Miss White

Imię i nazwisko: Chloe Emily Moore
Pseudonim: Miss White
Rasa: Człowiek
Miejsce pochodzenia: Urodziła się w Wielkiej Brytanii, w małej zapyziałej wsi. Jakoś koło 20 roku życia przeprowadziła sie do Nowego Yorku.
Wiek: 29 lat
Frakcja: Inni bohaterowie
Wygląd:
Dziewczyna specjalnie niczym sie nie wyróżnia. Średniego wzrostu, szczupła, można by wręcz powiedzieć, że chuda, bo waży ledwo 55 kilo. Niezbyt hojnie obdarzona przez naturę, ale płaska zdecydowanie nie jest. Ma krągłości, jak to kobieta mieć powinna, po prostu bez przesady.
Chloe ma twarz o delikatnych rysach, nawet bardzo delikatnych. Pełne i całuśne usta, duże zielone oczy, mały, lekko zadarty nosek... Włosy rude. Naturalnie rude, nie farbowane, żeby nie było. Zazwyczaj spięte w niewielki kog z tyłu głowy, jednak grzywka luźno opada na czoło. Tak samo kilka kosmyków przed uszami.
Chloe nie ma w zwyczaju ubierać się krzykliwie. Trampki, jeansy rurki, t-shirt, zazwyczaj biały. I tyle. Na jej szyi zawsze spoczywa naszyjnik z biała połówką ying-yang. Na odwrocie medaliku znajduje się wygrawerowane damskie imię wraz z nazwiskiem. Medalik przyszedł wraz z planami reaktora łukowego od jej ojca. W liście stało, że owe imię i nazwisko należy do... jej siostry.
Charakter:
Chloe zdecydowanie jest lekkoduchem. Dużo spraw ma po prostu w dupie, a na te, których nie ma lubi ponarzekać. Bałagan ani trochę jej nie przeszkadza, toteż trudno znaleźć w jej domu miotłę, mopa tudzież środki czystości, chociaż legendy głoszą, że gdzieś tam są.
Nasza bałaganiara jest też dziecinna jak na swój wiek, chociaż kiedy trzeba potrafi się zebrać do kupy i potraktować coś poważnie. Inaczej w życiu nie zdałaby MIT. A tak, Dziewczyna jest technicznym geniuszem (kolejnym).
Chloe uwielbia wszelkiego rodzaju trunki, zwłaszcza pod postacią piwa, którego nigdy nie brakuje w lodówce. Od czasu do czasu również zapali.
Dziewczyna miała dość trudne dzieciństwo, jednak już dawno porzuciła przeszłość i z zasady nie wraca do czasów młodości. Jeszcze do niedawna miała wielką urazę do ojca, jednak jego testament i ostatnie słowa zawarte w liście zmieniły jej podejście do jego osoby.
Pewna siebie, potrafi się wyluzować nawet w obliczu śmierci.
Umiejętności:
-Chloe płynnie mówi po włosku - matka nauczyła ją tego języka.
-Oczywiście smykałka do techniki, elektroniki i tak dalej. Naprawa komputera czy telewizora to dla niej bułka z masłem.
-Ogromna wiedza techniczna.
-Obsługa zbroi White Thunder
-Doskonała pamięć.
-Spostrzegawczość godna Sherlocka Holmesa. No, prawie..
Moce:
Kombinezon White Thunder
Tak, kolejna, czyli już druga, kopia zbroi Iron Man. Została jednak zbudowana w garażu z ograniczonym budżetem, więc chodź z wyglądu jest bardzo podobna (poza barwą, ponieważ jest biała z błękitnymi akcentami), to znacznie różni się pod względem budowy. Nie jest aż tak zaawansowana technicznie i choć niewiele funkcji uruchamia się głosem, to zbroja pozbawiona jest chociażby zaawansowanego programu sterującego układami, większość rzeczy trzeba wykonywać ręcznie lub głosowo. Co oznacza, że jeśli się o czymś zapomni, to może być kiepsko. Jest także pozbawiona komórki, dostępu do internetu i innych bajerów.
Podobnie jak IM ma zamontowane repulsatory, i chodź ich siła motorowa jest bardzo zbliżona do tych zamontowanych w oryginale, to moc wystrzeliwanych pocisków jest już zauważalnie słabsza. White Thunder jest również pozbawiony możliwości strzału z reaktora (piersiowy repulsator).
Dalej - zbroja jest lżejsza, nie tylko od IM, ale również od Black 2. Nie był to efekt zamierzony, Chloe po prostu nie starczyło na lepszy pancerz. Wadą takiego rozwiązania jest oczywiście jego wytrzymałość. Zbroja wciąż jest kuloodporna, jednak breneka (pocisk 12 mm do strzelby), pojedynczym strzałem przebije zbroje na ramionach i nogach. O ile nie uderzy pod zbyt małym katem. Przy trafieni uw głowę lub korpus potrzeba 3 strzałów.
Zaletą lżejszego pancerza jest lekkość zbroi, która przekłada się na większą prędkość i zwinność.
Jeśli chodzi o uzbrojenie, to tutaj również trzeba było ograniczyć się do niezbędnego minimum. Jak już wspomniałam - repulsatory. Poza tym karabinki w przedramionach, strzałki usypiające na barkach i paralizator w dłoniach. I tyle.
Jeśli chodzi o gadżety to jest ich tylko kilka. Wyrzutnie flar w udach oraz aqualung, pozwalający oddychać pod wodą, w gęstym dymie i tym podobnych warunkach.
Broń:
Kombinezon White Thunder
Natomiast na co dzień nosi ze sobą nóż sprężynowy i paralizator.
Ekwipunek:
Klucze do domu, klucze do auta, telefon, paczka papierosów, zapalniczka, portfel -> kasa, bilet miesięczny, dowód, jakieś śmieci.
Historia:
Chloe urodziła się w jednej z Angielskich wsi, gdzie również spędziła większość życia. Jej matka była Brytyjka, ojciec natomiast Amerykaninem, który do UK przyjechał w sprawach służbowych.
Ojciec Chloe był właścicielem firmy samochodowej i przyleciał na wyspy aby zbadać rynek motoryzacyjny. Przez dwa lata, które miał spędzić w Brytanii, zdążył poznać przepiękna kobietę, mieć z nią córkę, a rok po jej narodzinach wrócić do USA i obydwu kobietom zniszczyć życie. Niby wracał do Stanów, zeby załatwić formalności i ściągnąć swoja żonę i córkę do swojego kraju, ale chyba zmienił plany.
Tak więc Chloe była wychowywana tylko przez matkę. Nie było źle, nawet z pieniędzmi. Mała nie miała absolutnie żadnych problemów w szkole, co więcej odstawała od swoich równieśników. I tak w wieku siedmiu lat została przepisana dwie klasy wyżej, gdzie wciąż miała średnią powyżej pięciu.
Poza językami w szkole, Chloe uczyła się również włoskiego. Jej matka świetnie znała ten język i postanowiła nauczyć go swoją córkę.
Wszystko było w porządku, aż do czasu, gdy dziewczynka skończyła 9 lat. Wtedy to jej matka zginęła na raka. Oczywiście małą przeniesiono do sierocińca, gdzie nie miała łatwo z powodu swojego intelektu. Wiadomo, jak ktoś jest mądrzejszy, to trzeba się nad nim poznęcać.
Dzień, w którym Chloe skończyła 18 lat był jej wybawieniem. Wreszcie mogła opuścić dom dziecka i żyć na swoja rękę. Poszła na studia. I to nie byle jakie, a MIT, które skończyła z wyróżnieniem. Zaraz po otrzymaniu dyplomu wyjechała do Ameryki, gdzie jakiś czas później usłyszała o Iron Manie. I już miała cel w życiu - zbudować taką zbroję. Ostro wzięła się do roboty i już po dwóch miesiącach zbroja była gotowa. No, prawie. Wciąż pozostawał problem zasilania. Kolejne 10 miesięcy Chloe próbowała wymyślić cokolwiek, lecz wszystko kończyło się fiaskiem.
Miała 27 lat, gdy dostała pewną tajemniczą paczkę. W środku znajdował się testament...jej ojca oraz list. Wszystko napisane po włosku. Z listu wynikało, że Chloe ma siostrę i to właśnie ona, zgodnie z ostatnia wola ojca, również załączoną w paczce, wysłała to wszystko. W pudełku znajdował się również naszyjnik - biała połówka Ying - Yang. Na odwrocie wygrawerowane było imię i nazwisko jej siostry - Alice Katherine Aramarath. W liście stało, że druga połówka jest właśnie u niej, i po tym medaliku, Chloe ją pozna.
Ostatnim i najważniejszym zarazem "prezentem" były plany. Ale nie byle jakie plany, a plany reaktora łukowego. Dzięki nim Chloe mogła dokończyć swoja zbroję.
Minęły dwa lata. Chloe pokazała się w White Thunderze tylko kilka razy, ale media już zdążyły nadać jej pseudo - Miss White. No i nie popełniła tego "błędu" co Pan Stark - jej tożsamość nadal jest tajemnicą.


(Pomysł, że jestem rodzeństwem Alice oczywiście był z nią uzgadniany. Tak naprawdę to nawet był jej pomysł ;P Podobnie jak Sposób uzyskania schematów do reaktora łukowego i parę innych drobiazgów jeszcze ^^)

Na raka się raczej umiera, a nie ginie, ale może to jakiś sposób... Zginąć "na raka". Jak pozycja. A co do nazwy - White Thunder... Taki głośny jest? Twoja wola~ Do faktów raczej zastrzeżeń nie mam, więc niech będzie akcept.