Opuszczone magazyny

Atomy, przenoszone przez niebieski pył, powróciły do swoich dawnych miejsc, zaś niebieska substancja o zdolnościach teleportacyjnych rozpłynęła się w bezwonnym powietrzu. Viper, gotowa by wznieść się w powietrze helikopterem, podniosła głowę do góry i ujrzała sufit. Cóż, gdyby jej plany działały w 100%, albo przynajmniej w 50%, to byłoby zdecydowanie mniej ciekawie.
A plan miał dwie wersje, zależne od sytuacji. W pierwszej Hawk skontaktuje się Rosjanami, zostanie spalony żywcem, a potem DD namierzy jego zwłoki radarem i Viper będzie mieć 100% pewności, że negocjuje z prawdziwymi terrorystami. Ewentualnie, Diabeł zostanie zabity, a Sokół obserwujący wszystko z powietrza, zostawi Viper informację i ta zacznie negocjacje. Strategia była bardzo elastyczna i zależała od sytuacji, w jakiej się znajdą. Trzeba przyznać, że pomysłowa, choć nie do końca etyczna. Chyba panowie nie będą zadowoleni.
Słysząc hałas wyskoczyła z helikoptera i przeturlała się pod jego powierzchnię. Rozejrzała się po ścianach. Godło Tarczy, Hydry, Wizerunek Prezydenta, a może nawet Karola Marksa - takie rzeczy mogły dużo powiedzieć o być może stacjonujących tu żołnierzach, dlatego rozejrzała się po okolicy, szukając symboli i wizerunków. Gdy zobaczyła broń, zastanowiła się, czy nie warto byłoby podejść i zobaczyć, do kogo należy. Nie, nie, nie - szybko odwiała tę myśl. Przecież może pochodzić z przemytu, więc to nie ma sensu. Wcale nie zdziwiłaby się, nawet gdyby za srebrną taflą zobaczyła napis U.S.A. Stark, wyryty na bazookach.
Wzrok opadł na podłogę, gdy umysł myślał, co począć dalej. Ile kurzu znajduje się na dnie? Czy jest równomiernie ułożony? Bo jeśli widać na nim odciski pozostawionych przez kogoś stup, trzeba będzie przygotować się na najgorsze. Oczywiście mogłaby poprosić Diabła o użycie zmysłu radaru, ale czy ten zrobi to i poinformuje ją o efektach, budziło w niej wątpliwości. Zresztą mógł ją nawet okłamać, a to byłoby gorsze od nie posiadania żadnych informacji. Jeśli chodzi o Hawka - nie wiedziała o nim nic, prócz tego, że rzuca się w oczy i umie latać. Cóż, nie ma jak zgrany zespół.
Gdyby był z nią wicezastępca Silver Samuraj, posłałaby go drabiną do góry, a ten nie dość, że wyszedł by żywy z opresji, zostawiając parę trupów, to jeszcze zrobiłby wstępne rozeznanie i wyperswadował przepuszczenie wolno reszty składu. Czego można się było spodziewać po DD i Hawku?
Gdy skończyła szukać "symboli władzy", rozejrzała się za jakimś innym, nie koniecznie konwencjonalnym wyjściem z pomieszczenia.

Nie wykrywając niczego szczególnego przy klapie. Postanowił dokładniej rozejrzeć się po ścianach pomieszczenia. Szary beton nie zdradzał nic co byłoby godne odnotowania, dopóki nie natrafił na wielkie logo Tarczy ukryte pod masą kurzu. Pierwsze pytanie jakie nasunęło mu się na myśl: to po co im ten stary złom? Drugie pytanie: skoro Viper miała nie po drodze z prawem to dlaczego wylądowali akurat tutaj? To musiało znaczyć, że coś poszło nie po jej myśli, albo zrobiła to specjalnie. Tylko po co?
Taki obrót spraw mógł mu pomóc. Mógłby oddać Viper agentom S.H.I.E.L.D , w końcu mają jego akta i doskonale zdają sobie sprawę z jego poprzednich uczynków dla dobra społeczeństwa. Na dodatek był tutaj także Daredevil, a jego nie będą raczej posądzać o konspirację z "tymi złymi". W razie czego zawsze mógł poprzeć swoje słowa dowodami. Hełm-głowa androida posiada złożony interfejs i jedną z opcji jest nagrywanie obrazu. Darkhawk lubił czasem usiąść sobie tuż przed świtem na jakimś wieżowcu i przeanalizować co zrobił źle i co mógłby poprawić. Ale jak na razie Viper była przydatna. Zobaczymy, czy dalej będzie próbowała nimi manipulować.
-Znalazłaś coś ciekawego? - zapytał zielonowłosej piękności.

- Mamy do wyboru, albo strzelić w jakieś żelastwo i później eliminować wszystkich wchodzących, albo przejść się na romantyczny spacer. Z racji tego, że mamy ograniczoną ilość amunicji, raczej nie powinniśmy hałasować. Zresztą nie jesteśmy tu dla hałasu...
Podeszła do ściany ze sprzętem, rozcięła osłonę szponem, po czym zaczęła się wyposażać. Wzięła dwa lub trzy rodzaje broni, które wyglądały na lekkie i poręczne w transporcie, po czym zarzuciła sobie na klatkę piersiową pasy z amunicją do nich. Pobieżnie poszukała granatów lub przylepnych bomb-pułapek i załadowała je bezpiecznie do torby. Nie spodziewała znaleźć tu jakiegoś uniformu, jednak jeśli go dostrzeże, założy jeden na siebie i pozostałe rzuci facetom. Zaleci, by przebrali się, zdejmując swoje kostiumy.
Swoją drogą, ciekawe czy S.W.A.T, znaczy się S.H.I.E.L.D potrafi zdejmować odciski palców ze stalowo-skórzanych rękawic. Antyterroryści tego nie potrafili.
- W ogóle, Daredevil, może przedstawiłbyś nam szczegóły tej misji? To ty chciałeś tu przyjechać, a wreszcie mamy chwilę spokoju by porozmawiać.
Uśmiechnęła się wewnątrz siebie. Nie zaszkodzi zdobyć informacje od kogoś, kto doinformował się z innych źródeł niż ona. Poczekała aż DD skończy wypowiedź i spróbowała otworzyć zamaskowane drzwi, stukając w klawiaturę zamontowaną w ich pobliżu.

// Komentarz: przypominam że nie ma mnie od 6 do 12 września. koniec komentarza //

Kobieta zaczęła grzebać w Tarczowych szpargałach ładując do torby, granaty, bomby samoprzylepne, nawet kilka min przeciwpiechotnych claymore. W tym czasie Darkhawk stanął na przeciwko wskazanych mu przez zielonowłosą wrót i poczekał aż ta się dozbroi. On nie miał zamiaru używać tej zacofanej względem tego co posiadał, broni.
Rzeczywiście, wielka brama nie była pokryta kurzem w takim stopniu jak inne ściany i widać było, że czasem bywa używana. Viper podeszła tymczasem do konsoli wrót i zaczęła je aktywować. Równie dobrze to on mógł otworzyć te drzwi i prawdopodobnie zrobiłby to o wiele szybciej od kobiety. Ale skoro ta wolała bawić się klawiszami to jej sprawa.
- A co z twoimi, jak ich nazwałaś, ulicznymi wojownikami, co? - zapytał uzbrojonej po zęby Viper.

Kurz nie mógł przeszkadzać, jeżeli nie miało się układu oddechowego, a tylko modulator głosu. Darkhawk wychwalał swoje androidowe, niezawodne ciało przyglądając się problemom z oddychaniem Viper, oraz Daredevila. Ale zwykły, niezabezpieczony korytarz mógł być doskonałą pułapką. Pomimo, że nie miał kłopotów z S.H.I.E.L.D, zdarzało mu się z nimi nawet współpracować, wolałby jednak nie wpaść na masę min, czy jedną megatonę trotylu pod podłogą. Domniemane pułapki na pewno nie miały takie rozpoznania swój-wróg jak ludzie, więc lepiej byłoby spotkać jakiegoś agenta i się spokojnie wytłumaczyć.
W świetle swoich przemyśleń postanowił przeskanować widoczną część korytarza pod kątem jakichkolwiek anomalii, takich jak wiązki podczerwieni, płytki naciskowe i wszelakiej innej technologii, którą można byłoby połączyć z pułapkami.

Była w afekcie. Z jednej strony nudziło ją to całe szperanie i skradanie się, z drugiej denerwowała się napięciem, że zostanie odkryta i cała sytuacja się skomplikuje. Opierając się o kant stalowych wrót, wychyliła się, aby zobaczyć, czy po drugiej stronie też jest taki elektryczny włącznik.
- Uliczny wojownik robi to, co chce. Ma mniej zobowiązań niż Avengers. Właściwie to niemal niczym nie różni się od samotnika: zero zobowiązań, przyjmowanie zleceń takich, jakie chce. Różnica jest jedna - nie jest sam.
Podniosła nogę, układając kończyny w kształcie znaku 4. Jeden z noży zaczepionych do ud spoczął na jej dłoni.
- Prosty przykład. Załóżmy, że twoim celem jest zabić herosa X. Samemu i tak i tak byś to zrobił. Zapewne na świecie są także inni bohaterowie, którzy chcieliby wyeliminować X. Takich ludzi o wspólnych celach można poszukać w różnych organizacjach, np. w ulicznych wojownikach.
Rozkojarzona, wiedziała tylko jedno: "Nie wolno krzyczeć HEIL HYDRA". Nad innymi kwestiami nie była pewna, mimo długiego snucia refleksji. Cóż, raz kozie śmierć - pomyślała, gdy nóż ostatecznie zleciał w dół. Przygniotła broń i mocnym pchnięciem posłała w korytarz ostrze, które wirowało przy powierzchni gruntu.

Pociski przysporzyły podłodze kropkowanego uśmiechu. Z perspektywy Darkhawka był to odwrócony uśmiech. Wciąż nie mógł uwierzyć w głupotę Viper. Gdyby pozwoliła mu dokończyć skan stali by teraz bezpieczni na drugim końcu korytarza. Jak na terrorystkę z piekła rodem to raczej nie grzeszyła rozsądkiem.
- Jeżeli wszyscy twoi "uliczni wojownicy" postępują w ten sposób to masz szanse na nagrodę: "Szef największych patałachów globu". Gdybyś dała mi sekundę powiedziałbym ci, żebyś tego nie robiła. - Chris nie chciał powiedzieć jej o jakichkolwiek innych pułapkach. Jak na jego oko te działka nie mogły mu za wiele zrobić, a płytki naciskowe mógłby ominąć, natomiast ona musiałaby się nieźle przy nich napracować.
- Następnym razem informuj zanim coś zrobisz. - Teraz trzeba się zastanowić jak to zneutralizować. Nie chciał niszczyć działek, bo pomógłby tym samym zielonowłosej. Wtedy S.H.I.E.L.D nie mogłoby mu udowodnić, że z nią współpracuje. A i sumienie nie będzie go dręczyć, bo nie przyczynił się do żadnego złego uczynku Viper. Darkhawk cofnął się kilka kroków.
Wpadł już na pomysł. Mianowicie rozpędzi się, otoczy się osłoną i przeleci za działka, pilnując się żeby nie natrafić na kolejną wiązkę lub fałszywą podłogę. Nadal będzie miał wtedy na sobie niewidzialną tarczę ochronną, więc karabiny będą mogły do niego pakować ile wlezie.

Aktywowanie alarmu bynajmniej nie dodało Viper otuchy. Dobrze przynajmniej, że miała na tyle szczęścia, że rzuciła nóż w laser. Nie zauważenie go byłoby przykrą niespodzianką. Mimo wszystko alarm niesprzyjająco zakłócił koncentrację schowanej za ścianą kobiety. Zupełnie nie rozumiała Hawka: znajdywali się w dobrej pozycji pełnej broni, przeciwnik zaś musiałby przejść korytarz bez schronów, po którym dodatkowo strzelają działa. Z takim biegiem wydarzeń mogliby rozstrzelać całą bazę. Zresztą czym jest alarm, kiedy nie znają ich liczebności? Walka z nieprzygotowanym wrogiem byłaby dużo lepszym wyjściem, niż skradanie się po zupełnie nie znanym budynku.
Zaraz zaraz - pomyślała Viper - czy ja na pewno nigdy nie używałam tego przejścia?. Zaczęła szukać w pamięci, a po chwili z zadumy wybił ją Darkhawk.
- Jeżeli wszyscy twoi "uliczni wojownicy" postępują w ten sposób to masz szanse na nagrodę: "Szef największych patałachów globu". Gdybyś dała mi sekundę powiedziałbym ci, żebyś tego nie robiła.
- Niestety nie dysponuję telepatią więc nie wiem co robisz. Zresztą, czy naprawdę spodziewasz się, że śpiący personel zauważy jedną z tysiąca migających na monitorze lampek? Migających tylko, przez, powiedzmy, 30 sekund? Lampki symbolizującej cholernie nie używany od lat korytarz? Zaufaj wiedzy lidera, jeśli nie chcesz zawsze być nisko doświadczonym pionkiem.
- Następnym razem informuj zanim coś zrobisz. - Teraz trzeba się zastanowić jak to zneutralizować.
- Proszę, możesz teraz zabłysnąć, ja grzecznie poczekam.
Tak, to była doskonała okazja, by poznać moce Hawka. Niech sobie chłopak poszaleje. Rzeczywiście, mogła wcześniej wpaść na pomysł, by zgrywać bezbronną, no ale trudno. Nie spodziewała się, aby z Hawka był sprawny komandos niczym Silver Samuraj, jednak być może sam potrafi rozwalić grono przeciwników, tak jak Skorpion. Nigdy nie wiadomo. No dobra, a teraz koniec myślenia o pierdołach - powróciła do rzeczywistości. - Gdy on zajmuje się "wielce problematycznymi" działkami, ja powinnam się zastanowić, co zrobić gdy spotkamy Tarczę. Trzeba wykorzystać ich zaskoczenie, by bezpiecznie i cało przejść przez bazę. Niestety, puki co, nie miała pomysłu na żaden kreatywny dialog.

- Wiedza lidera. - rzucił w stronę Viper cofając się. - Ubliżasz sobie. Żadnej wiedzy, po prostu rozgadana buźka. Ta baza to nie supermarket. Tutaj wszystko jest skomputeryzowane. Widzę to dokładnie. - Był już o jakieś dziesięć kroków oddalony od wejścia na korytarz. - Sygnał z alarmu przesyłany jest bezpośrednio do oddziału szybkiego reagowania. Tak działa to w teorii i tak działa to w praktyce. - ta kobieta zaczynała działać mu na nerwy. Już miał zamiar się rozpędzać, kiedy wpadł na lepszy pomysł. Skoro oddział przechwytujący był już w drodze, a na pewno był w końcu to S.H.I.E.L.D, a nie NYPD, to lepiej będzie walczyć na otwartej przestrzeni i na dodatek od razu rozwiać wszelkie wątpliwości względem tego po czyjej stronie stoi. Darkhawk postanowił, że stworzy pole ochronne. Ale nie wokół siebie tylko wokół Viper, zostanie ono zwężone na tyle by mogła oddychać, ale na pewno nie ruszać. Będzie idealnie dopasowane do jej kobiecej sylwetki. Czasem ma się do czynienia ze złotą klatką, czyli więzień pełnym wygód. W tym przypadku będzie to "złoty kaftan bezpieczeństwa", złoty ze względu na wygląd więzionej.

/Darkhawk ma zamiar stworzyć pole ochronne wokół Viper, unieruchamiając ją. To jego pole, więc to on nim steruje. Niech rozstrzygnie MG, czy się uda czy nie. ;)/

Kombinowała i kombinowała, jednak rozpraszały ją myśli o Daredevilu. Nie mogła skupić się na planie. Czy DD użył zmysłu radaru i uciekł drugim, bezpieczniejszym wyjściem? Ponieważ Hawk miał zająć się "głównym korytarzem", postanowiła wrócić do punktu nawigacyjnego i sprawdzić, czy klapa z wyjściem do góry jest otwarta. Oczywiście, prawdopodobnie była, bo gdzież indziej mógłby zniknąć diabeł? Zaraz zaraz, może wrócił teleporterem i zostawił ich w czarnej dupie bez wyjścia? Sprawa się komplikowała.

Wersji wydarzeń było kilka. A) Mógł naprawdę zabrać ich na misję i pójść ją realizować. Przecież potrzebował tylko transportu, nie ludzi... i nawet nie podzielił się szczegółami misji. B) Mógł wplątać ją w jakąś pułapkę TARCZY. Tylko że tarcza już ją zabiła, więc o co chodzi. O Darkhawka? Chyba ma sporo na sumieniu. A może wie już, że Viper to Madame Hydra? Nie, nie możliwe. I ta ignorancja, z jaką wręcz samobójczo ominął Silver Samuraja w Nowym Yorku. Nie zachowywałby się jak idiota, gdyby wiedział, że ona jest Madame. Więc co? Może TARCZA robi jakieś eksperymenty na ludziach i potrzebuje ciał złoczyńców? O cholercia, to byłoby w stylu Daredevila.

- A ty, drugi patałachu, gdzieś się podział? Zrób ten skan terenu, o jaki cię prosiłam - rzuciła w powietrze, z nadzieją, że wszystko jest ok

Była jeszcze wersja C) DD dowiedział się, że Kingpin mordował na jego terenie. Że zabił rodzinę jakiejś suczki, na której bardzo zależało Devilowi. I że Kingpin należał do Hydry. A teraz się zemści. I tu błędne koło się zamyka, bo przecież jest teraz "Viper" a nie "Madame Hydrą", zaś kobietę-węża nic nie łączy z przestępcami z Niemiec. Co tu się kurna dzieje?

Darkhawk machnął ręką w stronę idącej w drugą stronę Viper, a ta nagle się zatrzymała. Pole siłowe szczelnie przylegające do jej ciała skutecznie uwięziło ją w pół-kroku. Chris postanowił, że podejdzie do niej troszeczkę, będąc cały czas za jej plecami, tak aby nie mogła go zobaczyć. Teraz wystarczy tylko czekać, aż zjawi się S.H.I.E.L.D i ją zgarnie. To nie było trudne.
I nagle huk i echo. Przecież tutaj nie było żadnych pułapek, nikt się nie ukrył, a więc jest tylko jedne wytłumaczenie. Oddział szybkiego reagowania. Stali po tej samej stronie, więc nie miał czego się obawiać. Tarcza to na szczęście ludzie, którzy najpierw pytają, a potem strzelają. Więc stanął sobie spokojnie za zielonowłosą i zaczął skanować teren w ich pobliżu. Jeżeli pojawią się ludzie ma zamiar wylegitymować się i zaoferować wsadzenie Viper tam gdzie jej miejsce, czyli do paki.

Dawno temu, w pewnym sierocińcu zjawili się "nowi rodzice" ubrani w białe fartuchy. Wybierając z tłumu siedzących dzieci, selekcjonowali zebranych tylko sobie znanymi kryteriami. Wybrali Viper, mimo posiniaczonych rączek i nóżek. Szarpała się mimo bólu, krzycząc "ja już nie chce, ja już nie chce".

Ludzie z Hydry byli w prawdzie sadystyczni, jednak znali się również na ludzkiej psychice. W pełni świadomi praw rządzących umysłem nie chcieli zmieniać dzieciaków w zwierzęta ani w istoty psychicznie chore. Tak więc, po zakończonych eksperymentach, przychodziła chwila wytchnienia i radości, w której można było pobawić się ze zwierzętami: przyjemność całkowicie niedostępna dla dzieci niepoddawanych badaniom.

Tego dnia Jordan postanowiła bawić się z żółwiem, bo był taki zabawny. Nie widział szyby od terrarium i nie potrafił zrozumieć istnienia niewidzialnej bariery, która odgradzała go od świata zewnętrznego. Wystarczyło przestawić szklany pojemnik zdala od ścian, w miejsce, w którym żółw widział dalszą przestrzeń znajdują się za szybą, aby zwierzak ruszył w pogoń na nowe tereny, do których nie mógł się dostać.

***

Coraz bardziej zdenerwowana, szła, snując taktyczne plany, gdy nagle jej ciało odbiło się, niczym od niewidzialnej szyby. Widziała dokładnie, co znajduje się dalej, jednak jakaś niewidzialna siła nie pozwalała jej dostać się tam, gdzie chciała. Czuła się jak żółw, któremu odebrano wolność, zamykając go w terrarium, co nie zwiastowało nic dobrego.

Narastający stres przemieszany z doświadczeniem w walce o przetrwanie aktywował nowe neurony w jej mózgu.

Sekunda za sekundą upływała na czekaniu, aż bardzo hałasujący agenci wejdą i zgarną tę terrorystkę kimkolwiek by ona nie była. Ludzie Tarczy tupali bardzo głośno, widział dokładnie skąd nadchodzą dzięki termowizji, ale nie spodziewał się, że będzie ich aż tylu. Są głośno. Za głośno. S.H.I.E.L.D jest doskonale wyszkolona i nie miał wątpliwości co do umiejętności ich ludzi, ale ci musieli nie zdawać sobie sprawy z tego jaki tumult wywołali. Albo zrobili to specjalnie.
W momencie kiedy Darkhawk zdał sobie sprawę, że ci ludzie to nie są przyjaźni agenci, zza rogu wyskoczyło kilku żołnierzy wciśniętych w jakieś śmieszne kostiumy. Kiedy zauważyli Viper uwięzioną w niewidzialnym kokonie i androida stojącego za nią, stanęli jak wryci. Zdziwienie ustąpiło po chwili instynktowi, więc rzucili coś po rosyjsku i zaczęli strzelać.
Czas jakby zwolnił, Chris widział dokładnie lufy wymierzone w niego, palce zaciskające się na spustach. Uskoczył w momencie strzału, korzystając ze swojej nadludzkiej zręczności. Schował się za cały czas utrzymywaną tarczą, w której zamknął Viper. Napastnicy cały czas strzelali, a Darkhawk wysunął się zza osłony wystrzeliwując szpon na lince w stronę najbliżej stojącego napastnika. Chris nie był przerażony, nieraz do nie go strzelano, a ciało androida mogło znieść ogromne obrażenia i tylko całkowite zniszczenie go mogłoby zranić samego Powella. W tedy jego umysł nie zostałby przetransportowany na Osch. Odszedłby do niebytu, a ciało pozostałoby w czeluściach statku.

Chłopak puścił krzyki umierającego mimo uszu. To nie pierwsza osoba, którą zabił. Starał się tego unikać, łapał przestępców, bił do nieprzytomności i odstawiał na komisariat. Gorzej było gdy do niego strzelano, kiedy zagrożona była jego świadomość w ciele Darkhawka, wtedy bandyci zazwyczaj nie dawali mu wyboru. Tak też było tym i razem. Zero cackania się, ci ludzie byli groźni i zdawali się mieć za nic poszanowanie czyjegoś życia. A to dawało mu pełne prawo do ostatecznego ukarania gnid, lepiej żeby oni byli martwi niż jacyś bezbronni mieszkańcy okolic Wołgogradu.
Android wystrzelił w górę zza swojej osłony używając skrzydeł. Kilka kul wbiło się w jego klatkę piersiową, ale nie uczyniły mu zbyt wielkiej szkody. W ułamku sekundy, kryształ na jego piersi rozjarzył się na pomarańczowo i wystrzelił promieniem energii. Stojący w pół okręgu przeciwnicy padali jeden po drugim kiedy robił w powietrzu pół obrót, dosięgając ich wszystkich laserem. Wylądował za swoją osłoną, bandyci leżeli spaleni na podłodze hangaru.
- Czeka mnie kilka napraw. - powiedział spoglądając na klatkę piersiową androida, której gładkość urozmaicały otwory wlotowe po kulach. Viper stała nadal zamknięta w jego pułapce. To mi się udało muszę przyznać.
- A teraz nauczymy cię chodzić w twoim nowym kaftanie bezpieczeństwa. Już dawno powinnaś się w nim znaleźć. - nagle przylegające do ciała pole Viper zaczęło zmuszać ją do ruchu nogami i balansu ciałem. Szła pokracznie, ale nadążała za powoli sunącym do teleportu Darkhawkiem. Oboje stanęli na płycie teleportacyjnej.
- Dobrze, że nie umiem się tym posługiwać. - spojrzał na konsolę i wcisnął kombinację przycisków, którą kamera w wizjerze zarejestrowała, kiedy ruszali z bazy w Nowym Meksyku. Zmienił jedynie wyjściowy koordynat i zaprogramował go tak, aby po skoku nastąpiło samozniszczenie. Ustawił miejsce na Avengers Tower.
- Tam się tobą zajmą. - błysnęło, huknęło i już ich nie było.

[z/t]


Offtop:
Sorry za samowolkę, ale chyba obaj chcieliśmy to skończyć ;)