Sala tronowa

Marie Laveau siedziała na tronie odziana w wyjątkowo skromny strój, jednak z nieprzypadkowymi barwami: był to zielony oraz czarny, a także czerwony oraz biały, czyli tradycyjne kolory Oguna, którego przyzywała. Odzienie opinało kształty kapłanki, która bądź co bądź należała do urodziwych i to nie z powodu magii, a naturalnego blasku i genów, które najwidoczniej pobłogosławiła Ezili Freda. Mambo poprawiła swoje ciemne, lśniące włosy zerkając na swojego gościa, którego obarczyła dosyć przyjemnym spojrzeniem.
Przytaknęła bez słowa na prośbę Jericho, gestem dłoni rozkazała swojemu służącemu postawić krzesło przed tronem, a później odesłała go dłonią. Wkrótce wrota się zatrzasnęły, a królowa Voodoo mogła pozwolić sobie na nieco mniej sztywną rozmowę. Nie spodziewała się żadnego ataku ze strony Houngana, zwłaszcza nie w świątyni przepełnionej poświęconymi artefaktami Vodou. Kobieta odstawiła bliżej nieokreśloną księgę na bok, następnie oparła dłoń o swoją brodę, mówiąc.
- Ogun. Nawiasem mówiąc, to będzie chyba rozmowa w sześć oczy- przytaknęła, widząc wzrok Jericho skierowany na sługę. Wiedziała, że kapłan najpewniej wyczuł aurę boskiej magii, ale chciała go tylko w tym upewnić, nim ten zaczął wysnuwać własne wnioski. W końcu gościła go we własnym domu, a nie w jakimś barze. Wypadałoby wyłożyć wszelkie karty na stół!
- Widzę, że ciebie również martwi atak robotów. Co cię do mnie sprowadza? Nim zapytasz skąd tutaj ta magia. Ogun przybył pomóc, ci bohaterowie najwidoczniej nie dają sobie rady. Ale twojej wizyty szczerze się nie spodziewałam - mówiła najuprzejmiej jak potrafiła, zaciskając dłonie na bokach swego tronu. Westchnęła cicho wyczuwając energię ducha brata Houngana, Daniela Drumm. Energia spowita w sali tronowej była na tyle mocna, że ten mógłby przyjąć swoją formę, choć oczywiście nadal przypominałby ducha. Ale to na pewno wygodniejsze do rozmowy.

Dlaczego ta dwójka zawsze zdawała się być taka sztywna? Laveau pokręciła głową, stukając palcami o ramiona tronu i przywitała brata Jericho skinięciem głowy. Najwidoczniej chodziło o coś poważniejszego niż latające tostery. Kapłanka oparła dłoń o swą brodę, wysłuchując mężczyznę.
- Pochopne? Po tych wszystkich latach nadal uważasz mnie za niekompetentną? Spodziewasz się, że przyleci tutaj magiczny bohater który uratuje nas wszystkich przed robotami? - niemal się zaśmiała, kręcąc głową.
- Ogun. Możesz mówić o nim co chcesz, ale jest najlepszym wojownikiem z wszystkich loa. Wiem doskonale jaki jest i wiem, że łatwo go zaspokoić. Widziałam jego uśmiech gdy dostawał ludzkie cygara. Myślisz, że sympatię innego boga dałoby się tak łatwo zyskać? - zapytała retorycznie, jednak zaraz dokończyła.
- Nie. Nie dałoby. Przybył w jednym prostym celu, do jakiego go wezwałam, czyli zniszczenie tej armii. Myślisz, że dałabym swobodnie robić Ogounowi co tylko zechce? Po tych wszystkich próbach zdominowania ziemi? - Marie chwyciła za kielich który stał na półce obok tronu, następnie wzięła łyka trunku.
- Wiem, że czujesz się zagrożony. Ale mam to wszystko pod kontrolą - podniosła się z tronu, a następnie chwyciła za pojemnik z rumem, który oferowała Ogounowi podczas rytuału i który nie został opróżniony. Odkręciła zaporę, a następnie zbliżyła się do Jericho i ścisnęła naczynię w rękach.
- To naczynie to ciało w którym jest Ogun. Ta ciecz to jego spirit. Jeśli rozdzielimy to i to, wróci tam skąd przyszedł. Ale najpierw musi pokonać to, po co go wezwałam - powiedziała, zakręcając pojemnik i ustawiając go spowrotem na miejsce. Odwróciła się z pytającym spojrzeniem w stronę Houngana i założyła ręce.

Marie Laveau miała dar złotego języka, toteż uspokojanie Jericho raczej prędko zaczęło pokazywać swoje skutki. Kapłanka nie sądziła, że Houngan uważał ją na tyle niekompetentną, by puścić Oguna do zabijania i podbijania ziemi, jak już nie raz chciał uczynić. Pokręciła głową, następnie wróciła na swój tron, przytakując na słowa mężczyzny.
- Nie sądziłam, że pewnego dnia zostanę bohaterką. A każdy tak wychwala Mścicieli. Bo te bogate miasta są ważniejsze, prawda? - pokręciła głową, wzruszając ramionami. Marie Laveau urodziła się i wychowała w Nowym Orleanie, toteż dobro miasta leżało w jej kręgach zainteresowań. Znała to miejsce jak nikt inny.
- Nie mam zamiaru pozwalać Ogunowi ponawiać tego, co kiedyś próbował zrobić. Wszystko co zrobiłam było przemyślane. Gdy rozprawi się z robotami, odeślę go stamtąd skąd przybył. Wiem, jaki jest - przytaknęła na słowa Jericho, a później odwróciła głowę w kierunku Daniela. Podniosła nieco brwi na jego słowa, a zaraz wróciła oczami na oblicze Jerycho. Nie odpowiedziała, jednak głos kapłanki rozbrzmiał w sali tronowej.
- HATHOR! - wezwała jedną ze swych służących, która niemal natychmiastowo uraczyła wszystkich swoją obecnością - Poradź wszystkim przygotowanie trzech ozdobnych szat w kolorach czerwieni i bieli. Wszyscy mają ubrać się w te kolory. Przygotuj ołtarz z czarną kawą, rumem, cygarami, paprykami, olejem kokosowym i tobacco. Resztą zajmę się ja - powiedziała i odesłała dziewczynę gestem dłoni. Królowa Voodoo podniosła się ze swojego siedziska, zbliżyła się ponownie do braci i powiedziała.
- W Port au Prince mam świątynię. Jest to potężna willa z kilkoma podziemnymi, potężnymi pomieszczeniami. Myślę, że uda się nam przenieść tam tych ludzi. W moim imieniu rządzi tam houngan Sando, zajmuje się tam także swoim plemieniem. Przyjmie tych ludzi do świątyni. Ziemia należąca tam do mnie spokojnie zmieści tych ludzi - przytaknęła.
- Stety lub niestety, taki rytuał trzeba przeprowadzić na ulicy. Nie otworzymy portalu w salonie. W Nowym Orleanie sieje się panika, ludzie będą się zabijać żeby tutaj wejść. Legba musi stworzyć potężny portal na ulicy, jeśli chcemy uratować jak największą ilość ludzi. Zadbam o to, by przepuszczał tylko ludzi. Nie możemy sobie pozwolić w Haiti na atak tych robotów. Ty natomiast wykorzystaj laskę Legby i stwórz nam barierę ochronną na ulicy, byśmy mogli spokojnie przeprowadzić ten rytuał - powiedziała.
- Pytania?

Marie wbrew pozorom nie była samolubną osobą. Zależało jej na dobru ogółu, a na pierwszym miejscu na dobru swoich bliskich. Laveau wróciła wzrokiem na Doctora Voodoo i uśmiechnęła się do niego, co raczej się często nie zdarzało. Zwłaszcza, że nie darzyli się zbytnio ciepłymi stosunkami, ale nie mieli tym samym wiele przeciw sobie. W tym samym momencie odezwał się jego brat, którego Królowa Voodoo spokojnie wysłuchała.
- W porządku. Możemy odprawić rytuał za miastem lub w świątyni o której mówicie. Nie ma to większej różnicy, bylebyśmy dostali się tam absolutnie bezpiecznie. Poza tym... - Laveau zerknęła na zegar powieszony na ścianie - Czas umyka, a ludzie tracą życia. Na co więc czekamy? - spytała retorycznie.
Zastanawiające było to, że bracia Drumm tak bardzo chcieli wprowadzać własne myślenie do planów kapłanki. Zignorowała to jednak, bo w końcu w grę wchodziło ratowanie żyć. Marie owszem, uratowała kilka istnień niejednokrotnie, ale tutaj było to działanie na ogromną skalę.

W sali otworzył się duży portal świecący jasnym czerwonym światłem i rzucający z wewnątrz niewielkimi wyładowaniami energii. Chwilę tak postał i po około minucie przeszedł przez niego sam Stephen Strange. Jego nieco zdezorientowany wzrok padł na Marie po czym na Drum'a. Omiótł wzrokiem całe pomieszczenie i ruszył powolnym krokiem przed siebie. Zbliżył się nieco do rozmawiającej dwójki i skrzyżował ręce na piersiach. Nie wyglądał w tej pozycji zbyt poważnie ale akurat teraz nie miało to zbyt dużego znaczenia.
- Może mi ktoś wyjaśnić co tu się stało, że wyczułem to aż w Nowym Yorku? I lepiej żeby to była dobra historia - powiedział po czym skakał wzrokiem z kobiety na mężczyznę. Nie wiedział z kim ma do czynienia jednak zakładał, że oni doskonale powinni znać osobistość samego Sorcerer Supreme.
Nie sądził żeby cały chaos wywołany w kraju był spowodowany przez tych dwoje. Wtedy już dawno wyczułby w robotach pierwiastek magiczny. Za maszynami stał ktoś zupełnie inny. Ci tutaj poprostu pozwolili sobie na skorzystanie z mocy, o których zapewne niewiele wiedzą. Ale o tym za chwilę...

Królowa Voodoo nie miała zamiaru kłócić się z wolą wybranka Legby. Nie był w końcu głupcem, wiedział doskonale co robi, a w związaniu z jednym z najważniejszych loa musiała mu zaufać, nawet jeśli wcześniej nie mieli specjalnie bliskich kontaktów. W grę wchodził jednak ratunek ludzi, w którym Laveau chciała jak najbardziej pomóc. Wiedziała, że bracia niespecjalnie przepadali za kobietą - może dlatego, że nie chyliła od czarnej magii tak bardzo jak oni - ale w tej sytuacji musieli połączyć swoje energie i stworzyć bezpieczny portal do Port-au-Prince. Kapłanka złączyła swoje dłonie uważnie obserwując żywego brata Voodoo.
- Jestem gotowa - odpowiedziała finalnie na pytanie Jericho, który ewidentnie obawiał się swojej decyzji. Przynajmniej takie odnosiła wrażenie. Może i był potężnym hounganem, ale nie okazywał tego jakoś specjalnie: przynajmniej jego brat wydawał się być bardziej rozgarnięty. Oczywiście nie mówiła tego głośno, bo to były wyłącznie jej skromne przemyślenia.
Marie zerknęła na kostur, jednak nie poświęciła mu zbyt wiele uwagi, bowiem zaraz wyczuła podejrzaną siłę próbującą przebić się przez barierę do środka salonu. To nie mógł być robot, ani normalny człowiek. Co więc to było? Kapłanka stanęła w szoku, wpatrując się w czerwony portal. Chwyciła niepewnie czarnoskórego, kryjąc się za jego ciałem; była w końcu kobietą niewielką, więc skrycie się nie było problemem. Zabawne, że królowa Voodoo bała się w tym momencie magii.
Laveau wychyliła nieco głowę i obarczyła Doctora Strange dziwnym spojrzeniem, jakby jednocześnie chciała go uderzyć za zawał serca (chociaż chwilowo nie żyła), ale z drugiej strony była ciekawa jego wizyty. Czyżby energia Oguna była aż tak odczuwalna? Być może. W końcu był pradawnym duchem, a wręcz rzec można, że bogiem.
Wielka Kapłanka w końcu złączyła fakty i rozpoznała Sorcerer Supreme poprzez jako-taką znajomość z Victorem Strange, jego bratem, z którym najlepszych relacji nie miała. Nie miała zamiaru jednak wyjawiać tego w obecności zebranych, w końcu nie każdy musiał wiedzieć o wszystkich jej ruchach. Tak czy siak, wiedziała, że Doctor nie przybywa tutaj o złych zamiarach.
Marie Laveau wyszła z objęć Jericho nie szczędząc sobie "przypadkowych" dotknięć, które temu towarzyszyły. Kapłanka zbliżyła się do Stephena Strange, a następnie złączyła swoje dłonie i zerknęła na niego z miną, jakby oczekiwała wyjaśnień.
- Masz zamiar wyjaśnić mi wtargnięcie do świątyni? - zapytała jakby nigdy nic. Nie interesowało ją czy rozmawiała z królową Anglii, Jezusem Chrystusem, czy prezydentem Stanów Zjednoczonych. Jej świątynia była jej świętością i broniła jej jak dziecka.

Atmosfera nieco zgęstniała, wręcz dałoby się ją kroić nożem. Reakcja mężczyzny nieco zaskoczyła Stephena. Uniósł brew w geście zdziwienia i przekręcił delikatnie głowę w prawo. Wolał ominąć smutną część wiążącą się z spuszczeniem łomotu. W niektórych przypadkach jednak bywało to nieuniknione a wręcz druga strona sama się o to prosiła. Westchnął tylko i złapał się za głowę.
Wyglądająca zza jego pleców kobieta nieco zaintrygowała doktora. Nie bardzo był w stanie zidentyfikować jej aurę. To oznaczało, że coś jest na rzeczy, coś magicznego zapewne. Dał krok do tyłu gdy murzyn sięgnął po laskę.
- Hej... Nie jestem tu żeby wam zaszkodzić. Po prostu chcę ustalić co tu się stało?! - uniósł nieco głos dając do zrozumienia, że nie on jest tutaj wrogiem. Strange był cierpliwy, w końcu zawód tego wymagał, jednak jego cierpliwość miała pewne granice. Słysząc o robotach i środkach zaradczych aż syknął wiedząc że nie może to oznaczać niczego dobrego.
- Co to za środki zaradcze? Macie nad TYM kontrolę? - zaczął wypytywać bo wolał się upewnić, że za chwilę nie zmaterializuje się tutaj jakiś demon lub nieumarły. Był w pełni świadom jak takie ingerencje w świat martwych mogą się skończyć. Zazwyczaj brakiem kontroli lub niechęcią do współpracy albo próbą wykiwania przywołującego.
- Wtargnięcie? Wzywasz byt z innego świata i sądzisz że się o tym nie dowiem? - spytał z powagą w głosie, wręcz zahaczającą o groźbę. Ominął ją i zrobił niewielką rundkę po sali przypatrując się tu i tam. Większość znaków wskazywała na magię voodoo. Kadzidła, prowizoryczne lalki czy manekiny.
- Ahhh. By the way. Jestem Stephen Strange. Sorcerer Supreme ziemskiego wymiaru. Gdybyście jeszcze nie skojarzyli. - dodał na koniec. Zawsze gdy się przedstawiał duma rozsadzała mu pierś.

Przypominam, że zgodnie z regulaminem w postach fabularnych nie wolno używać tego rodzaju wtrąceń z języka angielskiego - bo w domyśle postaci i tak się nim posługują. Nazwy własne - jak Sorcerer Supreme na przykład - są w porządku, ale "by the way" możesz spokojnie zapisać po polsku, chociażby jako "przy okazji".
~ Loki

Czarnoskóry mężczyzna wydawał się przekonany dobrych intencji doktora. Pozwolił sobie na luzniejsza postawę i znowu wsparł się na kosturze. Trzaskajaca moc jednak nie opuściła jeszcze wnętrza jego oczu.
- Nowy Orlen jest atakowany. To nasze miasto i będziemy chronić go nasza mocą. Planuję rytuał, który pozwoli na bezpieczna ewakuację twoje uczestnictwo byłoby dla nas wielka pomocą i zaszczytem. - zaczął tłumaczyć mężczyzna.
Gdy jednak padło pytanie o to co tu zaszło i czy mają nad tym kontrolę, spojrzał tylko na Marie. Jego brew uniosła się w niemy wyrazie "a nie mówiłem?". Pozwolił jej samej tłumaczyć własne poczynania.
- Jestem jeryho drumm. Miejscowi zwą mnie bratem voodoo. Jeśli chcesz nam pomóc, to jest na to najlepszy moment. Jeśli chcesz nas karać, to sugeruje, by odbyło się to po tym jak ocalimy miasto. - znów pewniej złapał kostur
Hungan wymruczal śpiewanie pod nosem modlitwę i nagle oczy głów na szczycie łaski rozwarly się swiecac niebieskim blaskiem. Po chwili cztery wiązki skoncentrowany się w jednym punkcie na podłodze, która wyraźnie straciła w tym miejscu materialnosc. W dół, w nicość, niby przez ślad podłogi prowadziły kamienne schody.
Coś było jednak nie tak. Magowie poczuli to jednak w ostatnim momencie. Wraz z portalem wybuchnely z niego ogromne ilości aury śmierci. Gdy tylko przejście stanęło otworem wyfrunelo z niego kilka sylwetek przypominających poskrecanych ludzi z długimi szponami zamiast palców. Od razurozpierzchly się po pokoju i przystąpiły do ataku oraz niszczenia wnętrza sali.
-NASZA SWIATYNIA! - wrzasnął jeryho dwuglosem podczas odrzucania mocą kostura jednego z napastników. Nie czekając aż ktoś cokolwiek powie lub zrobi wskoczył do portalu.
Z wnętrza pojawiały się kolejne potwory, choć nie tak wiele jak wcześniej. Dwoje z nich zaatakował o dziwnego. Duchy niszczyly meble i artefakty, a nawet pognaly dalej na ulicę miasta. O dziwo jednak żaden nie atakował ani Marie, ani żadnego z jej sług.

(pisane z telefonu. Mam nadzieję że wybaczcie)

Królowa Voodoo milczała. Nie było czasu na wytykanie Strange'owi jego zachowania, bowiem co chwilę umierali ludzie zażynani przez roboty. Nie miała zamiaru nic mu tłumaczyć, miała wszystko pod kontrolą i nie mogła teraz niczego cofnąć. A na pewno nie miała zamiaru robić tego na zawołanie jakiegoś chama.
Zerknęła ukradkiem na Jericho, który zaczął mruczeć inkantacje Voodoo. Kapłanka westchnęła pod nosem, aż w końcu zauważyła stwarzające się za pomocą magii Brata Vodou schody. Gdyby nie obecność Doctora, to już teraz byliby w trakcie tworzenia bezpiecznego portalu dla ludzi z Nowego Orleanu.
W pewnym momencie coś zawisło w powietrzu. Marie Laveau odwróciła głowę w kierunku Drumma, aż w końcu odskoczyła, gdy jakieś bliżej nieokreślone postaci przemknęły tuż obok niej, o dziwo absolutnie ją omijając. Czyżby Ogun zaczął już działać? Być może. Na to wyglądało. Kapłanka na pewno żadnych byle demonów nie wzywała.
Po krzyku Jericho miała zamiar wskoczyć do portalu i zrobiłaby to bezmyślnie, gdyby nie działanie zaatakowanego przez duchy Strażnika Magii. To ewidentnie musiała być sprawka boga wojny, który najwidoczniej chciał jak najszybciej spełnić swoje obietnice wobec wyznawców. Runy pojawiły się wewnątrz świątyni, a Laveau dopiero co ogarnęła się z szoku, w jaki wpadła tuż po wydostaniu się demonów z portalu.
Finalnie zerwała z siebie szaty rytualne i stanęła w obliczu swoich gości w dosyć odkrywającym, przepełnionym kolorami stroju. Skoro miała walczyć i szybko działać, nie mogła spowalniać swoich ruchów. Demony nie zaatakowały Doktora Voodoo, a więc ten był bezpieczny. Inaczej sprawa malowała się z Doctorem Strange, na którego teraz spadną wszystkie poczwary które wydostają się z portalu.
Marie Laveau wzruszyła ramionami i miała zamiar uciec wraz z Jericho. Jeśli Strange nie wywnioskował, że to duchy Oguna - a miał się za wielkiego maga - to jego wina.

Był bezpieczny za swoją tarczą jednak coś wzbudziło jego podejrzenia. Machnął ręką oplątując ciało Marie wiązkami energii i przyciągając do siebie. Przeniknęła przez barierę i stanęła twarzą w twarz z samym Sorcerer Supreme. Gniew widocznie malował się na jego twarzy przez co uścisk magicznych więzów wręcz odbierał dech.
- Możesz mi wyjaśnić. Dlaczego poczwary rzuciły się na mnie? Może nie jestem kapłanem voodoo ale jestem człowiekiem! Poza twoją świątynią też żyją ludzie a dwie czy trzy bestie się wydostały. Jeżeli choć jeden człowiek ucierpi w wyniku pojawienia się tych stworzeń to spotka Cię sroga kara. - powiedział głosem pełnym gniewu ale zarazem zmartwienia. Następnie machnął ręką a ciało kapłanki wyleciało ze Sfery Seraphima i uderzyło z impetem o ścianę komnaty. Następnie tarcza rozbłysła światłem a Doctor Strange zniknął a wraz z nim runy ochronne.

z.t.