musiał zwrócić uwagę na fakt, że nikt nie przejął się jego nazwiskiem. Taki po prostu już był. Lubił być w centrum uwagi. Tej pozytywnej uwagi. Najlepiej kobiecej uwagi. To była część jego osobowości. Nawet jeśli te wszystkie dziewczyny tak naprawdę nic dla niego nie znaczyły. Ciężko zmienić swoje przyzwyczajenia.
- Och, oczywiście, że zadziała w obie strony. O to w tym chodzi. Tak więc, Dinah, mów mi Berto lub Bobby. Jak wolisz. Roberto brzmi zbyt... Poważnie. - odpowiedział w pierwszej kolejności, przy okazji puszczając kobiecie oczko. Roberto zawsze kojarzyło mu się z tym, że miał zaraz dostać za coś ochrzan. Rodzice zawsze do niego mówili pełnym imieniem. Pewnie nie on jeden miał takie skojarzenia. I może dlatego często sam odruchowo skracał imiona innych, jeśli było to możliwe.
- Dodatkową serię testów... To mi przypomina o pewnej zniszczonej bazie. Jeśli cię to ciekawi, ich eksperyment na dziewięćdziesiąt dziewięć procent wysadził się w powietrze. - postanowił poinformować swoją towarzyszkę, nie podając zbyt wielu szczegółów. Ważne, że mutant nie panujący nad swoimi potężnymi mocami niemal na pewno nikomu już nie zagrażał. Oczywiście, że lepiej by było, gdyby dziewczynka przeżyła. Emma, ze swoją telepatią, na pewno dałaby radę wpłynąć na te dziecko i uspokoić je jakoś. Teraz niestety było na to już za późno i nie ma co gdybać nad czymś, co już się stało.
Czy zaskoczyła go informacja odnośnie testów i badań? Zapewne gdyby dzień wcześniej nie dowiedział się o wypadku w tajnej, wojskowej bazie naukowo-badawczej to byłby zaskoczony. Teraz jednak mógł tylko trochę bardziej się zdenerwować na te wieści. Może tak niech na sobie robią badania i eksperymenty. Zresztą do stworzenia tych całych Sentineli tez musieli na pewno zbadać, jak działa gen X, by stworzyć urządzenie, które będzie go wykrywać.
- Dla kogoś na twoim stanowisku dzisiejszy dzień musi być wyjątkowo stresujący. Nie dość, że ważne decyzje to w dodatku nie wiadomo, czy ktoś nie zechce sabotować konferencji. - Latynos również odczuwał lekki stres. Zwłaszcza teraz, gdy już dostał oficjalne zaproszenie i był pewien, że pojawi się na konferencji. W razie ataku na pewno nie będzie w stanie pozostać obojętnym i uciekać z resztą ludzi. Znał siebie i swoją wybuchową naturę zbyt dobrze choć teraz był już dużo spokojniejszy niż w czasach chociażby takiego X-Force.
- Przepraszam na chwilę. - podniósł się ze swojego siedzenia, kierując się ponownie w stronę baru. Po dwóch minutach wrócił do stolika ze specjałem kawiarenki, babeczkami cynamonowymi. Sztuk cztery. - Na stres najlepiej podobno zjeść coś słodkiego. Myślę, że taka mała babeczka nie zaszkodzi twojej idealnej figurze, a to ponoć specjał tego miejsca. - odezwał się, siadając z powrotem na swoje miejsce i stawiając talerzyk na ich stoliku. On na pewno się poczęstuje, był ciekaw jak smakuje ten specjał. Może będzie tu częściej wpadał jeśli okaże się, że warto.

Berto uważał, by nie mówić zbyt głośno. Wiedział doskonale, gdzie się znajdują. Większość ludzi była zajęta oglądaniem wiadomości w telewizorze niedaleko baru lub rozmawiała między sobą. Był w stanie też zauważyć, że blisko nich nie siedział nikt. Wystarczyło więc, by nie podnosił nadto głosu. Zwykłego cywila pewnie i tak nie ciekawiło o czym rozmawia dwójka biurokratów. Zarówno po nim jak i po pannie Rize było widać, że są tu w sprawach biznesowych. Być może dlatego Latynos pozwalał sobie na odrobinę luzu.
Musiał przyznać, że Dinah miała rację. Nawet jeśli obserwowali większość problematycznych osób to w tak ważny dzień nagle jakaś nowa grupka mutantów mogła się ujawnić. Osoby, którym się nie podobało, że rząd ma decydować o ich losie i życiu. Jakby mieli do tego jakiekolwiek prawo. Niestety, władza często sprawiała, że ludzie uważali się za bóstwa, które mają takie prawo. Można było jedynie liczyć, że nie zaszaleją ze swoimi decyzjami.
- Oddział telepatów? Tak. - pokiwał lekko głową - To w stylu S.H.I.E.L.D. Raczej mało kto potrafi się ukryć przed telepatami. Nie dziwi mnie, że ich wysyłają na konferencję. To bardzo mądre posunięcie. Pewnie będzie też masa ochroniarzy i agenci w cywilu. Mógłbym się o to założyć. - stwierdził z lekkim uśmiechem. Nie byłby zaskoczony, gdyby podczas jakiejś nagłej interwencji okazało się, że część osób w cywilu to agenci S.H.I.E.L.D. lub inni mundurowi.
- Niektórzy spalają kalorie, będąc w stresie. Niektórzy wręcz przeciwnie. Poza tym myślę, że i tak masz sporo ruchu. Chyba, że ktoś za ciebie nosi papiery. - sięgnął po jedną z babeczek, dyskretnie przesuwając wzrok znowu na sylwetkę Dinah. Nie uważał, by potrzebowała spalać jakiekolwiek kalorie. No, ale. Każda kobieta zawsze znajdzie w swoim ciele jakiś mankament. Tę niewidzialną dla innych oczu fałdkę, którą koniecznie trzeba spalić, bo przeszkadza. I żadne słowa nie przekonają ich do zmiany zdania. Nie żeby Berto sam nie zwracał uwagi na to jak wygląda. W łazience potrafił spędzić naprawdę sporo czasu. Tyle, że jego waga to głównie były mięśnie, więc o sylwetkę akurat nie musiał się martwić. Poza tym, jego minionki dobierały mu odpowiednią dietę.
- Zgadzam się. Magneto jest niebezpieczny. Dobrze by było mieć na niego w oko. W dodatku ten jego hełm... Chronił przed telepatią jeśli dobrze kojarzę? Więc może być niewykrywalny. - sam odruchowo obniżył nieco swój ton głosu, dostosowując się do swojej towarzyszki. Podzielał jej obawy. Magneto, ze swoimi potężnymi mocami, mógł być naprawdę groźny. Świat już wiedział, na co go stać.

Nie poganiał kobiety z odpowiedzią, spokojnie czekając na i samemu smakując jedną z babeczek. Lubił słodycze choć nie jadał ich zbyt często. W firmie za bardzo pilnowali tego, co jadł. Szczególnie w A.I.M. Co innego imprezy, ale kiedy on ostatnio był na jakiejś imprezie? Chyba przed przejęciem A.I.M., z minionkami. Tak czy siak babeczka mu smakowała i jeszcze kiedyś tu wpadnie. Albo może zamówi sobie cały karton tych babeczek do biura. To też brzmiało dobrze. Będzie mógł poczęstować Samuela i zobaczyć, czy jemu też smakuje.
- Zmarł. Myślę, że to typ człowieka, który by nie zmarł tak po cichu. - zaczął, podnosząc swoją szklankę do ust, by upić łyk soku. - Ktoś taki pewnie chciałby odejść w wielkim stylu. Robiąc coś wyjątkowego. Rozumiesz, co mam na myśli, prawda? Coś co sprawi, że wszyscy go zapamiętają. No, ale. To tylko moje gdybanie. - uniósł lekko jedną rękę zgiętą w łokciu, wyraźnie sugerując, że on nic nie wie i może po prostu bredzi. Ciężko jednak było mu uwierzyć, że Magneto odszedłby w ciszy. Po prostu zniknął. Przecież on tak lubił wielkie wejścia. Lubił pokazywać na co go stać. Zresztą, Berto na jego miejscu na pewno by tak zrobił. Odszedł z fajerwerkami.
- Gdybym coś wiedział to na pewno bym się podzielił z tobą taką informacją. O to nie musisz się martwić. Przerwanie konferencji przez atak mutantów tylko by pogorszyło ich sytuację. Mi również zależy na tym, aby wszystko przebiegło spokojnie. - zapewnił kobietę z lekkim uśmiechem. Takiej informacji na pewno by nie ukrywał przed panną Rize. Magneto był uznawany za złoczyńcę, a on nie miał zamiaru kryć złoczyńców. Nawet jeśli byli mutantami. To nie miało żadnego wpływu na jego decyzje.
W końcu Latynos bardziej się zainteresował kopertą, którą na samym początku Dinah mu podsunęła. Odstawiając szklankę na stół, złapał ją, by zaraz otworzyć i wysunąć lekko zaproszenie ze środka. Zauważył, że jest imienne. Tego się spodziewał. Zapewne zwykli cywile nie będą mieli dostępu do środka sali. Będą mogli oglądać konferencję jedynie w telewizorach. Transmisja na żywo była oczywista.

Chwilę się przyglądał zaproszeniu. Z czystej ciekawości. Zaproszenia imienne gwarantowały, że do środka nie wejdzie nikt niepożądany. No chyba, że jakiś zmiennokształtny podszyje się pod kogoś. Tylko, że w takim wypadku telepaci wykryją oszustów. A przynajmniej powinni wykryć. Bo na pewno jakoś idzie ich oszukać. Berto się na tym nie znał. Nigdy jakoś nie miał potrzeby oszukiwać jakiegoś telepaty. Uniósł wzrok na swoją towarzyszkę kiedy ta się odezwała.
- Czyli każdy ma przypisane miejsce? Mam nadzieję, że dostałem jakieś dobre, prawie z samego przodu. - stwierdził z lekkim uśmiechem i zaraz przechylił nieznacznie głowę na bok - A ja już planowałem modnie się spóźnić pięć minut. Na szczęście mamy jeszcze trochę czasu, więc postaram się jednak pojawić na czas. - początek wypowiedzi został podkreślony wyraźnie zawiedzionym tonem choć uśmiech na ustach Latynosa sugerował, że tylko sobie żartuje. Prawdą mówiąc jednak Berto faktycznie zastanawiał się nad czymś takim, ale teraz już wiedział, że to kiepski pomysł, więc go odrzucił w niepamięć. Na jednej ze ścian kawiarenki wisiał zegar, więc nie miał problemów z pilnowaniem godziny.
- Nie ma problemu. - odpowiedział Rize kiedy ta się zajęła swoim telefonem. Zupełnie mu nie przeszkadzało, że na chwilę musiała oderwać swoją uwagę od niego. Na pewno byle co by nie przyciągnęło jej do telefonu, a biorąc pod uwagę dzień i godzinę, mogła dostawać jakieś ważne wiadomości na swój telefon. Spojrzał na swoją pustą szklankę po soku, ale postanawiał nie brać dolewki.
- Czyżby sprawy konferencyjne? Mam nadzieję, że nie odrywam cię od czegoś, co powinnaś w tej chwili załatwiać. - zwrócił się uprzejmie do Dinah.

Widział wahanie kobiety, ale nie komentował go. Z uprzejmym uśmiechem na twarzy obserwował i czekał na decyzję Rize. Nie musiała mu mówić, w jakiej sprawie otrzymała smsa, a on na pewno się nie pogniewa jeśli ta zdecyduje, że jednak nie chce się z nim podzielić wiadomością ze swojego telefonu. W końcu to sprawy rządowe. Nawet jeśli miała to być tylko jakaś mała drobnostka w sprawie konferencji. Doskonale rozumiał, że nie wszystkimi informacjami można się dzielić z innymi.
W końcu jednak Dinah pokręciła głową, a następnie się odezwała. Problemy z wykrywaczami metalu. Z jednej strony, jak to urządzenia, faktycznie mogły się popsuć. Z drugiej, dopiero co przecież rozmawiali o Magneto i jego zapadnięciu się pod ziemię. Co jeśli postanowił postraszyć trochę rządowych? Na pewno ten kolega Rize pomyślał o Magneto, byłoby to dosyć logiczne podejście.
- Nie dziwię się twojemu asystentowi. Każdy chyba wie, na co stać Magneto. Mogę się założyć, że wojsko już ma lub myśli nad zrobieniem broni z czegoś innego niż metal. Żeby Magneto nie mógł ich użyć. - stwierdził dosyć spokojnym głosem, sięgając po drugą babeczkę cynamonową. Na talerzyki została już tylko jedna sztuka, przeznaczona dla jego towarzyszki.
Krótkiej wzmianki na temat ochrony już nie komentował. Jedynie skinął lekko głową. Tak, na wszelki wypadek warto to mimo wszystko sprawdzić. Nieważne w jaki sposób.
- Zgaduję, że ty też musisz być na miejscu przed czasem? - zapytał, zastanawiając się czy mogli po prostu razem dotrzeć na konferencję, czy może nie wypada i trzeba będzie się tam wybrać osobno. Jemu nie przeszkadzałoby, gdyby ktoś kogo zna zobaczył go w towarzystwie Dinah Rize. Pytanie, czy w drugą stronę też to działało.

Doskonale wiedział, jak odczytać milczenie kobiety i tę delikatną zmianę na jej twarzy. Taka cisza potrafiła czasem powiedzieć drugiemu człowiekowi więcej niż milion słów. Najwidoczniej Berto trafił w samo sedno sprawy. Coś na pewno robili odnośnie tego, by Magneto nie mógł używać broni przeciwko ich właścicielom. Nie ważne co konkretnie. Ważne, że Latynos trafił ze swoimi domysłami. Bardzo dobrze. Ludzie się uczyli i powoli zabezpieczali przed tymi, którzy byli groźni. Szkoda tylko, że niektórzy uważali wszystkich mutantów za groźnych. Groźne były tylko ich moce, nie osoby same w sobie. Czy Roberto był groźny? Tylko jeśli się z nim zadarło. Na co dzień był uroczym, miłym, uprzejmym i, co najważniejsze, niesamowicie przystojnym Latynosem, który uwielbiał życie towarzyskie.
- Szkoda. To oznacza, że mamy niewiele czasu. Za to możemy razem dotrzeć na miejsce i zająć swoje siedzenia. - odparł z delikatnym uśmiechem. Kiedy kolejną wypowiedź Dinah rozpoczęła od słów odnośnie dobrej rady, Berto zamienił się w słuch. Musiała mu mieć coś ważnego do powiedzenia. I się nie mylił.
Blondynka. Znana, skoro miał ją rozpoznać. Czyli zapewne ktoś ważny. Zmiana frontu. Blondynka, która kiedyś była zła? I może mieć spore znaczenie w sprawie mutantów. Będzie musiał uważnie spojrzeć, gdzie siedzi Rize i zobaczyć, kto będzie siedział obok niej. Kobieta zdecydowanie rozbudziła w nim ciekawość. Teraz będzie rozmyślał nad tym i rozważał różne opcje.
- Rozumiem, że mam zobaczyć o kim mowa. Obiecuję, że postaram się patrzeć nie tylko na ciebie. - koniecznie musiał rzucić czymś w tym stylu. Przyzwyczajenie. Młody da Costa nie potrafił po prostu rozmawiać, nie flirtując czy chociażby rzucając komplementy w stronę swojego rozmówcy. Miał to we krwi. Co do niego pasowało, bo nawet takie były stereotypy o Latynosach. Że to podrywacze i flirciarze. Po co zaprzeczać stereotypom?

Skoro nie usłyszał żadnego słownego protestu ze strony Dinah to oznaczało, że nie miała nic przeciwko i mogli razem dotrzeć na miejsce konferencji. W końcu, milczenie oznacza zgodę. A kobieta właśnie to robiła, milczała. Jedynie się uśmiechając lekko na jego słowa. Oczywiście Berto odwzajemnił uśmiech w ciepły sposób. Zarezerwowany głównie dla płci pięknej. Zapewne Latynos odprowadzi Rize na jej miejsce, przy okazji sprawdzając czy jej blond towarzyszka będzie już na miejscu, po czym zajmie swoje siedzenie. Przy okazji rzucając na pewne osoby ciekawskie spojrzenie, chcąc mniej więcej zorientować się w gościach tego ważnego wydarzenia.
- Och, w to nie wątpię. Tyle ważnych osobistości. Sławnych osób. Pewnie będą tam Avengers i inny ważne grupy. Jestem ciekaw, kto z Mścicieli się pojawi na konferencji. Zapewne Tony Stark, choćby jako bardzo ważna osoba w świecie biznesu. Choć, nieskromnie mówiąc, moi naukowcy bija jego technologię na głowę. - podejrzewał, że na miejscu będzie zarówno wiele pięknych kobiet, jak i po prostu ważnych osób. Wśród samych Mścicieli były piękne osobistości. Może będzie miał nawet okazję porozmawiać z kimś od nich. To byłoby dopiero coś.
Kiedy jego telefon się odezwał, Roberto wyciągnął go z kieszeni i zerknął niepewnie. Odetchnął z ulgą kiedy się okazało, że informacja od jednego z naukowców, a nie sms od Samuela. Nie wiedział, jak by mu się wytłumaczył z tego, że był teraz w Waszyngtonie. W końcu dopiero co wczoraj rozmawiali o tym, że nie powinien się tutaj wybierać. Cannonball wyraźnie podkreślił, że nie podoba mu się ten pomysł.
- Przepraszam. Moi naukowcy lubią się chwalić przede mną swoimi odkryciami i ciągle dostaję od nich jakieś informacje. - zwrócił się dosyć ogólnie do swojej towarzyszki, po tym jak przeczytał treść wiadomości i schował telefon z powrotem do kieszeni. Po powrocie do bazy będzie musiał odwiedzić minionki i okazać im odrobinę zainteresowania.

Berto nigdy nie grzeszył skromnością. Lubił się przechwalać. Oczywiście często to były żarty, bo jednak ojciec mu wpajał, że przesadna pewność siebie może być zgubna. Nie powinien lekceważyć innych i uważać na nich. W tym przypadku jednak po prostu wiedział, na co stać naukowców A.I.M. Ich technologia była niesamowita. Wystarczyło spojrzeć chociażby na to teleportowanie między bazami. Czy ktoś jeszcze mógł się pochwalić tak wygodnym środkiem transportu? Stoi w jednym miejscu, a w następnej sekundzie jesteś w innej części świata. Najlepszy wynalazek na świecie. Można było zazdrościć tego mutantom z mocą teleportacji. Kojarzył co najmniej jednego.
- Myślę, że nauczyli się, że to im wystarczy. Nie muszą całemu światu pokazywać, jaką to nową zabójczą broń stworzyli. - odparł z lekkim śmiechem, doskonale rozumiejąc co Rize ma na myśli. W końcu jeszcze do niedawna A.I.M. było międzynarodową organizacją terrorystyczną, a teraz byli po prostu organizacją super inteligentnych naukowców, których celem życiowym było badanie i tworzenie.
- Co mogę na to powiedzieć? Nawet oni ulegli mojemu urokowi osobistemu. Z paroma wyjątkami, ale tamci musieli po prostu być zaślepieni. Czasem odnoszę wrażenie, że niektórzy są mi aż zbyt oddani. - wytłumaczył kobiecie. Chyba nigdy nie zapomni jak chętnie ci naukowcy przeszli pod jego opiekę. Jak uznali, że jest fajny, a ich lider to dupek i go zostawiają. To było przyjemne uczucie. Wystarczyło umieć zjednywać sobie ludzi, a Latynos miał do tego talent.
Mężczyzna zerknął na ich puste szklanki, równie pusty talerzyk, a następnie na zegarek. Nie siedzieli tutaj zbyt długo i jeszcze trochę czasu było do konferencji, ale szkoda byłoby marnować tak piękną pogodę.
- Co powiesz na to żeby przespacerować się na miejsce konferencji, zamiast brać taksówkę? Na dworze jest zbyt przyjemnie, by zmarnować taką okazję, nie sądzisz? - zagadnął swoją towarzyszkę, uśmiechając się przy tym ciepło. Mieli od groma czasu, a nie było sensu tyle tutaj siedzieć. Lepiej skorzystać z wolnej chwili i ładnej pogody.