Kuchnia

Dość przestronna kuchnia, w której tworzone sa cukiernicze dzieła sztuki. Ciasteczka, babeczki, ciasta, torty, pralinki i wszystko to, co tylko cukiernicza wyobraźnia podpowie któremuś z członków załogi.

zawsze tętni życiem, delikatną muzykę zagłuszają rozmowy i polecenia matki Vani- szefowej.

Gdy Lester pięknym przewrotem wtoczył się do kuchni, spojrzenia kucharzy od razu skupiły się na nim. Byli bardziej zdezorientowani niż przestraszeni. Lester wiedział że wkroczenie do pomieszczenia przez Punishera było kwestią sekund.
- Goni mnie jakiś psychol! - wykrzyknął wykrzywiając twarz w grymasie przerażenia i puścił się sprintem wzdłuż blatu. Gdy zbliżał się do jego końca, porwał dwa noże kuchenne leżące na blacie, wykorzystując to że prawdopodobnie w tym momencie do kuchni wkroczył Frank.
Pięknym wślizgiem schował się za szafkami i pochylony jak najszybciej zmienił pozycję. Przesuwając się w kuckach ułożył sobie narzędzia kuchenne w obu dłoniach. Kciukiem odpiął klamrę pistoletu i przygotował się by w odpowiednim momencie wyskoczyć zza lady i cisnąć we Franka nożami, jeden po drugim.

Lester odprowadził kelnera wzrokiem. Zaplecze. Dobrze wiedzieć. pomyślał i zaczął nasłuchiwać. Gdy jego uszu dobiegł głos Franka Lester poprawił noże w dłoniach i wyskoczył zza szafki ciskając w niego nożami. Głos mniej więcej pozwolił mu określić jego lokalizację a tyle mu wystarczyło. Gdy sztylety poszybowały w kierunku dużego celu jakim był Frank, ze świstem przecinając powietrze lecąc w kierunku jego klatki piersiowej Leonard skoczył do przodu wykonując przewrót by znowu schować się za ladą. W trakcie przewrotu sięgnął po pistolet i wyciągnął go z kabury. Kciukiem odbezpieczył broń i rozejrzał się za kolejnym przedmiotem, który mógł posłużyć za broń. W kuchni nie powinno być z tym dużego problemu.

Mógłby zrzucić to na szczęście. Gdyby nie kamizelka z kevlaru, byłoby już po nim. Nóż wbiłby się głębiej, uszkadzając jakieś ważne narządy wewnętrzne, a rana znacznie ograniczyłaby jego zwinność, która i bez tego nie należała do jego atutów - jeśli w ogóle nie doprowadziłaby do znacznej utraty krwi i wszystkich przykrych konsekwencji z tym związanych, ze śmiercią na czele. Ale w tym fachu nie ma miejsca na powierzanie życia Fortunie. Nie na darmo Punisher uważał się za profesjonalistę. Właśnie dlatego zawsze zabezpieczał się przed ewentualnymi obrażeniami. Zresztą, Frank nie boi się ubrudzić krwią, nawet swoją. Dlatego też ta ranka nie zaprzątała za bardzo uwagi Castle'a. Na to przyjdzie czas później. Teraz liczy się tylko Bullseye. To, że jest ranny. Nie był to jednak powód do radości, czy dumy - Lester był niebezpieczny i z jedną ręką. Zakładając oczywiście, że postrzał naruszył mięśnie, czy nerwy w trafionej ręce. A to takie pewne nie jest. Dlatego Punisher nie zamierzał spoczywać na laurach, zamierzał natomiast zachować najwyższą ostrożność.
Castle musi działać szybko, nim Lester odnajdzie się w sytuacji po wybuchu mąki. Nie czekając na nic - to jest na przygotowanie kolejnej broni przez oponenta - i ruszył w stronę lady, za którą to Bullseye znalazł sobie kryjówkę. Pora wpakować w niego kolejną kulkę, tym razem w głowę.
I uwolnić świat od tego szaleńca.

Gdy wylądował spowrotem na ziemi syknął cicho i spojrzał na ranę. Kula prawdopodobnie zatrzymała się na kości pokrytej adamantium. W tym wypadku nie mogła narobić wielu szkód, jednak mogło być inaczej.
Lester poruszył lekko ranną dłonią w której trzymał pistolet. Potrzebował pełnej celności więc odpowiadała za to zdrowa ręka.
Gdy jego wzrok prześlizgiwał się po przedmiotach, by w końcu zatrzymać się na jednym Leonard uśmiechnął się pod nosem. Przeciętny amerykański nastolatek powiedziałby na jego miejscu YOLO.
Bullseye korzystając z chwilowej zasłony podniósł się na nogi, czubkiem pistoletu otwierając opakowanie jajek i chwycił koniuszkami palców cztery z nich tak że skorupki się nie dotykały, oddzielały je palce.
Usłyszał wtedy kroki Franka. Jeżeli zmierzał w jego kierunku to musiał minąć kuchenkę gazową z patelnią na której smażyły się placki. Najemnik wycelował w patelnię pistolet unosząc za głową dłoń z jajkami i pociągnął za spust. Nie miał zamiaru tym wyrządzić krzywdę Castle-owi, przeciwnie chciał jedynie by był widoczny przez moment w chmurze mąki. Płomień miał go oświetlić i chwilę później w kierunku jego twarzy miały poszybować jajka.
W tym momencie plan Lestera dzielił się na dwie drogi. Jeżeli jedno z jajek sięgnęło by celu, a było duże prawdopodobieństwo że tak się stanie, a maź chwilowo oślepi jego przeciwnika Leonard miał się puścić biegiem w kierunku Punishera, paść na podłogę nogami do przodu by w czasie ślizgu złapać wolną ręką, w której przed chwilą były cztery pociski chwycić nóż który wciąż tkwił w boku Franka i mocno nim szarpnąć, prawdopodobnie wyrządzając tym samym większe szkody.
Jeżeli jednak miało tak się nie stać, Leonard miał zwyczajnie wpakować kilka kul w miejsce gdzie przed chwilą był Castle. Następnie rzucić w miejsce gdzie prawdopodobnie był Castle bronią i czym prędzej podbiec do niego i wymierzyć cios w brzuch po czym odskoczyć. Leonard doskonale sobie zdawał sprawę że jeżeli ma dojść do walki wręcz to by wygrać musiał się popisać zwinnością której na szczęście mu nie brakowało. W walce z cięższym i wytrzymalszym przeciwnikiem było to jedyne wyjście.

Lester stanął za wykrzywiającym się z bólu Frankiem i spojrzał przez szybkę odzielającą kuchnię od jadalni. W zasadzie mógłby kontynuować walkę z Punisherem, zyskał wyraźną przewagę, lecz nie po to tu przyszedł. Poza tym, miał już opóźnienie w swoim planie. Wykańczanie i chowanie ciała Castle-a mogło być czasochłonne.
- Miło się gadało Frankie. - powiedział Leonard zdejmując czapkę w pożegnalnym geście.
- Chętnie bym został i jeszcze pogadał, ale mógłbym cię zanudzić na śmierć. - roześmiał się po czym schował bliznę na czole pod materiałem czapki.
- Do zobaczenia. - mruknął złowieszczo po czym zniknął za drzwiami.
z/t za obu